Nikoed

De nikoed (נִקּוּד) zijn de klinkertekentjes in het Hebreeuws. Oorspronkelijk werd het Hebreeuws enkel met medeklinkers geschreven. Om de uitspraak uit hun tijd vast te leggen, bedachten de masoreten van de school van Tiberias later een systeem om om klinkertekens toe te voegen boven en onder de consonantentekst (medeklinkertekst), zonder de eigenlijke tekst van de heilige Schrift te veranderen. Er werden parallel nog andere klinkersystemen ontwikkeld: het ’Palestijnse’ en het ’Babylonische’ systeem, maar het Tiberias-systeem (’Tiberisch’) kon zich doorzetten. Deze klinkertekens zien eruit als puntjes en streepjes; elke puntjes- of streepjescombinatie stelt een bepaalde klinker voor. De klinker wordt uitgesproken na de letter waar het klinkerteken bij staat. In een paar uitzonderingen wordt de klinker uitgesproken vóór de medeklinker waarbij deze staat aangegeven.

In de middeleeuwen stelden rabbijnen dat de klinkertekens en de accenten (teamim) deel uitmaken van de oorspronkelijke heilige tekst en dus onveranderlijk waren. Rabbijnen zoals Ibn Ezra en Elia Levita weerlegden deze zienswijze. Toch komt deze voorstelling nog voor in bepaalde reformatorische kringen.

nikoed	naam	klank
ְ	sjwa	doffe e of niet uitgesproken
ָ	kamats	aa
ַ	patach	a
ֵ	tseree	é
ֶ	segol	è
ֹ	cholam	o
ֻ	koeboets	oe
ִ	chirik	i / ie

Zie ook

• Hebreeuws alfabet
• Teamim

 

artikelkiem