Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Reichsflugscheibe
Een Rundflugzeug of RFZ (rondvliegtuig) is een algemene term voor een geavanceerd vlieg- en ruimtetuig in de vorm van een „vliegende schotel”, waarmee volgens sommigen in het nationaalsocialistische Duitsland werd geëxperimenteerd.
Vast geschiedkundig of technisch bewijsmateriaal is niet bekend. Velen sorteren deze toestellen dan ook in het rijk van de mythen en science-fiction, samenzweringstheorieën en stripverhalen, of doen ze af als een vertelling van neonazi's.
Toch duikt het thema regelmatig op, ook met andere benamingen, ondercategorieën of namen van projecten, zoals Projekt Feuerball, Düsendiskus, Haunebu, Hauneburg-Gerät, VRIL, Kugelblitz, Andromeda-Gerät, Projekt „Die Glocke”, Repulsine (Repulsator), Flugkreisel, Kugelwaffe of Vergeltungswaffe 7 (V7).
Duitse lectuur over dit thema is het gewoonlijk eens over de volgende punten die historisch gedocumenteerd zijn:
- Nazi-Duitsland maakte aanspraak op het gebied Neuschwabenland op Antarctica, stuurde er in 1938 een expeditie heen en plande nog andere expedities.[1]
- Nazi-Duitsland deed onderzoek naar geavanceerde aandrijvingstechnieken, waaronder raketten, Viktor Schaubergers motoronderzoek, Horten Ho 229 vleugelvormige vliegtuigen en de experimentele ronde vliegmachines.
- Sommige UFO-meldingen gedurende de Twede Wereldoorlog, vooral de zogenaamde foo fighters, werden door de geallieerden geïnterpreteerd als prototypes van vijandelijke vliegtuigen, ontworpen om de geallieerde luchtmacht met elektromagnetisme te storen, een technologie die lijkt op de hedendaagse elektromagnetische wapens.
Als bewijsmateriaal gebruikt men graag met hand getekende constructieschetsen of onscherpe zwart-witfoto's, die ook.op het internet circuleren. Over verder bewijsmateriaal wordt meestal beweerd dat dit ofwel tegen het einde van de oorlog vernietigd werd of door de geallieerden meegenomen werd en geheimgehouden wordt.
Viktor Schauberger
De boswachter en natuurwetenschapper Viktor Schauberger werkte onder andere in het concentratiekamp Mauthausen aan de ontwikkeling van een alternatieve aandrijvingstechnologie, genaamd repulsine of forellenturbine, die in staat zou zijn om de zwaartekracht door „vrij zweven” te overwinnen. De werking ervan werd echter nooit aangetoond. [2] Deze repulsinemotor wordt vaak vermeld als de aandrijving van de Flugscheiben.
Giuseppe Beluzzo
De eerste serieuze vermelding van nazi-UFO's is te vinden in een serie teksten van de Italiaanse turbine-expert Giuseppe Beluzzo.[3]
Schriever-Habermohl
Eén van de projecten aan de Duitse vliegende schotels zou zijn geleid door Rudolf Schriever en Otto Habermohl in Praag. Volgens ooggetuigen zou het toestel begin 1945 verschillende malen door het luchtruim zijn gevlogen.
Andreas Epp
De ingenieur J. Andreas Epp zegt een medewerker te zijn geweest aan het Schriever-Habermohl-project.[4] Volgens zijn gegevens berustte het systeem van deze machines op een systematische verderontwikkeling van een concept dat reeds in de dubbelrotor-helicopter Focke-Wulf Fw 61 met succes was getest. Van de horizontaal draaiende propeller werden experimentele vliegmachines afgeleid, waarvan de motor en de cockpit zich in het midden bevond van de rotorschijfsystemen, die voor een deel verschillend uitgevoerd waren.
Georg Klein
Oberingenieur Georg Klein, die door Epp werd vernoemd, vertelde in een interview in een krant dat onder zijn technische projectleiding tegen het einde van 1944 in Praag drie verschillend geconstrueerde vliegschijven klaar waren, maar dat deze wegens de strenge geheimhouding vlak voor de aankomst van de geallieerde troepen vernietigd werden. [5] Als belangrijkste reden waarom dit soort vliegschijven na de oorlog niet verder werd ontwikkeld, noemt Klein dat de constructie volgens Giuseppe Belluzzo volledig onrendabel was vergeleken met conventionele passagiersvliegtuigen. Tegenover de goede manoevreercapaciteiten van deze vliegtuigen beklemtoont Epp hun besturingsmoeilijkheden.[6] Een vaste wetenschappelijke basis voor de historische erkenning van deze vliegmachines staat niet ter beschikking.
Andere ronde vliegconstructies, zoals die van de Duitse uitvinder Friedrich Jeben, stegen niet eens op van de grond.
Een serie schijfvormige luchtvaarttoestellen die in staat waren personen vervoeren, werden in de jaren 1950 ontwikkeld. (Avro Canada VZ-9AV). Geen van deze constructies is ooit tevredenstellend gevlogen.
Trivia
De Nederlandse fysicus en beeldend kunstenaar Theo Jansen bouwde in 1980 een vliegende schotel van vijf meter doorsnede met flitsende lichten en een piepend geluid, die over Delft vloog en de stad in beroering bracht. Zelfs Chriet Titulaer werd om een reactie gevraagd.[7]
| Bronnen en weblinks
|
