Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pierre Sweerts: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 38: | Regel 38: | ||
[[Categorie:Belgisch persoon]] | [[Categorie:Belgisch persoon]] | ||
[[Categorie:Belgisch collaborateur in de Tweede Wereldoorlog]] | [[Categorie:Belgisch collaborateur in de Tweede Wereldoorlog]] | ||
[[Categorie:Na de Tweede Wereldoorlog geëxecuteerd Belgisch persoon]] | |||
[[Categorie:Geboren in 1918]] | [[Categorie:Geboren in 1918]] | ||
[[Categorie:Geboren in Sint-Joost-ten-Node]] | [[Categorie:Geboren in Sint-Joost-ten-Node]] | ||
[[Categorie:Overleden in 1989]] | [[Categorie:Overleden in 1989]] | ||
[[Categorie:SS-lid]] | [[Categorie:SS-lid]] | ||
Huidige versie van 16 okt 2019 om 17:50
Pierre Marie Ernest Sweerts (Sint-Joost-ten-Node, 27 december 1918 - Brussel, 3 december 1989) was een Belgische SS'er die na de oorlog ter dood veroordeeld werd. Tijdens de oorlog werkte hij voor de Duitse Abwehr.
Sport
Sweerts was voor de oorlog een actief sportman. Hij maakte deel uit van het Belgische zwem- en waterpoloteam. Bij de Olympische Spelen van 1936 was hij reserve voor de moderne vijfkamp.
Militaire dienst
In 1935 werd hij koerier voor de Brusselse beurs. In 1937 werd hij als dienstplichtige opgeroepen; hij diende bij de cavalerie; hij zorgde voor paarden. In 1938 kwam hij bij de gemotoriseerde cavalerie. Bij de Duitse inval liep hij verschillende verwondingen op en werd opgenomen in een militair hospitaal in het Franse Sables-d’Olonne. Hij werd in augustus 1940 in het nog niet door Duitsland bezette Montpellier gedemobiliseerd. Hij reisde naar Marseille en liet zich door de Duitsers naar Brussel repatriëren.
In Duitse dienst
Hij trad in 1941 toe tot de SS Standarte NW en bereikte de rang van Obersturmführer. In november 1941 werd hij in Den Haag gedetacheerd. Later in de oorlog werd hij naar het Duitse Lütz overgeplaatst, waar hij onder andere moest proberen door hoge officieren vergaarde vermogens voor na de oorlog in veiligheid te brengen. Hij kwam vervolgens bij de spionagedienst van Wilhelm Canaris te werken. Hij werd geheim agent onder Otto Skorzeny. Hij leerde in de opleiding vechtsporten, morse en het bedienen van zendapparatuur. Er werden plannen gemaakt om na de oorlog als onderdeel van het Jagdverband Nord-West geheime Skorzeny-commando’s in België, Nederland, Noorwegen en Denemarken actief te houden. In Nederland kreeg SS-Hauptsturmführer Helmuth Pröbsting de leiding. Er vonden geheime besprekingen plaats tussen de geheime diensten van Duitsland, Groot-Brittannië en Nederland. Sweerts nam deel aan besprekingen bij het Comomeer, Zürich en in het Carlton- en Victoriahotel in Amsterdam. In Amsterdam was ook Friedrich Schallenberg aanwezig. De operatie kreeg in april 1945 de naam Wehrwolf. Sweerts werd naar België overgeplaatst en nam deel aan een actie tegen het verzet bij Maaseik. Na afloop werden 27 verzetsmensen geëxecuteerd. Vanwege deze en andere activiteiten in het Belgische Limburg kreeg hij de bijnaam Tarzan van Limburg.[1] In september 1944 kreeg hij opdracht om zich in bevrijd België te vestigen; hij wachtte liggend in een greppel het passeren van het front af.
Na de oorlog
In 1946 werd Sweerts vanwege zijn betrokkenheid bij de massamoord in Maaseik bij verstek ter dood veroordeeld. Hij was naar Nederland gevlucht en in dienst getreden van overste Leo Koppert. Die liet hem toetreden tot een particuliere inlichtingendienst onder leiding van Tjerk Elsinga. Deze inlichtingendienst was een voorloper van de inlichtingendienst onder de schuilnaam Stichting Opleiding Arbeidskrachten Nederland (SOAN). In deze positie werkte hij nauw samen met de Binnenlandse Veiligheidsdienst en de voorlopers daarvan. Bij Haarlem werden twee vrachtauto’s gevonden die vol met door de Duitsers gestolen goud zaten; de bestemming van de auto’s was de woning van Sweerts in Hollandse Rading.[2] Op het moment van zijn veroordeling zat Sweerts gevangenis aan de Weteringschans in Amsterdam. Nederland wilde hem niet aan België uitleveren en wees hem naar Engeland uit. Sweerts keerde per vissersboot terug en overleefde maar ternauwernood een schipbreuk.[3]
Moord op Schallenberg
Op 15 oktober 1950 schreef het SOAN-lid Henricus van Nieuwenhoven een brief naar de politie, waarin hij de SOAN-leden Sweerts en Lambertus van den Heuvel aanwees als de twee daders van de moord op Friedrich Schallenberg. Van den Heuvel was kort daarvoor in zee verdronken. De broer van de verdronkene was tijdens een Sicherheitsdienst-actie, waaraan Schallenberg deelnam, op het Oranjeplein doodgeschoten. De politie wilde Sweerts arresteren, maar hij was al naar Antwerpen gevlucht, gebruikmakend van een paspoort op naam van een vanwege NSB-lidmaatschap ontslagen politieman die lid was van SOAN. De politie verklaarde vervolgens Van Nieuwenhoven als psychisch gestoord te zijn en beschouwde de brief als een afleidingsmanoeuvre om de schuld in de schoenen van een dode te schuiven.
In België
In Antwerpen raakte Sweerts betrokken bij de wapenhandel voor de Stichting Door de eeuwen trouw die voor een onafhankelijke staat Zuid-Molukken streed. Sweerts raakte betrokken bij een uitgebreide smokkel van na de oorlog afgedankte vliegtuigen, die gesloopt moesten worden, maar nu bestemd werden voor een strijd op de Molukken. Verder was hij betrokken bij de smokkel van wapens voor wapens voor Raymond Westerling. Sweerts werd op 6 mei 1951 door de Belgische politie gearresteerd. Zijn doodstraf werd in levenslang omgezet. In een anoniem rapport dat in 1981 bij de politie in Haarlem werd Sweerts ingeleverd als de hoofddader van de moord op Schallenberg, maar met als mededader de voormalige voetballer Beb Bakhuijs. De auteur van het rapport werd geïdentificeerd als Ton Wolf.
Bronnen, noten en/of referenties
|
