Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Politiek activisme

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 17 feb 2018 om 20:23
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Politiek activisme is een verzamelwoord voor buitenparlementaire activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het sociale, economische of milieuvlak.

Tegenwoordig wordt het woord ’activisme’ in Nederland vaak geassocieerd met de activiteiten en ideologieën van mensen aan de linkerkant van het politieke spectrum. In Vlaanderen echter (zie onder) heet het ook wel militantisme en staat het begrip juist meer in de volksnationalistische tot zelfs extreem-rechtse traditie, alhoewel ook daar links politiek activisme plaats vindt.

De factor geweld

In de jaren zeventig ontwikkelde het politiek activisme zich aanvankelijk als redelijk geweldloos, het geweld bleef binnen zekere grenzen. In de jaren tachtig kreeg een deel van het activisme een steeds gewelddadiger karakter.[1] Dit zou verband kunnen houden met het veranderde maatschappelijke klimaat in de zin van verharding en sociaal-economische individualisering. Hierdoor zou het optimisme van de jaren zeventig omgeslagen zijn in het pessimisme van de jaren tachtig.[2]

Een andere oorzaak zou kunnen liggen in het wegvallen van de linkse consensus van de jaren zeventig. In die periode verschilde de visie van de activisten op wat er allemaal mis was in de wereld niet veel met wat een groot deel van de bevolking dacht. Het wegvallen van die linkse consensus haalde de rem van het geweld. Ook waren de bewegingen in de jaren tachtig minder verticaal georganiseerd wat wel het geval was met de revolutionaire bewegingen van de jaren zeventig. Ze kenden minder of geen politieke leiding, geen democratisch centralisme, geen interne disciplinering, geen intrede politiek en geen procedures voor uitsluiting. Zodra dan de inbedding in een progressieve consensus weg zou vallen, verdwijnen sociale cohesie en sociale controle en kunnen er zich gewelddadige kernen vormen. Hierbij heeft ook de ideologische afbraak in de jaren tachtig een zekere rol gespeeld.[3]

Stromingen met activisme

Enkele stromingen die veel gebruikmaken, of hebben gemaakt, van activisme:

Voorbeelden van actiecomités

Vormen van activisme

Enkele vormen van actie, of actiemiddelen:

Vlaamse Beweging

In Vlaanderen heeft politiek activisme de betekenis gekregen van militantisme, waaronder het activisme uit de periode der Eerste Wereldoorlog, dat probeerde meer rechten voor Vlaanderen te krijgen door samen te werken met de bezetters, en het taalactivisme, dat naast politiek activisme ook een taal- en cultuurstrijd omvat.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Tellingen van Duyvendak en Koopmans laten tussen 1985-1986 en 1988-1989 opstapelingen van activistisch geweld zien vooral uit de antiapartheidsbeweging en de antimilitaristische beweging. Telling van incidenten uit de jaren zeventig bleek vrijwel nihil te geven. Zie Tussen verbeelding en macht, J. W. Duyvendak, H.-A. van der Heijden, R. Koopmans, L. Wijmans, Sua (1992)
  2. º Frank Jaap Buijs, in zijn proefschrift Overtuiging en geweld, Babylon-de Geus (1995)
  3. º Antoine Verbij, Tien rode jaren: links radicalisme in Nederland, p. 225-228, Ambo, Amsterdam (2005), ISBN 90-263-1748-4
rel=nofollow
rel=nofollow