Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

RSC Anderlecht: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(+ Cat)
(Update 2020)
 
Regel 1: Regel 1:
{{Zie artikel|Voor het vrouwenelftal van de club, zie [[RSC Anderlecht (vrouwen)]]. Voor het gelijknamige raceteam, zie [[RSC Anderlecht (Superleague Formula)]].}}
{{Zie artikel|Voor het vrouwenelftal van de club, zie [[RSC Anderlecht (vrouwen)]]. Voor het gelijknamige raceteam, zie [[RSC Anderlecht (Superleague Formula)]].}}
{{Infobox voetbalclub
{{Infobox voetbalclub
| clubnaam = RSC Anderlecht<br />[[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]]
| clubnaam             = RSC Anderlecht<br />[[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]]
| afbeelding     = 3564constantVandenStockStadium.jpg
| afbeelding           = RSC Anderlecht 01.jpg
| volledigenaam = Royal Sporting Club Anderlecht  
| volledigenaam       = Royal Sporting Club Anderlecht
| bijnaam = ''paarswit'', ''les Mauves''
| bijnaam             = ''Paars-wit'', '' Sporting'', '' Mauve et blanc''
| opgericht = [[29 mei]] [[1908]]
| opgericht           = [[27 mei]] [[1908]]
| stamnummer = 35
| stamnummer           = 35
| plaatsnaam = [[Anderlecht]], [[Brussel (gewest)|Brussel]]
| plaatsnaam           = [[Anderlecht]], [[Brussel (gewest)|Brussel]]
| stadion = [[Constant Vanden Stockstadion|Constant Vanden<br />Stockstadion]]
| stadion             = [[Lotto Park|Lotto Park]]
| capaciteit = 21.500
| capaciteit           = 21.500
| voorzitter = {{BE-VLAG}} [[Marc Coucke]]<ref>[https://www.bruzz.be/sport/marc-coucke-officieel-voorzitter-van-rsc-anderlecht-2018-03-28 Marc Coucke officieel voorzitter van RSC Anderlecht] bruzz.be</ref>
| voorzitter           = {{BE-VLAG}} [[Marc Coucke]]<ref>[https://www.bruzz.be/sport/marc-coucke-officieel-voorzitter-van-rsc-anderlecht-2018-03-28 Marc Coucke officieel voorzitter van RSC Anderlecht] bruzz.be</ref>
| trainer = {{BE-VLAG}} [[Hein Vanhaezebrouck]]
| manager             = {{BE-VLAG}} [[Michael Verschueren]]<br />{{BE-VLAG}} [[Jo Van Biesbroeck]]
| manager = {{BE-VLAG}} [[Luc Devroe]]<br />{{BE-VLAG}} [[Jo Van Biesbroeck]]
| trainer             = {{BE-VLAG}} [[Frank Vercauteren]]
| assistent-trainer = {{FR-VLAG}} [[Karim Belhocine]]<br />{{BE-VLAG}} [[Gino Caen]]
| sponsor             = [[BNP Paribas Fortis]]<ref>[http://www.rsca.be/nl/club/sponsor-partners Sponsors & Partners].</ref>
| sponsor = [[BNP Paribas Fortis]]<ref>[http://www.rsca.be/nl/club/sponsor-partners Sponsors & Partners].</ref>
| competitie           = [[Eerste klasse A (voetbal België)|Eerste klasse A]]
| competitie = [[Eerste klasse A (voetbal België)|Eerste klasse A]]
| pattern_la1         = _anderlecht1920h
| pattern_la1=|pattern_b1=_rsca1718h|pattern_ra1=|pattern_sh1=_rsca1718h|pattern_s1=_rsca1617a
| pattern_b1           = _anderlecht1920h
| leftarm1=360DA2|body1=360DA2|rightarm1=360DA2|shorts1=360DA2|socks1=360DA2
| pattern_ra1         = _anderlecht1920h
| pattern_la2=_rsca1819a|pattern_b2=_rsca1819a|pattern_ra2=_rsca1819a|pattern_sh2=_rsca1819a|pattern_s2=_rsca1819a
| pattern_sh1         = _anderlecht1920h
| leftarm2=C8C8C8|body2=C8C8C8|rightarm2=C8C8C8|shorts2=FFFFFF|socks2=FFFFFF
| pattern_so1          = _anderlecht1920h
| geldig=2017/18
| leftarm1             = 39159C
| resultatenHuidig = [[RSC Anderlecht in het seizoen 2017/18|2017/18]]
| body1               = 39159C
| resultatenHistorisch = [[RSC Anderlecht in het seizoen 2016/17|2016/17]]
| rightarm1           = 39159C
| shorts1             = 39159C
| socks1               = 39159C
| pattern_la2         = _anderlecht1920a
| pattern_b2           = _anderlecht1920a
| pattern_ra2         = _anderlecht1920a
| pattern_sh2         = _anderlecht1920a
| pattern_so2          = _anderlecht1920a
| leftarm2             = FEA983
| body2               = FEA983
| rightarm2           = FEA983
| shorts2             = FEA983
| socks2               = FFFFFF
| geldig               = 2019/20
| resultatenHuidig     = [[RSC Anderlecht in het seizoen 2019/20|2019/20]]
| resultatenHistorisch = [[RSC Anderlecht in het seizoen 2017/18|2018/19]]
}}
}}
'''Royal Sporting Club Anderlecht''' (of simpelweg '''RSC Anderlecht''') is een [[België (hoofdbetekenis)|Belgische]] [[voetbal]]club uit [[Brussels Hoofdstedelijk Gewest|Brussel]], meer bepaald uit de Brusselse gemeente [[Anderlecht]]. De club werd opgericht op [[29 mei]] [[1908]], en is bij de [[Koninklijke Belgische Voetbalbond|Voetbalbond]] aangesloten met [[stamnummer (voetbal België)|stamnummer]] 35. Deze Belgische ploeg heeft paars-wit als clubkleuren. RSC Anderlecht speelt sinds [[1935]] onafgebroken in de [[Eerste klasse (voetbal België)|Eerste Klasse]] en won sindsdien al 34 keer de landstitel, negen keer de [[Beker van België (voetbal)|Beker van België]] en tien keer de [[Belgische Supercup]]. Het won ook vijf Europese bekers: twee keer de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]], twee keer de [[UEFA Super Cup]] en één keer de [[UEFA Cup]]. Het is hiermee, samen met [[KV Mechelen]], een van de twee Belgische clubs die één of meerdere Europese titels wist te behalen.
'''Royal Sporting Club Anderlecht''' (of simpelweg '''RSC Anderlecht''') is een [[België (hoofdbetekenis)|Belgische]] [[voetbal]]club uit [[Brussels Hoofdstedelijk Gewest|Brussel]], meer bepaald uit de Brusselse gemeente [[Anderlecht]]. De club werd opgericht op [[29 mei]] [[1908]], en is bij de [[Koninklijke Belgische Voetbalbond|Voetbalbond]] aangesloten met [[stamnummer (voetbal België)|stamnummer]] 35. Deze Belgische ploeg heeft paars-wit als clubkleuren. RSC Anderlecht speelt sinds [[1935]] onafgebroken in de [[Eerste klasse (voetbal België)|Eerste Klasse]] en won sindsdien al 34 keer de landstitel, negen keer de [[Beker van België (voetbal)|Beker van België]] en tien keer de [[Belgische Supercup]]. Het won ook vijf Europese bekers: twee keer de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]], twee keer de [[UEFA Super Cup]] en één keer de [[UEFA Cup]]. Het is hiermee, samen met [[KV Mechelen]], een van de twee Belgische clubs die één of meerdere Europese titels wist te behalen.
RSC Anderlecht vormt samen met [[Club Brugge]] en [[Standard Luik|Standard]] de traditionele grote drie van België.
RSC Anderlecht vormt samen met [[Club Brugge]] en [[Standard Luik|Standard]] de traditionele grote drie van België. De huidige voorzitter is [[Marc Coucke]], hij heeft deze taak overgenomen van Roger Vanden Stock, diens vader [[Constant Vanden Stock]] was tot 1 april 2008 erevoorzitter. Het stadion van de club, [[Lotto Park]], tot 2019 het Constant Vanden Stockstadion, was tevens naar hem vernoemd. RSC Anderlecht is sinds 2010 een naamloze vennootschap. Op 19 mei 2019 kondigde [[Vincent Kompany]] na 11 seizoenen zijn afscheid bij [[Manchester City FC|Manchester City]] aan en kwam terug naar de [[België|Belgische]] [[Eerste klasse A (voetbal België)|eerste klasse]], hij tekende een driejarig contract als [[Speler-trainer|speler-coach]] bij RSC Anderlecht.


De huidige voorzitter is [[Marc Coucke]] hij heeft deze taak overgenomen van Roger Vanden Stock, diens vader [[Constant Vanden Stock]] was tot 1 april 2008 erevoorzitter. Het stadion van de club, het [[Constant Vanden Stockstadion]], is tevens naar hem vernoemd. RSC Anderlecht is sinds 2010 een naamloze vennootschap.
== Geschiedenis <big> RSC Anderlecht</big> ==
 
== Geschiedenis ==
{|{{Galerij rechts groot}}
{|{{Galerij rechts groot}}
|{{Galerijbestand groot|Eerste lichtwedstrijd PSV-stadion Weeknummer 58-15 - Open Beelden - 11476.ogv|Beelden van de vriendschappelijke wedstrijd tussen [[PSV Eindhoven|PSV]] - Anderlecht (april 1958). De wedstrijd werd georganiseerd om de stadionverlichting van PSV in te huldigen.}}
|{{Galerijbestand groot|Eerste lichtwedstrijd PSV-stadion Weeknummer 58-15 - Open Beelden - 11476.ogv|Beelden van de vriendschappelijke wedstrijd tussen [[PSV Eindhoven|PSV]] - Anderlecht (april 1958). De wedstrijd werd georganiseerd om de stadionverlichting van PSV in te huldigen.}}
Regel 37: Regel 50:
|{{Galerijbestand groot|Arie Haan 1975.jpg|[[Arie Haan]] speelde van 1975 tot 1981 voor Anderlecht. Later werd hij ook coach van paars-wit.}}
|{{Galerijbestand groot|Arie Haan 1975.jpg|[[Arie Haan]] speelde van 1975 tot 1981 voor Anderlecht. Later werd hij ook coach van paars-wit.}}
|-
|-
|{{Galerijbestand groot|Ludo Coeck & Jacky Munaron.jpg|[[Ludo Coeck]] (links) en zijn doelman [[Jacky Munaron]] in 1978.}}
|{{Galerijbestand groot|Amsterdam 703 voetbaltoernooi Ajax tegen Anderlecht Munaron (r) verlaat veld, Bestanddeelnr 929-8640.jpg|[[Ludo Coeck]] (links) en zijn doelman [[Jacky Munaron]] in 1978.}}
|-
|-
|{{Galerijbestand groot||Anderlecht won in 1983 de [[UEFA Cup]].}}
|{{Galerijbestand groot|Anderlecht won in 1983 de [[UEFA Cup]].}}
 
|-
|-
|{{Galerijbestand groot|Aad-de-mos.jpg|[[Aad de Mos]] behaalde als coach van Anderlecht in 1990 de finale van Europacup II. Het is tot heden de laatste Europese finale uit de geschiedenis van de club.}}
|{{Galerijbestand groot|Aad-de-mos.jpg|[[Aad de Mos]] behaalde als coach van Anderlecht in 1990 de finale van Europacup II. Het is tot heden de laatste Europese finale uit de geschiedenis van de club.}}
Regel 63: Regel 75:
=== 1908 - 1935: Van de oprichting tot de definitieve promotie naar de Eerste Klasse ===
=== 1908 - 1935: Van de oprichting tot de definitieve promotie naar de Eerste Klasse ===
==== Oprichting ====
==== Oprichting ====
In mei 1908 dook het plan om in [[Anderlecht]] een voetbalclub op te richten voor het eerst op. [[Charles Roos]], Henri Roos, Maurice Kelchtermans, Anatole De Cuyper, Camille De Cuyper, Antoine Suys, Emile Suys, Emile Dietens, Pierre Dietens, Michel Hames, Leopold Hames, Albert Van Roye, Paul Arnold, Paul Trion, Edgard Debock, Jean Schneider, Gaston Versé en Guillaume Vandenhoof bespraken het idee in café Concordia. De aanleiding voor de oprichting van een nieuwe club was de zege van [[Royal Léopold Uccle FC|Léopold Football Club]], een club uit de buurgemeente [[Ukkel]], tegen het Engelse [[Queen's Park Rangers]].
In mei 1908 dook het plan om in [[Anderlecht]] een voetbalclub op te richten voor het eerst op. [[Charles Roos]], Henri Roos, Maurice Kelchtermans, Anatole De Cuyper, Camille De Cuyper, Antoine Suys, Emile Suys, Emile Dietens, Pierre Dietens, Michel Hames, Leopold Hames, Albert Van Roye, Paul Arnold, Paul Trion, Edgard Debock, Jean Schneider, Gaston Versé en Guillaume Vandenhoof bespraken het idee in café Concordia. De aanleiding voor de oprichting van een nieuwe club was de zege van [[Royal Léopold Uccle FC|Léopold Football Club]], een club uit de buurgemeente [[Ukkel]], tegen het Engelse [[Queens Park Rangers FC|Queens Park Rangers]].


Enkele weken nadien, op 27 mei 1908, werd 'Sporting Club Anderlecht' opgericht. Vervolgens verzamelden de Anderlechtse jongeren geld in om een bal en truitjes te kunnen kopen. Het inschrijvingsgeld bedroeg in die dagen 3,00 [[Belgische frank|BEF]] per trimester. Het eerste veld werd gekozen door mede-oprichter Charles Roos en bevond zich in de wijk [[Scheut (Anderlecht)|Scheut]]. Roos werd ook verkozen tot eerste voorzitter, terwijl Michel Hames de eerste secretaris van de club werd.
Enkele weken nadien, op 27 mei 1908, werd 'Sporting Club Anderlecht' opgericht. Vervolgens verzamelden de Anderlechtse jongeren geld in om een bal en truitjes te kunnen kopen. Het inschrijvingsgeld bedroeg in die dagen 3,00 [[Belgische frank|BEF]] per trimester. Het eerste veld werd gekozen door mede-oprichter Charles Roos en bevond zich in de wijk [[Scheut (Anderlecht)|Scheut]]. Roos werd ook verkozen tot eerste voorzitter, terwijl Michel Hames de eerste secretaris van de club werd.
Regel 95: Regel 107:
Gormlie vond in 1950 de weg naar het Astridpark, een jaar voor voorzitter Theo Verbeeck overleed en werd opgevolgd door [[Albert Roosens]]. De jaren 50 werden al snel een succesvolle periode voor de club. Vanaf 1954 won paars-wit drie keer op rij de titel. Verbeeck vormde Anderlecht om tot een Belgische topclub. Hij verbouwde het stadion en liet een grote lichtinstallatie plaatsen. De eerste stadionverlichting werd in 1954 ingehuldigd in een galawedstrijd tegen het Argentijnse [[Racing Club de Avellaneda|Racing Club Buenos Aires]]. Paars-wit speelde in die dagen ook voor het eerst in het buitenland. Anderlecht werkte oefenwedstrijden af in de [[Sovjet-Unie]] en [[Congo-Kinshasa|Congo]].
Gormlie vond in 1950 de weg naar het Astridpark, een jaar voor voorzitter Theo Verbeeck overleed en werd opgevolgd door [[Albert Roosens]]. De jaren 50 werden al snel een succesvolle periode voor de club. Vanaf 1954 won paars-wit drie keer op rij de titel. Verbeeck vormde Anderlecht om tot een Belgische topclub. Hij verbouwde het stadion en liet een grote lichtinstallatie plaatsen. De eerste stadionverlichting werd in 1954 ingehuldigd in een galawedstrijd tegen het Argentijnse [[Racing Club de Avellaneda|Racing Club Buenos Aires]]. Paars-wit speelde in die dagen ook voor het eerst in het buitenland. Anderlecht werkte oefenwedstrijden af in de [[Sovjet-Unie]] en [[Congo-Kinshasa|Congo]].


De titel van 1955 leverde Anderlecht een plaats op in de allereerste [[Europacup I (voetbal)|Europacup I]]. De Europese tegenstanders bleken echter te hoog gegrepen. Het Hongaarse [[Vörös Lobogó SE]] schakelde Anderlecht meteen uit met zware cijfers. Een jaar later ging paars-wit zelfs met 10-0 de boot in tegen [[Manchester United]]. In eigen land kreeg [[Jef Jurion]] in 1957 de [[Belgische Gouden Schoen|Gouden Schoen]], hoewel Anderlecht ook daar steeds meer concurrentie kreeg. [[Standard Luik|Standard de Liège]] stak in 1958 de kop op en veroverde zijn eerste titel. Het was het begin van een toen nog prille rivaliteit tussen beide clubs. Een jaar later loodste Gormlie de club naar een nieuwe titel, hetgeen het bestuur niet belette om hem enkele maanden later aan de deur te zetten. Hulptrainer Arnould Deraeymaeker sprong voor het eerst in als interim-coach en liet de 16-jarige [[Paul Van Himst]] debuteren.
De titel van 1955 leverde Anderlecht een plaats op in de allereerste [[Europacup I (voetbal)|Europacup I]]. De Europese tegenstanders bleken echter te hoog gegrepen. Het Hongaarse [[Vörös Lobogó SE]] schakelde Anderlecht meteen uit met zware cijfers. Een jaar later ging paars-wit zelfs met 10-0 de boot in tegen [[Manchester United FC|Manchester United]]. In eigen land kreeg [[Jef Jurion]] in 1957 de [[Belgische Gouden Schoen|Gouden Schoen]], hoewel Anderlecht ook daar steeds meer concurrentie kreeg. [[Standard Luik|Standard de Liège]] stak in 1958 de kop op en veroverde zijn eerste titel. Het was het begin van een toen nog prille rivaliteit tussen beide clubs. Een jaar later loodste Gormlie de club naar een nieuwe titel, hetgeen het bestuur niet belette om hem enkele maanden later aan de deur te zetten. Hulptrainer Arnould Deraeymaeker sprong voor het eerst in als interim-coach en liet de 16-jarige [[Paul Van Himst]] debuteren.


=== 1960 - 1970 ===
=== 1960 - 1970 ===
Regel 105: Regel 117:
Anderlecht had een ijzersterke thuisreputatie maar kon op verplaatsing bijna nooit winnen van Europese tegenstanders. In 1966 werd Sinibaldi vervangen door toenmalig Beerschot-trainer [[András Béres]]. Hij trok de lijn door en veroverde met Anderlecht een vierde titel op rij. De club benaderde zo het record van Union Sint-Gillis. Het volgende seizoen werd hij echter ontslagen en vervangen door hulptrainer Deraeymaeker. Hij werd eveneens kampioen met Anderlecht en brak zo het meer dan 60 jaar oude record van Union.
Anderlecht had een ijzersterke thuisreputatie maar kon op verplaatsing bijna nooit winnen van Europese tegenstanders. In 1966 werd Sinibaldi vervangen door toenmalig Beerschot-trainer [[András Béres]]. Hij trok de lijn door en veroverde met Anderlecht een vierde titel op rij. De club benaderde zo het record van Union Sint-Gillis. Het volgende seizoen werd hij echter ontslagen en vervangen door hulptrainer Deraeymaeker. Hij werd eveneens kampioen met Anderlecht en brak zo het meer dan 60 jaar oude record van Union.


==== Eerste Europese finale ====
==== Eerste Europese finale RSC Anderlecht ====
In 1968 haalde Anderlecht de Roemeen [[Norberto Höfling]] aan boord. Paars-wit zette hem na enkele maanden aan de deur en haalde Pierre Sinibaldi, de architect van het Anderlecht van de jaren 60, terug naar het [[Emile Verséstadion]].
In 1968 haalde Anderlecht de Roemeen [[Norberto Höfling]] aan boord. Paars-wit zette hem na enkele maanden aan de deur en haalde Pierre Sinibaldi, de architect van het Anderlecht van de jaren 60, terug naar het [[Emile Verséstadion]].


Sinibaldi kon in de competitie zijn grote successen niet meer evenaren. De club werd in eigen land voorbijgestreefd door Standard, dat onder leiding van middenvelder [[Wilfried Van Moer]] drie keer op rij de titel veroverde. In Europa slaagde hij er nochtans wel in om te schitteren. Sinibaldi loodste Anderlecht in de [[Jaarbeursstedenbeker]] van het seizoen 1969/70 voorbij [[Internazionale]] en [[Newcastle United]]. De ploeg van Sinibaldi haalde zelfs voor het eerst een Europese finale, die toen nog over twee wedstrijden verdeeld werd. Anderlecht won thuis overtuigend met 3-1 van [[Arsenal FC|Arsenal]], maar ging in Engeland met 3-0 onderuit.
Sinibaldi kon in de competitie zijn grote successen niet meer evenaren. De club werd in eigen land voorbijgestreefd door Standard, dat onder leiding van middenvelder [[Wilfried Van Moer]] drie keer op rij de titel veroverde. In Europa slaagde hij er nochtans wel in om te schitteren. Sinibaldi loodste Anderlecht in de [[Jaarbeursstedenbeker]] van het seizoen 1969/70 voorbij [[Internazionale]] en [[Newcastle United]]. De ploeg van Sinibaldi haalde zelfs voor het eerst een Europese finale, die toen nog over twee wedstrijden verdeeld werd. Anderlecht won thuis overtuigend met 3-1 van [[Arsenal FC|Arsenal]], maar ging in Engeland met 3-0 onderuit.
{{Zie hoofdartikel|Finale Jaarbeursstedenbeker 1970}}


=== 1970 - 1980 ===
=== 1970 - 1980 ===
Regel 120: Regel 133:


==== Europese top ====
==== Europese top ====
Midden jaren 70 ging Anderlecht op zoek naar de aansluiting bij de Europese top. [[Urbain Braems]] werd met Anderlecht kampioen in 1974 en bereikte een jaar later de kwartfinale van de Europacup I. Dat resultaat verdween volledig in de schaduw van wat zijn excentrieke opvolger, de Nederlander [[Hans Croon (voetballer)|Hans Croon]], een seizoen later presteerde. De erg bijgelovige Croon loodste Anderlecht in de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]] voor het eerst sinds 1970 naar een Europese finale. Een zenuwachtig Anderlecht kwam in de finale 0-1 achter tegen [[West Ham United]], maar won uiteindelijk na twee doelpunten van zowel Rensenbrink als Van der Elst met 4-2.
Midden jaren 70 ging Anderlecht op zoek naar de aansluiting bij de Europese top. [[Urbain Braems]] werd met Anderlecht kampioen in 1974 en bereikte een jaar later de kwartfinale van de Europacup I. Dat resultaat verdween volledig in de schaduw van wat zijn excentrieke opvolger, de Nederlander [[Hans Croon (voetballer)|Hans Croon]], een seizoen later presteerde. De erg bijgelovige Croon loodste Anderlecht in de [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]] voor het eerst sinds 1970 naar een Europese finale. Een zenuwachtig Anderlecht kwam in de finale 0-1 achter tegen [[West Ham United FC|West Ham United]], maar won uiteindelijk na twee doelpunten van zowel Rensenbrink als Van der Elst met 4-2.
{{Zie hoofdartikel|Finale Europacup II 1976}}


De eerste Europese trofee was een feit, maar toch was Anderlecht de Nederlandse coach liever kwijt dan rijk. Croon vertrok en werd vervangen door [[Raymond Goethals]], die Vanden Stock nog kende van bij de nationale ploeg. Goethals zette met Anderlecht alles op Europa. De club moest in die dagen in de nationale competitie zijn meerdere erkennen in het Club Brugge van succescoach [[Ernst Happel]], maar kon zich in Europa wel meten met de besten. Anderlecht won op 30 augustus 1976 de [[UEFA Super Cup]] door thuis met 4-1 te winnen van het [[Bayern München]] van [[Franz Beckenbauer]]. Het bereikte later dat seizoen ook opnieuw de finale van de Europacup II. Maar ditmaal moest paars-wit het onderspit delven tegen [[Hamburger SV]].
De eerste Europese trofee was een feit, maar toch was Anderlecht de Nederlandse coach liever kwijt dan rijk. Croon vertrok en werd vervangen door [[Raymond Goethals]], die Vanden Stock nog kende van bij de nationale ploeg. Goethals zette met Anderlecht alles op Europa. De club moest in die dagen in de nationale competitie zijn meerdere erkennen in het Club Brugge van succescoach [[Ernst Happel]], maar kon zich in Europa wel meten met de besten. Anderlecht won op 30 augustus 1976 de [[UEFA Super Cup]] door thuis met 4-1 te winnen van het [[Bayern München]] van [[Franz Beckenbauer]]. Het bereikte later dat seizoen ook opnieuw de finale van de Europacup II. Maar ditmaal moest paars-wit het onderspit delven tegen [[Hamburger SV]].
{{Zie hoofdartikel|Finale Europacup II 1977}}


De inbreng van Nederlanders als Rensenbrink, [[Arie Haan]], [[Jan Ruiter (voetballer)|Jan Ruiter]] en [[Peter Ressel]]. Haan was op het veld een natuurlijke leider, terwijl Rensenbrink, die in 1976 de Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen, met zijn flitsen een wedstrijd kon bepalen. De twee loodsten Anderlecht in 1977 naar een derde Europese finale op rij. Anderlecht stond in het [[Parc des Princes]] tegenover het Oostenrijkse [[Austria Wien]] en won met 4-0. Enkele maanden later mocht paars-wit opnieuw opdraven in de UEFA Super Cup. [[Liverpool FC]], dat enkele maanden voordien in de finale van de Europacup I Club Brugge had uitgeschakeld, ging in Anderlecht met 3-1 onderuit en kon in eigen huis de schade niet herstellen. Anderlecht veroverde zo zijn vierde Europese trofee in drie jaar tijd.
De inbreng van Nederlanders als Rensenbrink, [[Arie Haan]], [[Jan Ruiter (voetballer)|Jan Ruiter]] en [[Peter Ressel]]. Haan was op het veld een natuurlijke leider, terwijl Rensenbrink, die in 1976 de Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen, met zijn flitsen een wedstrijd kon bepalen. De twee loodsten Anderlecht in 1977 naar een derde Europese finale op rij. Anderlecht stond in het [[Parc des Princes]] tegenover het Oostenrijkse [[Austria Wien]] en won met 4-0. Enkele maanden later mocht paars-wit opnieuw opdraven in de UEFA Super Cup. [[Liverpool FC]], dat enkele maanden voordien in de finale van de Europacup I Club Brugge had uitgeschakeld, ging in Anderlecht met 3-1 onderuit en kon in eigen huis de schade niet herstellen. Anderlecht veroverde zo zijn vierde Europese trofee in drie jaar tijd.
{{Zie hoofdartikel|Finale Europacup II 1978}}


=== 1980 - 1995 ===
=== 1980 - 1995 ===
[[Bestand:De President & General Manager in gesprek.jpg|miniatuur|Het sterke duo Constant Vanden Stock & Michel Verschueren in gesprek]]
==== Vernieuwing en uitbreiding ====
==== Vernieuwing en uitbreiding ====
Vanaf 1980 bouwde de club aan een nieuwe ploeg die het succes van de jaren 70 moest evenaren. Om te beginnen haalde Constant Vanden Stock [[Racing White Daring Molenbeek (47)|RWDM]]-manager [[Michel Verschueren]] naar het Astridpark. Verschueren, die in de jaren 60 nog als conditietrainer bij Anderlecht had gewerkt, zorgde voor meer professionalisme binnen de club. Onder zijn impuls werd het Emile Verséstadion begin jaren 80 gerenoveerd en uitgebreid. Het [[Constant Vanden Stockstadion]], zoals het voortaan heette, beschikte over business seats en loges en was gebaseerd op moderne, Amerikaanse stadions. Een unicum op het Europese vasteland. Het vernieuwde stadion werd ingehuldigd met een galamatch tegen het [[FC Barcelona]] van [[Diego Maradona]].
Vanaf 1980 bouwde de club aan een nieuwe ploeg die het succes van de jaren 70 moest evenaren. Om te beginnen haalde Constant Vanden Stock [[Racing White Daring Molenbeek (47)|RWDM]]-manager [[Michel Verschueren]] naar het Astridpark. Verschueren, die in de jaren 60 nog als conditietrainer bij Anderlecht had gewerkt, zorgde voor meer professionalisme binnen de club. Onder zijn impuls werd het Emile Verséstadion begin jaren 80 gerenoveerd en uitgebreid. Het [[Constant Vanden Stockstadion]], zoals het voortaan heette, beschikte over business seats en loges en was gebaseerd op moderne, Amerikaanse stadions. Een unicum op het Europese vasteland. Het deels vernieuwde stadion werd ingehuldigd met een galamatch tegen het [[FC Barcelona]] van [[Diego Maradona]].


Op sportief vlak haalde Anderlecht [[Tomislav Ivić]] aan boord. De [[Kroatië|Kroaat]] was een meester-tacticus en hield er niet van als spelers niet in het gareel liepen. Hij zag hoe Rensenbrink, Van Binst, Van der Elst en [[Nico de Bree]], spelers die symbool stonden voor de successen van de jaren 70, andere oorden opzochten. Het was een aderlating die Verschueren opving door de komst van libero [[Morten Olsen]], [[Henrik Andersen]] en [[Juan Lozano]]. Paars-wit werd in zijn eerste seizoen onder Ivić meteen kampioen en mocht een jaar later voor het eerst sinds [[1975]] nog eens deelnemen aan de Europacup I.
Op sportief vlak haalde Anderlecht [[Tomislav Ivić]] aan boord. De [[Kroatië|Kroaat]] was een meester-tacticus en hield er niet van als spelers niet in het gareel liepen. Hij zag hoe Rensenbrink, Van Binst, Van der Elst en [[Nico de Bree]], spelers die symbool stonden voor de successen van de jaren 70, andere oorden opzochten. Het was een aderlating die Verschueren opving door de komst van libero [[Morten Olsen]], [[Henrik Andersen]] en [[Juan Lozano]]. Paars-wit werd in zijn eerste seizoen onder Ivić meteen kampioen en mocht een jaar later voor het eerst sinds [[1975]] nog eens deelnemen aan de Europacup I.


==== Laatste Europese trofee ====
==== Laatste Europese trofee ====
Onder leiding van Ivić kon Anderlecht in 1982 doorstoten tot de halve finale van de Europacup I. Daarin verloor het nipt van [[Aston Villa]], de latere winnaar van Europacup I. Het was een van de grootste sportieve ontgoochelingen van Constant Vanden Stock. In eigen land ging de landstitel dat seizoen naar Standard, waar oud-trainer Raymond Goethals en oud-speler Arie Haan toen het mooie weer maakten. Het bestuur haalde vervolgens het spitsenduo van de nationale ploeg en een reeks Scandinavische talenten naar het Constant Vanden Stockstadion: [[Erwin Vandenbergh]], [[Alex Czerniatynski]], [[Kenneth Brylle]], [[Arnór Guðjohnsen]], [[Frank Arnesen]] en [[Per Frimann]]. Maar ook na hun komst raakte Anderlecht niet voorbij Standard. De club ontsloeg Ivić en stelde Paul Van Himst als zijn opvolger aan. Clubicoon Van Himst gaf de spelersgroep meer ruimte en vrijheid en dat leverde meteen resultaat op. Terwijl Standard met de titel ging lopen, plaatste Anderlecht zich voor de finale van de UEFA Cup. Anderlecht haalde het in twee wedstrijden tegen het Portugese [[SL Benfica (voetbalclub)|Benfica]], onder meer dankzij een doelpunt van de geniale [[Juan Lozano]].
Onder leiding van Ivić kon Anderlecht in 1982 doorstoten tot de halve finale van de Europacup I. Daarin verloor het nipt van [[Aston Villa FC|Aston Villa]], de latere winnaar van Europacup I. Het was een van de grootste sportieve ontgoochelingen van Constant Vanden Stock. In eigen land ging de landstitel dat seizoen naar Standard, waar oud-trainer Raymond Goethals en oud-speler Arie Haan toen het mooie weer maakten. Het bestuur haalde vervolgens het spitsenduo van de nationale ploeg en een reeks Scandinavische talenten naar het Constant Vanden Stockstadion: [[Erwin Vandenbergh]], [[Alex Czerniatynski]], [[Kenneth Brylle]], [[Arnór Guðjohnsen]], [[Frank Arnesen]] en [[Per Frimann]]. Maar ook na hun komst raakte Anderlecht niet voorbij Standard. De club ontsloeg Ivić en stelde Paul Van Himst als zijn opvolger aan. Clubicoon Van Himst gaf de spelersgroep meer ruimte en vrijheid en dat leverde meteen resultaat op. Terwijl Standard met de titel ging lopen, plaatste Anderlecht zich voor de finale van de UEFA Cup. Anderlecht haalde het in twee wedstrijden tegen het Portugese [[SL Benfica (voetbalclub)|Benfica]], onder meer dankzij een doelpunt van de geniale [[Juan Lozano]].
{{Zie hoofdartikel|UEFA Cupfinale 1983}}


Van Himst, die als speler nooit een Europese trofee had veroverd, leek als coach op weg om er twee op rij in de wacht te slepen. Een jaar na de zege tegen Benfica stond Anderlecht opnieuw in de finale van de UEFA Cup. Anderlecht had in de halve finale Nottingham Forest uitgeschakeld en stond een ronde later tegenover het eveneens Engelse [[Tottenham Hotspur]]. Van Himst zag een tweede UEFA Cup uiteindelijk na strafschoppen aan zijn neus voorbijgaan. In het seizoen 1985/1986 bereikte Anderlecht opnieuw de halve finale van de Europacup I. Paarswit verloor de terugwedstrijd in en tegen [[Steaua Boekarest]] waardoor het een droomfinale tegen [[FC Barcelona]] misliep.
Van Himst, die als speler nooit een Europese trofee had veroverd, leek als coach op weg om er twee op rij in de wacht te slepen. Een jaar na de zege tegen Benfica stond Anderlecht opnieuw in de finale van de UEFA Cup. Anderlecht had in de halve finale Nottingham Forest uitgeschakeld en stond een ronde later tegenover het eveneens Engelse [[Tottenham Hotspur FC|Tottenham Hotspur]]. Van Himst zag een tweede UEFA Cup uiteindelijk na strafschoppen aan zijn neus voorbijgaan. In het seizoen 1985/1986 bereikte Anderlecht opnieuw de halve finale van de Europacup I. Paarswit verloor de terugwedstrijd in en tegen [[Steaua Boekarest]] waardoor het een droomfinale tegen [[FC Barcelona]] misliep
{{Zie hoofdartikel|UEFA Cupfinale 1984}}


==== Terugval ====
==== Terugval en nieuwe concurrent ====
Eind jaren 80 kende het Belgische voetbal een terugval. Het omkoopschandaal Standard-Waterschei had heel wat zwartgeldcircuits aan het licht gebracht. Verscheidene clubs, waaronder Anderlecht, verkeerden in die periode dan ook in financiële moeilijkheden. Bovendien had paars-wit enkele jaren eerder nog zwaar geïnvesteerd in een nieuw stadion. Heel wat belangrijke spelers werden voor grote bedragen verkocht, met een sportieve terugval als gevolg.
Eind jaren 80 kende het Belgische voetbal een terugval. Het omkoopschandaal Standard-Waterschei had heel wat zwartgeldcircuits aan het licht gebracht. Verscheidene clubs, waaronder Anderlecht, verkeerden in die periode dan ook in financiële moeilijkheden. Bovendien had paars-wit enkele jaren eerder nog zwaar geïnvesteerd in een nieuw stadion. Heel wat belangrijke spelers werden voor grote bedragen verkocht, met een sportieve terugval als gevolg.


Trainer Arie Haan vroeg in 1987 na het vertrek van Juan Lozano, Frank Vercauteren en [[Enzo Scifo]] begrijpelijk om grote versterking. Maar het bestuur ging niet in op zijn vraag. Haan werd aan de deur gezet en vervangen door de onervaren [[Georges Leekens]], die het team ook niet op de rails kreeg. De ploeg bestond toen uit onder andere: [[Georges Grün]], [[Stephen Keshi]], [[Adri van Tiggelen]] en de nog jonge [[Luc Nilis]].  Terwijl Anderlecht zijn draai moeilijk vond, moest het de concurrentie aangaan met het opkomende [[KV Mechelen]] van toenmalig voorzitter [[John Cordier]]. De club won in die periode de titel, de Beker van België, de Europacup II en de UEFA Super Cup. Daar kon zelfs de terugkeer van Raymond Goethals eind jaren 80 niets aan veranderen.
Trainer Arie Haan vroeg in 1987 na het vertrek van Juan Lozano, Frank Vercauteren en [[Enzo Scifo]] begrijpelijk om grote versterking. Maar het bestuur ging niet in op zijn vraag. Haan werd aan de deur gezet en vervangen door de onervaren [[Georges Leekens]], die het team ook niet op de rails kreeg. De ploeg bestond toen uit onder andere: [[Georges Grün]], [[Stephen Keshi]], [[Adri van Tiggelen]] en de nog jonge [[Luc Nilis]].  Terwijl Anderlecht zijn draai moeilijk vond, moest het de concurrentie aangaan met het opkomende [[KV Mechelen]] van toenmalig voorzitter [[John Cordier]]. KV Mechelen won in die periode de titel, de Beker van België, de Europacup II en de UEFA Super Cup. Daar kon zelfs de terugkeer van Raymond Goethals eind jaren 80 niets aan veranderen. Ook de belangrijke investeringen in de verdere renovatie van het stadion zorgden mee voor de sportieve terugval.


==== Opvallend transferbeleid ====
==== Opvallend transferbeleid ====
Een aantal talentvolle spelers werden aangetrokken of heropgevist ([[Milan Jankovic]], [[Luis Oliveira]] en [[Charly Musonda]]), maar voorzitter Vanden Stock duldde het succes van KV Mechelen niet langer. Hij tastte diep in de geldbuidel en ging de concurrentie aan met Cordier, de rijke mecenas van Mechelen. Vanden Stock kocht [[Marc Degryse]] voor 90 miljoen BEF (zo'n €2,25 miljoen)<ref>{{Citeer web|url=http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/1.2432231 |title=Degryse wordt 50, van toptalent (met snorretje) tot klasbak |date=4 september 2015}}</ref> bij Club Brugge, [[Danny Boffin]] bij FC Luik, [[Marc Van Der Linden (voetballer)|Marc Van Der Linden]] bij [[Antwerp FC]], [[Michel De Wolf]] bij KV Kortrijk, en haalde bij KV Mechelen de Nederlandse trainer [[Aad de Mos]] weg. Later maakten spelers als [[Bruno Versavel]], [[Marc Emmers]] en [[Philippe Albert]] dezelfde overstap. Mechelen zag zijn sterkhouders één voor één verdwijnen, terwijl Anderlecht opnieuw de macht greep. De Mos leidde Anderlecht in 1990 opnieuw naar de finale van de UEFA Cup nadat het eerder onder meer Dinamo Boekarest en het FC Barcelona van trainer [[Johan Cruijff]] had uitgeschakeld. In de finale verloor het na verlengingen met 2-0 van het Italiaanse [[UC Sampdoria|Sampdoria]]. Een jaar later speelde paars-wit kampioen, maar werd het reeds duidelijk dat de dagen van De Mos bij Anderlecht geteld waren. Een seizoen na de titelviering mocht hij vertrekken.
[[Bestand:RSCA- Gtruitje.jpg|miniatuur|'G'-truitje RSCA]]
[[Bestand:RSCA- Gtruitje.jpg|miniatuur|'G'-truitje RSCA]]
Een aantal talentvolle spelers werden aangetrokken of heropgevist ([[Milan Jankovic]], [[Luis Oliveira]] en [[Charly Musonda]]), maar voorzitter Vanden Stock duldde het succes van KV Mechelen niet langer. Hij tastte diep in de geldbuidel en ging de concurrentie aan met Cordier, de rijke mecenas van Mechelen. Ook de nieuwe inkomsten uit de verhuur van de nieuwe loges en business-seats zorgden voor een financiële boost ten opzichte van de concurrentie. Constant Vanden Stock kocht [[Marc Degryse]] voor 90 miljoen BEF (zo'n €2,25 miljoen)<ref>{{Citeer web|url=http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/1.2432231 |title=Degryse wordt 50, van toptalent (met snorretje) tot klasbak |date=4 september 2015}}</ref> bij Club Brugge, [[Danny Boffin]] bij FC Luik, [[Marc Van Der Linden (voetballer)|Marc Van Der Linden]] bij [[Antwerp FC]], [[Michel De Wolf]] bij KV Kortrijk, en haalde bij KV Mechelen de Nederlandse trainer [[Aad de Mos]] weg. Later maakten spelers als [[Bruno Versavel]], [[Marc Emmers]] en [[Philippe Albert]] dezelfde overstap. Anderlecht zou opnieuw de macht grijpen. De Mos leidde Anderlecht in 1990 opnieuw naar de finale van de UEFA Cup nadat het eerder onder meer Dinamo Boekarest en het FC Barcelona van trainer [[Johan Cruijff]] had uitgeschakeld. In de finale verloor het na verlengingen met 2-0 van het Italiaanse [[UC Sampdoria|Sampdoria]]. Een jaar later speelde paars-wit kampioen, maar werd het reeds duidelijk dat de dagen van De Mos bij Anderlecht geteld waren. Een seizoen na de titelviering mocht hij vertrekken en werd hij opgevolgd door [[Luka Peruzović]]
{{Zie hoofdartikel|Finale Europacup II 1990}}


==== De Boskampjaren ====
==== De Boskampjaren ====
Het behalen van de UEFA Cup-finale in 1990 betekende niet alleen het einde van de jaren 80, maar ook het einde van een periode waarin Anderlecht zich kon meten met de Europese top. Enkele maanden na het opstappen van De Mos nam zijn landgenoot [[Johan Boskamp (voetballer)|Johan Boskamp]] het roer over. Hij veroverde met Anderlecht meteen de titel, en won een jaar later voor het eerst sinds 1974 nog eens de Dubbel. Het paars-wit van Boskamp, dat bestond uit namen als Marc Degryse, [[Luc Nilis]], [[Pär Zetterberg]], [[Celestine Babayaro]], [[John Bosman]] en [[Filip De Wilde]], domineerde de Belgische competitie, maar kon in de toen pas opgerichte [[UEFA Champions League]] weinig potten breken. Een Europese finale leek plots ver weg. Na drie titels op rij hield Boskamp het in 1995 voor bekeken.
Het behalen van de UEFA Cup-finale in 1990 betekende niet alleen het einde van de jaren 80, maar ook het einde van een periode waarin Anderlecht zich kon meten met de Europese top. Enkele maanden na het opstappen van De Mos en het vroegtijdig ontslag van [[Luka Peruzović]] nam [[Johan Boskamp (voetballer)|Johan Boskamp]] het roer over. Hij veroverde met Anderlecht meteen de titel, en won een jaar later voor het eerst sinds 1974 nog eens de Dubbel. Het paars-wit van Boskamp, dat bestond uit namen als [[Marc Degryse]], [[Luc Nilis]], [[Pär Zetterberg]], [[Celestine Babayaro]], [[John Bosman]], [[Bruno Versavel]], [[Philippe Albert]] en [[Filip De Wilde]], domineerde de Belgische competitie met aanvallend voetbal, maar eindigde laatste in de 2de editie van de [[UEFA Champions League]] na o.a. twee gelijke spelen tegen het grote [[AC Milan]], een  thuisoverwinning tegen [[FC Porto]] en een zeer pijnlijk verlies in en tegen [[Werder Bremen]] na 0-3 te hebben voorgestaan. Een Europese halve-finale zat er dus niet in. Na drie titels op rij en het vertrek van een aantal sterkhouders hield "Bossie" het in 1995 voor bekeken.


=== 1995 - heden ===
=== 1995 - heden ===
==== Omkoopschandaal komt aan het licht ====
Na het vertrek van trainer Boskamp en de klasbakken Nilis, Degryse en Albert begon Anderlecht aan een nieuw tijdperk. De Duitse trainer [[Herbert Neumann]] werd aangenomen, maar dat bleek geen verstandige keuze. De Duitser raakte met de club niet door de voorrondes van de Champions League en werd in augustus 1995 al ontslagen. De toen 74-jarige Goethals keerde nog een laatste keer terug om Anderlecht tijdelijk uit de nood te helpen. Na een week haalde Vanden Stock vervolgens Boskamp terug. De Nederlander bleef uiteindelijk tot 1997 bij paars-wit. Hij kon het succes van de jaren voordien niet meer evenaren, maar het was wel zijn verdienste dat enkele getalenteerde jongeren onder hem zijn doorgebroken. [[Nordin Jbari]], [[Alin Stoica]], [[Walter Baseggio]] en [[Azubike Oliseh]] zijn de bekendste voorbeelden.


De sportieve malaise ging gepaard met een verandering in de bestuurskamer. Constant Vanden Stock zette een stap opzij en gaf het voorzitterschap door aan zijn zoon [[Roger Vanden Stock]]. De kersverse voorzitter kreeg het meteen hard te verduren. In 1997, een jaar na zijn aanstelling, kwam immers een omkoopschandaal uit de jaren 80 aan het licht. Anderlecht had in 1984 een scheidsrechter 1 miljoen BEF geleend. Het ging om scheidsrechter Emilio Guruceta Muro, de Spanjaard die in 1984 de halve finale van de UEFA Cup tussen Anderlecht en Nottingham Forest had geleid. De afpersers Jean Elst en René Van Aeken waren dit te weten gekomen en hadden Constant Vanden Stock jaren gechanteerd. Roger Vanden Stock weigerde echter net als zijn vader zwijggeld te betalen, waarna het schandaal aan het licht kwam. Hoofdsponsor [[Generale Bank]] dreigde af te haken en er volgde een heleboel rechtszaken. Van de [[UEFA]] mocht Anderlecht één jaar niet deelnemen aan een Europees toernooi, een straf die later ongedaan werd gemaakt wegens procedurefouten en verjaring door het TAS [[Hof van Arbitrage voor Sport]]. Scheidsrechter Emilio Guruceta Muro was reeds overleden.
Na het vertrek van trainer Boskamp en de klasbakken Nilis, Degryse en Albert begon Anderlecht aan een nieuw tijdperk. De Duitse trainer [[Herbert Neumann]] werd aangenomen, maar dat bleek geen verstandige keuze. De Duitser raakte met de club niet door de voorrondes van de Champions League en werd in augustus 1995 al ontslagen. De toen 74-jarige Goethals keerde nog een laatste keer terug om Anderlecht tijdelijk uit de nood te helpen. Na een week haalde Vanden Stock vervolgens Boskamp terug. De Nederlander bleef uiteindelijk tot 1997 bij paars-wit. Hij kon het succes van de jaren voordien niet meer evenaren, maar het was wel zijn verdienste dat enkele getalenteerde jongeren onder hem zijn doorgebroken. [[Nordin Jbari]], [[Alin Stoica]], [[Walter Baseggio]] en [[Azubike Oliseh]] zijn de bekendste voorbeelden.
De sportieve malaise ging gepaard met een verandering in de bestuurskamer. Constant Vanden Stock zette een stap opzij en gaf het voorzitterschap door aan zijn zoon [[Roger Vanden Stock]]. De kersverse voorzitter kreeg het meteen hard te verduren. In 1997, een jaar na zijn aanstelling, kwam immers een omkoopschandaal uit de jaren 80 aan het licht. Anderlecht had in 1984 een scheidsrechter 1 miljoen BEF geleend. Het ging om scheidsrechter Emilio Guruceta Muro, de Spanjaard die in 1984 de halve finale van de UEFA Cup tussen Anderlecht en Nottingham Forest had geleid. De afpersers Jean Elst en René Van Aeken waren dit te weten gekomen en hadden Constant Vanden Stock jaren gechanteerd. In tegenstelling tot zijn vader weigerde opvolger Roger Vanden Stock zwijggeld te betalen, waarna het schandaal aan het licht kwam. Hoofdsponsor [[Generale Bank]] dreigde af te haken en er volgde een heleboel rechtszaken. Van de [[UEFA]] mocht Anderlecht één jaar niet deelnemen aan een Europees toernooi, een straf die later ongedaan werd gemaakt wegens procedurefouten en verjaring door het TAS [[Hof van Arbitrage voor Sport]].


==== Uit het dal ====
==== Uit het dal ====
Regel 163: Regel 183:
In de zomer van 1999 haalde Anderlecht [[Aimé Anthuenis]] naar het Constant Vanden Stockstadion. Antheunis had net de titel gewonnen met [[KRC Genk]], een prestatie die niet onopgemerkt was gebleven. Hij moest nu met Anderlecht hetzelfde doen. De spelersgroep werd enorm afgeslankt, en er waren amper nieuwkomers. Toch creëerde hij in geen tijd een sterk team, met op het middenveld Walter Baseggio, Pär Zetterberg, Enzo Scifo en [[Alin Stoica]], in de aanval het opvallende duo [[Jan Koller]] en [[Tomasz Radzinski]], en in de verdediging de ervaren [[Lorenzo Staelens]]. Het pakte in 2000 de titel met acht punten voorsprong op Club Brugge.
In de zomer van 1999 haalde Anderlecht [[Aimé Anthuenis]] naar het Constant Vanden Stockstadion. Antheunis had net de titel gewonnen met [[KRC Genk]], een prestatie die niet onopgemerkt was gebleven. Hij moest nu met Anderlecht hetzelfde doen. De spelersgroep werd enorm afgeslankt, en er waren amper nieuwkomers. Toch creëerde hij in geen tijd een sterk team, met op het middenveld Walter Baseggio, Pär Zetterberg, Enzo Scifo en [[Alin Stoica]], in de aanval het opvallende duo [[Jan Koller]] en [[Tomasz Radzinski]], en in de verdediging de ervaren [[Lorenzo Staelens]]. Het pakte in 2000 de titel met acht punten voorsprong op Club Brugge.


Anthuenis deed een seizoen later zelfs nog beter, ondanks het vertrek van Scifo, Zetterberg en Staelens (die laatste wel pas tijdens het seizoen, na verschillende doelpunten te hebben gemaakt). De nieuwkomers op het middenveld waren [[Yves Vanderhaeghe]] en [[Besnik Hasi]]. In de competitie stond er geen maat op Anderlecht, de club werd voor de tweede keer op rij overtuigend kampioen. Maar het opvallendste resultaat kwam uit de Champions League. Anderlecht schakelde in de voorrondes [[FC Porto]] uit, en versloeg in de eerste groepsfase van het toernooi [[Manchester United]], [[PSV Eindhoven|PSV]] en [[Dinamo Kiev]]. In de tweede groepsfase schoot Anderlecht net tekort, hoewel het thuis won van [[Real Madrid]] en [[Lazio Roma]].
Anthuenis deed een seizoen later zelfs nog beter, ondanks het vertrek van Scifo, Zetterberg en Staelens (die laatste wel pas tijdens het seizoen, na verschillende doelpunten te hebben gemaakt). De nieuwkomers op het middenveld waren [[Yves Vanderhaeghe]] en [[Besnik Hasi]]. In de competitie stond er geen maat op Anderlecht, de club werd voor de tweede keer op rij overtuigend kampioen. Maar het opvallendste resultaat kwam uit de Champions League. Anderlecht schakelde in de voorrondes [[FC Porto]] uit, en versloeg in de eerste groepsfase van het toernooi [[Manchester United FC|Manchester United]], [[PSV Eindhoven|PSV]] en [[Dinamo Kiev]]. In de tweede groepsfase schoot Anderlecht net tekort, hoewel het thuis won van [[Real Madrid]] en [[Lazio Roma]].


Na de succesvolle Europese campagne trokken heel wat spelers naar het buitenland. Anthuenis kon met een vernieuwd elftal geen derde titel op rij winnen en ruilde zijn functie als coach in 2002 in voor die van bondscoach.
Na de succesvolle Europese campagne trokken heel wat spelers naar het buitenland. Anthuenis kon met een vernieuwd elftal geen derde titel op rij winnen en ruilde zijn functie als coach in 2002 in voor die van bondscoach.
Regel 174: Regel 194:
==== Rivaliteit met Standard ====
==== Rivaliteit met Standard ====
Onder Jacobs eindigde Anderlecht in 2007/08, het seizoen van het 100-jarig bestaan van de club, net achter [[Standard Luik]]. Dat zorgde zoals altijd voor de nodige [[Anderlecht-Standard|rivaliteit]] tussen beide clubs. Dit alles bereikte een jaar later een eerste, dramatisch dieptepunt. Anderlecht eindigde na de reguliere competitie op de eerste plaats, met evenveel punten als Standard. De twee clubs speelden twee geladen testwedstrijden die ontsierd werden door zware overtredingen. Standard won een tweede titel op rij dankzij onder anderen oud-Anderlechtspeler [[Dieumerci Mbokani]], maar Anderlecht behield toch het vertrouwen in Jacobs. In de tweede testwedstrijd mocht de piepjonge [[Romelu Lukaku]] na 65 minuten debuteren op het hoogste niveau.  
Onder Jacobs eindigde Anderlecht in 2007/08, het seizoen van het 100-jarig bestaan van de club, net achter [[Standard Luik]]. Dat zorgde zoals altijd voor de nodige [[Anderlecht-Standard|rivaliteit]] tussen beide clubs. Dit alles bereikte een jaar later een eerste, dramatisch dieptepunt. Anderlecht eindigde na de reguliere competitie op de eerste plaats, met evenveel punten als Standard. De twee clubs speelden twee geladen testwedstrijden die ontsierd werden door zware overtredingen. Standard won een tweede titel op rij dankzij onder anderen oud-Anderlechtspeler [[Dieumerci Mbokani]], maar Anderlecht behield toch het vertrouwen in Jacobs. In de tweede testwedstrijd mocht de piepjonge [[Romelu Lukaku]] na 65 minuten debuteren op het hoogste niveau.  
Een jaar later stonden de twee clubs in de competitie opnieuw tegenover mekaar. In die wedstrijd brak rechtsachter [[Marcin Wasilewski (voetballer)|Marcin Wasilewski]] zijn been na een trap van [[Axel Witsel]], die nadien geschorst werd. De beenbreuk stond symbool voor de extreme rivaliteit tussen Standard en Anderlecht, dat het seizoen uiteindelijk afsloot met een 30e landstitel.  
Een jaar later stonden de twee clubs in de competitie opnieuw tegenover mekaar. In die wedstrijd brak rechtsachter [[Marcin Wasilewski (voetballer)|Marcin Wasilewski]] zijn been na een trap van [[Axel Witsel]], die nadien geschorst werd. De beenbreuk stond symbool voor de extreme rivaliteit tussen Standard en Anderlecht, dat het seizoen uiteindelijk afsloot met een 30e landstitel.


De rivaliteit werd echter nog groter toen Anderlecht in het seizoen 2011/12 oud-Standardspeler Milan Jovanovic naar het Astridpark lokte en Dieumerci Mbokani ging terughalen bij [[AS Monaco]]. De ploeg van [[Ariël Jacobs]] werd dat jaar voor de 31ste keer landskampioen. De cyclus van [[Ariël Jacobs]] was voorbij en zijn contract werd niet verlengd.
De rivaliteit werd echter nog groter toen Anderlecht in het seizoen 2011/12 oud-Standardspeler Milan Jovanovic naar het Astridpark lokte en Dieumerci Mbokani ging terughalen bij [[AS Monaco]]. De ploeg van [[Ariël Jacobs]] werd dat jaar voor de 31ste keer landskampioen. De cyclus van [[Ariël Jacobs]] was voorbij en zijn contract werd niet verlengd.
Regel 182: Regel 202:
RSC Anderlecht gaf in het seizoen 2012/13 de kans aan de nog jonge Nederlandse trainer [[John van den Brom]]. Zijn eerste belangrijke wapenfeit was de kwalificatie voor de groepsfase van de [[UEFA Champions League 2012/13]] waarin het 5 punten behaalde in zijn poule. RSC Anderlecht eindigde de Play-offs als 1e en werd voor de 32ste keer landskampioen. De nog jonge [[Dennis Praet]] , de Senegalees [[Cheikhou Kouyaté]], [[Guillaume Gillet]] en [[Lucas Biglia]] maakten deel uit van de kampioenenploeg.
RSC Anderlecht gaf in het seizoen 2012/13 de kans aan de nog jonge Nederlandse trainer [[John van den Brom]]. Zijn eerste belangrijke wapenfeit was de kwalificatie voor de groepsfase van de [[UEFA Champions League 2012/13]] waarin het 5 punten behaalde in zijn poule. RSC Anderlecht eindigde de Play-offs als 1e en werd voor de 32ste keer landskampioen. De nog jonge [[Dennis Praet]] , de Senegalees [[Cheikhou Kouyaté]], [[Guillaume Gillet]] en [[Lucas Biglia]] maakten deel uit van de kampioenenploeg.


Het daaropvolgende seizoen verliep veel moeizamer voor John van den Brom. De ploeg eindigde laatste van zijn poule in de groepsfase van de [[UEFA Champions League]] met slechts 1 punt. Anderlecht eindigde als 3de in de reguliere competitie vooraleer het aan de Play-offs moest beginnen. John van den Brom was toen al vervangen door zijn assistent [[Besnik Hasi]]. In de Play-offs realiseerde Anderlecht een quasi foutloos parcours waardoor RSC Anderlecht nog als 1ste eindigde in de Play-offs 1 en zich dus voor de 33ste keer tot landskampioen mocht kronen. [[Chancel Mbemba]], [[Aleksandar Mitrovic]], [[Massimo Bruno]] en de 16-jarige [[Youri Tielemans]] waren de nieuwe namen die dat seizoen doorbraken.
Het daaropvolgende seizoen verliep veel moeizamer voor John van den Brom. De ploeg eindigde laatste van zijn poule in de groepsfase van de [[UEFA Champions League]] met slechts 1 punt. Anderlecht eindigde als 3de in de reguliere competitie vooraleer het aan de Play-offs moest beginnen. John van den Brom was toen al vervangen door zijn assistent [[Besnik Hasi]]. In de Play-offs realiseerde Anderlecht een quasi foutloos parcours waardoor RSC Anderlecht nog als 1ste eindigde in de Play-offs 1 en zich dus voor de 33ste keer tot landskampioen mocht kronen. [[Chancel Mbemba]], [[Aleksandar Mitrović]], [[Massimo Bruno]] en de 16-jarige [[Youri Tielemans]] waren de nieuwe namen die dat seizoen doorbraken.


De seizoenen 2014/15 & 2015/16 waren sportief geen hoogvliegers. In het seizoen 2016/17 werd er opnieuw gekozen voor een jonge trainer. De Zwitser [[René Weiler]] werd aangesteld als nieuwe trainer. Hij kwam over van het Duitse [[FC Nürnberg]]. Onder impuls van de eigen jeugdspelers [[Leander Dendoncker]] en Youri Tielemans en de topscorer [[Łukasz Teodorczyk]] eindigde Anderlecht als 1ste in de reguliere competitie. In de [[UEFA Europa League 2016/17]] bereikte het de kwartfinales en werd het nipt uitgeschakeld door het [[Manchester United]] van [[José Mourinho]]. Enkele weken later mocht RSC Anderlecht zijn 34ste landstitel vieren op het veld van [[Royale Sporting du Pays de Charleroi]]. Op 18 september 2017 is Weiler gestopt als trainer bij de club.<ref>{{Citeer web |url=http://www.fcupdate.nl/voetbalnieuws/321776/succestrainer-weiler-moet-het-veld-ruimen-bij-anderlecht/ |titel=
De seizoenen 2014/15 & 2015/16 waren sportief geen hoogvliegers. In het seizoen 2016/17 werd er opnieuw gekozen voor een jonge trainer. De Zwitser [[René Weiler]] werd aangesteld als nieuwe trainer. Hij kwam over van het Duitse [[FC Nürnberg]]. Onder impuls van de eigen jeugdspelers [[Leander Dendoncker]] en Youri Tielemans en de topscorer [[Łukasz Teodorczyk]] eindigde Anderlecht als 1ste in de reguliere competitie. In de [[UEFA Europa League 2016/17]] bereikte het de kwartfinales en werd het nipt uitgeschakeld door het [[Manchester United FC|Manchester United]] van [[José Mourinho]]. Enkele weken later mocht RSC Anderlecht zijn 34ste landstitel vieren op het veld van [[Royale Sporting du Pays de Charleroi]]. Op 18 september 2017 is Weiler gestopt als trainer bij de club.<ref>{{Citeer web |url=http://www.fcupdate.nl/voetbalnieuws/321776/succestrainer-weiler-moet-het-veld-ruimen-bij-anderlecht/ |titel=
Trainer Weiler moet het veld ruimen bij Anderlecht |datum=2017-09-18 |uitgever=[[FCUpdate.nl]] }}</ref>
Trainer Weiler moet het veld ruimen bij Anderlecht |datum=2017-09-18 |uitgever=[[FCUpdate.nl]] }}</ref>


Regel 190: Regel 210:


==== Overname Marc Coucke ====
==== Overname Marc Coucke ====
Op 20 december 2017 werd bekendgemaakt dat ondernemer en miljardair [[Marc Coucke]] RSC Anderlecht zal overnemen. Hij zal vanaf 28 maart 2018 voorzitter en hoofdaandeelhouder zijn. Coucke zal samen met [[Joris Ide]] zo'n 70% van de aandelen bezitten. De overige 30% blijven bij een aantal van de huidige aandeelhouders.
Op 20 december 2017 werd bekendgemaakt dat ondernemer en miljardair [[Marc Coucke]] RSC Anderlecht zal overnemen. Hij zal vanaf 28 maart 2018 voorzitter en hoofdaandeelhouder zijn. Coucke bezit samen met [[Joris Ide]] zo'n 74% van de aandelen. De overige 26% blijven bij een aantal van de vorige aandeelhouders.
 
Om alles volgens het bondsreglement te laten verlopen moest hij eerst zijn participatie in [[KV Oostende]] verkopen. Op vrijdag 9 februari 2018 werd bekend dat de verzekeraar Peter Callant de kustploeg overneemt. [[Marc Coucke]] behoudt echter een belang van 9% van de aandelen. Hierdoor kan de overname zonder problemen afgerond worden.<ref>{{Citeer web |url=http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/1.3140276/ |titel=Verzekeraar Peter Callant is nieuwe eigenaar KV Oostende |dodeurl=ja |archiefurl=https://web.archive.org/web/20180213021854/http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/1.3140276/ |archiefdatum=2018-02-13 }}</ref>
 
Op 14 januari kondigde [[Marc Coucke]] een nieuwe verandering aan binnen het bestuur van Anderlecht. [[Karel Van Eetvelt]] werd voorgesteld als nieuwe CEO die de dagelijkse leiding zal overnemen. [[Wouter Vandenhaute]] gaat als adviseur van de club aan de slag. Tenslotte werd de Raad van Bestuur versterkt door [[Patrick Lefevere]] die samen met Brussels burgemeester [[Philippe Close]] als onafhankelijk bestuurder zal functioneren.<ref>{{Citeer web|url=https://www.standaard.be/cnt/dmf20200114_04805049|titel=Coucke grijpt opnieuw in: Karel Van Eetvelt, Wouter Vandenhaute en Patrick Lefevere naar Anderlecht|bezochtdatum=2020-01-14|werk=De Standaard|taal=nl-BE}}</ref>


Om alles volgens het bondsreglement te laten verlopen moest hij eerst zijn participatie in [[KV Oostende]] verkopen. Op vrijdag 9 februari 2018 werd bekend dat de verzekeraar Peter Callant de kustploeg overneemt. [[Marc Coucke]] behoudt echter een belang van 9% van de aandelen. Hierdoor kan de overname zonder problemen afgerond worden. <ref>{{Citeer web |url=http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/1.3140276/ |titel= Verzekeraar Peter Callant is nieuwe eigenaar KV Oostende
}}</ref>


== Infrastructuur ==
== Infrastructuur ==
[[Bestand:Constant Vanden Stockstadion.jpg|thumb|Constant Vanden Stockstadion]]
[[Bestand:We are RSCA (2).jpg|miniatuur|sfeerbeeld (toen nog) Constant Vanden Stock stadion]]
De club speelt haar thuiswedstrijden in het [[Constant Vanden Stockstadion]], momenteel biedt het plaats aan zo een 21.500 toeschouwers. Anderlecht wil de capaciteit optrekken tot ca. 30.000 toeschouwers<ref>{{cite web|url=http://sportmagazine.knack.be/sport/nieuws/foto-s-anderlecht-presenteert-nieuw-stadion/article-1194710467382.htm|title=Foto's: Anderlecht presenteert nieuw stadion|work=knack.be}}</ref>, de renovatiekosten zouden rond de 40 miljoen euro bedragen.<ref>{{cite web|url=http://sportmagazine.knack.be/sport/nieuws/voetbal-nationaal/anderlecht-heeft-op-korte-termijn-groter-stadion-nodig/article-4000246999423.htm|title=Anderlecht 'heeft op korte termijn groter stadion nodig'|accessdate=13 februari 2013}}</ref> Eigenlijk gokt Anderlecht hiermee op twee paarden. De stad [[Brussel (stad)|Brussel]] stelt zich namelijk kandidaat als gaststad voor het [[Europees kampioenschap voetbal 2020]]. Indien Brussel dit zou halen, wordt er een nieuw stadion opgetrokken van zo'n 60.000 plaatsen, waar RSC Anderlecht dan waarschijnlijk ook in zal spelen mits het betalen van een marktconforme huurprijs.
De club speelt haar thuiswedstrijden in het [[Lotto Park]], momenteel biedt het plaats aan zo een 21.500 toeschouwers. Anderlecht wilde circa 2013 de capaciteit optrekken tot ca. 30.000 toeschouwers<ref>{{cite web|url=http://sportmagazine.knack.be/sport/nieuws/foto-s-anderlecht-presenteert-nieuw-stadion/article-1194710467382.htm|title=Foto's: Anderlecht presenteert nieuw stadion|work=knack.be}}</ref>, de renovatiekosten zouden rond de 40 miljoen euro bedragen.<ref>{{cite web|url=http://sportmagazine.knack.be/sport/nieuws/voetbal-nationaal/anderlecht-heeft-op-korte-termijn-groter-stadion-nodig/article-4000246999423.htm|title=Anderlecht 'heeft op korte termijn groter stadion nodig'|accessdate=13 februari 2013}}</ref> Eigenlijk gokte Anderlecht hiermee op twee paarden. De stad [[Brussel (stad)|Brussel]] stelde zich toen namelijk kandidaat als gaststad voor het [[Europees kampioenschap voetbal 2020]]. Mocht België zich niet uit de organisatie teruggetrokken hebben, en indien Brussel dit toen gehaald zou hebben, bestond het plan een nieuw stadion op te trekken van zo'n 60.000 plaatsen, waar RSC Anderlecht dan waarschijnlijk ook in zou gespeeld hebben mits het betalen van een marktconforme huurprijs.


In de wijk [[Neerpede]] bevinden zich een oefencomplex en de [[RSCA Football Academy]]. Dit complex opende haar deuren aan de start van het seizoen 2011-2012. Alle trainingen worden hier afgewerkt en ook spelen de jeugdploegen hier hun wedstrijden. Het oefencomplex geldt als een van de meest moderne jeugdcomplexen van Europa.<ref>{{cite web|url=http://www.rsca.be/go/nl/article/27023/beloften_spelen_straks_titelmatch_op_rsca_football_academy_|title=Beloften spelen straks titelmatch op RSCA Football Academy |accessdate=13 februari 2013}}</ref>
In de wijk [[Neerpede]] bevinden zich een oefencomplex en de [[RSCA Football Academy]]. Dit complex opende haar deuren aan de start van het seizoen 2011-2012. Alle trainingen worden hier afgewerkt en ook spelen de jeugdploegen hier hun wedstrijden. Het oefencomplex geldt als een van de meest moderne jeugdcomplexen van Europa.<ref>{{cite web|url=http://www.rsca.be/go/nl/article/27023/beloften_spelen_straks_titelmatch_op_rsca_football_academy_|title=Beloften spelen straks titelmatch op RSCA Football Academy |accessdate=13 februari 2013}}</ref>
Regel 204: Regel 226:
RSC Anderlecht begon zonder shirtsponsor. Pas vanaf 1973 verscheen er reclame op de shirts. De sponsor was toen [[Brouwerij Belle-Vue (Brussel)|Belle-Vue]], de brouwerij van toenmalig voorzitter [[Constant Vanden Stock]]. In 1981 werd de Generale Bank de hoofdsponsor van Anderlecht. In 2000 werd de Generale Bank een onderdeel van [[Fortis]], dat vanaf dan de nieuwe shirtsponsor werd. Door de economische crisis van de eerste jaren van de 21ste eeuw veranderde Fortis in [[BNP Paribas Fortis]]. Vanaf de winter van 2014 werd Proximus naast [[BNP Paribas Fortis]] de nieuwe hoofdsponsor van Anderlecht.
RSC Anderlecht begon zonder shirtsponsor. Pas vanaf 1973 verscheen er reclame op de shirts. De sponsor was toen [[Brouwerij Belle-Vue (Brussel)|Belle-Vue]], de brouwerij van toenmalig voorzitter [[Constant Vanden Stock]]. In 1981 werd de Generale Bank de hoofdsponsor van Anderlecht. In 2000 werd de Generale Bank een onderdeel van [[Fortis]], dat vanaf dan de nieuwe shirtsponsor werd. Door de economische crisis van de eerste jaren van de 21ste eeuw veranderde Fortis in [[BNP Paribas Fortis]]. Vanaf de winter van 2014 werd Proximus naast [[BNP Paribas Fortis]] de nieuwe hoofdsponsor van Anderlecht.


Verder worden de shirts ook gesponsord door het sportmerk [[adidas]]. Tot eind jaren 60 werd dit gedaan door [[Le Coq Sportif]] of [[Fred Perry]].
Verder worden de shirts ook gesponsord door het sportmerk [[adidas]]. Tot eind jaren 60 werd dit gedaan door [[Le Coq Sportif]] of [[Fred Perry]]. Vanaf het [[Eerste klasse A 2019-20 (voetbal België)|seizoen 2019/20]] vervangt [[Joma (kleding)|Joma]] [[adidas]] als shirtsponsor.<ref>[https://www.tijd.be/ondernemen/sport/anderlecht-en-adidas-scheiden-na-43-jaar/10043283.html Anderlecht en Adidas scheiden na 43 jaar] De Tijd, 25 augustus 2018</ref>


{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
Regel 224: Regel 246:
| [[Fortis]]
| [[Fortis]]
|-
|-
| 2009-heden
| 2009-2019
| [[BNP Paribas Fortis]]<ref>[https://www.bnpparibasfortis.com/nl/ons-engagement/rsc-anderlecht website bnpparibasfortis]</ref>
| rowspan=2|[[BNP Paribas Fortis]]<ref>[https://www.bnpparibasfortis.com/nl/ons-engagement/rsc-anderlecht website bnpparibasfortis]</ref>
|-
| 2019-
| [[Joma (kleding)|Joma]]
|}
|}


Regel 244: Regel 269:
| style="background:#BDBDBD;" colspan="6" | '''Nationaal'''
| style="background:#BDBDBD;" colspan="6" | '''Nationaal'''
|-
|-
|'''[[Eerste klasse (voetbal België)|Eerste klasse]]''' [[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]] ||align=center|34×|| 1946/47, 1948/49, 1949/50, 1950/51, 1953/54, 1954/55, 1955/56, 1958/59, 1961/62, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1971/72, 1973/74, 1980/81, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1990/91, 1992/93, 1993/94, 1994/95, 1999/2000, 2000/01, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2009/10, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2016/17
|'''[[Eerste klasse (voetbal België)|Eerste klasse]]'''[[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]][[Bestand:Competitiester.svg|25px]] ||align=center|34×
|| 1946/47, 1948/49, 1949/50, 1950/51, 1953/54, 1954/55, 1955/56, 1958/59, 1961/62, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1971/72, 1973/74, 1980/81, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1990/91, 1992/93, 1993/94, 1994/95, 1999/00, 2000/01, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2009/10, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2016/17
|-
|-
|'''[[Beker van België (voetbal)|Beker van België]]''' || align=center|9×|| 1965, 1972, 1973, 1975, 1976, 1988, 1989, 1994, 2008
|'''[[Beker van België (voetbal)|Beker van België]]''' || align=center|9×|| 1965, 1972, 1973, 1975, 1976, 1988, 1989, 1994, 2008
Regel 272: Regel 298:


:'''[[Lijst van topscorers Belgische Eerste Klasse|Topscorer]] (20)'''
:'''[[Lijst van topscorers Belgische Eerste Klasse|Topscorer]] (20)'''
:: 1947 en 1950 ([[Jef Mermans]]), 1954 ([[Hippolyte Van Den Bosch]]), 1962 ([[Jacky Stockman]]), 1964, 1966 en 1968 ([[Paul Van Himst]]), 1967 ([[Jan Mulder (voetballer, 1945)|Jan Mulder]]), 1973 ([[Rob Rensenbrink]]), 1974 ([[Attila Ladynski]]), 1977 ([[François Van Der Elst]]), 1983 en 1986 ([[Erwin Vandenbergh]]), 1987 ([[Arnór Guðjohnsen]]), 1989 ([[Edi Krnčević]]), 2001 ([[Tomasz Radzinski]]), 2005 ([[Nenad Jestrović]]), 2010 ([[Romelu Lukaku]]), 2015 ([[Aleksandar Mitrovic]]), 2017 ([[Łukasz Teodorczyk]])
:: 1947 en 1950 ([[Jef Mermans]]), 1954 ([[Hippolyte Van Den Bosch]]), 1962 ([[Jacky Stockman]]), 1964, 1966 en 1968 ([[Paul Van Himst]]), 1967 ([[Jan Mulder (voetballer, 1945)|Jan Mulder]]), 1973 ([[Rob Rensenbrink]]), 1974 ([[Attila Ladynski]]), 1977 ([[François Van Der Elst]]), 1983 en 1986 ([[Erwin Vandenbergh]]), 1987 ([[Arnór Guðjohnsen]]), 1989 ([[Edi Krnčević]]), 2001 ([[Tomasz Radzinski]]), 2005 ([[Nenad Jestrović]]), 2010 ([[Romelu Lukaku]]), 2015 ([[Aleksandar Mitrović]]), 2017 ([[Łukasz Teodorczyk]])


:'''[[Belgische Gouden Schoen|Gouden Schoen]] (23)'''
:'''[[Belgische Gouden Schoen|Gouden Schoen]] (23)'''
Regel 1.269: Regel 1.295:
| align=center| 40
| align=center| 40
| na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 2e plaats met 55 punten
| na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 2e plaats met 55 punten
|-
| [[Eerste klasse A 2018-19 (voetbal België)|2018/19]]
| align="center" bgcolor="#98fb98" | 6
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| [[Eerste klasse (voetbal België)|Eerste Klasse A]]
| align=center| 32
| na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 4e plaats met 51 punten
|}
|}


Regel 1.347: Regel 1.383:
| {{BalkVerticaal2|17|1|#98fb98}}
| {{BalkVerticaal2|17|1|#98fb98}}
| {{BalkVerticaal2|15|3|#98fb98}}
| {{BalkVerticaal2|15|3|#98fb98}}
| {{BalkVerticaal2|12|6|#98fb98}}
|- align=center style="font-size:80%;"
|- align=center style="font-size:80%;"
|46||47||48||49
|46||47||48||49
Regel 1.355: Regel 1.392:
|90||91||92||93||94||95||96||97||98||99
|90||91||92||93||94||95||96||97||98||99
|00||01||02||03||04||05||06||07||08||09
|00||01||02||03||04||05||06||07||08||09
|10||11||12||13||14||15||16||17||18
|10||11||12||13||14||15||16||17||18||19
|- align=center style="font-size:80%;"
|- align=center style="font-size:80%;"
|
|
Regel 1.365: Regel 1.402:
{{Zie hoofdartikel|Lijst van Europese wedstrijden van RSC Anderlecht}}
{{Zie hoofdartikel|Lijst van Europese wedstrijden van RSC Anderlecht}}


RSC Anderlecht speelt sinds 1955 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:
RSC Anderlecht speelt sinds 1955 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Anderlecht heeft gewonnen zijn '''dik gedrukt''':
*;[[UEFA Champions League|Champions League]]
*;[[UEFA Champions League|Champions League]] (18x)
:1993/94, 1994/95, 1995/96, 2000/01, 2001/02, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2013/14, 2014/2015, 2017/2018
:1993/94, 1994/95, 1995/96, 2000/01, 2001/02, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2013/14, 2014/2015, 2016/17, 2017/2018
*;[[Europacup I (voetbal)|Europacup I]]
*;[[Europacup I (voetbal)|Europacup I]] (16x)
:1955/56, 1956/57, 1959/60, 1962/63, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1972/73, 1974/75, 1981/82, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1991/92
:1955/56, 1956/57, 1959/60, 1962/63, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1972/73, 1974/75, 1981/82, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1991/92
*;[[UEFA Europa League|Europa League]]
*;[[UEFA Europa League|Europa League]] (7x)
:2009/10, 2010/11, 2011/12, 2014/2015, 2015/2016, 2016/2017
:2009/10, 2010/11, 2011/12, 2014/2015, 2015/2016, 2016/2017, 2018/19'
*;[[Europacup II (voetbal)|Europacup II]]
*;[[UEFA Super Cup]] (2x)
:1973/74, 1975/76, 1976/77, 1977/78, 1978/79, 1988/89, 1989/90
:'''1976''', '''1978'''
*;[[UEFA Cup]]
*;[[Europacup II (voetbal)|Europacup II]] (7x)
:1971/72, 1979/80, 1980/81, 1982/83, 1983/84, 1984/85, 1990/91, 1992/93, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2002/03, 2007/08
:1973/74, '''1975/76''', 1976/77, '''1977/78''', 1978/79, 1988/89, 1989/90
*;[[Jaarbeursstedenbeker]]
*;[[UEFA Cup]] (14x)
:1971/72, 1979/80, 1980/81, '''1982/83''', 1983/84, 1984/85, 1990/91, 1992/93, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2002/03, 2007/08
*;[[Jaarbeursstedenbeker]] (2x)
:1969/70, 1970/71
:1969/70, 1970/71
'''Bijzonderheden Europese competities:
{| class="wikitable" style=" text-align:left
|-
! Bijzonderheid
! Datum
! Tegenstander
! Uitslag
! Plaats
! Naam
! Aantal
|-
| Hoogste overwinning || 14-09-1966 ||{{FI-VLAG}} [[FC Haka Valkeakoski]] ||align=center| 10-1 || Valkeakoski|| ||
|-
| Hoogste nederlaag || 26-09-1956 || {{EN-VLAG}} [[Manchester United FC]] ||align=center| 0-10||Manchester ||  ||
|-
| Speler met meeste wedstrijden ||22-11-2017|| || || ||{{BE-VLAG}} [[Olivier Deschacht]] || align=center|101
|-
| Speler met meeste doelpunten || 19-12-1978|| || || ||{{NL-VLAG}} [[Rob Rensenbrink]] ||align=center| 33
|-
|}
'''UEFA Club Ranking: 39''' (29-11-2019)


==== Statistieken Europees voetbal ====
==== Statistieken Europees voetbal ====
Regel 1.416: Regel 1.477:


=== Finaleplaatsen Europabekers ===
=== Finaleplaatsen Europabekers ===
RSC Anderlecht bereikte 7 keer een Europese bekerfinale,  
RSC Anderlecht bereikte 7 keer een Europese bekerfinale,


{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" style="border-collapse:collapse; border:1px solid #D7E5EF;font-size:90%;text-align:left;"
{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" style="border-collapse:collapse; border:1px solid #D7E5EF;font-size:90%;text-align:left;"
|-bgcolor="#D7E5EF"
|- bgcolor="#d7e5ef"
! Toernooi
! Toernooi
! Winnaar
! Winnaar
! Verliezend Finalist
! Verliezend Finalist
|-
|-
| [[Jaarbeursstedenbeker 1969/70]] || {{EN-VLAG}} [[Arsenal FC]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]]
| [[Jaarbeursstedenbeker 1969/70]] || {{EN-VLAG}} [[Arsenal FC]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht
|-
|-
| [[Europacup II 1975/76]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]] || {{EN-VLAG}} [[West Ham United]]
| [[Europacup II 1975/76]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht || {{EN-VLAG}} [[West Ham United FC|West Ham United]]
|-
|-
| [[Europacup II 1976/77]] || {{DE-VLAG}} [[Hamburger SV]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]]
| [[Europacup II 1976/77]] || {{DE-VLAG}} [[Hamburger SV]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht
|-
|-
| [[Europacup II 1977/78]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]] || {{AT-VLAG}} [[Austria Wien]]
| [[Europacup II 1977/78]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht || {{AT-VLAG}} [[Austria Wien]]
|-
|-
| [[UEFA Cup 1982/83]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]] || {{PT-VLAG}} [[SL Benfica (voetbalclub)|SL Benfica]]
| [[UEFA Cup 1982/83]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht || {{PT-VLAG}} [[SL Benfica (voetbalclub)|SL Benfica]]
|-
|-
| [[UEFA Cup 1983/84]] || {{EN-VLAG}} [[Tottenham Hotspur FC]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]]
| [[UEFA Cup 1983/84]] || {{EN-VLAG}} [[Tottenham Hotspur FC]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht
|-
|-
| [[Europacup II 1989/90]] || {{IT-VLAG}} [[UC Sampdoria]] || {{BE-VLAG}} [[RSC Anderlecht]]
| [[Europacup II 1989/90]] || {{IT-VLAG}} [[UC Sampdoria]] || {{BE-VLAG}} RSC Anderlecht
|-
|-
|}
|}
Regel 1.454: Regel 1.515:
! Europa
! Europa
|-
|-
| [[Olivier Deschacht|Deschacht]] || [[Olivier Deschacht|Olivier]] || {{BE}} || 2001-... || 1 || 601 || 2 || 416 || 1 || 100
| [[Olivier Deschacht|Deschacht]] || [[Olivier Deschacht|Olivier]] || {{BE}} || 2001-2018 || 1 || 601 || 2 || 416 || 1 || 100
|-
|-
| [[Paul Van Himst|Van Himst]] || [[Paul Van Himst|Paul]] || {{BE}} || 1959-1975 || 2 || 566 || 1 || 460 || 7 || 56
| [[Paul Van Himst|Van Himst]] || [[Paul Van Himst|Paul]] || {{BE}} || 1959-1975 || 2 || 566 || 1 || 460 || 7 || 56
Regel 1.474: Regel 1.535:
| [[Jacky Munaron|Munaron]] || [[Jacky Munaron|Jacky]] || {{BE}} || 1974-1989 || 10 || 391 || 9 || 293 || 6 || 59
| [[Jacky Munaron|Munaron]] || [[Jacky Munaron|Jacky]] || {{BE}} || 1974-1989 || 10 || 391 || 9 || 293 || 6 || 59
|}
|}
<small>Update 1/03/15.</small>
=== Doelpuntrecords ===
{| class="wikitable sortable"
{| class="wikitable sortable"
! colspan="10" | Huidige kern
|-
! Naam
! Naam
! Voornaam
! Voornaam
Regel 1.482: Regel 1.545:
! Periode(s) bij club
! Periode(s) bij club
!
!
! Wedstr.
! Goals
!
!
! 1e klasse
! 1e klasse
Regel 1.488: Regel 1.551:
! Europa
! Europa
|-
|-
| [[Olivier Deschacht|Deschacht]] || [[Olivier Deschacht|Olivier]] || {{BE}} || 2001-... || 1 || 547 || 1 || 415 || 1 || 90
| [[Jef Mermans|Mermans]] || [[Jef Mermans|Jef]] || {{BE}} || 1941-1957 || 1 || 345 || 1 || 339 || 9 || 0
|}
 
<small>Update 1/03/15.</small>
 
=== Doelpuntrecords ===
{| class="wikitable sortable"
! Naam
! Voornaam
! Nationaliteit
! Periode(s) bij club
!
! Goals
!
! 1e klasse
!
! Europa
|-
| [[Jef Mermans|Mermans]] || [[Jef Mermans|Jef]] || {{BE}} || 1941-1957 || 1 || 345 || 1 || 339 || 9 || 0
|-
|-
| [[Paul Van Himst|Van Himst]] || [[Paul Van Himst|Paul]] || {{BE}} || 1959-1975 || 2 || 310 || 2 || 236 || 1 || 33
| [[Paul Van Himst|Van Himst]] || [[Paul Van Himst|Paul]] || {{BE}} || 1959-1975 || 2 || 310 || 2 || 236 || 1 || 33
Regel 1.526: Regel 1.571:
| [[Erwin Vandenbergh|Vandenbergh]] || [[Erwin Vandenbergh|Erwin]] || {{BE}} || 1982-1986 || 10 || 112 || 9 || 87 || 6 || 15
| [[Erwin Vandenbergh|Vandenbergh]] || [[Erwin Vandenbergh|Erwin]] || {{BE}} || 1982-1986 || 10 || 112 || 9 || 87 || 6 || 15
|}
|}
{| class="wikitable sortable"
 
! colspan="10" | Huidige kern
<small>Update 30/08/16.</small>
|-
 
! Naam
== Transferrecords ==
! Voornaam
=== Duurste aankopen ===
! Nationaliteit
{| class="wikitable"
! Periode(s) bij club
!
! Goals
!
! 1e klasse
!
! Beker
!
! Europa
|-
 
|}
 
<small>Update 30/08/16.</small>
 
== Transferrecords ==
=== Duurste aankopen ===
{| class="wikitable"
!
!
!Naam
!Naam
Regel 1.559: Regel 1.586:
| 1 || [[Nicolae Stanciu]] || {{RO}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 9,8 milj.<ref>{{Citeer web|url=http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160828_02442526 |title=Voorzitter Boekarest bevestigt: Stanciu voor vijf seizoenen naar Anderlecht  |date=28 augustus 2016}}</ref> || 2016/17
| 1 || [[Nicolae Stanciu]] || {{RO}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 9,8 milj.<ref>{{Citeer web|url=http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160828_02442526 |title=Voorzitter Boekarest bevestigt: Stanciu voor vijf seizoenen naar Anderlecht  |date=28 augustus 2016}}</ref> || 2016/17
|-
|-
| 2 || [[Steven Defour]] || {{BE}} || {{PT-VLAG}} [[FC Porto]] || 6,5 milj. || 2014/15  
| 2 || [[Michel Vlap]] || {{NL}} || {{NL-VLAG}} [[sc Heerenveen]] ||8,0 milj. ||2019/20
|-
| 3 || [[Bubacarr Sanneh]] || {{GM}} || {{DK-VLAG}} [[FC Midtjylland]] || 8 milj. || 2018/19
|-
| 4 || [[Steven Defour]] || {{BE}} || {{PT-VLAG}} [[FC Porto]] || 6,5 milj. || 2014/15  
|-
|-
| 2 || [[Sven Kums]] || {{BE}} || {{EN-VLAG}} [[Watford FC]] || 6,5 milj. || 2017/18
| 5 || [[Sven Kums]] || {{BE}} || {{EN-VLAG}} [[Watford FC]] || 6,5 milj. || 2017/18
|-
|-
| 3 || [[Aleksandar Mitrović]] || {{RS}} || {{RS-VLAG}} [[Partizan Belgrado]] || 5 milj. || 2013/14  
| 6 || [[Aleksandar Mitrović]] || {{RS}} || {{RS-VLAG}} [[Partizan Belgrado]] || 5 milj. || 2013/14  
|-
|-
| 4 || [[Kara Mbodj]] || {{SN}} || {{BE-VLAG}} [[KRC Genk]] || 4,9 milj. || 2015/16  
| 7 || [[Kara Mbodj]] || {{SN}} || {{BE-VLAG}} [[KRC Genk]] || 4,9 milj. || 2015/16  
|-
|-
| 5 || [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || {{UA-VLAG}} [[FC Dynamo Kiev]] || 4,5 milj. || 2017/18
| 8 || [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || {{UA-VLAG}} [[FC Dynamo Kiev]] || 4,5 milj. || 2017/18
|-
|-
| 6 || [[Mbark Boussoufa]] || {{MA}}/ {{NL}} || {{BE-VLAG}} [[AA Gent]] || 4 milj. || 2006/07  
| 9 || [[Mbark Boussoufa]] || {{MA}}/ {{NL}} || {{BE-VLAG}} [[AA Gent]] || 4 milj. || 2006/07  
|-
|-
| 7 || [[Sebastian De Maio]] || {{FR}} || {{IT-VLAG}} [[Genoa CFC|Genoa]] || 4 milj. || 2016/17
| 10 || [[Sebastian De Maio]] || {{FR}} || {{IT-VLAG}} [[Genoa CFC|Genoa]] || 4 milj. || 2016/17
|-
|-
| 8 || [[Jan Polak]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[FC Nürnberg]] || 3,5 milj. || 2007/08  
| 11 || [[Jan Polak]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[FC Nürnberg]] || 3,5 milj. || 2007/08  
|-
|-
| 9 || [[Tom De Sutter]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[Cercle Brugge]] || 3,1 milj. || 2008/09  
| 12 || [[Tom De Sutter]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[Cercle Brugge]] || 3,1 milj. || 2008/09  
|-
|-
| 10 || [[Dieumerci Mbokani]] || {{CD}} || {{FR-VLAG}} [[AS Monaco]] || 3 milj. || 2011/12  
| 13 || [[Dieumerci Mbokani]] || {{CD}} || {{FR-VLAG}} [[AS Monaco]] || 3 milj. || 2011/12  
|-
|-
| 11 || [[Lucas Biglia]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Independiente]] || 3 milj. || 2006/07  
| 14 || [[Lucas Biglia]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Independiente]] || 3 milj. || 2006/07  
|-
|-
| 12 || [[Jan Koller]] || {{CZ}} || {{BE-VLAG}} [[KSC Lokeren]] || 3 milj. || 1999/00  
| 15 || [[Jan Koller]] || {{CZ}} || {{BE-VLAG}} [[KSC Lokeren]] || 3 milj. || 1999/00  
|-
|-
| 13 || [[Luka Milivojević]] || {{RS}} || {{RS-VLAG}} [[Rode Ster Belgrado]] || 3 milj. || 2013/14
| 16 || [[Luka Milivojević]] || {{RS}} || {{RS-VLAG}} [[Rode Ster Belgrado]] || 3 milj. || 2013/14
|-
|-
| 14 || [[Stefano Okaka Chuka]] || {{IT}} || {{IT-VLAG}} [[UC Sampdoria]] || 3 milj. || 2015/16   
| 17 || [[Stefano Okaka Chuka]] || {{IT}} || {{IT-VLAG}} [[UC Sampdoria]] || 3 milj. || 2015/16   
|-
|-
| 15 || [[Alexandru Chipciu]] || {{RO}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 3 milj. || 2016/17   
| 18 || [[Alexandru Chipciu]] || {{RO}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 3 milj. || 2016/17   
|-
|-
| 16 || [[Dennis Appiah]] || {{FR}} {{GH}} || {{FR-VLAG}} [[SM Caen]] || 3 milj. || 2016/17   
| 19 || [[Dennis Appiah]] || {{FR}} {{GH}} || {{FR-VLAG}} [[SM Caen]] || 3 milj. || 2016/17   
|-
|-
| 17 || [[Cyril Théréau]] || {{FR}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 2,8 milj. || 2007/08   
| 20 || [[Cyril Théréau]] || {{FR}} || {{RO-VLAG}} [[Steaua Boekarest]] || 2,8 milj. || 2007/08   
|-
|-
| 18 || [[Ronald Vargas]] || {{VE}} || {{BE-VLAG}} [[Club Brugge]] || 2,5 milj. || 2011/12
| 21 || [[Ronald Vargas]] || {{VE}} || {{BE-VLAG}} [[Club Brugge]] || 2,5 milj. || 2011/12
|-
|-
| 19 || [[Nicolás Frutos]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Independiente]] || 2,5 milj. || 2005/06
| 22 || [[Nicolás Frutos]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Independiente]] || 2,5 milj. || 2005/06
|-
|-
| 20 || [[Clayton Zane]] || {{AU}} || {{NO-VLAG}} [[Lillestrøm SK]] || 2,5 milj. || 2002/03
| 23 || [[Clayton Zane]] || {{AU}} || {{NO-VLAG}} [[Lillestrøm SK]] || 2,5 milj. || 2002/03
|-
|-
| 21 || [[Ivan Obradović]] || {{RS}} || {{BE-VLAG}} [[KV Mechelen]] || 2,5 milj. || 2015/16
| 24 || [[Ivan Obradović]] || {{RS}} || {{BE-VLAG}} [[KV Mechelen]] || 2,5 milj. || 2015/16
|-
|-
| 22 || [[Marc Degryse]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[Club Brugge]] || 2,25 milj. || 1989/90
| 25 || [[Marc Degryse]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[Club Brugge]] || 2,25 milj. || 1989/90
|-
|-
| 23 || [[Guillaume Gillet]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[AA Gent]] || 2,2 milj. || 2007/08
| 26 || [[Guillaume Gillet]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[AA Gent]] || 2,2 milj. || 2007/08
|-
|-
| 24 || [[Mahmoud Hassan|Trezeguet]] || {{EG}} || {{EG-VLAG}} [[Al-Ahly]] || 2,2 milj. || 2016/17   
| 27 || [[Mahmoud Hassan|Trezeguet]] || {{EG}} || {{EG-VLAG}} [[Al-Ahly]] || 2,2 milj. || 2016/17   
|-
|-
| 25 || [[Sofiane Hanni]] || {{FR}} {{DZ}} || {{BE-VLAG}} [[KV Mechelen]] || 2,2 milj. || 2016/17   
| 28 || [[Sofiane Hanni]] || {{FR}} {{DZ}} || {{BE-VLAG}} [[KV Mechelen]] || 2,2 milj. || 2016/17   
|-
|-
| 26 || [[Nicolás Pareja]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Argentinos Juniors]] || 2 milj. || 2006/07
| 29 || [[Nicolás Pareja]] || {{AR}} || {{AR-VLAG}} [[Argentinos Juniors]] || 2 milj. || 2006/07
|-
|-
| 27 || [[Nenad Jestrović]] || {{RS}} || {{BE-VLAG}} [[Excelsior Moeskroen]] || 2 milj. || 2001/02
| 30 || [[Nenad Jestrović]] || {{RS}} || {{BE-VLAG}} [[Excelsior Moeskroen]] || 2 milj. || 2001/02
|-
|-
| 28 || [[David Pollet]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[R. Sporting du Pays de Charleroi|Sporting Charleroi]] || 2 milj. || 2013/14
| 31 || [[David Pollet]] || {{BE}} || {{BE-VLAG}} [[R. Sporting du Pays de Charleroi|Sporting Charleroi]] || 2 milj. || 2013/14
|-
|-
| 29 || [[Gohi Bi Zoro Cyriac|Gohi Bi Cyriac]] || {{CI}} || {{BE-VLAG}} [[Standard de Liège|Standard Luik]] || 2 milj. || 2012/13
| 32 || [[Gohi Bi Zoro Cyriac|Gohi Bi Cyriac]] || {{CI}} || {{BE-VLAG}} [[Standard de Liège|Standard Luik]] || 2 milj. || 2012/13
|-
|-
| 30 || [[Josip Weber]] || {{HR}} || {{BE-VLAG}} [[Cercle Brugge]] || 1,875 milj. || 1994/95
| 33 || [[Josip Weber]] || {{HR}} || {{BE-VLAG}} [[Cercle Brugge]] || 1,875 milj. || 1994/95
|-
|-
| 31 || [[Bram Nuytinck]] || {{NL}} || {{NL-VLAG}} [[N.E.C. Nijmegen]] || 1,75 milj. || 2012/13
| 34 || [[Bram Nuytinck]] || {{NL}} || {{NL-VLAG}} [[N.E.C. Nijmegen]] || 1,75 milj. || 2012/13
|}
|}


Regel 1.637: Regel 1.668:
| 2 || [[Aleksandar Mitrović]] || {{RS}} || {{EN-VLAG}} [[Newcastle United FC]] || 18,6 milj. || 2015/16
| 2 || [[Aleksandar Mitrović]] || {{RS}} || {{EN-VLAG}} [[Newcastle United FC]] || 18,6 milj. || 2015/16
|-
|-
| 3 || [[Jan Koller]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[Borussia Dortmund]] || 12,75 milj. || 2001/02  
| 3 || [[Leander Dendoncker]] || {{BE}} || {{EN-VLAG}} [[Wolverhampton Wanderers FC]] || 13,8 milj. || 2018/19
|-
| 4 || [[Jan Koller]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[Borussia Dortmund]] || 12,75 milj. || 2001/02  
|-
|-
| 4 || [[Romelu Lukaku]] || {{BE}}/ {{CD}} || {{EN-VLAG}} [[Chelsea FC]] || 12 milj. * || 2011/12
| 5 || [[Romelu Lukaku]] || {{BE}}/ {{CD}} || {{EN-VLAG}} [[Chelsea FC]] || 12 milj. * || 2011/12
|-
|-
| 5 || [[Chancel Mbemba Mangulu]] || {{CD}} || {{EN-VLAG}} [[Newcastle United FC]] || 12 milj. || 2015/16
| 6 || [[Chancel Mbemba Mangulu]] || {{CD}} || {{EN-VLAG}} [[Newcastle United FC]] || 12 milj. || 2015/16
|-
|-
| 6 || [[Dieumerci Mbokani]] || {{CD}} || {{UA-VLAG}} [[FC Dynamo Kiev]] || 11 milj. || 2013/14  
| 7 || [[Dieumerci Mbokani]] || {{CD}} || {{UA-VLAG}} [[FC Dynamo Kiev]] || 11 milj. || 2013/14  
|-
|-
| 7 || [[Dennis Praet]] || {{BE}}  || {{IT-VLAG}} [[Sampdoria Genua]] || 10 milj.<ref>{{Citeer web|url=http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160901_02449226?utm_medium=artikel&utm_source=standaard&utm_campaign=crosspromosw |title=De harde cijfers: zoveel gaven de Belgische en Europese topclubs uit aan transfers  |date=1 september 2016}}</ref>  || 2016/17  
| 8 || [[Dennis Praet]] || {{BE}}  || {{IT-VLAG}} [[Sampdoria Genua]] || 10 milj.<ref>{{Citeer web|url=http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160901_02449226?utm_medium=artikel&utm_source=standaard&utm_campaign=crosspromosw |title=De harde cijfers: zoveel gaven de Belgische en Europese topclubs uit aan transfers  |date=1 september 2016}}</ref>  || 2016/17  
|-
|-
| 8 || [[Massimo Bruno]] || {{BE}} {{IT}} || {{DE-VLAG}} [[RB Leipzig]] || 9 milj. || 2014/15  
| 8 || [[Massimo Bruno]] || {{BE}} {{IT}} || {{DE-VLAG}} [[RB Leipzig]] || 9 milj. || 2014/15  
Regel 1.661: Regel 1.694:
| 14 || [[Mohammed Tchité]] || {{BE}}/ {{BI}} {{RW}} {{CD}} || {{ES-VLAG}} [[Racing Santander]] || 7,5 milj. || 2007/08  
| 14 || [[Mohammed Tchité]] || {{BE}}/ {{BI}} {{RW}} {{CD}} || {{ES-VLAG}} [[Racing Santander]] || 7,5 milj. || 2007/08  
|-
|-
| 15 || [[Lucas Biglia]] || {{AR}} || {{IT-VLAG}} [[SS Lazio]] || 7 milj. || 2013/14  
| 15 || [[Uroš Spajić]] || {{RS}} || {{RU-VLAG}} [[FK Krasnodar]] || 7 milj. || 2018/19
|-
| 16 || [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || {{IT-VLAG}} [[Udinese]] || 7 milj. || 2018/19
|-
| 17 || [[Lucas Biglia]] || {{AR}} || {{IT-VLAG}} [[SS Lazio]] || 7 milj. || 2013/14  
|-
|-
| 16 || [[Tomasz Radzinski]] || {{CA}} || {{EN-VLAG}} [[Fulham FC|Fulham]] || 6,75 milj. || 2001/02  
| 18 || [[Tomasz Radzinski]] || {{CA}} || {{EN-VLAG}} [[Fulham FC|Fulham]] || 6,75 milj. || 2001/02  
|-
|-
| 17 || [[Bart Goor]] || {{BE}} || {{DE-VLAG}} [[Hertha BSC]] || 6,25 milj. || 2001/02  
| 19 || [[Bart Goor]] || {{BE}} || {{DE-VLAG}} [[Hertha BSC]] || 6,25 milj. || 2001/02  
|-
|-
| 18 || [[Stefano Okaka]] || {{IT}} || {{EN-VLAG}} [[Watford]] || 6 milj. || 2016/17  
| 20 || [[Stefano Okaka]] || {{IT}} || {{EN-VLAG}} [[Watford]] || 6 milj. || 2016/17  
|-
|-
| 19 || [[Nicolás Pareja]] || {{AR}} || {{ES-VLAG}} [[RCD Espanyol]] || 5 milj. || 2008/09  
| 21 || [[Nicolás Pareja]] || {{AR}} || {{ES-VLAG}} [[RCD Espanyol]] || 5 milj. || 2008/09  
|-
|-
| 20 || [[Jonathan Legear]] || {{BE}}|| {{RU-VLAG}} [[Terek Grozny]] || 4,5 milj. || 2011/12
| 22 || [[Jonathan Legear]] || {{BE}}|| {{RU-VLAG}} [[Terek Grozny]] || 4,5 milj. || 2011/12
|-
|-
| 21 || [[Johan Walem]] || {{BE}} || {{IT-VLAG}} [[Udinese Calcio]] || 4,5 milj. || 1997/98
| 23 || [[Johan Walem]] || {{BE}} || {{IT-VLAG}} [[Udinese Calcio]] || 4,5 milj. || 1997/98
|-
|-
| 22 || [[Anthony Vanden Borre]] || {{BE}} {{CD}} || {{IT-VLAG}} [[Fiorentina]] || 4,5 milj. || 2007/08
| 24 || [[Anthony Vanden Borre]] || {{BE}} {{CD}} || {{IT-VLAG}} [[Fiorentina]] || 4,5 milj. || 2007/08
|-
|-
| 23 || [[Celestine Babayaro]] || {{NG}} || {{EN-VLAG}} [[Chelsea FC]] || 3,5 milj. || 1997/98  
| 25 || [[Celestine Babayaro]] || {{NG}} || {{EN-VLAG}} [[Chelsea FC]] || 3,5 milj. || 1997/98  
|-
|-
| 24 || [[Roland Lamah]] || {{BE}}/ {{CI}} || {{FR-VLAG}} [[Le Mans UC]] || 3,5 milj. || 2008/09
| 26 || [[Roland Lamah]] || {{BE}}/ {{CI}} || {{FR-VLAG}} [[Le Mans UC]] || 3,5 milj. || 2008/09
|-
|-
| 25 || [[Christian Wilhelmsson]] || {{SE}} || {{FR-VLAG}} [[FC Nantes]] || 3,3 milj. || 2006/07
| 27 || [[Christian Wilhelmsson]] || {{SE}} || {{FR-VLAG}} [[FC Nantes]] || 3,3 milj. || 2006/07
|-
|-
| 26 || [[Jelle Van Damme]] || {{BE}} || {{EN-VLAG}} [[Wolverhampton Wanderers]] || 3,25 milj. || 2010/11
| 28 || [[Jelle Van Damme]] || {{BE}} || {{EN-VLAG}} [[Wolverhampton Wanderers]] || 3,25 milj. || 2010/11
|-
|-
| 27 || [[Rubenilson dos Santos da Rocha|Kanu]] || {{BR}} || {{RU-VLAG}} [[Terek Grozny]] || 3 milj. || 2012/13
| 29 || [[Rubenilson dos Santos da Rocha|Kanu]] || {{BR}} || {{RU-VLAG}} [[Terek Grozny]] || 3 milj. || 2012/13
|-
|-
| 28 || [[Ondrej Mazuch]] || {{CZ}} || {{UA-VLAG}} [[Dnipro Dnipropetrovsk]] || 3 milj. || 2011/12
| 30 || [[Ondřej Mazuch]] || {{CZ}} || {{UA-VLAG}} [[Dnipro Dnipropetrovsk]] || 3 milj. || 2011/12
|-
|-
| 29 || [[Jan Polak]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[VfL Wolfsburg]] || 3 milj. || 2010/11
| 31 || [[Jan Polak]] || {{CZ}} || {{DE-VLAG}} [[VfL Wolfsburg]] || 3 milj. || 2010/11
|-
|-
|}
|}
Regel 1.696: Regel 1.733:
*Bron: http://www.transfermarkt.de/
*Bron: http://www.transfermarkt.de/


== Seizoen 2017/2018 ==
== Seizoen 2019/2020 ==


===Spelerskern===
===Spelerskern===
Regel 1.708: Regel 1.745:
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Keepers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Keepers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
|-
|-
| 1 || [[Matz Sels]] || {{BE}} || 26-02-1992 || [[Newcastle United]] (2016-2017)
| 1 || [[Frank Boeckx]] || {{BE}} || 27-09-1986 || [[Antwerp FC]] (2014–2015)
|-
| 16 || [[Thomas Didillon]] || {{FR}} || 28-11-1995 || [[FC Metz]] (2013–2018)
|-
|-
| 23 || [[Frank Boeckx]] || {{BE}} || 27-09-1986 || [[Antwerp FC]] (2014–2015)
|30
|[[Hendrik Van Crombrugge]]
|{{BE}}
|30-04-1993
|[[KAS Eupen]] (2013-2019)
|-
|-
| 30 || [[Boy de Jong]] || {{NL}} || 10-04-1994 || [[Telstar (voetbalclub)|Telstar]] (2016-2017)
| 33 || [[Davy Roef]] || {{BE}} || 06-02-1994 || [[Waasland-Beveren]] (2017-2019)
|-
|-
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Verdedigers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Verdedigers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
|-
|-
| 2 || [[Josué Sá]] || {{PT}} || 17-06-1992 || [[Vitória SC]] (2012–2017)
| 2 || [[Josué Sá]] || {{PT}} || 17-06-1992 || [[Kasımpaşa SK]] (2018-2019)
|-
|-
| 3 || [[Olivier Deschacht]] || {{BE}} || 16-02-1981 || Jeugd
| 3 || [[James Lawrence (voetballer)|James Lawrence]] || {{WL}} || 22-08-1992 || [[AS Trenčín]] (2017-2018)
|-
|-
| 4 || [[Kara Mbodj]] || {{SN}} || 11-11-1989 || [[KRC Genk]] (2013–2015)
| 4 || [[Vincent Kompany]] || {{BE}}{{CD}} || 10-04-1986 || [[Manchester City FC|Manchester City]] (2008-2019)
|-
|-
| 5 || [[Uroš Spajić]] || {{RS}} || 13-02-1993 || [[Toulouse FC]] (2013–2016)
| 22 || [[Elias Cobbaut]] || {{BE}} || 24-11-1997 || [[KV Mechelen]] (2016–2017)
|-
|-
| 12 || [[Dennis Appiah]] || {{FR}}{{GH}} || 09-06-1992 || [[SM Caen]] (2013–2016)
| 34 || [[Philippe Sandler]] || {{NL}} || 10-02-1997  || [[Manchester City FC|Manchester City]] (2018-2019)
|-
|-
| 37 || [[Ivan Obradović]] || {{RS}} || 25-07-1988 || [[KV Mechelen]] (2013–2015)
| 41 || [[Emmanuel Sowah Adjei]] || {{GH}} || 16-01-1998 || [[Dreams FC]]
|-
|-
| 41 || [[Emmanuel Sowah Adjei]] || {{GH}} || 16-01-1998 || [[Dreams FC]]
| 43 || [[Thierry Lutonda]] || {{BE}} || 27-10-2000 || Jeugd
|-
| 44 || [[Antonio Milić]] || {{HR}} || 10-03-1994 || [[KV Oostende]] (2015-2018)
|-
| 52 || [[Hotman El Kababri]] || {{BE}} || 24-01-2000 || Jeugd
|-
| 54 || [[Killian Sardella]] || {{BE}} || 2-05-2002 || Jeugd
|-
|-
| 44 || [[Hannes Delcroix]] || {{BE}}{{HT}} || 26-02-1999 || Jeugd
| 56 || [[Alexis Saelemaekers]] || {{BE}} || 27-06-1999 || Jeugd
|-
|-
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Middenvelders'''</font>{{Afbeelding label eind}}
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Middenvelders'''</font>{{Afbeelding label eind}}
|-
| 5 || [[Jevhen Makarenko]] || {{UA}} || 21-05-1991 || [[KV Kortrijk]] (2017–2018)
|-
|-
| 7 || [[Andy Najar]] || {{HN}} || 16-03-1993 || [[D.C. United]] (2010–2013)
| 7 || [[Andy Najar]] || {{HN}} || 16-03-1993 || [[D.C. United]] (2010–2013)
|-
|-
| 17 || [[Massimo Bruno]] || {{BE}}{{IT}} || 17-09-1993 || [[RB Leipzig]] (2015–2016)
| 8 || [[Pieter Gerkens]] || {{BE}} || 13-08-1995 || [[Sint-Truidense VV]] (2016-2017)
|-
|-
| 11 || [[Alexandru Chipciu]] || {{RO}} || 18-05-1989 || [[Steaua Boekarest]] (2012–2016)
| 10 || [[Michel Vlap]] || {{NL}} || 2-06-1997 || [[sc Heerenveen]] (2016-2019)
|-
|-
| 32 || [[Leander Dendoncker]] || {{BE}} || 25-04-1995 || Jeugd
| 14 || [[Samir Nasri]] || {{FR}} || 26-06-1987 || [[West Ham United FC]] (2018-2019)
|-
|-
| 10 || [[Ryota Morioka]] || {{JP}} || 12-04-1991 || [[Waasland Beveren]] (2017-2018)
| 15 || [[Kenny Saief]] || {{US}}{{IL}} || 17-12-1993 || [[AA Gent]] (2014-2018)
|-
|-
| 25 || [[Adrien Trebel]] || {{FR}} || 03-03-1991 || [[Standard Luik]] (2014–2017)
| 17 || [[Luka Adžić]] || {{RS}} || 17-09-1998 || [[Rode Ster Belgrado]] (2016–2018)
|-
|-
| 20 || [[Sven Kums]] || {{BE}} || 26-02-1988 || [[Watford FC]] (2016-2017)
| 20 || [[Sven Kums]] || {{BE}} || 26-02-1988 || [[Watford FC]] (2016-2017)
|-
|-
| 8 || [[Pieter Gerkens]] || {{BE}} || 13-08-1995 || [[Sint-Truidense VV]] (2016-2017)
| 25 || [[Adrien Trebel]] || {{FR}} || 03-03-1991 || [[Standard Luik]] (2014–2017)
|-
|-
| 15 || [[Kenny Saief]] || {{VS}}{{IL}} || 17-12-1993 || [[KAA Gent (voetbalclub)|KAA Gent]] (2014-2018)
| 27 || [[Peter Žulj]] || {{AT}} || 09-06-1993|| [[SK Sturm Graz]] (2017-2019)
|-
|-
|- 40 || [[Francis Amuzu]] || {{BE}}{{CD}} || 23-09-1999 || Jeugd  
| 39 || [[Edo Kayembe]] || {{CD}} || 03-08-1998 || Jeugd
|-
|-
|- 48 || [[Albert Sambi Lokonga]] || {{BE}}{{CD}} || 22-10-1999 || Jeugd
| 40 || [[Francis Amuzu]] || {{BE}}{{CD}} || 23-09-1999 || Jeugd  
|-
|-
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Aanvallers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
| 46 || [[Anouar Ait El Hadj]] || {{BE}} || 20-04-2002 || Jeugd
|-
|-
| 91 || [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || 03-06-1991 || [[FC Dynamo Kiev|Dynamo Kiev]] (2014–2016)
| 48 || [[Albert Sambi Lokonga]] || {{BE}}{{CD}} || 22-10-1999 || Jeugd
|-
|-
| 9 || [[Henry Onyekuru]] || {{NG}} || 05-06-1996 || [[Everton FC]] (2016-2017)
| 50 || [[Sieben Dewaele]] || {{BE}} || 02-02-1999 || Jeugd
|-
|-
| 35 || [[Silvère Ganvoula]] || {{CG}} ||29-06-1996 || [[KV Mechelen]] (2017-2018)
| 51 || [[Yari Verschaeren]] || {{BE}} || 12-07-2001 || Jeugd
|-
| 55 || [[Marco Kana]] || {{BE}} || 08-08-2002 || Jeugd
|-
| || [[Alexandru Chipciu]] || {{RO}} || 18-05-1989 || [[Sparta Praag]] (2018-2019)
|-
| style="background:#481BA8;" colspan="5" | <font color="white">'''Aanvallers'''</font>{{Afbeelding label eind}}
|-
| 9 || [[Landry Dimata]] || {{BE}} || 01-09-1997 || [[VfL Wolfsburg]]  (2017-2018)
|-
| 24 || [[Isaac Kiese Thelin]] || {{SE}}{{CD}} || 24-06-1992 || [[Bayer 04 Leverkusen|Bayer Leverkusen]] (2019)
|-
| 38 || [[Mohammed Dauda]] || {{GH}} || 20-02-1998 || [[SBV Vitesse]] (2019)
|-
| 49 || [[Jérémy Doku]] || {{BE}} || 27-05-2002 || Jeugd
|-
| 60 || [[Ciryack Olivier Dhauholou]] || {{CI}} || 06-06-1997 || Jeugd
|-
| 99 || [[Zakaria Bakkali]] || {{BE}} || 26-01-1996 || [[Deportivo La Coruna]] (2017-2018)
|}
 
===Technische staf===
{| class="wikitable" style="font-size:85%;"
|-
!Functie
!Naam
!Nationaliteit
|-
|-
| 50 || [[Lazar Marković]] || {{RS}} || 02-03-1994 || [[Liverpool FC]] (2017-2018)
|Hoofdtrainer || [[Frank Vercauteren]] || {{BE}}
|-
|-
|}
|Speler-coach || [[Vincent Kompany]] || {{BE}}  
* {{aanvoerder}} = aanvoerder
 
===Technische staf===
{| class="wikitable" style="font-size:85%;"
|-
|-
!Functie
|Assistent-trainer || [[Simon Davies (1974)|Simon Davies]] || {{XW}}
!Naam
!Nationaliteit
|-
|-
|Coach  || [[Hein Vanhaezebrouck]] || {{BE}}  
|Assistent-trainer || [[Pär Zetterberg]] || {{SE}}
|-
|-
|Assistent-coach || [[Gino Caen]] ||     {{BE}}
|Assistent-trainer || [[Jonas De Roeck]] || {{BE}}
|-
|-
|Assistent-coach || [[Karim Belhocine]] || {{BE}}
|Assistent-trainer || [[Floribert Ngalula]] || {{BE}}
|-
|-
|Keeperstrainer || [[Max de Jong (voetballer)|Max de Jong]] || {{NL}}  
|Keeperstrainer || [[Max de Jong (voetballer)|Max de Jong]] || {{NL}}  
|-
|Team manager || [[Gunther Van Handenhoven]] || {{BE}}
|-
|-
|Teamarts || [[Marc Van Grinsven]] || {{BE}}
|Teamarts || [[Marc Van Grinsven]] || {{BE}}
|-
|Fysiotherapeut || [[Jochen De Coene]] || {{BE}}
|-
|-
|Fysiotherapeut || [[Rudger Van Snick]] || {{BE}}
|Fysiotherapeut || [[Rudger Van Snick]] || {{BE}}
Regel 1.797: Regel 1.864:
|}
|}


===Transfers seizoen 2017-2018===
===Transfers seizoen 2019-2020===
{| class="wikitable" style="font-size:85%;"
{| class="wikitable" style="font-size:85%;"
!Naam
!Naam
Regel 1.807: Regel 1.874:
| style="background:white;" colspan="5" |'''Inkomend'''
| style="background:white;" colspan="5" |'''Inkomend'''
|-
|-
| [[Lazar Marković]] || {{RS}} || [[Liverpool FC]] || 31 jan 2018 || Huur
| [[Landry Dimata]] || {{BE}}{{CD}} || [[VfL Wolfsburg]] || 1 juli 2019 || € 5.000.000
|-
| [[Ryota Morioka]] || {{JP}} || [[Waasland Beveren]]  || 30 jan 2018 || '''€3.500.000'''
|-
| [[Sven Kums]] || {{BE}} || [[Watford FC]]  || 01 jul 2017 || '''€6.500.000'''
|-
| [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || [[FC Dynamo Kiev|Dynamo Kiev]] || 01 jul 2017 || '''€4.500.000'''
|-
| [[Pieter Gerkens]] || {{BE}} || [[Sint-Truidense VV]] || 01 jul 2017 || '''€1.500.000'''
|-
| [[Henry Onyekuru]] || {{NG}} || [[Everton FC]] || 02 jul 2017 || Huur
|-
| [[Matz Sels]] || {{BE}} || [[Newcastle United]] || 01 jul 2017 || Huur
|-
| [[Robert Berić]] || {{SI}} || [[AS Saint-Étienne]] || 30 augustus 2017 || Huur
|-
| [[Uroš Spajić]] || {{RS}} || [[Toulouse FC]] || 01 jul 2017 || ''niet bekend''
|-
| [[Aaron Leya Iseka]] || {{BE}} || [[Olympique Marseille]] || 01 jul 2017 || Einde huur
|-
| [[Mahmoud Hassan|Trezeguet]] || {{EG}} || [[Royal Excel Moeskroen|Excel Moeskroen]] || 01 jul 2017 || Einde huur
|-
| [[Hamdi Harbaoui]] || {{TN}} || [[Royal Charleroi Sporting Club]] || 01 jul 2017 || Einde huur
|-
|-
| [[Wout Faes]] || {{BE}} || [[sc Heerenveen]] || 01 jul 2017 || Einde huur
| [[Aristote Nkaka]] || {{BE}}{{CD}} || [[KV Oostende]] || 1 juli 2019 || € 1.000.000
|-
|-
| [[Rafael Galhardo]] || {{BR}} || [[Clube Atlético Paranaense|Atlético Paranaense]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Vincent Kompany]] || {{BE}} || [[Manchester City FC|Manchester City]] || 1 juli 2019 || Transfervrij
|-
|-
| [[Fabrice N'Sakala]] || {{FR}} || [[Alanyaspor]] || 01 jul 2017 || Einde huur
| [[Davy Roef]] || {{BE}} || [[Waasland-Beveren]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Dodi Lukebakio]] || {{BE}} || [[Toulouse FC]] || 01 jul 2017 || Einde huur
| [[Isaac Kiese Thelin]] || {{SE}}{{CD}} || [[Bayer 04 Leverkusen|Bayer Leverkusen]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Davy Roef]] || {{BE}} || [[Deportivo La Coruña]] || 01 jul 2017 || Einde huur
| [[Knowledge Musona]] || {{ZW}} || [[Sporting Lokeren]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Hervé Matthys]] || {{BE}} || [[KVC Westerlo]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Silvère Ganvoula]] || {{CG}} || [[VfL Bochum]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Sebastian De Maio]] || {{FR}} || [[ACF Fiorentina|Fiorentina]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Josué Sá]] || {{PT}} || [[Kasımpaşa SK]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Michaël Heylen]] || {{BE}} || [[KVC Westerlo]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Mohammed Dauda]] || {{GH}} || [[SBV Vitesse]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Nathan Kabasele]] || {{BE}} || [[Royal Excel Moeskroen|Excel Moeskroen]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Alexandru Chipciu]] || {{RO}} || [[Sparta Praag]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Nathan de Medina]] || {{BE}} || [[Oud-Heverlee Leuven]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Leander Dendoncker]] || {{BE}} || [[Wolverhampton Wanderers FC|Wolverhampton Wanderers]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Silvère Ganvoula]] || {{CG}} || [[KVC Westerlo]] || 01 juli 2017 || Einde huur
| [[Ryota Morioka]] || {{JP}} || [[Sporting Charleroi]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
|colspan=4|'''TOTAAL UITGAVEN:''' || [[Bestand:Red Arrow Down.svg|9px]] '''€ 12.500.000'''
|colspan=4|'''TOTAAL UITGAVEN:''' || [[Bestand:Red Arrow Down.svg|9px]] '''€ 6.000.000'''
|-
|-
| style="background:white;" colspan="5" |'''Uitgaand'''
| style="background:white;" colspan="5" |'''Uitgaand'''
|-
|-
| [[Sofiane Hanni]] || {{DZ}} || [[Spartak Moskou]] || 29 januari 2018 || '''€ 8.000.000'''
| [[Leander Dendoncker]] || {{BE}} || [[Wolverhampton Wanderers FC|Wolverhampton Wanderers]] || 1 juli 2019 || € 13.500.000
|-
| [[Hamdi Harbaoui]] || {{TN}} || [[SV Zulte Waregem]] || 09 januari 2018 || '''€ 500.000'''
|-
| [[Youri Tielemans]] || {{BE}} || [[AS Monaco]] || 01 juli 2017 || '''€ 25.000.000'''
|-
| [[Bram Nuytinck]] || {{NL}} || [[Udinese]] || 01 juli 2017 || '''3.000.000'''
|-
| [[Frank Acheampong]] || {{GH}} || [[Tianjin Teda]] || 01 juli 2017 || Huur '''€ 3.000.000'''
|-
| [[Sebastian De Maio]] || {{FR}} || [[Bologna FC 1909]] || 01 juli 2017 || '''€ 2.000.000'''
|-
| [[Michaël Heylen]] || {{BE}} || [[SV Zulte Waregem]] || 01 juli 2017 || '''€ 200.000'''
|-
| [[Hervé Matthys]] || {{BE}} || [[FC Eindhoven]] || 01 juli 2017 || Transfervrij
|-
| [[Rafael Galhardo]] || {{BR}} || [[Cruzeiro EC]] || 01 juli 2017 || Transfervrij
|-
| [[Liam Bossin]] || {{BE}}{{IE}} || [[Nottingham Forest FC]] || 01 juli 2017 || Transfervrij
|-
| [[Jorn Vancamp]] || {{BE}} || [[Roda JC Kerkrade]] || 01 juli 2017 || Huur
|-
| [[Silvère Ganvoula]] || {{CG}} || [[KV Mechelen]] || 30 augustus 2017 || Huur
|-
| [[Fabrice N'Sakala]] || {{FR}} || [[Alanyaspor]] || 01 jul 2017 || Transferprijs niet gekend
|-
| [[Wout Faes]] || {{BE}} || [[SBV Excelsior]] || 01 jul 2017 || Huur
|-
| [[Idrissa Doumbia]] || {{CI}} || [[SV Zulte Waregem]] || 17 juli 2017 || Huur
|-
| [[Stéphane Badji]] || {{SN}} || [[Kayserispor]] || 01 juli 2017 || Huur
|-
| [[Nathan de Medina]] || {{BE}} || [[Royal Excel Moeskroen|Excel Moeskroen]] || 01 juli 2017 || Transferprijs niet gekend
|-
|-
| [[Aaron Leya Iseka]] || {{BE}} || [[SV Zulte Waregem]] || 01 juli 2017 || Huur
| [[Ivan Obradovic]] || {{RS}} || ''geen club'' || 1 juli 2019 || Transfervrij
|-
|-
| [[Dodi Lukebakio]] || {{BE}} || [[Royal Charleroi Sporting Club]] || 02 jul 2017 || Huur
| [[Boy de Jong]] || {{NL}} || ''geen club'' || 1 juli 2019 || Transfervrij
|-
|-
| [[Andy Kawaya]] || {{BE}} || [[KV Mechelen]] || 01 juli 2017 || Transferprijs niet gekend
| [[Yannick Bolasie]] || {{CD}}{{EN}} || [[Everton FC]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Mahmoud Hassan|Trezeguet]] || {{EG}} || [[Kasımpaşa SK]] || 05 jul 2017 || Huur
| [[Landry Dimata]] || {{BE}}{{CD}} || [[VfL Wolfsburg]] || 1 juli 2019 || Einde huur
|-
|-
| [[Nathan Kabasele]] || {{BE}} || [[Gazişehir Gaziantep Futbol Kulübü]] || 08 aug 2017 || '''€ 100.000'''
| [[Ryota Morioka]] || {{JP}} || [[Sporting Charleroi]] || 1 juli 2019 || Onbekend
|-
|-
| [[Rubén Martínez Andrade]] || {{ES}} || [[Deportivo La Coruña]] || 30 juni 2017 || Einde huur
|colspan=4|'''TOTAAL INKOMSTEN:''' || [[Bestand:Green Arrow Up.svg|9px]] '''€ 13.500.000'''
|-
| [[Łukasz Teodorczyk]] || {{PL}} || [[FC Dynamo Kiev|Dynamo Kiev]] || 30 juni 2017 || Einde huur
|-
| [[Uroš Spajić]] || {{RS}} || [[Toulouse FC]] || 30 juni 2017 || Einde huur
|-
| [[Mile Svilar]] || {{BE}} || [[SL Benfica (voetbalclub)|SL Benfica]] || 28 aug 2017 || '''€ 2.000.000'''
|-
| [[Diego Capel]] || {{ES}} || / ||30 augustus 2017 || zonder club
|-
|colspan=4|'''TOTAAL INKOMSTEN:''' || [[Bestand:Green Arrow Up.svg|9px]] '''€ 35.800.000'''
|-
|-
|}
|}
Regel 1.924: Regel 1.927:
|Voorzitter || [[Marc Coucke]] || {{BE}}  
|Voorzitter || [[Marc Coucke]] || {{BE}}  
|-
|-
|Erevoorzitter || [[Roger Vanden Stock]] || {{BE}}  
|CEO || [[Karel Van Eetvelt]] || {{BE}}
|-
|-
|Sportief manager || [[Luc Devroe]] || {{BE}}  
|Sportief manager || [[Michael Verschueren]] || {{BE}}  
|-
|-
|Operationeel manager || [[Jo Van Biesbroeck]] || {{BE}}  
|Operationeel manager || [[Jo Van Biesbroeck]] || {{BE}}  
|-
|-
|Technisch directeur jeugdopleiding || [[Jean Kindermans]] || {{BE}}  
|Technisch directeur jeugdopleiding || [[Jean Kindermans]] || {{BE}}  
|-
|Hoofd scouting || [[Dimitri M'Buyu]] || {{BE}}
|-
|Hoofd jeugdscouting || [[Urbain Haesaert]] || {{BE}}
|-
|-
|}
|}
Regel 2.011: Regel 2.010:
* [[Steven Defour]]
* [[Steven Defour]]
* [[Walter De Greef]]
* [[Walter De Greef]]
* [[Michel De Groote]]
* [[Jean-François De Sart]]
* [[Jean-François De Sart]]
* [[Tom De Sutter]]
* [[Tom De Sutter]]
Regel 2.063: Regel 2.063:
* [[Josip Weber]]
* [[Josip Weber]]
* [[Youri Tielemans]]
* [[Youri Tielemans]]
* [[Dennis Praet]]
* [[Leander Dendoncker]]
|width="250" |
|width="250" |
'''Nederlanders'''
'''Nederlanders'''
Regel 2.070: Regel 2.072:
* [[Nico de Bree]]
* [[Nico de Bree]]
* [[Johnny Dusbaba]]
* [[Johnny Dusbaba]]
* [[Ronny van Poucke]]
* [[Ruud Geels]]
* [[Ruud Geels]]
* [[Arie Haan]]
* [[Arie Haan]]
Regel 2.122: Regel 2.125:
* [[Marko Marin]]
* [[Marko Marin]]
* [[Zvonko Milojević]]
* [[Zvonko Milojević]]
* [[Aleksandar Mitrovic]]
* [[Aleksandar Mitrović]]
* [[Ivica Mornar]]
* [[Ivica Mornar]]
* [[Stefano Okaka]]
* [[Stefano Okaka]]
Regel 2.165: Regel 2.168:
* [[Hernán Losada]]
* [[Hernán Losada]]
* [[Dieumerci Mbokani]]
* [[Dieumerci Mbokani]]
* [[Ryota Morioka]]
* [[Charly Musonda]]
* [[Charly Musonda]]
* [[Nicolás Pareja]]
* [[Nicolás Pareja]]
Regel 2.177: Regel 2.181:
* [[Souleymane Youla]]
* [[Souleymane Youla]]
|}
|}
== Trainers ==
== Trainers ==
{{Zie ook|Zie ook: [[Lijst van trainers van RSC Anderlecht]]}}
{{Zie ook|Zie ook: [[Lijst van trainers van RSC Anderlecht]]}}
Regel 2.194: Regel 2.197:
* 2016-2017: [[René Weiler|Weiler]]
* 2016-2017: [[René Weiler|Weiler]]
* 2017-2018: [[René Weiler|Weiler]] - [[Nicolás Frutos|Frutos]] - [[Hein Vanhaezebrouck|Vanhaezebrouck]]
* 2017-2018: [[René Weiler|Weiler]] - [[Nicolás Frutos|Frutos]] - [[Hein Vanhaezebrouck|Vanhaezebrouck]]
* 2018-2019: [[Hein Vanhaezebrouck|Vanhaezebrouck]] - [[Karim Belhocine|Belhocine]] - [[Fred Rutten|Rutten]] - [[Karim Belhocine|Belhocine]]
* 2019-heden: [[Simon Davies (1974)|Simon Davies]] (T1) en [[Vincent Kompany]] (speler-coach) - [[Jonas De Roeck]] -  [[Frank Vercauteren]]


== Kapiteins ==
== Kapiteins ==
Regel 2.224: Regel 2.229:
* 2016-2017: [[Sofiane Hanni|Hanni]]
* 2016-2017: [[Sofiane Hanni|Hanni]]
* 2017-2018: [[Sofiane Hanni|Hanni]] / [[Leander Dendoncker|Dendoncker]]
* 2017-2018: [[Sofiane Hanni|Hanni]] / [[Leander Dendoncker|Dendoncker]]
* 2018-2019: [[Adrien Trebel|Trebel]] / [[Sven Kums|Kums]]
* 2019-Heden: [[Vincent Kompany|Kompany]]
{{EindeKolommen}}
{{EindeKolommen}}
* ¹ <small>Tijdens het seizoen 2003-2004 was [[Walter Baseggio]] aanvoerder bij afwezigheid van de geblesseerde De Boeck.</small>
* ¹ <small>Tijdens het seizoen 2003-2004 was [[Walter Baseggio]] aanvoerder bij afwezigheid van de geblesseerde De Boeck.</small>
Regel 2.255: Regel 2.262:
* 2009-2016: [[Silvio Proto|Proto]] ²
* 2009-2016: [[Silvio Proto|Proto]] ²
* 2016-2017: [[Davy Roef|Roef]] - [[Frank Boeckx|Boeckx]]
* 2016-2017: [[Davy Roef|Roef]] - [[Frank Boeckx|Boeckx]]
* 2017-heden: [[Frank Boeckx|Boeckx]] - [[Matz Sels|Sels]]
* 2017-2018: [[Frank Boeckx|Boeckx]] - [[Matz Sels|Sels]]
* 2018-2019: [[Thomas Didillon|Didillon]]
* 2019-Heden: [[Hendrik Van Crombrugge|Van Crombrugge]]
{{EindeKolommen}}
{{EindeKolommen}}
* ¹ <small>Doordat [[Daniel Zitka]] langdurig geblesseerd was en [[Silvio Proto]] uitgeleend was, werd [[Davy Schollen]] eerste doelman tijdens het seizoen 2008/09.</small>
* ¹ <small>Doordat [[Daniel Zitka]] langdurig geblesseerd was en [[Silvio Proto]] uitgeleend was, werd [[Davy Schollen]] eerste doelman tijdens het seizoen 2008/09.</small>
Regel 2.279: Regel 2.288:
== Externe link ==
== Externe link ==
{{Commonscatklein|RSC Anderlecht}}
{{Commonscatklein|RSC Anderlecht}}
* [http://www.rsca.be/ Officiële website]
* [http://www.rsca.be/ Officiële website RSC Anderlecht]


{{Appendix}}
{{Appendix}}
Regel 2.287: Regel 2.296:


[[Categorie:RSC Anderlecht| ]]
[[Categorie:RSC Anderlecht| ]]
[[Categorie:Belgische voetbalclub]]

Huidige versie van 20 jan 2020 om 16:58

Voor het vrouwenelftal van de club, zie RSC Anderlecht (vrouwen). Voor het gelijknamige raceteam, zie RSC Anderlecht (Superleague Formula).
rel=nofollow

Royal Sporting Club Anderlecht (of simpelweg RSC Anderlecht) is een Belgische voetbalclub uit Brussel, meer bepaald uit de Brusselse gemeente Anderlecht. De club werd opgericht op 29 mei 1908, en is bij de Voetbalbond aangesloten met stamnummer 35. Deze Belgische ploeg heeft paars-wit als clubkleuren. RSC Anderlecht speelt sinds 1935 onafgebroken in de Eerste Klasse en won sindsdien al 34 keer de landstitel, negen keer de Beker van België en tien keer de Belgische Supercup. Het won ook vijf Europese bekers: twee keer de Europacup II, twee keer de UEFA Super Cup en één keer de UEFA Cup. Het is hiermee, samen met KV Mechelen, een van de twee Belgische clubs die één of meerdere Europese titels wist te behalen. RSC Anderlecht vormt samen met Club Brugge en Standard de traditionele grote drie van België. De huidige voorzitter is Marc Coucke, hij heeft deze taak overgenomen van Roger Vanden Stock, diens vader Constant Vanden Stock was tot 1 april 2008 erevoorzitter. Het stadion van de club, Lotto Park, tot 2019 het Constant Vanden Stockstadion, was tevens naar hem vernoemd. RSC Anderlecht is sinds 2010 een naamloze vennootschap. Op 19 mei 2019 kondigde Vincent Kompany na 11 seizoenen zijn afscheid bij Manchester City aan en kwam terug naar de Belgische eerste klasse, hij tekende een driejarig contract als speler-coach bij RSC Anderlecht.

Geschiedenis RSC Anderlecht

Beelden van de vriendschappelijke wedstrijd tussen PSV - Anderlecht (april 1958). De wedstrijd werd georganiseerd om de stadionverlichting van PSV in te huldigen.

Anderlecht in 1967 voor een vriendschappelijk duel tegen Ajax.

Arie Haan speelde van 1975 tot 1981 voor Anderlecht. Later werd hij ook coach van paars-wit.

[[Afbeelding:Anderlecht won in 1983 de UEFA Cup.|300px|{{{2}}}]]

{{{2}}}

Aad de Mos behaalde als coach van Anderlecht in 1990 de finale van Europacup II. Het is tot heden de laatste Europese finale uit de geschiedenis van de club.

John van Loen speelde één seizoen voor Anderlecht en kreeg omwille van zijn houterige speelstijl de spotnaam Lantaarnpaal.

Vincent Kompany speelde bij de jeugd van Anderlecht en brak op 17-jarige leeftijd door in het eerste elftal.

Nicolas Pareja was een van de vele Argentijnse spelers die vanaf 2006 naar Anderlecht verhuisden.

Mbark Boussoufa won als speler van Anderlecht twee keer de Gouden Schoen. Zijn vertrek kostte Anderlecht volgens velen in 2011 de titel.

1908 - 1935: Van de oprichting tot de definitieve promotie naar de Eerste Klasse

Oprichting

In mei 1908 dook het plan om in Anderlecht een voetbalclub op te richten voor het eerst op. Charles Roos, Henri Roos, Maurice Kelchtermans, Anatole De Cuyper, Camille De Cuyper, Antoine Suys, Emile Suys, Emile Dietens, Pierre Dietens, Michel Hames, Leopold Hames, Albert Van Roye, Paul Arnold, Paul Trion, Edgard Debock, Jean Schneider, Gaston Versé en Guillaume Vandenhoof bespraken het idee in café Concordia. De aanleiding voor de oprichting van een nieuwe club was de zege van Léopold Football Club, een club uit de buurgemeente Ukkel, tegen het Engelse Queens Park Rangers.

Enkele weken nadien, op 27 mei 1908, werd 'Sporting Club Anderlecht' opgericht. Vervolgens verzamelden de Anderlechtse jongeren geld in om een bal en truitjes te kunnen kopen. Het inschrijvingsgeld bedroeg in die dagen 3,00 BEF per trimester. Het eerste veld werd gekozen door mede-oprichter Charles Roos en bevond zich in de wijk Scheut. Roos werd ook verkozen tot eerste voorzitter, terwijl Michel Hames de eerste secretaris van de club werd.

De clubkleuren werden paars en wit, want dat waren de kleuren van de bloemen die de koets van Koning Elisabeth, die toen aan de gemeente een bezoek bracht, sierden. De eerste outfits bestonden uit een witte broek en een paars-witte trui.

Stamnummer 35

Enkele dagen na de oprichting van de club begon Anderlecht aan zijn eerste wedstrijden. Het ging om louter vriendschappelijke wedstrijden tegen andere clubs uit de regio. Het succes van die wedstrijden zette het bestuur er een jaar later toe aan om de club aan te sluiten bij de Union Belge des Sociétés de Sports Athlétiques (UBSSA), een Belgische sportbond die later opsplitste in onder meer de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB). Anderlecht sloot zich op 8 april 1909 aan bij de bond en kreeg stamnummer 35.

De club ging van start in 3e Gewestelijke Brabant, een provinciale reeks. In geen tijd groeide het aantal spelers van Anderlecht. Heel wat voetballers van Union Sint-Gillis stapten in die periode over naar Anderlecht, dat ook een eerste jeugdploeg oprichtte. De groei van de club werd verder gestimuleerd door Emile Versé, vader van mede-oprichter Gaston Versé. Hij investeerde in de begindagen 10.000 BEF en liet de club verhuizen naar het voetbalterrein in de Verheydenstraat (die nu de Demosthenesstraat heet). De prijs van een toegangskaart varieerde toen tussen 10 en 12,5 cent. Een thuiswedstrijd werd bijgewoond door ±2500 supporters. Op 9 september 1909 speelde Anderlecht zijn eerste officiële wedstrijd. Het verloor toen met 1-0 van Merlo. Anderlecht eindigde dat seizoen als derde in de competitie, maar mocht wegens goede prestaties toch promoveren van de voetbalbond. In 1911 werd Charles Roos als voorzitter opgevolgd door Theo Verbeeck.

Nationale reeksen

In 1913 maakte Anderlecht, na een succesvolle eindronde, de overstap naar de nationale reeksen. De club promoveerde naar de Eerste Afdeling, de huidige Tweede Klasse. Het eerste seizoen in de Eerste Afdeling sloot Anderlecht af als vierde én met winst. Voor het eerst hield de club na afloop van een seizoen geld over. De winst bedroeg 709,47 BEF.

Een jaar later brak de Eerste Wereldoorlog uit en werden meer dan dertig leden van de club opgeroepen om mee te strijden. Vijftien spelers verloren tijdens de oorlog het leven. Er vond geen officiële competitie plaats tijdens de oorlog, maar er werd wel een noodcompetitie georganiseerd. Daarin werd Anderlecht tweede. Pas in 1919 werd er opnieuw een officiële competitie in het leven geroepen. Anderlecht vertoefde net als voor de oorlog nog steeds in de Eerste Afdeling, maar was wel van terrein veranderd. Voortaan werkte de club zijn wedstrijden af in het Meirpark (dat later veranderde in het Astridpark). De verandering van locatie werd gesteund door het gemeentebestuur, dat 7.000 BEF investeerde in een nieuw stadion. Het Emile Verséstadion werd genoemd naar de vroegere geldschieter van de club.

In 1921 dwong Anderlecht voor het eerst de promotie naar de Ere Afdeling af. Ondanks de aanwezigheid van goaltjesdief Ferdinand "Cassis" Adams en de talentrijke doelman Jean Caudron kon Anderlecht het niet langer dan twee seizoenen volhouden op het hoogste niveau. De club zakte in 1923 terug naar de Eerste Afdeling, waar het meteen weer kampioen speelde. Anderlecht was in die dagen een liftploeg die voortdurend afwisselde tussen de Ere en Eerste Afdeling. Enkele spelers werden toen ook voor de eerste keer geselecteerd voor de nationale ploeg van België.

Exact tien jaar na de eerste promotie degradeerde Anderlecht opnieuw terug naar de Eerste Afdeling. Deze keer duurde het verblijf in de op één na hoogste voetbaldivisie van het land vier jaar. Anderlecht sloot het seizoen 1934/35 af als kampioen en promoveerde zo voor de laatste keer naar de Ere Afdeling. Gewezen toppers als Cassis Adams en Caudron waren niet meer van de partij, zij hadden plaatsgemaakt voor nieuwe spelers als Arnould Deraeymaeker, Constant Vanden Stock en Albert Mettens.

1935 - 1945

Aansluiting bij de top

Onder het goedkeurend oog van voorzitter Theo Verbeeck kon Anderlecht zich goed handhaven in de Ere Afdeling. De club veranderde van een staartploeg in een stevige middenmoter onder impuls van de Ierse coach Ernest Smith. Begin jaren 40 zocht Anderlecht zelfs aansluiting bij de top, die toen bestond uit Antwerpse clubs als Antwerp, Lierse, Beerschot en Brusselse clubs als Union en Daring Club de Bruxelles. De ommekeer kwam er in 1942 met de transfer van Jef Mermans. Anderlecht plukte de aanvaller voor een recordbedrag van 100.000 BEF weg bij Tubantia Borgerhout. Het was een transfer die de club zich niet beklaagde. Mermans werd de topschutter van de ploeg en loodste Anderlecht in 1944 naar de tweede plaats achter toenmalig landskampioen Antwerp.

Trainer Smith keerde na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog terug naar zijn geboorteland. Bovendien werd in het seizoen 1944/45, net als in 1939/40, de competitie onderbroken. Door de oorlog kon er niet in normale omstandigheden gevoetbald worden. Sportief gezien een jammere zaak voor paars-wit, want de club stond aan de leiding toen de competitie in 1945 werd afgelast.

1945 - 1960

Eerste landstitels

Na de Tweede Wereldoorlog werd de Belgische competitie opnieuw opgestart. Anderlecht veroverde de derde plaats en werd een jaar later voor de eerste keer in de geschiedenis van de club landskampioen. Paars-wit sloot het seizoen 1946/47 bovendien af met 112 gescoorde doelpunten, een absoluut record. Het team rekende in die dagen op sterkhouders als Mermans, die dat jaar ook voor het eerst topschutter werd in de Belgische competitie, doelman Henri Meert en aanvaller Hippolyte Van den Bosch, en werd geleid door de onbekende Franse trainer Georges Périno. De Fransman werd later opgevolgd door Smith, die na de oorlog was teruggekeerd naar België. Hij veroverde met Anderlecht een tweede en derde landstitel, maar moest dan plaatsmaken voor de Engelse trainer Bill Gormlie, die toen ook bondscoach van België was.

Gormlie vond in 1950 de weg naar het Astridpark, een jaar voor voorzitter Theo Verbeeck overleed en werd opgevolgd door Albert Roosens. De jaren 50 werden al snel een succesvolle periode voor de club. Vanaf 1954 won paars-wit drie keer op rij de titel. Verbeeck vormde Anderlecht om tot een Belgische topclub. Hij verbouwde het stadion en liet een grote lichtinstallatie plaatsen. De eerste stadionverlichting werd in 1954 ingehuldigd in een galawedstrijd tegen het Argentijnse Racing Club Buenos Aires. Paars-wit speelde in die dagen ook voor het eerst in het buitenland. Anderlecht werkte oefenwedstrijden af in de Sovjet-Unie en Congo.

De titel van 1955 leverde Anderlecht een plaats op in de allereerste Europacup I. De Europese tegenstanders bleken echter te hoog gegrepen. Het Hongaarse Vörös Lobogó SE schakelde Anderlecht meteen uit met zware cijfers. Een jaar later ging paars-wit zelfs met 10-0 de boot in tegen Manchester United. In eigen land kreeg Jef Jurion in 1957 de Gouden Schoen, hoewel Anderlecht ook daar steeds meer concurrentie kreeg. Standard de Liège stak in 1958 de kop op en veroverde zijn eerste titel. Het was het begin van een toen nog prille rivaliteit tussen beide clubs. Een jaar later loodste Gormlie de club naar een nieuwe titel, hetgeen het bestuur niet belette om hem enkele maanden later aan de deur te zetten. Hulptrainer Arnould Deraeymaeker sprong voor het eerst in als interim-coach en liet de 16-jarige Paul Van Himst debuteren.

1960 - 1970

Europese subtopper

Zoals Gormlie de jaren 50 had gedomineerd, zo beïnvloedde de Corsicaanse trainer Pierre Sinibaldi het volgende decennium. Sinibaldi werd in 1960 aangenomen als coach en liet meteen merken dat hij een strateeg was. Hij introduceerde het 4-2-4-systeem waarmee Brazilië twee jaar eerder wereldkampioen was geworden. Het aanvallende spel werd gedragen door talentrijke spelers als Van Himst, Jef Jurion, Wilfried Puis, Martin Lippens en Jacques Stockman en later ook Jan Mulder. Zij veroverden in vijf seizoenen vier keer de titel. In 1965 won Anderlecht bovendien ook voor het eerst de Beker van België.

De Europese campagne van Anderlecht was het grootste verschil tussen Sinibaldi en Gormlie. Anderlecht, dat in de jaren 50 nooit verder dan de eerste ronde van de Europacup I was geraakt, schakelde in 1962 het grote Real Madrid uit na onder meer een prachtig afstandsschot van Jurion, die later dan ook de bijnaam Mister Europe kreeg. Anderlecht sneuvelde dat jaar uiteindelijk pas in de kwartfinale tegen het Schotse Dundee FC. Een resultaat dat Anderlecht twee jaar later nog eens overdeed. Real Madrid nam toen wraak voor de uitschakeling van 1962.

Anderlecht had een ijzersterke thuisreputatie maar kon op verplaatsing bijna nooit winnen van Europese tegenstanders. In 1966 werd Sinibaldi vervangen door toenmalig Beerschot-trainer András Béres. Hij trok de lijn door en veroverde met Anderlecht een vierde titel op rij. De club benaderde zo het record van Union Sint-Gillis. Het volgende seizoen werd hij echter ontslagen en vervangen door hulptrainer Deraeymaeker. Hij werd eveneens kampioen met Anderlecht en brak zo het meer dan 60 jaar oude record van Union.

Eerste Europese finale RSC Anderlecht

In 1968 haalde Anderlecht de Roemeen Norberto Höfling aan boord. Paars-wit zette hem na enkele maanden aan de deur en haalde Pierre Sinibaldi, de architect van het Anderlecht van de jaren 60, terug naar het Emile Verséstadion.

Sinibaldi kon in de competitie zijn grote successen niet meer evenaren. De club werd in eigen land voorbijgestreefd door Standard, dat onder leiding van middenvelder Wilfried Van Moer drie keer op rij de titel veroverde. In Europa slaagde hij er nochtans wel in om te schitteren. Sinibaldi loodste Anderlecht in de Jaarbeursstedenbeker van het seizoen 1969/70 voorbij Internazionale en Newcastle United. De ploeg van Sinibaldi haalde zelfs voor het eerst een Europese finale, die toen nog over twee wedstrijden verdeeld werd. Anderlecht won thuis overtuigend met 3-1 van Arsenal, maar ging in Engeland met 3-0 onderuit.

Zie Finale Jaarbeursstedenbeker 1970 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

1970 - 1980

Bestand:RSCA truitje jaren 70.jpg
Origineel RSCA-truitje te bewonderen in The National Football Museum te Manchester

Overname Constant Vanden Stock

Een jaar na de verloren finale nam oud-speler Constant Vanden Stock de functie van voorzitter over van Albert Roosens. Vanden Stock was op dat ogenblik de eigenaar van brouwerij Belle-Vue. Hij had in het voetbalmilieu ervaring opgedaan als selectieheer van de nationale ploeg en als bestuurder van Club Brugge. Hij was vastbesloten om van Anderlecht een Europese topclub te maken. Hij nam de Nederlandse aanvaller Rob Rensenbrink vanuit Brugge mee en zette Sinibaldi aan de deur. Vanden Stock wilde afstappen van het inmiddels achterhaalde 4-2-4-systeem, maar dat zag de Corsicaan niet zitten.

Daarom werd de ambitieuze Duitser Georg Kessler als zijn vervanger aangetrokken. Kessler was de gewezen bondscoach van Oranje en stond erom bekend erg gedisciplineerd te zijn. Hij matte de ploeg op trainingen regelmatig af, maar veroverde in zijn eerste seizoen wel de Dubbel. Mulder vond de aanpak maar niets en verhuisde naar Ajax. Toen ook andere spelers de methodes van de Duitser in vraag begonnen te stellen, werd Kessler ontslagen.

De club veranderde onder Constant Vanden Stock volledig. Bijna alle spelers die in de jaren 60 tot de top behoorden, waren zo goed als verdwenen. Enkel Paul Van Himst bleef ook begin jaren 70 in Anderlecht. Het nieuwe team bestond in die periode uit heel wat jonge spelers als Rensenbrink, Gilbert Van Binst, Ludo Coeck, Hugo Broos en François Van der Elst.

Europese top

Midden jaren 70 ging Anderlecht op zoek naar de aansluiting bij de Europese top. Urbain Braems werd met Anderlecht kampioen in 1974 en bereikte een jaar later de kwartfinale van de Europacup I. Dat resultaat verdween volledig in de schaduw van wat zijn excentrieke opvolger, de Nederlander Hans Croon, een seizoen later presteerde. De erg bijgelovige Croon loodste Anderlecht in de Europacup II voor het eerst sinds 1970 naar een Europese finale. Een zenuwachtig Anderlecht kwam in de finale 0-1 achter tegen West Ham United, maar won uiteindelijk na twee doelpunten van zowel Rensenbrink als Van der Elst met 4-2.

Zie Finale Europacup II 1976 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De eerste Europese trofee was een feit, maar toch was Anderlecht de Nederlandse coach liever kwijt dan rijk. Croon vertrok en werd vervangen door Raymond Goethals, die Vanden Stock nog kende van bij de nationale ploeg. Goethals zette met Anderlecht alles op Europa. De club moest in die dagen in de nationale competitie zijn meerdere erkennen in het Club Brugge van succescoach Ernst Happel, maar kon zich in Europa wel meten met de besten. Anderlecht won op 30 augustus 1976 de UEFA Super Cup door thuis met 4-1 te winnen van het Bayern München van Franz Beckenbauer. Het bereikte later dat seizoen ook opnieuw de finale van de Europacup II. Maar ditmaal moest paars-wit het onderspit delven tegen Hamburger SV.

Zie Finale Europacup II 1977 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De inbreng van Nederlanders als Rensenbrink, Arie Haan, Jan Ruiter en Peter Ressel. Haan was op het veld een natuurlijke leider, terwijl Rensenbrink, die in 1976 de Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen, met zijn flitsen een wedstrijd kon bepalen. De twee loodsten Anderlecht in 1977 naar een derde Europese finale op rij. Anderlecht stond in het Parc des Princes tegenover het Oostenrijkse Austria Wien en won met 4-0. Enkele maanden later mocht paars-wit opnieuw opdraven in de UEFA Super Cup. Liverpool FC, dat enkele maanden voordien in de finale van de Europacup I Club Brugge had uitgeschakeld, ging in Anderlecht met 3-1 onderuit en kon in eigen huis de schade niet herstellen. Anderlecht veroverde zo zijn vierde Europese trofee in drie jaar tijd.

Zie Finale Europacup II 1978 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

1980 - 1995

Bestand:De President & General Manager in gesprek.jpg
Het sterke duo Constant Vanden Stock & Michel Verschueren in gesprek

Vernieuwing en uitbreiding

Vanaf 1980 bouwde de club aan een nieuwe ploeg die het succes van de jaren 70 moest evenaren. Om te beginnen haalde Constant Vanden Stock RWDM-manager Michel Verschueren naar het Astridpark. Verschueren, die in de jaren 60 nog als conditietrainer bij Anderlecht had gewerkt, zorgde voor meer professionalisme binnen de club. Onder zijn impuls werd het Emile Verséstadion begin jaren 80 gerenoveerd en uitgebreid. Het Constant Vanden Stockstadion, zoals het voortaan heette, beschikte over business seats en loges en was gebaseerd op moderne, Amerikaanse stadions. Een unicum op het Europese vasteland. Het deels vernieuwde stadion werd ingehuldigd met een galamatch tegen het FC Barcelona van Diego Maradona.

Op sportief vlak haalde Anderlecht Tomislav Ivić aan boord. De Kroaat was een meester-tacticus en hield er niet van als spelers niet in het gareel liepen. Hij zag hoe Rensenbrink, Van Binst, Van der Elst en Nico de Bree, spelers die symbool stonden voor de successen van de jaren 70, andere oorden opzochten. Het was een aderlating die Verschueren opving door de komst van libero Morten Olsen, Henrik Andersen en Juan Lozano. Paars-wit werd in zijn eerste seizoen onder Ivić meteen kampioen en mocht een jaar later voor het eerst sinds 1975 nog eens deelnemen aan de Europacup I.

Laatste Europese trofee

Onder leiding van Ivić kon Anderlecht in 1982 doorstoten tot de halve finale van de Europacup I. Daarin verloor het nipt van Aston Villa, de latere winnaar van Europacup I. Het was een van de grootste sportieve ontgoochelingen van Constant Vanden Stock. In eigen land ging de landstitel dat seizoen naar Standard, waar oud-trainer Raymond Goethals en oud-speler Arie Haan toen het mooie weer maakten. Het bestuur haalde vervolgens het spitsenduo van de nationale ploeg en een reeks Scandinavische talenten naar het Constant Vanden Stockstadion: Erwin Vandenbergh, Alex Czerniatynski, Kenneth Brylle, Arnór Guðjohnsen, Frank Arnesen en Per Frimann. Maar ook na hun komst raakte Anderlecht niet voorbij Standard. De club ontsloeg Ivić en stelde Paul Van Himst als zijn opvolger aan. Clubicoon Van Himst gaf de spelersgroep meer ruimte en vrijheid en dat leverde meteen resultaat op. Terwijl Standard met de titel ging lopen, plaatste Anderlecht zich voor de finale van de UEFA Cup. Anderlecht haalde het in twee wedstrijden tegen het Portugese Benfica, onder meer dankzij een doelpunt van de geniale Juan Lozano.

Zie UEFA Cupfinale 1983 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Van Himst, die als speler nooit een Europese trofee had veroverd, leek als coach op weg om er twee op rij in de wacht te slepen. Een jaar na de zege tegen Benfica stond Anderlecht opnieuw in de finale van de UEFA Cup. Anderlecht had in de halve finale Nottingham Forest uitgeschakeld en stond een ronde later tegenover het eveneens Engelse Tottenham Hotspur. Van Himst zag een tweede UEFA Cup uiteindelijk na strafschoppen aan zijn neus voorbijgaan. In het seizoen 1985/1986 bereikte Anderlecht opnieuw de halve finale van de Europacup I. Paarswit verloor de terugwedstrijd in en tegen Steaua Boekarest waardoor het een droomfinale tegen FC Barcelona misliep

Zie UEFA Cupfinale 1984 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Terugval en nieuwe concurrent

Eind jaren 80 kende het Belgische voetbal een terugval. Het omkoopschandaal Standard-Waterschei had heel wat zwartgeldcircuits aan het licht gebracht. Verscheidene clubs, waaronder Anderlecht, verkeerden in die periode dan ook in financiële moeilijkheden. Bovendien had paars-wit enkele jaren eerder nog zwaar geïnvesteerd in een nieuw stadion. Heel wat belangrijke spelers werden voor grote bedragen verkocht, met een sportieve terugval als gevolg.

Trainer Arie Haan vroeg in 1987 na het vertrek van Juan Lozano, Frank Vercauteren en Enzo Scifo begrijpelijk om grote versterking. Maar het bestuur ging niet in op zijn vraag. Haan werd aan de deur gezet en vervangen door de onervaren Georges Leekens, die het team ook niet op de rails kreeg. De ploeg bestond toen uit onder andere: Georges Grün, Stephen Keshi, Adri van Tiggelen en de nog jonge Luc Nilis. Terwijl Anderlecht zijn draai moeilijk vond, moest het de concurrentie aangaan met het opkomende KV Mechelen van toenmalig voorzitter John Cordier. KV Mechelen won in die periode de titel, de Beker van België, de Europacup II en de UEFA Super Cup. Daar kon zelfs de terugkeer van Raymond Goethals eind jaren 80 niets aan veranderen. Ook de belangrijke investeringen in de verdere renovatie van het stadion zorgden mee voor de sportieve terugval.

Opvallend transferbeleid

Bestand:RSCA- Gtruitje.jpg
'G'-truitje RSCA

Een aantal talentvolle spelers werden aangetrokken of heropgevist (Milan Jankovic, Luis Oliveira en Charly Musonda), maar voorzitter Vanden Stock duldde het succes van KV Mechelen niet langer. Hij tastte diep in de geldbuidel en ging de concurrentie aan met Cordier, de rijke mecenas van Mechelen. Ook de nieuwe inkomsten uit de verhuur van de nieuwe loges en business-seats zorgden voor een financiële boost ten opzichte van de concurrentie. Constant Vanden Stock kocht Marc Degryse voor 90 miljoen BEF (zo'n €2,25 miljoen)[3] bij Club Brugge, Danny Boffin bij FC Luik, Marc Van Der Linden bij Antwerp FC, Michel De Wolf bij KV Kortrijk, en haalde bij KV Mechelen de Nederlandse trainer Aad de Mos weg. Later maakten spelers als Bruno Versavel, Marc Emmers en Philippe Albert dezelfde overstap. Anderlecht zou opnieuw de macht grijpen. De Mos leidde Anderlecht in 1990 opnieuw naar de finale van de UEFA Cup nadat het eerder onder meer Dinamo Boekarest en het FC Barcelona van trainer Johan Cruijff had uitgeschakeld. In de finale verloor het na verlengingen met 2-0 van het Italiaanse Sampdoria. Een jaar later speelde paars-wit kampioen, maar werd het reeds duidelijk dat de dagen van De Mos bij Anderlecht geteld waren. Een seizoen na de titelviering mocht hij vertrekken en werd hij opgevolgd door Luka Peruzović

Zie Finale Europacup II 1990 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Boskampjaren

Het behalen van de UEFA Cup-finale in 1990 betekende niet alleen het einde van de jaren 80, maar ook het einde van een periode waarin Anderlecht zich kon meten met de Europese top. Enkele maanden na het opstappen van De Mos en het vroegtijdig ontslag van Luka Peruzović nam Johan Boskamp het roer over. Hij veroverde met Anderlecht meteen de titel, en won een jaar later voor het eerst sinds 1974 nog eens de Dubbel. Het paars-wit van Boskamp, dat bestond uit namen als Marc Degryse, Luc Nilis, Pär Zetterberg, Celestine Babayaro, John Bosman, Bruno Versavel, Philippe Albert en Filip De Wilde, domineerde de Belgische competitie met aanvallend voetbal, maar eindigde laatste in de 2de editie van de UEFA Champions League na o.a. twee gelijke spelen tegen het grote AC Milan, een thuisoverwinning tegen FC Porto en een zeer pijnlijk verlies in en tegen Werder Bremen na 0-3 te hebben voorgestaan. Een Europese halve-finale zat er dus niet in. Na drie titels op rij en het vertrek van een aantal sterkhouders hield "Bossie" het in 1995 voor bekeken.

1995 - heden

Na het vertrek van trainer Boskamp en de klasbakken Nilis, Degryse en Albert begon Anderlecht aan een nieuw tijdperk. De Duitse trainer Herbert Neumann werd aangenomen, maar dat bleek geen verstandige keuze. De Duitser raakte met de club niet door de voorrondes van de Champions League en werd in augustus 1995 al ontslagen. De toen 74-jarige Goethals keerde nog een laatste keer terug om Anderlecht tijdelijk uit de nood te helpen. Na een week haalde Vanden Stock vervolgens Boskamp terug. De Nederlander bleef uiteindelijk tot 1997 bij paars-wit. Hij kon het succes van de jaren voordien niet meer evenaren, maar het was wel zijn verdienste dat enkele getalenteerde jongeren onder hem zijn doorgebroken. Nordin Jbari, Alin Stoica, Walter Baseggio en Azubike Oliseh zijn de bekendste voorbeelden. De sportieve malaise ging gepaard met een verandering in de bestuurskamer. Constant Vanden Stock zette een stap opzij en gaf het voorzitterschap door aan zijn zoon Roger Vanden Stock. De kersverse voorzitter kreeg het meteen hard te verduren. In 1997, een jaar na zijn aanstelling, kwam immers een omkoopschandaal uit de jaren 80 aan het licht. Anderlecht had in 1984 een scheidsrechter 1 miljoen BEF geleend. Het ging om scheidsrechter Emilio Guruceta Muro, de Spanjaard die in 1984 de halve finale van de UEFA Cup tussen Anderlecht en Nottingham Forest had geleid. De afpersers Jean Elst en René Van Aeken waren dit te weten gekomen en hadden Constant Vanden Stock jaren gechanteerd. In tegenstelling tot zijn vader weigerde opvolger Roger Vanden Stock zwijggeld te betalen, waarna het schandaal aan het licht kwam. Hoofdsponsor Generale Bank dreigde af te haken en er volgde een heleboel rechtszaken. Van de UEFA mocht Anderlecht één jaar niet deelnemen aan een Europees toernooi, een straf die later ongedaan werd gemaakt wegens procedurefouten en verjaring door het TAS Hof van Arbitrage voor Sport.

Uit het dal

De crisis in de bestuurskamer zorgde ervoor dat Anderlecht op sportief vlak een dieptepunt kende. De club wisselde voortdurend van trainer. Oud-speler René Vandereycken werd als coach aangesteld, maar diens tactische aanpak bleek niet de goede te zijn. Anderlecht begon het seizoen met een pijnlijke 0-2 nederlaag in de derby tegen RWDM. Vandereycken mocht na enkele maanden zijn koffers pakken en werd in afwachting van een nieuwe coach vervangen door hulptrainer Jean Dockx. Uiteindelijk haalde de club Arie Haan terug, maar ook de Nederlander kon niet voor een ommekeer zorgen. Hij werd een seizoen later aan de deur gezet, op een ogenblik dat Anderlecht op de allerlaatste plaats stond in de competitie.

De club besloot in september 1998 om opnieuw de ingetogen Jean Dockx als vervanger aan te duiden. Hij kreeg Frank Vercauteren als zijn assistent. Het trainersduo loodste Anderlecht van de laatste naar de derde plaats en dwong zo in extremis nog een Europees ticket af. Hoogtepunt was de 0-6 zege tegen Standard, op drie speeldagen van het einde. Na afloop werd Dockx benoemd tot technisch directeur, een functie die hij vervulde tot zijn overlijden in 2002.

De Anthuenisjaren

In de zomer van 1999 haalde Anderlecht Aimé Anthuenis naar het Constant Vanden Stockstadion. Antheunis had net de titel gewonnen met KRC Genk, een prestatie die niet onopgemerkt was gebleven. Hij moest nu met Anderlecht hetzelfde doen. De spelersgroep werd enorm afgeslankt, en er waren amper nieuwkomers. Toch creëerde hij in geen tijd een sterk team, met op het middenveld Walter Baseggio, Pär Zetterberg, Enzo Scifo en Alin Stoica, in de aanval het opvallende duo Jan Koller en Tomasz Radzinski, en in de verdediging de ervaren Lorenzo Staelens. Het pakte in 2000 de titel met acht punten voorsprong op Club Brugge.

Anthuenis deed een seizoen later zelfs nog beter, ondanks het vertrek van Scifo, Zetterberg en Staelens (die laatste wel pas tijdens het seizoen, na verschillende doelpunten te hebben gemaakt). De nieuwkomers op het middenveld waren Yves Vanderhaeghe en Besnik Hasi. In de competitie stond er geen maat op Anderlecht, de club werd voor de tweede keer op rij overtuigend kampioen. Maar het opvallendste resultaat kwam uit de Champions League. Anderlecht schakelde in de voorrondes FC Porto uit, en versloeg in de eerste groepsfase van het toernooi Manchester United, PSV en Dinamo Kiev. In de tweede groepsfase schoot Anderlecht net tekort, hoewel het thuis won van Real Madrid en Lazio Roma.

Na de succesvolle Europese campagne trokken heel wat spelers naar het buitenland. Anthuenis kon met een vernieuwd elftal geen derde titel op rij winnen en ruilde zijn functie als coach in 2002 in voor die van bondscoach.

Nieuw tijdperk

Oud-speler Hugo Broos werd in 2002 de nieuwe trainer. In zijn eerste seizoen werd Anderlecht nog vicekampioen, een jaar later veroverde het zijn 27e landstitel. Broos combineerde de ervarenheid van de teruggekeerde Zetterberg, Yves Vanderhaeghe en Glen De Boeck met de jeugdigheid van spelers als Olivier Deschacht, Vincent Kompany, Anthony Vanden Borre en Jonathan Legear. Er vond in die periode een duidelijke verjonging en vernieuwing plaats binnen de club. In 2003 trad Herman Van Holsbeeck in de voetsporen van zijn voorganger Michel Verschueren.

De club zette Broos begin 2005 aan de deur. Frank Vercauteren volgde hem op en greep met Anderlecht net naast de titel. Uitstel, zo bleek later, want paars-wit werd de twee volgende jaren telkens kampioen. De ploeg werd versterkt met een aantal gerichte aankopen. Spelers als Nicolás Pareja, Mbark Boussoufa, Ahmed Hassan en Jelle Van Damme vervoegden de recordkampioen. De club, die vanaf dan steeds vaker een beroep begon te doen op Argentijnse spelers, leek klaar om een 30e landstitel te veroveren. Maar Vercauteren werd in de loop van het seizoen ontslagen, hetgeen voor een breuk zorgde tussen hem en de club. Zijn assistent Ariël Jacobs, met wie hij geen goede band had, nam zijn taken over.

Rivaliteit met Standard

Onder Jacobs eindigde Anderlecht in 2007/08, het seizoen van het 100-jarig bestaan van de club, net achter Standard Luik. Dat zorgde zoals altijd voor de nodige rivaliteit tussen beide clubs. Dit alles bereikte een jaar later een eerste, dramatisch dieptepunt. Anderlecht eindigde na de reguliere competitie op de eerste plaats, met evenveel punten als Standard. De twee clubs speelden twee geladen testwedstrijden die ontsierd werden door zware overtredingen. Standard won een tweede titel op rij dankzij onder anderen oud-Anderlechtspeler Dieumerci Mbokani, maar Anderlecht behield toch het vertrouwen in Jacobs. In de tweede testwedstrijd mocht de piepjonge Romelu Lukaku na 65 minuten debuteren op het hoogste niveau. Een jaar later stonden de twee clubs in de competitie opnieuw tegenover mekaar. In die wedstrijd brak rechtsachter Marcin Wasilewski zijn been na een trap van Axel Witsel, die nadien geschorst werd. De beenbreuk stond symbool voor de extreme rivaliteit tussen Standard en Anderlecht, dat het seizoen uiteindelijk afsloot met een 30e landstitel.

De rivaliteit werd echter nog groter toen Anderlecht in het seizoen 2011/12 oud-Standardspeler Milan Jovanovic naar het Astridpark lokte en Dieumerci Mbokani ging terughalen bij AS Monaco. De ploeg van Ariël Jacobs werd dat jaar voor de 31ste keer landskampioen. De cyclus van Ariël Jacobs was voorbij en zijn contract werd niet verlengd.

Jonge trainers & Jonge 'Ketjes'

RSC Anderlecht gaf in het seizoen 2012/13 de kans aan de nog jonge Nederlandse trainer John van den Brom. Zijn eerste belangrijke wapenfeit was de kwalificatie voor de groepsfase van de UEFA Champions League 2012/13 waarin het 5 punten behaalde in zijn poule. RSC Anderlecht eindigde de Play-offs als 1e en werd voor de 32ste keer landskampioen. De nog jonge Dennis Praet , de Senegalees Cheikhou Kouyaté, Guillaume Gillet en Lucas Biglia maakten deel uit van de kampioenenploeg.

Het daaropvolgende seizoen verliep veel moeizamer voor John van den Brom. De ploeg eindigde laatste van zijn poule in de groepsfase van de UEFA Champions League met slechts 1 punt. Anderlecht eindigde als 3de in de reguliere competitie vooraleer het aan de Play-offs moest beginnen. John van den Brom was toen al vervangen door zijn assistent Besnik Hasi. In de Play-offs realiseerde Anderlecht een quasi foutloos parcours waardoor RSC Anderlecht nog als 1ste eindigde in de Play-offs 1 en zich dus voor de 33ste keer tot landskampioen mocht kronen. Chancel Mbemba, Aleksandar Mitrović, Massimo Bruno en de 16-jarige Youri Tielemans waren de nieuwe namen die dat seizoen doorbraken.

De seizoenen 2014/15 & 2015/16 waren sportief geen hoogvliegers. In het seizoen 2016/17 werd er opnieuw gekozen voor een jonge trainer. De Zwitser René Weiler werd aangesteld als nieuwe trainer. Hij kwam over van het Duitse FC Nürnberg. Onder impuls van de eigen jeugdspelers Leander Dendoncker en Youri Tielemans en de topscorer Łukasz Teodorczyk eindigde Anderlecht als 1ste in de reguliere competitie. In de UEFA Europa League 2016/17 bereikte het de kwartfinales en werd het nipt uitgeschakeld door het Manchester United van José Mourinho. Enkele weken later mocht RSC Anderlecht zijn 34ste landstitel vieren op het veld van Royale Sporting du Pays de Charleroi. Op 18 september 2017 is Weiler gestopt als trainer bij de club.[4]

Als opvolger van de Zwitser werd geopteerd voor Hein Vanhaezebrouck, die tot voor kort de oefenmeester van AA Gent was. De laatste wintertransferperiode onder Herman Van Holsbeeck en Roger Vanden Stock liep door onder andere de overnameperikkelen niet van een leien dakje.

Overname Marc Coucke

Op 20 december 2017 werd bekendgemaakt dat ondernemer en miljardair Marc Coucke RSC Anderlecht zal overnemen. Hij zal vanaf 28 maart 2018 voorzitter en hoofdaandeelhouder zijn. Coucke bezit samen met Joris Ide zo'n 74% van de aandelen. De overige 26% blijven bij een aantal van de vorige aandeelhouders.

Om alles volgens het bondsreglement te laten verlopen moest hij eerst zijn participatie in KV Oostende verkopen. Op vrijdag 9 februari 2018 werd bekend dat de verzekeraar Peter Callant de kustploeg overneemt. Marc Coucke behoudt echter een belang van 9% van de aandelen. Hierdoor kan de overname zonder problemen afgerond worden.[5]

Op 14 januari kondigde Marc Coucke een nieuwe verandering aan binnen het bestuur van Anderlecht. Karel Van Eetvelt werd voorgesteld als nieuwe CEO die de dagelijkse leiding zal overnemen. Wouter Vandenhaute gaat als adviseur van de club aan de slag. Tenslotte werd de Raad van Bestuur versterkt door Patrick Lefevere die samen met Brussels burgemeester Philippe Close als onafhankelijk bestuurder zal functioneren.[6]


Infrastructuur

Bestand:We are RSCA (2).jpg
sfeerbeeld (toen nog) Constant Vanden Stock stadion

De club speelt haar thuiswedstrijden in het Lotto Park, momenteel biedt het plaats aan zo een 21.500 toeschouwers. Anderlecht wilde circa 2013 de capaciteit optrekken tot ca. 30.000 toeschouwers[7], de renovatiekosten zouden rond de 40 miljoen euro bedragen.[8] Eigenlijk gokte Anderlecht hiermee op twee paarden. De stad Brussel stelde zich toen namelijk kandidaat als gaststad voor het Europees kampioenschap voetbal 2020. Mocht België zich niet uit de organisatie teruggetrokken hebben, en indien Brussel dit toen gehaald zou hebben, bestond het plan een nieuw stadion op te trekken van zo'n 60.000 plaatsen, waar RSC Anderlecht dan waarschijnlijk ook in zou gespeeld hebben mits het betalen van een marktconforme huurprijs.

In de wijk Neerpede bevinden zich een oefencomplex en de RSCA Football Academy. Dit complex opende haar deuren aan de start van het seizoen 2011-2012. Alle trainingen worden hier afgewerkt en ook spelen de jeugdploegen hier hun wedstrijden. Het oefencomplex geldt als een van de meest moderne jeugdcomplexen van Europa.[9]

Sponsors

RSC Anderlecht begon zonder shirtsponsor. Pas vanaf 1973 verscheen er reclame op de shirts. De sponsor was toen Belle-Vue, de brouwerij van toenmalig voorzitter Constant Vanden Stock. In 1981 werd de Generale Bank de hoofdsponsor van Anderlecht. In 2000 werd de Generale Bank een onderdeel van Fortis, dat vanaf dan de nieuwe shirtsponsor werd. Door de economische crisis van de eerste jaren van de 21ste eeuw veranderde Fortis in BNP Paribas Fortis. Vanaf de winter van 2014 werd Proximus naast BNP Paribas Fortis de nieuwe hoofdsponsor van Anderlecht.

Verder worden de shirts ook gesponsord door het sportmerk adidas. Tot eind jaren 60 werd dit gedaan door Le Coq Sportif of Fred Perry. Vanaf het seizoen 2019/20 vervangt Joma adidas als shirtsponsor.[10]

Periode Kledingsponsor Shirtsponsor
1973-1975 Le Coq Sportif of Fred Perry Belle-Vue
1975-1981 Adidas
1981-2000 Generale Bank
2000-2009 Fortis
2009-2019 BNP Paribas Fortis[11]
2019- Joma

Erelijst

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
Europacup II 1976, 1978
UEFA Cup 1983
UEFA Super Cup 1976, 1978
Nationaal
Eerste klasse 34× 1946/47, 1948/49, 1949/50, 1950/51, 1953/54, 1954/55, 1955/56, 1958/59, 1961/62, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1971/72, 1973/74, 1980/81, 1984/85, 1985/86, 1986/87, 1990/91, 1992/93, 1993/94, 1994/95, 1999/00, 2000/01, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2009/10, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2016/17
Beker van België 1965, 1972, 1973, 1975, 1976, 1988, 1989, 1994, 2008
Belgische Supercup 13× 1985, 1987, 1993, 1995, 2000, 2001, 2006, 2007, 2010, 2012, 2013, 2014, 2017
Ligabeker 1973, 1974, 2000
Sportploeg van het Jaar 2000
Trofee Jules Pappaert 1977, 1983, 1985, 2000, 2001, 2011
Nationale trofee voor sportverdienste 1978
Vriendschappelijk
Tournoi de Paris 1964, 1966, 1977
Amsterdam Tournament 1976
Tournoi Espoirs de Toulon 1967

Individuele trofeeën

Enkele spelers behaalden een prijs toen ze voor de club speelden:

Topscorer (20)
1947 en 1950 (Jef Mermans), 1954 (Hippolyte Van Den Bosch), 1962 (Jacky Stockman), 1964, 1966 en 1968 (Paul Van Himst), 1967 (Jan Mulder), 1973 (Rob Rensenbrink), 1974 (Attila Ladynski), 1977 (François Van Der Elst), 1983 en 1986 (Erwin Vandenbergh), 1987 (Arnór Guðjohnsen), 1989 (Edi Krnčević), 2001 (Tomasz Radzinski), 2005 (Nenad Jestrović), 2010 (Romelu Lukaku), 2015 (Aleksandar Mitrović), 2017 (Łukasz Teodorczyk)
Gouden Schoen (23)
1957 en 1962 (Jef Jurion), 1960, 1961, 1965 en 1974 (Paul Van Himst), 1964 (Wilfried Puis), 1976 (Rob Rensenbrink), 1983 (Franky Vercauteren), 1984 (Enzo Scifo), 1991 (Marc Degryse), 1992 (Philippe Albert), 1993 en 1997 (Pär Zetterberg), 1999 (Lorenzo Staelens), 2000 (Jan Koller), 2003 (Aruna Dindane), 2004 (Vincent Kompany), 2006 en 2010 (Mbark Boussoufa), 2011 (Matías Suárez), 2012 (Dieumerci Mbokani), 2015 (Dennis Praet)
Profvoetballer van het Jaar (14)
1987 (Juan Lozano), 1990 (Marc Degryse), 1992 (Philippe Albert), 1995 (Marc Degryse), 1997 en 1998 (Pär Zetterberg), 2001 (Walter Baseggio), 2004 (Aruna Dindane), 2005 (Vincent Kompany), 2007 (Mohamed Tchité), 2009 en 2010 (Mbark Boussoufa), 2012 (Matías Suárez), 2017 (Youri Tielemans)
Ebbenhouten Schoen (10)
1996 (Celestine Babayaro), 2003 (Aruna Dindane), 2004 en 2005 (Vincent Kompany), 2007 (Mohammed Tchité), 2009 en 2010 (Mbark Boussoufa), 2011 (Romelu Lukaku), 2012 (Dieumerci Mbokani), 2017 (Youri Tielemans)
Trainer van het Jaar (6)
1983 (Paul Van Himst), 2000 en 2001 (Aimé Anthuenis), 2004 (Hugo Broos), 2010 (Ariël Jacobs), 2017 (René Weiler)

Resultaten

In België

Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen
  I II III IV      
1912/13     1   Afdeling II Brab. Anderlecht won een van de twee Brabantse reeksen en plaatste zich na provinciale en nationale eindronden en tweede plaats met 4 punten in finale nationale eindronde na TSV Lyra
1913/14   4     Eerste Afdeling 24
1914/15         oorlog
1915/16         oorlog
1916/17         oorlog
1917/18         oorlog
1918/19         oorlog
1919/20   3     Eerste Afdeling 26
1920/21   3     Eerste Afdeling 29 geëindigd met evenveel punten als RFC Liégeois; testwedstrijd voor 3de plaats en promotie eindigde op 1-1, de replay op 1-0 winst
1921/22 12       Ere Afdeling 18
1922/23 13       Ere Afdeling 15
1923/24   1     Eerste Afdeling A 46
1924/25 9       Ere Afdeling 25
1925/26 12       Ere Afdeling 19
1926/27   2     Eerste Afdeling 38
1927/28 14       Ere Afdeling 10
1928/29   2     Eerste Afdeling 38
1929/30 5       Ere Afdeling 28
1930/31 14       Ere Afdeling 15
1931/32   2     Eerste Afdeling A 33
1932/33   5     Eerste Afdeling A 27
1933/34   4     Eerste Afdeling A 32
1934/35   1     Eerste Afdeling B 39
1935/36 8       Ere Afdeling 27
1936/37 11       Ere Afdeling 22
1937/38 8       Ere Afdeling 25
1938/39 5       Ere Afdeling 28
1939/40         Ere Afdeling door de oorlog werd geen volledige competitie afgewerkt. Anderlecht stond in de middenmoot.
1940/41 6       Ere Afdeling B 9 speciale noodcompetitie tijdens de oorlog, met twee provinciale reeksen
1941/42 6       Ere Afdeling 27
1942/43 6       Ere Afdeling 34
1943/44 2       Ere Afdeling 42
1944/45         Ere Afdeling door de oorlog werd geen volledige competitie afgewerkt. Anderlecht stond wel aan de leiding.
1945/46 3       Ere Afdeling 46
1946/47 1       Ere Afdeling 50
1947/48 2       Ere Afdeling 38
1948/49 1       Ere Afdeling 41
1949/50 1       Ere Afdeling 45
1950/51 1       Ere Afdeling 38 geëindigd met evenveel punten als Berchem Sport, maar Berchem had 9 matchen verloren, Anderlecht slechts 5 en werd daarom eerste
1951/52 6       Ere Afdeling 32
1952/53 2       Eerste Klasse 41
1953/54 1       Eerste Klasse 37
1954/55 1       Eerste Klasse 41
1955/56 1       Eerste Klasse 42
1956/57 2       Eerste Klasse 40
1957/58 5       Eerste Klasse 37
1958/59 1       Eerste Klasse 44
1959/60 2       Eerste Klasse 37
1960/61 3       Eerste Klasse 37
1961/62 1       Eerste Klasse 49
1962/63 3       Eerste Klasse 37
1963/64 1       Eerste Klasse 45
1964/65 1       Eerste Klasse 51
1965/66 1       Eerste Klasse 47
1966/67 1       Eerste Klasse 47
1967/68 1       Eerste Klasse 46
1968/69 4       Eerste Klasse 36
1969/70 4       Eerste Klasse 36
1970/71 3       Eerste Klasse 41
1971/72 1       Eerste Klasse 45 geëindigd met evenveel punten als Club Brugge, dat echter een wedstrijd minder had gewonnen
1972/73 6       Eerste Klasse 34
1973/74 1       Eerste Klasse 41
1974/75 3       Eerste Klasse 52
1975/76 2       Eerste Klasse 48
1976/77 2       Eerste Klasse 48
1977/78 2       Eerste Klasse 50
1978/79 2       Eerste Klasse 45
1979/80 5       Eerste Klasse 41
1980/81 1       Eerste Klasse 57
1981/82 2       Eerste Klasse 46
1982/83 2       Eerste Klasse 49
1983/84 2       Eerste Klasse 47
1984/85 1       Eerste Klasse 59
1985/86 1       Eerste Klasse 52 geëindigd met evenveel punten als Club Brugge. Testwedstrijden eindigden op 1-1 in Anderlecht en 2-2 in Brugge.
1986/87 1       Eerste Klasse 57
1987/88 4       Eerste Klasse 45
1988/89 2       Eerste Klasse 53
1989/90 2       Eerste Klasse 53
1990/91 1       Eerste Klasse 53
1991/92 2       Eerste Klasse 49
1992/93 1       Eerste Klasse 58
1993/94 1       Eerste Klasse 55
1994/95 1       Eerste Klasse 52
1995/96 2       Eerste Klasse 71
1996/97 4       Eerste Klasse 58
1997/98 4       Eerste Klasse 57
1998/99 3       Eerste Klasse 70
1999/00 1       Eerste Klasse 75
2000/01 1       Eerste Klasse 83
2001/02 3       Eerste Klasse 66
2002/03 2       Eerste Klasse 71
2003/04 1       Eerste Klasse 81
2004/05 2       Eerste Klasse 76
2005/06 1       Eerste Klasse 70
2006/07 1       Eerste Klasse 77
2007/08 2       Eerste Klasse 70
2008/09 2       Eerste Klasse 77 geëindigd met evenveel punten als Standard Luik. Testwedstrijden eindigden op 1-1 in Anderlecht en 1-0-verlies in Luik.
2009/10 1       Eerste Klasse 59 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 1e plaats met 69 punten
2010/11 3       Eerste Klasse 44 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 1e plaats met 65 punten
2011/12 1       Eerste Klasse 52 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 1e plaats met 67 punten
2012/13 1       Eerste Klasse 49 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 1e plaats met 67 punten
2013/14 1       Eerste Klasse 51 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 3e plaats met 57 punten
2014/15 3       Eerste Klasse 46 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 3e plaats met 57 punten
2015/16 2       Eerste Klasse 47 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 3e plaats met 55 punten
  1A 1B 1Am 2Am 3Am Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17 1         Eerste Klasse A 52 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 1e plaats met 61 punten
2017/18 3         Eerste Klasse A 40 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 2e plaats met 55 punten
2018/19 6         Eerste Klasse A 32 na de reguliere competitie stond Anderlecht op de 4e plaats met 51 punten

Grafiek eindstanden in de competitie na WO II

3
1
2
1
1
1
6
2
1
1
1
2
5
1
2
3
1
3
1
1
1
1
1
4
4
3
1
6
1
3
2
2
2
2
5
1
2
2
2
1
1
1
4
2
2
1
2
1
1
1
2
4
4
3
1
1
3
2
1
2
1
1
2
2
1
3
1
1
1
3
2
1
3
6
46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Eerste klasse

In Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van RSC Anderlecht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

RSC Anderlecht speelt sinds 1955 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam. De edities die Anderlecht heeft gewonnen zijn dik gedrukt:

1993/94, 1994/95, 1995/96, 2000/01, 2001/02, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2013/14, 2014/2015, 2016/17, 2017/2018
1955/56, 1956/57, 1959/60, 1962/63, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1972/73, 1974/75, 1981/82, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1991/92
2009/10, 2010/11, 2011/12, 2014/2015, 2015/2016, 2016/2017, 2018/19'
1976, 1978
1973/74, 1975/76, 1976/77, 1977/78, 1978/79, 1988/89, 1989/90
1971/72, 1979/80, 1980/81, 1982/83, 1983/84, 1984/85, 1990/91, 1992/93, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2002/03, 2007/08
1969/70, 1970/71

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid Datum Tegenstander Uitslag Plaats Naam Aantal
Hoogste overwinning 14-09-1966 Finland FC Haka Valkeakoski 10-1 Valkeakoski
Hoogste nederlaag 26-09-1956 Engeland Manchester United FC 0-10 Manchester
Speler met meeste wedstrijden 22-11-2017 België Olivier Deschacht 101
Speler met meeste doelpunten 19-12-1978 Nederland Rob Rensenbrink 33

UEFA Club Ranking: 39 (29-11-2019)

Statistieken Europees voetbal

Competitie Wedstrijden Winst Gelijk Verlies
Champions League / Europacup I 180 68 39 73
Europacup II 44 29 3 12
UEFA Cup / Europa League 122 60 30 32
Super Cup 4 2 0 2

Up-to-date: 16/09/2013

Zie ook: Deelnemers UEFA-toernooien België

Finaleplaatsen Europabekers

RSC Anderlecht bereikte 7 keer een Europese bekerfinale,

Toernooi Winnaar Verliezend Finalist
Jaarbeursstedenbeker 1969/70 Engeland Arsenal FC België RSC Anderlecht
Europacup II 1975/76 België RSC Anderlecht Engeland West Ham United
Europacup II 1976/77 Duitsland Hamburger SV België RSC Anderlecht
Europacup II 1977/78 België RSC Anderlecht Oostenrijk Austria Wien
UEFA Cup 1982/83 België RSC Anderlecht Portugal SL Benfica
UEFA Cup 1983/84 Engeland Tottenham Hotspur FC België RSC Anderlecht
Europacup II 1989/90 Italië UC Sampdoria België RSC Anderlecht

Records

Wedstrijdrecords

Naam Voornaam Nationaliteit Periode(s) bij club Wedstr. 1e klasse Europa
Deschacht Olivier Vlag van België België 2001-2018 1 601 2 416 1 100
Van Himst Paul Vlag van België België 1959-1975 2 566 1 460 7 56
De Wilde Filip Vlag van België België 1987-1996 1997-2003 3 490 3 370 2 80
Vercauteren Frank Vlag van België België 1975-1987 4 484 4 367 4 69
Broos Hugo Vlag van België België 1970-1983 5 453 7 350 8 52
Heylens Georges Vlag van België België 1960-1973 6 452 5 361 9 47
Hanon Pierre Vlag van België België 1954-1970 7 404 6 353 10 30
Crasson Bertrand Vlag van België België 1989-1996 1998-2003 8 399 10 291 3 78
De Groote Michel Vlag van België België 1975-1977 1979-1989 9 395 8 294 5 63
Munaron Jacky Vlag van België België 1974-1989 10 391 9 293 6 59

Update 1/03/15.

Doelpuntrecords

Naam Voornaam Nationaliteit Periode(s) bij club Goals 1e klasse Europa
Mermans Jef Vlag van België België 1941-1957 1 345 1 339 9 0
Van Himst Paul Vlag van België België 1959-1975 2 310 2 236 1 33
Adams Ferdinand Vlag van België België 1919-1934 3 232 8 84 9 0
Rensenbrink Robby Vlag van Nederland Nederland 1971-1980 4 197 4 141 2 30
Nilis Luc Vlag van België België 1986-1994 5 171 6 127 3 26
Stockman Jacky Vlag van België België 1957-1966 1972-1973 6 158 3 142 7 7
Van den Bosch Hypoliet Vlag van België België 1943-1948 1952-1958 7 153 4 141 8 3
Mulder Jan Vlag van Nederland Nederland 1965-1972 8 141 7 88 5 17
Van der Elst François Vlag van België België 1971-1980 9 118 10 80 4 19
Vandenbergh Erwin Vlag van België België 1982-1986 10 112 9 87 6 15

Update 30/08/16.

Transferrecords

Duurste aankopen

Naam Nationaliteit Gekocht van Prijs (€) Eerste seizoen
1 Nicolae Stanciu Vlag van Roemenië Roemenië Roemenië Steaua Boekarest 9,8 milj.[12] 2016/17
2 Michel Vlap Vlag van Nederland Nederland Nederland sc Heerenveen 8,0 milj. 2019/20
3 Bubacarr Sanneh Vlag van Gambia Gambia Denemarken FC Midtjylland 8 milj. 2018/19
4 Steven Defour Vlag van België België Portugal FC Porto 6,5 milj. 2014/15
5 Sven Kums Vlag van België België Engeland Watford FC 6,5 milj. 2017/18
6 Aleksandar Mitrović Vlag van Servië Servië Servië Partizan Belgrado 5 milj. 2013/14
7 Kara Mbodj Vlag van Senegal Senegal België KRC Genk 4,9 milj. 2015/16
8 Łukasz Teodorczyk Vlag van Polen Polen Oekraïne FC Dynamo Kiev 4,5 milj. 2017/18
9 Mbark Boussoufa Vlag van Marokko Marokko/ Vlag van Nederland Nederland België AA Gent 4 milj. 2006/07
10 Sebastian De Maio Vlag van Frankrijk Frankrijk Italië Genoa 4 milj. 2016/17
11 Jan Polak Vlag van Tsjechië Tsjechië Duitsland FC Nürnberg 3,5 milj. 2007/08
12 Tom De Sutter Vlag van België België België Cercle Brugge 3,1 milj. 2008/09
13 Dieumerci Mbokani Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Frankrijk AS Monaco 3 milj. 2011/12
14 Lucas Biglia Vlag van Argentinië Argentinië Argentinië Independiente 3 milj. 2006/07
15 Jan Koller Vlag van Tsjechië Tsjechië België KSC Lokeren 3 milj. 1999/00
16 Luka Milivojević Vlag van Servië Servië Servië Rode Ster Belgrado 3 milj. 2013/14
17 Stefano Okaka Chuka Vlag van Italië Italië Italië UC Sampdoria 3 milj. 2015/16
18 Alexandru Chipciu Vlag van Roemenië Roemenië Roemenië Steaua Boekarest 3 milj. 2016/17
19 Dennis Appiah Vlag van Frankrijk Frankrijk Vlag van Ghana Ghana Frankrijk SM Caen 3 milj. 2016/17
20 Cyril Théréau Vlag van Frankrijk Frankrijk Roemenië Steaua Boekarest 2,8 milj. 2007/08
21 Ronald Vargas Vlag van Venezuela Venezuela België Club Brugge 2,5 milj. 2011/12
22 Nicolás Frutos Vlag van Argentinië Argentinië Argentinië Independiente 2,5 milj. 2005/06
23 Clayton Zane Vlag van Australië Australië Noorwegen Lillestrøm SK 2,5 milj. 2002/03
24 Ivan Obradović Vlag van Servië Servië België KV Mechelen 2,5 milj. 2015/16
25 Marc Degryse Vlag van België België België Club Brugge 2,25 milj. 1989/90
26 Guillaume Gillet Vlag van België België België AA Gent 2,2 milj. 2007/08
27 Trezeguet Vlag van Egypte Egypte Egypte Al-Ahly 2,2 milj. 2016/17
28 Sofiane Hanni Vlag van Frankrijk Frankrijk Vlag van Algerije Algerije België KV Mechelen 2,2 milj. 2016/17
29 Nicolás Pareja Vlag van Argentinië Argentinië Argentinië Argentinos Juniors 2 milj. 2006/07
30 Nenad Jestrović Vlag van Servië Servië België Excelsior Moeskroen 2 milj. 2001/02
31 David Pollet Vlag van België België België Sporting Charleroi 2 milj. 2013/14
32 Gohi Bi Cyriac Vlag van Ivoorkust Ivoorkust België Standard Luik 2 milj. 2012/13
33 Josip Weber Vlag van Kroatië Kroatië
rel=nofollow
België Cercle Brugge 1,875 milj. 1994/95
34 Bram Nuytinck Vlag van Nederland Nederland Nederland N.E.C. Nijmegen 1,75 milj. 2012/13

Duurste verkopen

Naam Nationaliteit Verkocht aan Prijs (€) Tijdens seizoen
1 Youri Tielemans Vlag van België België Monaco AS Monaco 25 milj. 2017/18
2 Aleksandar Mitrović Vlag van Servië Servië Engeland Newcastle United FC 18,6 milj. 2015/16
3 Leander Dendoncker Vlag van België België Engeland Wolverhampton Wanderers FC 13,8 milj. 2018/19
4 Jan Koller Vlag van Tsjechië Tsjechië Duitsland Borussia Dortmund 12,75 milj. 2001/02
5 Romelu Lukaku Vlag van België België/ Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Engeland Chelsea FC 12 milj. * 2011/12
6 Chancel Mbemba Mangulu Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Engeland Newcastle United FC 12 milj. 2015/16
7 Dieumerci Mbokani Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Oekraïne FC Dynamo Kiev 11 milj. 2013/14
8 Dennis Praet Vlag van België België Italië Sampdoria Genua 10 milj.[13] 2016/17
8 Massimo Bruno Vlag van België België Vlag van Italië Italië Duitsland RB Leipzig 9 milj. 2014/15
9 Steven Defour Vlag van België België Engeland Burnley FC 8,6 milj. 2016/17
10 Vincent Kompany Vlag van België België Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Duitsland Hamburger SV 8 milj. 2006/07
11 Mbark Boussoufa Vlag van Marokko Marokko/ Vlag van Nederland Nederland Rusland Anzji Machatsjkala 8 milj. 2010/11
12 Cheikhou Kouyaté Vlag van Senegal Senegal Vlag van België België Engeland West Ham United 8 milj. 2014/15
13 Sofiane Hanni Vlag van Frankrijk Frankrijk Vlag van Algerije Algerije Rusland Spartak Moskou 8 milj. 2017/18
14 Mohammed Tchité Vlag van België België/ Vlag van Burundi Burundi Vlag van Rwanda Rwanda Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Spanje Racing Santander 7,5 milj. 2007/08
15 Uroš Spajić Vlag van Servië Servië Rusland FK Krasnodar 7 milj. 2018/19
16 Łukasz Teodorczyk Vlag van Polen Polen Italië Udinese 7 milj. 2018/19
17 Lucas Biglia Vlag van Argentinië Argentinië Italië SS Lazio 7 milj. 2013/14
18 Tomasz Radzinski Vlag van Canada Canada Engeland Fulham 6,75 milj. 2001/02
19 Bart Goor Vlag van België België Duitsland Hertha BSC 6,25 milj. 2001/02
20 Stefano Okaka Vlag van Italië Italië Engeland Watford 6 milj. 2016/17
21 Nicolás Pareja Vlag van Argentinië Argentinië Spanje RCD Espanyol 5 milj. 2008/09
22 Jonathan Legear Vlag van België België Rusland Terek Grozny 4,5 milj. 2011/12
23 Johan Walem Vlag van België België Italië Udinese Calcio 4,5 milj. 1997/98
24 Anthony Vanden Borre Vlag van België België Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Italië Fiorentina 4,5 milj. 2007/08
25 Celestine Babayaro Vlag van Nigeria Nigeria Engeland Chelsea FC 3,5 milj. 1997/98
26 Roland Lamah Vlag van België België/ Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Frankrijk Le Mans UC 3,5 milj. 2008/09
27 Christian Wilhelmsson Vlag van Zweden Zweden Frankrijk FC Nantes 3,3 milj. 2006/07
28 Jelle Van Damme Vlag van België België Engeland Wolverhampton Wanderers 3,25 milj. 2010/11
29 Kanu Vlag van Brazilië Brazilië Rusland Terek Grozny 3 milj. 2012/13
30 Ondřej Mazuch Vlag van Tsjechië Tsjechië Oekraïne Dnipro Dnipropetrovsk 3 milj. 2011/12
31 Jan Polak Vlag van Tsjechië Tsjechië Duitsland VfL Wolfsburg 3 milj. 2010/11

Seizoen 2019/2020

Spelerskern

No. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Frank Boeckx Vlag van België België 27-09-1986 Antwerp FC (2014–2015)
16 Thomas Didillon Vlag van Frankrijk Frankrijk 28-11-1995 FC Metz (2013–2018)
30 Hendrik Van Crombrugge Vlag van België België 30-04-1993 KAS Eupen (2013-2019)
33 Davy Roef Vlag van België België 06-02-1994 Waasland-Beveren (2017-2019)
Verdedigers
2 Josué Sá Vlag van Portugal Portugal 17-06-1992 Kasımpaşa SK (2018-2019)
3 James Lawrence Vlag van Wales Wales 22-08-1992 AS Trenčín (2017-2018)
4 Vincent Kompany Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 10-04-1986 Manchester City (2008-2019)
22 Elias Cobbaut Vlag van België België 24-11-1997 KV Mechelen (2016–2017)
34 Philippe Sandler Vlag van Nederland Nederland 10-02-1997 Manchester City (2018-2019)
41 Emmanuel Sowah Adjei Vlag van Ghana Ghana 16-01-1998 Dreams FC
43 Thierry Lutonda Vlag van België België 27-10-2000 Jeugd
44 Antonio Milić Vlag van Kroatië Kroatië
rel=nofollow
10-03-1994 KV Oostende (2015-2018)
52 Hotman El Kababri Vlag van België België 24-01-2000 Jeugd
54 Killian Sardella Vlag van België België 2-05-2002 Jeugd
56 Alexis Saelemaekers Vlag van België België 27-06-1999 Jeugd
Middenvelders
5 Jevhen Makarenko Vlag van Oekraïne Oekraïne 21-05-1991 KV Kortrijk (2017–2018)
7 Andy Najar Vlag van Honduras Honduras 16-03-1993 D.C. United (2010–2013)
8 Pieter Gerkens Vlag van België België 13-08-1995 Sint-Truidense VV (2016-2017)
10 Michel Vlap Vlag van Nederland Nederland 2-06-1997 sc Heerenveen (2016-2019)
14 Samir Nasri Vlag van Frankrijk Frankrijk 26-06-1987 West Ham United FC (2018-2019)
15 Kenny Saief Vlag van de Verenigde Staten Verenigde StatenVlag van Israël Israël 17-12-1993 AA Gent (2014-2018)
17 Luka Adžić Vlag van Servië Servië 17-09-1998 Rode Ster Belgrado (2016–2018)
20 Sven Kums Vlag van België België 26-02-1988 Watford FC (2016-2017)
25 Adrien Trebel Vlag van Frankrijk Frankrijk 03-03-1991 Standard Luik (2014–2017)
27 Peter Žulj Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 09-06-1993 SK Sturm Graz (2017-2019)
39 Edo Kayembe Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 03-08-1998 Jeugd
40 Francis Amuzu Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 23-09-1999 Jeugd
46 Anouar Ait El Hadj Vlag van België België 20-04-2002 Jeugd
48 Albert Sambi Lokonga Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 22-10-1999 Jeugd
50 Sieben Dewaele Vlag van België België 02-02-1999 Jeugd
51 Yari Verschaeren Vlag van België België 12-07-2001 Jeugd
55 Marco Kana Vlag van België België 08-08-2002 Jeugd
Alexandru Chipciu Vlag van Roemenië Roemenië 18-05-1989 Sparta Praag (2018-2019)
Aanvallers
9 Landry Dimata Vlag van België België 01-09-1997 VfL Wolfsburg (2017-2018)
24 Isaac Kiese Thelin Vlag van Zweden ZwedenVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa 24-06-1992 Bayer Leverkusen (2019)
38 Mohammed Dauda Vlag van Ghana Ghana 20-02-1998 SBV Vitesse (2019)
49 Jérémy Doku Vlag van België België 27-05-2002 Jeugd
60 Ciryack Olivier Dhauholou Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 06-06-1997 Jeugd
99 Zakaria Bakkali Vlag van België België 26-01-1996 Deportivo La Coruna (2017-2018)

Technische staf

Functie Naam Nationaliteit
Hoofdtrainer Frank Vercauteren Vlag van België België
Speler-coach Vincent Kompany Vlag van België België
Assistent-trainer Simon Davies Wales Wales
Assistent-trainer Pär Zetterberg Vlag van Zweden Zweden
Assistent-trainer Jonas De Roeck Vlag van België België
Assistent-trainer Floribert Ngalula Vlag van België België
Keeperstrainer Max de Jong Vlag van Nederland Nederland
Teamarts Marc Van Grinsven Vlag van België België
Fysiotherapeut Rudger Van Snick Vlag van België België
Fysiotherapeut Frederik Bracke Vlag van België België
Osteopaat Jens Tummeleer Vlag van België België

Transfers seizoen 2019-2020

Naam Nationaliteit Van / Naar Datum Bedrag / Type
Inkomend
Landry Dimata Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa VfL Wolfsburg 1 juli 2019 € 5.000.000
Aristote Nkaka Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa KV Oostende 1 juli 2019 € 1.000.000
Vincent Kompany Vlag van België België Manchester City 1 juli 2019 Transfervrij
Davy Roef Vlag van België België Waasland-Beveren 1 juli 2019 Einde huur
Isaac Kiese Thelin Vlag van Zweden ZwedenVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa Bayer Leverkusen 1 juli 2019 Einde huur
Knowledge Musona Vlag van Zimbabwe Zimbabwe Sporting Lokeren 1 juli 2019 Einde huur
Silvère Ganvoula Vlag van Congo-Brazzaville Congo-Brazzaville VfL Bochum 1 juli 2019 Einde huur
Josué Sá Vlag van Portugal Portugal Kasımpaşa SK 1 juli 2019 Einde huur
Mohammed Dauda Vlag van Ghana Ghana SBV Vitesse 1 juli 2019 Einde huur
Alexandru Chipciu Vlag van Roemenië Roemenië Sparta Praag 1 juli 2019 Einde huur
Leander Dendoncker Vlag van België België Wolverhampton Wanderers 1 juli 2019 Einde huur
Ryota Morioka Vlag van Japan Japan Sporting Charleroi 1 juli 2019 Einde huur
TOTAAL UITGAVEN: € 6.000.000
Uitgaand
Leander Dendoncker Vlag van België België Wolverhampton Wanderers 1 juli 2019 € 13.500.000
Ivan Obradovic Vlag van Servië Servië geen club 1 juli 2019 Transfervrij
Boy de Jong Vlag van Nederland Nederland geen club 1 juli 2019 Transfervrij
Yannick Bolasie Vlag van Congo-Kinshasa Congo-KinshasaVlag van Engeland Engeland Everton FC 1 juli 2019 Einde huur
Landry Dimata Vlag van België BelgiëVlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa VfL Wolfsburg 1 juli 2019 Einde huur
Ryota Morioka Vlag van Japan Japan Sporting Charleroi 1 juli 2019 Onbekend
TOTAAL INKOMSTEN: € 13.500.000

Bestuur

Functie Naam Nationaliteit
Voorzitter Marc Coucke Vlag van België België
CEO Karel Van Eetvelt Vlag van België België
Sportief manager Michael Verschueren Vlag van België België
Operationeel manager Jo Van Biesbroeck Vlag van België België
Technisch directeur jeugdopleiding Jean Kindermans Vlag van België België

Recordelftallen


Beste Anderlecht-spelers van 1908 tot 2008.
(Bron: Sport/Voetbalmagazine - Special 100 jaar Anderlecht, 7 mei 2008)
Beste Anderlecht-spelers van 1908 tot 2008.
(Bron: 100 jaar RSC Anderlecht - dvd, De Eeuwige 11)

Bekende (oud-)spelers

Zie ook: Lijst van spelers van RSC Anderlecht

Belgen

Nederlanders

Overige Europeanen

Overige

Trainers

Zie ook: Lijst van trainers van RSC Anderlecht

Kapiteins

  • ¹ Tijdens het seizoen 2003-2004 was Walter Baseggio aanvoerder bij afwezigheid van de geblesseerde De Boeck.
  • ² De Boeck stopte in februari 2005 met voetballen. Zetterberg werd vanaf dan de nieuwe aanvoerder.
  • ³ Begin 2011/12 speelde Deschacht zijn aanvoerdersband enkele weken kwijt aan Lucas Biglia. Toen hij de band terugkreeg, nam een deel van de supporters hem op de korrel, waarna hij besloot om de band vrijwillig af te staan aan Biglia.
  • Eind jaren 90 was Enzo Scifo aanvoerder in afwezigheid van Zetterberg.

Eerste doelman

Topschutters per seizoen

Zie Lijst van topschutters van RSC Anderlecht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Belgische internationals

Zie Lijst van Belgische internationals van RSC Anderlecht voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voorzitters

Damesploeg

Zie RSC Anderlecht (vrouwen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Externe link

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow

Sjabloon:Navigatie seizoenen RSC Anderlecht

rel=nofollow