Quiëtisme

Het Quiëtisme is een christelijke, mystieke leer, ontstaan in de tweede helft van de 17de eeuw. Het is een richting in de mystiek die het belang van de menselijke activiteit minimaliseert. Net als het lichaam had ook de ziel rust nodig volgens Miguel de Molinos. Zijn denkbeelden zijn verwant aan het boeddhisme, aan het Taoïstische Wu wei en aan de Dictionnaire historique et critique van de Rotterdamse filosoof Pierre Bayle.

• Ook de ideeën uit de Verlichting speelden een rol. In plaats van de rede, legden de quiëtisten nadruk op het mysterie. De schepping was afkomstig van een voorzienig, wetgevend, almachtig en buitengewoon intelligent wezen.
• Het Quietisme lijkt een reactie (of is beïnvloed) te zijn geweest op het Spinozisme en het atheisme.
• maar ook op de vrome stichtingen en een valse ascese van Madame de Maintenon;
• zich opofferen voor het algemeen welzijn van het volk was niet iets dat van toepassing was op de Zonnekoning;
• Als gevolg van de absolutisme van Lodewijk XIV propageerde Fénelon een innerlijk leven. Het vertrouwen van je buren achtte hij belangrijker dan dat van de staat.
• Iedereen die een teruggetrokken leven leidde was plotseling verdacht.

Belangrijke vertegenwoordigers van deze stroming zijn:

• Het werk van Miguel de Molinos is door de katholieke kerk als ketters veroordeeld.
• Madame Guyon
• Fénelon was de aartsbisschop van Kamerijk, die onverholen kritiek had op de oorlogspolitiek en het absolutisme van Lodewijk XIV. Hij schreef een van de populairste boeken uit de 18e eeuw, Télémaque en samen met Nicolas Malebranche de meest effectieve afwijzing van het Spinozisme.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: