Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Maurice Mességué: verschil tussen versies
(foto) |
(toevoegingen) |
||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
== Leven en werken == | == Leven en werken == | ||
De Franse | De Franse ’kruidenpaus’ verkondigt sinds het begin van de jaren 1950 een op geneeskrachtige kruiden gebaseerde gezondheidsleer en voedingswetenschap. Mességué maakte van de fytotherapie een eigen beroep. Zijn ervaring putte hij uit 300 jaar familietraditie. Hij behandelde personen zoals bijvoorbeeld [[Jean Cocteau]], [[Winston Churchill]], [[Maurice Utrillo]], [[Mistinguett]], koning [[Faroek van Egypte]] en bondskanselier [[Konrad Adenauer]]. In 1958 richt hij in Fleurance in het département [[Gers (Département)|Gers]] zijn eerste firma op, gespecialiseerd op cosmetica op plantaardige basis, en noemt dit bedrijf ''Laboratoires des Herbes Sauvages''. | ||
In 1971 werd Mességué [[burgemeester]] van Fleurance. Hij waarschuwde de bevolking over het gevaar van vervuiling door [[insecticide]]n en [[onkruidverdelger]]s en startte een campagne ten gunste van biologische voeding. In zijn firma ''Fleurance chez Soi | Aanvankelijk noemde hij zich ’genezer’, maar later gaf hij die term op en koos hij voor ’fytotherapeut’, „om niet verwisseld te worden met die mensen die zich deze naam toeëigenen, terwijl ze alleen die van charlatan verdienen.”<ref>{{Aut|Maurice Mességué}}, ''Mensen en kruiden'', ISBN 90 235 9140 2, p. 209</ref> Hij richtte een vereniging op waarmee hij zou streven naar een wettelijke erkenning van de vrije geneeskunde, maar ontdekte gauw dat de vereniging tot de aanval moest overgaan „om dit toch zo mooie beroep van een aantal misdadige elementen die veruit in de meerderheid waren, te zuiveren.” <ref>{{Aut|Maurice Mességué}}, ''Mensen en kruiden'', ISBN 90 235 9140 2, p. 212</ref> Zijn felste conflicten had hij niet met patiënten, artsen of de tuchtraad van de Orde der Geneeskundigen, maar met mensen van wie hij dacht dat het collega’s waren. | ||
In de jaren ’50 en ’60 werd hij werd eenentwintig keer voor de rechtbank gehaald wegens ’onwettige uitoefening van de geneeskunde’. Op de laatste rechtszaak, op 6 mei 1968 in Grasse, luidde de uitspraak: „Een oordeel zegt niets over de wetenschappelijke werking van een behandeling. Toch staat het vast dat Mességué onder allerlei omstandigheden genezingen heeft weten te boeken die zonder meer verbijsterend te noemen zijn.” Hij werd veroordeeld tot slechts 1000 francs boete, minder dan de helft van het wettelijke strafminimum van 2400 francs was. De kranten titelden: „Overwinning. Het proces in Grasse, startsein voor de vrije geneeskunde.”<ref>{{Aut|Maurice Mességué}}, ''Mensen en kruiden'', ISBN 90 235 9140 2, p. 224, 235, 246</ref> | |||
In 1971 werd Mességué [[burgemeester]] van Fleurance. Hij waarschuwde de bevolking over het gevaar van vervuiling door [[insecticide]]n en [[onkruidverdelger]]s en startte een campagne ten gunste van biologische voeding. In zijn firma ''Fleurance chez Soi — Maison de Maurice Mességué'' ontwikkelde hij zijn cosmetische en fytotherapeutische producten. In april 1988 ontving hij voor zijn schoonheidsolie ''IRIONE'' de ''Oscar de la Cosmétique''. | |||
Na de oprichting van het ''Institut Maurice Mességué'' trok hij zich in 1994 terug uit de zaak. De firma ''Les Laboratoires Maurice Mességué'' werkt verder volgens zijn filosofie. | Na de oprichting van het ''Institut Maurice Mességué'' trok hij zich in 1994 terug uit de zaak. De firma ''Les Laboratoires Maurice Mességué'' werkt verder volgens zijn filosofie. | ||
| Regel 30: | Regel 34: | ||
* 1949: ''Le guerisseur cet inconnu'' (De genezer, die onbekende) | * 1949: ''Le guerisseur cet inconnu'' (De genezer, die onbekende) | ||
* 1961: ''Votre poison quotidien'' (Uw dagelijks gift) | * 1961: ''Votre poison quotidien'' (Uw dagelijks gift) | ||
* 1970: ''Des hommes et des plantes'' ( | * 1970: ''Des hommes et des plantes'' (Mensen en kruiden) | ||
* 1972: ''C’est la nature qui a raison'' (De natuur heeft gelijk) | * 1972: ''C’est la nature qui a raison'' (De natuur heeft altijd gelijk) | ||
* 1994: ''Mon herbier de | * 1994: ''Mon herbier de santé'' (Mijn gezondheidskruidenboek) | ||
==Weblinks== | ==Weblinks== | ||
Versie van 6 jul 2012 10:39
| Maurice Mességué | ||
| ||
| Maurice Mességué | ||
| Geboren | 14 december 1921, Colayrac-Saint-Circq (bij Toulouse), Lot-et-Garonne, Frankrijk) | |
| Nationaliteit | Frans | |
| Beroep | fytotherapeut | |
| Overige informatie | ||
| Politiek | burgemeester van Fleurance (1971) | |
| Website | http://www.messegue.com/ | |
Maurice Mességué (14 december 1921, Colayrac-Saint-Circq (bij Toulouse), Lot-et-Garonne, Frankrijk) is een Franse fytotherapeut.
Leven en werken
De Franse ’kruidenpaus’ verkondigt sinds het begin van de jaren 1950 een op geneeskrachtige kruiden gebaseerde gezondheidsleer en voedingswetenschap. Mességué maakte van de fytotherapie een eigen beroep. Zijn ervaring putte hij uit 300 jaar familietraditie. Hij behandelde personen zoals bijvoorbeeld Jean Cocteau, Winston Churchill, Maurice Utrillo, Mistinguett, koning Faroek van Egypte en bondskanselier Konrad Adenauer. In 1958 richt hij in Fleurance in het département Gers zijn eerste firma op, gespecialiseerd op cosmetica op plantaardige basis, en noemt dit bedrijf Laboratoires des Herbes Sauvages.
Aanvankelijk noemde hij zich ’genezer’, maar later gaf hij die term op en koos hij voor ’fytotherapeut’, „om niet verwisseld te worden met die mensen die zich deze naam toeëigenen, terwijl ze alleen die van charlatan verdienen.”[1] Hij richtte een vereniging op waarmee hij zou streven naar een wettelijke erkenning van de vrije geneeskunde, maar ontdekte gauw dat de vereniging tot de aanval moest overgaan „om dit toch zo mooie beroep van een aantal misdadige elementen die veruit in de meerderheid waren, te zuiveren.” [2] Zijn felste conflicten had hij niet met patiënten, artsen of de tuchtraad van de Orde der Geneeskundigen, maar met mensen van wie hij dacht dat het collega’s waren.
In de jaren ’50 en ’60 werd hij werd eenentwintig keer voor de rechtbank gehaald wegens ’onwettige uitoefening van de geneeskunde’. Op de laatste rechtszaak, op 6 mei 1968 in Grasse, luidde de uitspraak: „Een oordeel zegt niets over de wetenschappelijke werking van een behandeling. Toch staat het vast dat Mességué onder allerlei omstandigheden genezingen heeft weten te boeken die zonder meer verbijsterend te noemen zijn.” Hij werd veroordeeld tot slechts 1000 francs boete, minder dan de helft van het wettelijke strafminimum van 2400 francs was. De kranten titelden: „Overwinning. Het proces in Grasse, startsein voor de vrije geneeskunde.”[3]
In 1971 werd Mességué burgemeester van Fleurance. Hij waarschuwde de bevolking over het gevaar van vervuiling door insecticiden en onkruidverdelgers en startte een campagne ten gunste van biologische voeding. In zijn firma Fleurance chez Soi — Maison de Maurice Mességué ontwikkelde hij zijn cosmetische en fytotherapeutische producten. In april 1988 ontving hij voor zijn schoonheidsolie IRIONE de Oscar de la Cosmétique.
Na de oprichting van het Institut Maurice Mességué trok hij zich in 1994 terug uit de zaak. De firma Les Laboratoires Maurice Mességué werkt verder volgens zijn filosofie.
Een aantal van zijn werken
Zijn bekende boeken zijn:
- 1949: Le guerisseur cet inconnu (De genezer, die onbekende)
- 1961: Votre poison quotidien (Uw dagelijks gift)
- 1970: Des hommes et des plantes (Mensen en kruiden)
- 1972: C’est la nature qui a raison (De natuur heeft altijd gelijk)
- 1994: Mon herbier de santé (Mijn gezondheidskruidenboek)
Weblinks
- Website van Laboratoires Mességué
- º Maurice Mességué, Mensen en kruiden, ISBN 90 235 9140 2, p. 209
- º Maurice Mességué, Mensen en kruiden, ISBN 90 235 9140 2, p. 212
- º Maurice Mességué, Mensen en kruiden, ISBN 90 235 9140 2, p. 224, 235, 246