Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Otto Bekius: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otto_Bekius&oldid=57764378 16 dec 2020 Ellywa Mschapink) |
||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
| portaal = | | portaal = | ||
}} | }} | ||
'''Otto Bekius''' ([[De Bilt (dorp)|De Bilt]], [[22 mei]] [[1925]] – [[Victoria (Brits-Columbia)]], [[21 augustus]] [[2014]]) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsstrijder]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] opereerde in Rotterdam. In 1956 emigreerde hij naar Canada. | |||
'''Otto Bekius''' ([[De Bilt (dorp)|De Bilt]], [[22 mei]] [[1925]] – [[Victoria (Brits-Columbia)]], [[21 augustus]] [[2014]]) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als [[Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzetsstrijder]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] opereerde in Rotterdam. In 1956 emigreerde hij naar Canada. | |||
==Biografie== | ==Biografie== | ||
| Regel 28: | Regel 29: | ||
Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de [[Hogere Zeevaartschool]] , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het [[Verzet (Tweede Wereldoorlog)|verzet]] in Rotterdam. | Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de [[Hogere Zeevaartschool]] , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het [[Verzet (Tweede Wereldoorlog)|verzet]] in Rotterdam. | ||
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de schuilnaam ''Roy'' - onderdeel van het Strijdend Gedeelte [[Binnenlandse Strijdkrachten]] in Rotterdam, hij werd opgeleid in ''Huize Padua'' <ref> [https://www.rijnmond.nl/nieuws/135167/Unieke-mouwband-Binnenlandse-Strijdkrachten' Binnenlandse Strijdkrachten , paragraaf Verraden ],''Rijnmond'', 17 november 2015 </ref>. | Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de schuilnaam ''Roy,'' vanwege zijn rode haar - onderdeel van het Strijdend Gedeelte [[Binnenlandse Strijdkrachten]] in Rotterdam, hij werd opgeleid in ''Huize Padua'' <ref> [https://www.rijnmond.nl/nieuws/135167/Unieke-mouwband-Binnenlandse-Strijdkrachten' Binnenlandse Strijdkrachten , paragraaf Verraden ],''Rijnmond'', 17 november 2015 </ref>. De verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor [[voedselbonnen]].<ref name=":0">{{Citeer web|url=https://www.tracesofwar.nl/persons/63058/Bekius-Otto-Roy.htm|titel=Bekius, Otto "Roy" - TracesOfWar.nl|bezochtdatum=2020-12-13|werk=www.tracesofwar.nl}}</ref> | ||
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder. | Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder. Zijn haar verfde hij sinds de ontsnapping zwart.<ref name=":0" /> | ||
===Onderscheidingen=== | |||
Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het [[Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945]] (HiBS). In 1984 werd hem tevens het [[Verzetsherdenkingskruis]] (VHK) toegekend. | |||
[[Bestand:Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|thumb|100px|VHK]] | [[Bestand:Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|thumb|100px|VHK]] | ||
=== | <!-- | ||
<gallery> | |||
Herinneringsinsigne_Binnenlandse_Strijdkrachten_1944-1945_in_brons.jpg|HiBS | |||
Verzetsherdenkingskruis_1980.jpg|VHK | |||
</gallery> --> | |||
In later jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden.<ref name=":1">{{Citeer web|url=https://aldefrysketsjerken.nl/p/Laatste+nieuws/saft%7Cfe38896c-4e45-49d2-b242-509115a01b42/all/|titel=EMIGRANT LAAT STICHTING GELD NA|bezochtdatum=2020-12-13|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|werk=aldefrysketsjerken.nl|uitgever=|taal=nl}}</ref> | |||
==Militaire | ==Militaire jaren== | ||
Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als [[oorlogsvrijwilliger]] aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de [[artillerie]]. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van [[kapitein (rang)|kapitein]]. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag. | Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als [[oorlogsvrijwilliger]] aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de [[artillerie]]. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van [[kapitein (rang)|kapitein]]. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag. | ||
==Emigratie== | ==Emigratie== | ||
Na zijn diensttijd is Bekius in maart 1956 naar [[Canada (hoofdbetekenis)|Canada]] geëmigreerd. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren op [[Prinsjesdag]] een trouw bezoeker van de eresaluutschoten op het [[Malieveld]], als lid van de ''Vereniging voor Artillerie Officieren'' (VAO). | Na zijn diensttijd is Bekius in maart 1956 naar [[Canada (hoofdbetekenis)|Canada]] geëmigreerd. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren op [[Prinsjesdag]] een trouw bezoeker van de eresaluutschoten op het [[Malieveld]], als lid van de ''Vereniging voor Artillerie Officieren'' (VAO). | ||
==Overlijden== | ==Overlijden== | ||
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in [[Britsum]] in [[Friesland (hoofdbetekenis)|Friesland]]. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>'Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html 'Urn verzetsstrijder terug naar roots'], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref>. | In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in [[Britsum]] in [[Friesland (hoofdbetekenis)|Friesland]]. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada<ref>[https://www.omropfryslan.nl/nieuws/371942-bekius-bijgezet-britsum Bekius bijgezet in Britsum], Omroep Friesland, 15 oktober 2014</ref><ref>'Laatste eer in Britsum voor verzetsheld Otto Bekius', ''Friesch Dagblad'', 16 oktober 2014</ref><ref>[https://www.lc.nl/archief/Urn-verzetsstrijder-terug-naar-roots-20888625.html 'Urn verzetsstrijder terug naar roots'], ''Leeuwarder Courant'', 16 oktober 2014</ref>. | ||
In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten, voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]], studenten kunnen jaarlijks een beurs hiervoor aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, | In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten, voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het [[Verenigd Koninkrijk]], studenten kunnen jaarlijks een beurs hiervoor aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam ''Otto and'' ''Joan Bekius Scholarship''<ref>{{Citeer web|url=https://www.uvic.ca/graduatestudies/finances/uvic-scholarships/index.php|titel=Otto and Joan Bekius Scholarship Uvic|bezochtdatum=2 december 2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=}}</ref> , genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria. | ||
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken (zie onderstaande afbeelding) met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen. Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de [[Stichting Alde Fryske Tsjerken]], voor het behoud van de [[Johanneskerk (Britsum)]].<ref>[https://www.rd.nl/kerk-religie/kerk-in-britsum-staat-op-e-terp-1.436945 'Emigrant helpt Johanneskerk in Britsum' voetnoot], ''Reformatorisch Dagblad'', 16 december 2014</ref> Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656 - 1733)<ref>{{Citeer web|url=http://www.biografischportaal.nl/persoon/73947023|titel=Biografie Benjamin Bekius|bezochtdatum=25 oktober 2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=}}</ref> die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.<ref name=":1" /> Over een andere nazaat, ds. Francois Bekius die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel ''Francois Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden''<ref>[https://www.digibron.nl/search/detail/d95193a7543dc4ed5ca0ea20e146ccc6/duiveldominee-uit-de-wouden 'De Duivel-Dominee uit de Wouden'], ''Reformatorisch Dagblad'', 12 juni 2008</ref>, auteur H.G. Cannegieter. | |||
<!-- | <!-- | ||
<gallery> | <gallery> | ||
| Regel 58: | Regel 63: | ||
Grafsteen Otto Bekius.jpg| grafsteen van Otto Bekius | Grafsteen Otto Bekius.jpg| grafsteen van Otto Bekius | ||
</gallery> --> | </gallery> --> | ||
{{appendix|2= | {{appendix|2= | ||
| Regel 71: | Regel 72: | ||
{{references}} | {{references}} | ||
}} | }} | ||
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q61741103}} | {{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q61741103}} | ||
{{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}} | {{DEFAULTSORT:Bekius, Otto}} | ||
[[Categorie:Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | [[Categorie:Nederlands verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]] | ||
Versie van 17 dec 2020 22:20
| Otto Bekius | ||
| ||
| Otto Bekius | ||
| Bijnaam | Roy | |
| Geboren | 22 mei 1925 De Bilt | |
| Overleden | 21 augustus 2014 Victoria-BC, Canada | |
| Begraven | Britsum, Friesland | |
| Land/partij |  Nederland
| |
| Onderdeel | Artillerie van de Koninklijke Landmacht | |
| Dienstjaren | 1945 -1956 | |
| Eenheid | Artillerie | |
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog, | |
| Onderscheidingen | Verzetsherdenkingskruis | |
| Ander werk | Onderdeel van de Binnenlandse Strijdkrachten Zuid-Holland, Strijdend Onderdeel 1944 - 1945 | |
Otto Bekius (De Bilt, 22 mei 1925 – Victoria (Brits-Columbia), 21 augustus 2014) was een Nederlandse kapitein der Artillerie, die als verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog opereerde in Rotterdam. In 1956 emigreerde hij naar Canada.
Biografie
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool . Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Maasbruggen in Rotterdam met zijn manschappen verdedigd.
Oorlogsjaren
Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het verzet in Rotterdam.
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de schuilnaam Roy, vanwege zijn rode haar - onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in Huize Padua [1]. De verzetsgroep overviel onder andere distributiekantoren voor voedselbonnen.[2]
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis. Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren, weer aangekleed, - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien zette hij ondergedoken zijn verzet verder. Zijn haar verfde hij sinds de ontsnapping zwart.[2]
Onderscheidingen
Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten ontving Otto Bekius het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS). In 1984 werd hem tevens het Verzetsherdenkingskruis (VHK) toegekend.
In later jaren sprak Bekius weinig over zijn oorlogsverleden.[3]
Militaire jaren
Na de oorlog sloot Bekius zich in september 1945 als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag.
Emigratie
Na zijn diensttijd is Bekius in maart 1956 naar Canada geëmigreerd. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren op Prinsjesdag een trouw bezoeker van de eresaluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).
Overlijden
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf in Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarvoor de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada[4][5][6].
In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten, voor studenten aan de Universiteit van Victoria in Canada, om onderzoek te doen naar de militaire geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk, studenten kunnen jaarlijks een beurs hiervoor aanvragen. In februari 2020 is het Fonds gerealiseerd, met de naam Otto and Joan Bekius Scholarship[7] , genoemd naar beide echtgenoten die reeds een fonds op naam hebben aan de Universiteit van Victoria.
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken (zie onderstaande afbeelding) met het verzoek om na zijn dood ook zijn naam op dit gedenkteken te plaatsen. Het gedenkteken hangt tot op heden in de kerk te Britsum. In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de Johanneskerk (Britsum).[8] Otto Bekius was een nazaat van de ds. Benjamin Johannes Baekius/Bekius (1656 - 1733)[9] die in Britsum predikant is geweest en in deze kerk begraven ligt.[3] Over een andere nazaat, ds. Francois Bekius die ook dominee was, is een boek geschreven met de titel Francois Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden[10], auteur H.G. Cannegieter.
Bronnen, noten en/of referenties
|
