Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Maximilian Bircher-Benner: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6: Regel 6:
| pseudoniem      =  
| pseudoniem      =  
| bijnaam        =  
| bijnaam        =  
| academischetitel=  
| academischetitel= Dr. Med.
| adeltitel      =  
| adeltitel      =  
| religieuzetitel =  
| religieuzetitel =  
Regel 16: Regel 16:
| sterfplaats    = {{nowrap|Zürich, {{CH}}}}
| sterfplaats    = {{nowrap|Zürich, {{CH}}}}
| doodsoorzaak    =  
| doodsoorzaak    =  
| nationaliteit  =  
| nationaliteit  = {{CH}}
| beroep          = arts
| beroep          = arts
| bekendvan      = Bircher muesli
| bekendvan      = Bircher muesli
Regel 24: Regel 24:


==Leven==
==Leven==
Maximilian Bircher werd geboren in Aurau als tweede zoon in het gezin van de notaris Heinrich Bircher en echtgenote Berta, meisjesnaam Krüsi (1845–1928).
Maximilian Bircher werd geboren in Aurau als tweede zoon in het gezin van de notaris Heinrich Bircher en echtgenote Berta, meisjesnaam Krüsi (1845–1928).


Bircher-Benner had als kind al belangstelling voor geneeskunde en volgde deze studierichting in Zürich en Berlijn na zijn schooltijd aan de Alte Kantonsschule Aarau. Hij gradueerde in 1891 in Zürich en promoveerde in 1897 met het proefschrift ''Über den nevus pilosus''. Al in zijn studententijd hield hij zich bezig met [[natuurgeneeskunde]], [[hydrotherapie]] en [[diëtetiek]]. Hij was sterk onder de indruk van de fysioloog [[Justus Gaule]] (1849-1939) en van de psychiater en geheelonthouder [[Auguste Forel]].
Bircher-Benner had als kind al belangstelling voor geneeskunde en volgde deze studierichting in Zürich en Berlijn na zijn schooltijd aan de Alte Kantonsschule Aarau. Hij gradueerde in 1891 in Zürich en promoveerde in 1897 met het proefschrift ''Über den nevus pilosus''. Al in zijn studententijd hield hij zich bezig met [[natuurgeneeskunde]], [[hydrotherapie]] en [[diëtetiek]]. Hij was sterk onder de indruk van de fysioloog [[Justus Gaule]] (1849-1939) en van de psychiater en geheelonthouder [[Auguste Forel]].
Regel 32: Regel 32:
In 1893 trouwde hij met Elisabeth Benner (1872–1945), de dochter van een apotheker uit de Elzas (Alsace). In tien jaar tijd kregen zij zeven kinderen.
In 1893 trouwde hij met Elisabeth Benner (1872–1945), de dochter van een apotheker uit de Elzas (Alsace). In tien jaar tijd kregen zij zeven kinderen.


In de late herfst van 1897 opende hij een kleine privékliniek op de Zürichberg (Asylstrasse 35) en exploiteerde ook een ’Centralbad’ in het centrum van Zürich (Waldmannstrasse 9), dat hij samen met zijn collega Heinrich Hotz beheerde.
In 1897 werd hij ziek aan geelzucht en verloor hierdoor alle eetlust. Zijn vrouw zat aan zijn bed en sneed een appel in dunne schijfjes. OP die manier at hij in de volgende paar dagen enkele appelen, waarna zijn eetlust stilaan terugkwam. Eeb maand later vertelde een collega dat één van zijn patiëntes niets kon verteren. Hij had haar daarom een gerechtje voorbereid waarvan hij had geleerd dat de pythagoreeërs in de Oudheid dit gebruikten: een moesje van rauwe vruchten met wat honing en geitenmelk. De patiënte vond het lekker en kon dit verteren. Na een tijd begon hij wat gepureerde groenten toe te voegen, en in enkele weken tijd was de patiënte hersteld. Dit soort ervaringen zorgden ervoor, dat Bircher-Benner overtuigd raakte van de genezende krachten van rauwe voeding.<ref name=vegetarian>http://www.vegetarianfriends.net/issue76.html</ref>
 
Bij een wandeltocht door de Alpen troffen Bircher-Benner en zijn echtgenote een herder. Hij bewonderde de actieve levensstijl en de voeding van de herder: de herder maakte voor hen een hoofdgerecht van grof volkoren, met melk, appel en wat honing. Dit werd een voorloper van de muesli (met wat noten en pitten eraan toegevoegd) die in Bircher-Benners sanatorium op het menu zou komen.<ref name=vegetarian/>
 
De volgende maanden liet hij zijn patiënten rauwe groenten en fruit eten en hij concludeerde uit dit experiment dat de rauwe voeding beter verteerd werd.<ref name=vegetarian/> In de late herfst van 1897 opende hij een kleine privékliniek op de Zürichberg<ref group=noot>Asylstrasse 35</ref> en exploiteerde ook een ’Centralbad’ in het centrum van Zürich,<ref group=noot>Waldmannstrasse 9</ref> dat hij samen met zijn collega Heinrich Hotz beheerde.


In 1903 formuleerde hij zijn ideeën in een boek: ''Kurze Grundzüge der Ernährungs-Therapie auf Grund der Energie-Spannung der Nahrung''. Het boek trok genoeg andacht, zodat hij spoedig zijn kliniek moest uitbreiden.
In 1903 formuleerde hij zijn ideeën in een boek: ''Kurze Grundzüge der Ernährungs-Therapie auf Grund der Energie-Spannung der Nahrung''. Het boek trok genoeg andacht, zodat hij spoedig zijn kliniek moest uitbreiden.
Regel 38: Regel 42:
In 1904 opende Bircher-Benner een sanatorium op de Zürichberg op een toplocatie boven het meer,<ref group=noot>Keltenstrasse 48</ref> dat hij ’Lebendige Kraft’ noemde.
In 1904 opende Bircher-Benner een sanatorium op de Zürichberg op een toplocatie boven het meer,<ref group=noot>Keltenstrasse 48</ref> dat hij ’Lebendige Kraft’ noemde.


In 1923 begon Bircher-Benner met het maandblad ''Der Wendepunkt im Leben und im Leiden''. De meeste bijdragen aan het blad werden door Bircher-Benner zelf geschreven. Hij zorgde ook voor de rubriek ''Vragen en antwoorden'', waarin hij tot zijn overlijden in 1939 rond de 2000 toegestuurde vragen beantwoordde. Zijn zonen steunden hem in de redactie, en er verschenen ook belangrijke artikelen van andere artsen.
In 1923 begon Bircher-Benner met het maandblad ''Der Wendepunkt im Leben und im Leiden''. De meeste bijdragen aan het blad werden door hemzelf geschreven. Hij zorgde ook voor de rubriek ''Vragen en antwoorden'', waarin hij tot zijn overlijden in 1939 rond de 2000 toegestuurde vragen beantwoordde. Zijn zonen steunden hem in de redactie, en er verschenen ook belangrijke artikelen van andere artsen.


In zijn sanatorium in Zürich werd een uitgebalanceerd dieet van rauwe groenten en fruit gebruikt om patiënten te genezen. Dat was in tegenstelling tot de gangbare opvattingen aan het einde van de 19e eeuw, waarin men meende dat men gekookte voeding en vlees moest eten. Bircher-Benner geloofde dat rauwe voedingsmiddelen voedzamer waren omdat ze directe energie van de zon bevatten. Hij was een van de eerste wetenschappers in de moderne tijd in Europa die geloofde dat voedsel gebruikt kon worden om het lichaam gezond te houden in plaats van simpelweg honger te stillen. Hij moedigde mensen met een goede gezondheid aan om dagelijks ongeveer 50% rauw voedsel te eten, en voor mensen met een slechte gezondheid om 100% rauw voedsel te eten. Bircher-Benners zussen, Alice Bircher en Berta Brupbacher-Bircher, creëerden vele recepten met rauw voedsel om een [[rauwkostdieet]] aantrekkelijker te maken. Door deze hulp van zijn zussen werd zijn sanatorium enorm populair en breidde hij zijn kliniek uit.  
In zijn sanatorium in Zürich werd een uitgebalanceerd dieet van rauwe groenten en fruit gebruikt om patiënten te genezen. Dat was in tegenstelling tot de gangbare opvattingen aan het einde van de 19e eeuw, waarin men meende dat men gekookte voeding en vlees moest eten.
 
Bircher-Benner bracht jaren door met lezen en onderzoek over de vraag waarom rauwe volledige (volwaardige) plantaardige voeding bepaalde opmerkelijke gezondheidseigenschappen heeft in contrast et de traditionele keuken, die draaide rond gekookte voeding met vlees. Hij concludeerde dat rauwe voedingsmiddelen voedzamer waren omdat ze directe energie van de zon bevatten, en dat het koken, roken of fermenteren, deze energie afbreekt.<ref name=vegetarian/> Hij was een van de eerste wetenschappers in de moderne tijd in Europa die geloofde dat voedsel gebruikt kon worden om het lichaam gezond te houden in plaats van simpelweg honger te stillen. Hij moedigde mensen met een goede gezondheid aan om dagelijks ongeveer 50% rauw voedsel te eten, en voor mensen met een slechte gezondheid om 100% rauw voedsel te eten. Bircher-Benners zussen, Alice Bircher en Berta Brupbacher-Bircher, creëerden vele recepten met rauw voedsel om een [[rauwkostdieet]] aantrekkelijker te maken. Door deze hulp van zijn zussen werd zijn sanatorium enorm populair en breidde hij zijn kliniek uit.  
 
Zijn radicale theorieën kwamen niet goed aan bij de meesten van zijn collega’s in de medische wereld, die hem een koppige anarchist vonden.<ref name=vegetarian/>


Bircher-Benners werk werd door andere voedingswetenschappers pas naar waarde geschat nadat in de jaren 1930 groenten en fruit vitaminen ontdekt werden.
Bircher-Benners werk werd door andere voedingswetenschappers pas naar waarde geschat nadat in de jaren 1930 groenten en fruit vitaminen ontdekt werden.
Regel 51: Regel 59:
Het nieuw aangebouwde Volkssanatorium für Ordnungstherapie werd geopend in juni 1939, vijf maanden na het overlijden van Bircher-Benner. Het bood plaats aan 45 tot 48 kuurgasten. Het Volkssanatorium werd in eerste instantie geleid door de zonen Max Edwin, Franklin en Willy.
Het nieuw aangebouwde Volkssanatorium für Ordnungstherapie werd geopend in juni 1939, vijf maanden na het overlijden van Bircher-Benner. Het bood plaats aan 45 tot 48 kuurgasten. Het Volkssanatorium werd in eerste instantie geleid door de zonen Max Edwin, Franklin en Willy.


Zijn erfgoed en de beschrijvingen van de patiënten worden bewaard in het archief voor geschiedenis van de geneeskunde aan de Universiteit Zürich.<ref>[http://www.ibme.uzh.ch/de/Archiv.html#9 Archiv für Medizingeschichte, Liste der Privatnachlässe]</ref>
Zijn erfgoed en de beschrijvingen van de patiënten worden bewaard in het archief voor geschiedenis van de geneeskunde aan de Universiteit Zürich.<ref>[http://www.ibme.uzh.ch/de/Archiv.html#9 Archiv für Medizingeschichte, Liste der Privatnachlässe]</ref>
 
De kliniek had verscheidene bekende patiënten op bezoek, zoals [[tsaar]] Nicolaas II, Sir Stafford Cripps (voormalige kanselier van het Verenigd Koninkrijk), Israëlisch premier [[Golda Meir]], de Tunesische president Habib Bourguiba, [[Rainer Maria Rilke]], [[Thomas Mann]], [[Hermann Hesse]], Geza Anda, [[Yehudi Menuhin]], [[Helena Rubinstein]] en vele anderen. Dr. Bircher-Benner had onder zijn vrienden dr. en pedagoog [[Maria Montessori]], dr. [[Auguste Forel]], en [[Sigmund Freud]] (die hij kritisch bezag nadat hij in zijn boek ''Der Menschenseele Not'' een heel andere zienswijze presenteerde over het [[Oedipuscomplex]]), psychiater [[Carl Gustav Jung|C.G. Jung]] en de Zwitserse dichter [[Carl Spitteler]].


== Publicaties ==
== Publicaties ==
Regel 74: Regel 84:
[[Categorie: Overleden in 1939]]
[[Categorie: Overleden in 1939]]
[[Categorie: Overleden in Zürich]]
[[Categorie: Overleden in Zürich]]
{{Kiem}}
{{groei}}

Versie van 14 okt 2020 13:36

rel=nofollow

Dr. Maximilian Oskar Bircher-Benner, voor zijn huwelijk in 1893 Bircher (Aarau, 22 augustus 1867Zürich, 24 januari 1939) was een Zwitsers arts en voedingshervormer, die de muesli populariseerde.

Leven

Maximilian Bircher werd geboren in Aurau als tweede zoon in het gezin van de notaris Heinrich Bircher en echtgenote Berta, meisjesnaam Krüsi (1845–1928).

Bircher-Benner had als kind al belangstelling voor geneeskunde en volgde deze studierichting in Zürich en Berlijn na zijn schooltijd aan de Alte Kantonsschule Aarau. Hij gradueerde in 1891 in Zürich en promoveerde in 1897 met het proefschrift Über den nevus pilosus. Al in zijn studententijd hield hij zich bezig met natuurgeneeskunde, hydrotherapie en diëtetiek. Hij was sterk onder de indruk van de fysioloog Justus Gaule (1849-1939) en van de psychiater en geheelonthouder Auguste Forel.

Op 1 december 1891 vestigde hij zich onmiddellijk na zijn studie als huisarts in het industriegebied Zürich-Aussersihl.[noot 1] Hij nam tijd vrij om naar Berlijn te reizen om bij te leren over de waterkuur van Sebastian Kneipp, bezocht de kliniek van Heinrich Lahmann bij Dresden om zich te informeren over de daar gebruikte dieettherapie, en beluisterde in Wenen de lezingen over hydrotherapie van dr. Wilhelm Wintemitz.[1]

In 1893 trouwde hij met Elisabeth Benner (1872–1945), de dochter van een apotheker uit de Elzas (Alsace). In tien jaar tijd kregen zij zeven kinderen.

In 1897 werd hij ziek aan geelzucht en verloor hierdoor alle eetlust. Zijn vrouw zat aan zijn bed en sneed een appel in dunne schijfjes. OP die manier at hij in de volgende paar dagen enkele appelen, waarna zijn eetlust stilaan terugkwam. Eeb maand later vertelde een collega dat één van zijn patiëntes niets kon verteren. Hij had haar daarom een gerechtje voorbereid waarvan hij had geleerd dat de pythagoreeërs in de Oudheid dit gebruikten: een moesje van rauwe vruchten met wat honing en geitenmelk. De patiënte vond het lekker en kon dit verteren. Na een tijd begon hij wat gepureerde groenten toe te voegen, en in enkele weken tijd was de patiënte hersteld. Dit soort ervaringen zorgden ervoor, dat Bircher-Benner overtuigd raakte van de genezende krachten van rauwe voeding.[2]

Bij een wandeltocht door de Alpen troffen Bircher-Benner en zijn echtgenote een herder. Hij bewonderde de actieve levensstijl en de voeding van de herder: de herder maakte voor hen een hoofdgerecht van grof volkoren, met melk, appel en wat honing. Dit werd een voorloper van de muesli (met wat noten en pitten eraan toegevoegd) die in Bircher-Benners sanatorium op het menu zou komen.[2]

De volgende maanden liet hij zijn patiënten rauwe groenten en fruit eten en hij concludeerde uit dit experiment dat de rauwe voeding beter verteerd werd.[2] In de late herfst van 1897 opende hij een kleine privékliniek op de Zürichberg[noot 2] en exploiteerde ook een ’Centralbad’ in het centrum van Zürich,[noot 3] dat hij samen met zijn collega Heinrich Hotz beheerde.

In 1903 formuleerde hij zijn ideeën in een boek: Kurze Grundzüge der Ernährungs-Therapie auf Grund der Energie-Spannung der Nahrung. Het boek trok genoeg andacht, zodat hij spoedig zijn kliniek moest uitbreiden.

In 1904 opende Bircher-Benner een sanatorium op de Zürichberg op een toplocatie boven het meer,[noot 4] dat hij ’Lebendige Kraft’ noemde.

In 1923 begon Bircher-Benner met het maandblad Der Wendepunkt im Leben und im Leiden. De meeste bijdragen aan het blad werden door hemzelf geschreven. Hij zorgde ook voor de rubriek Vragen en antwoorden, waarin hij tot zijn overlijden in 1939 rond de 2000 toegestuurde vragen beantwoordde. Zijn zonen steunden hem in de redactie, en er verschenen ook belangrijke artikelen van andere artsen.

In zijn sanatorium in Zürich werd een uitgebalanceerd dieet van rauwe groenten en fruit gebruikt om patiënten te genezen. Dat was in tegenstelling tot de gangbare opvattingen aan het einde van de 19e eeuw, waarin men meende dat men gekookte voeding en vlees moest eten.

Bircher-Benner bracht jaren door met lezen en onderzoek over de vraag waarom rauwe volledige (volwaardige) plantaardige voeding bepaalde opmerkelijke gezondheidseigenschappen heeft in contrast et de traditionele keuken, die draaide rond gekookte voeding met vlees. Hij concludeerde dat rauwe voedingsmiddelen voedzamer waren omdat ze directe energie van de zon bevatten, en dat het koken, roken of fermenteren, deze energie afbreekt.[2] Hij was een van de eerste wetenschappers in de moderne tijd in Europa die geloofde dat voedsel gebruikt kon worden om het lichaam gezond te houden in plaats van simpelweg honger te stillen. Hij moedigde mensen met een goede gezondheid aan om dagelijks ongeveer 50% rauw voedsel te eten, en voor mensen met een slechte gezondheid om 100% rauw voedsel te eten. Bircher-Benners zussen, Alice Bircher en Berta Brupbacher-Bircher, creëerden vele recepten met rauw voedsel om een rauwkostdieet aantrekkelijker te maken. Door deze hulp van zijn zussen werd zijn sanatorium enorm populair en breidde hij zijn kliniek uit.

Zijn radicale theorieën kwamen niet goed aan bij de meesten van zijn collega’s in de medische wereld, die hem een koppige anarchist vonden.[2]

Bircher-Benners werk werd door andere voedingswetenschappers pas naar waarde geschat nadat in de jaren 1930 groenten en fruit vitaminen ontdekt werden.

Dankzij een donatie van een miljoen Zwitserse frank door de industrieel F. Allemann, werd het mogelijk een stichting zonder winstoogmerk te beginnen en een Volkssanatoriums für Ordnungstherapie op te richten. De planning begon in 1937 en op 12 april 1938 werd een stuk grond aangekocht op de Zürichberg.[noot 5]

Maximilian Bircher was geboren met een hartafwijking, en overleed in 1939 aan een hartinfarct.

Na zijn overlijden werd de naam van het Sanatorium Lebendige Kraft gewijzigd naar Bircher-Benner-Privatklinik. Het nieuw aangebouwde Volkssanatorium für Ordnungstherapie werd geopend in juni 1939, vijf maanden na het overlijden van Bircher-Benner. Het bood plaats aan 45 tot 48 kuurgasten. Het Volkssanatorium werd in eerste instantie geleid door de zonen Max Edwin, Franklin en Willy.

Zijn erfgoed en de beschrijvingen van de patiënten worden bewaard in het archief voor geschiedenis van de geneeskunde aan de Universiteit Zürich.[3]

De kliniek had verscheidene bekende patiënten op bezoek, zoals tsaar Nicolaas II, Sir Stafford Cripps (voormalige kanselier van het Verenigd Koninkrijk), Israëlisch premier Golda Meir, de Tunesische president Habib Bourguiba, Rainer Maria Rilke, Thomas Mann, Hermann Hesse, Geza Anda, Yehudi Menuhin, Helena Rubinstein en vele anderen. Dr. Bircher-Benner had onder zijn vrienden dr. en pedagoog Maria Montessori, dr. Auguste Forel, en Sigmund Freud (die hij kritisch bezag nadat hij in zijn boek Der Menschenseele Not een heel andere zienswijze presenteerde over het Oedipuscomplex), psychiater C.G. Jung en de Zwitserse dichter Carl Spitteler.

Publicaties

  • Grundzüge der Ernährungstherapie auf Grund der Energiespannung der Nahrung, Berlijn, 1903.
  • Die Grundlagen unserer Ernährung, Berlijn, 1921.
  • Der Menschenseele Not. Erkrankung und Gesundung, Wendepunkt-Verlag, Zürich, deel I: 1927; deel II: 1933
  • Vegetabile Heilkost, in: Neue Deutsche Klinik, 11e boekdeel. Aanvullingsdeel (Ergänzungsband) 1; gelijktijdig verschenen in: Klinische Fortbildung, jaargang 1, Urban en Schwarzenberg, Berlijn en Wenen, 1933, p. 109–168.
  • Diätetische Heilbehandlung: Erfahrungen und Perspektiven, Stuttgart, 1935.
  • Vom Wesen und der Organisation der Nahrungsenergie, Stuttgart, 1936.
  • Vom Werden des neuen Arztes: Erkenntnisse und Bekenntnisse, Dresden, 1938.
  • Max Bircher-Benner: Ordnungsgesetze des Lebens. Drei Vorträge für die „Food Education Society“. Bircher-Benner, Bad Homburg, 1938.
  • Die Verhütung des Unheilbaren, Wendepunktverlag Zürich, Leipzig, Wenen.
  • Ernährungskrankheiten, deel 1 en 2, 1928 Wendepunktverlag Zürich, Leipzig.

Noten

  1. º Hafnerstrasse 60
  2. º Asylstrasse 35
  3. º Waldmannstrasse 9
  4. º Keltenstrasse 48
  5. º Schreberweg 9

Verwijzingen

 
rel=nofollow