Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Las Mamás belgas: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
MEE BEZIG | MEE BEZIG | ||
'''Las Mamás belgas''' was de naam waaronder een aantal [[Joden|Joods]]-[[communisme|communistische]] vrouwen die tijdens de [[Spaanse Burgeroorlog]] werkten als verpleegster voor de [[Internationale Brigades]]. De vrouwen hadden allen hun roots in Oost-Europa en kwamen vooral uit [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] en [[Brussel (stad)|Brussel]]. Ondanks de roepnaam waren er ook verpleegsters die niet uit [[België]] kwamen. | '''Las Mamás belgas''' was de naam waaronder een aantal [[Joden|Joods]]-[[communisme|communistische]] vrouwen die tijdens de [[Spaanse Burgeroorlog]] werkten als verpleegster voor de [[Internationale Brigades]]. De vrouwen hadden allen hun roots in Oost-Europa en kwamen vooral uit [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] en [[Brussel (stad)|Brussel]]. Ondanks de roepnaam waren er ook verpleegsters die niet uit [[België]] kwamen.<ref>[https://foliotijdschriften.files.wordpress.com/2016/06/broodrozen-artikel-s-tuytens.pdf Vrijwilligsters uit België in El Belga, het militair hospitaal van Ontinyent tijdens de Spaanse Burgeroorlog], [[Sven Tuytens]]</ref> | ||
==Geschiedenis== | ==Geschiedenis== | ||
Het ziekenhuis dat gekend zou raken als "El Belga" in [[Ontinyent]] werd opgericht door [[socialisten]] op initiatief van het Internationaal Solidariteitsfonds. De socialisten voelden zich verdrukt door de zichtbaarheid van de communistische Internationale Rode Hulp. Eén van de drijvende krachten achter de oprichting was de Belgische volksvertegenwoordiger [[Albert Marteaux]], zelf dokter. Hij zorgde er ook voor dat enkele professionele verpleegsters aan de slag gingen. | Het ziekenhuis dat gekend zou raken als "El Belga" in [[Ontinyent]] werd opgericht door [[socialisten]] op initiatief van het Internationaal Solidariteitsfonds. De socialisten voelden zich verdrukt door de zichtbaarheid van de communistische Internationale Rode Hulp. Eén van de drijvende krachten achter de oprichting was de Belgische volksvertegenwoordiger [[Albert Marteaux]], zelf dokter. Hij zorgde er ook voor dat enkele professionele verpleegsters aan de slag gingen, waaronder zeven Nederlandse verpleegsters. Daarnaast werkten er nog een Roemeense en Oostenrijkse verpleegster, een Hongaarse hulpverpleegster en een Zwitserse dokteres. | ||
Op 2 mei 1937 arriveerden onder leiding van [[Vera Luftig]] een groep van 21 Joods-communistische vrijwilligsters uit Antwerpen en Brussel, allen vrouwen met Oost-Europese roots. | |||
De meesten kenden elkaar via de Antwerpse Kulturfarein. Veel vrouwen wilden actief meevechten maar dit paste niet binnen de zeden van die tijd, zodat ze aan de slag gingen als hulpverpleegster. De vrouwen hadden in België contact met Marteaux, die op dat ogenblik wel socialistisch volksvertegenwoordiger was, maar had sterke sympathie voor het communisme en in 1939 stapte hij over naar de [[Kommunistische Partij van België]]. Hierdoor konden ze als communisten toch aan de slag in een socialistisch ziekenhuis. | |||
In Ontinyent namen de vrouwen deel aan het sociale leven en ze richtten onder meer een koor op en hielden solidariteitsacties. | |||
Hun vrijgevochten gedrag viel op in het traditionelere Spanje. Dit zorgde zelfs binnen de linkse beweging voor commentaar, zo schreef de anarchist Ricardo Morales Espi een opiniestuk in het anarchistische blad [[El Prudoctor]] waarin hij hen onder meer verweet dat ze teveel rode lippenstift droegen tijdens het werk.<ref>Las mamás belgas. Jonge Spanjestrijdsters uit de Lage Landen. [[Sven Tuytens]], [[Uitgeverij Lannoo]], 2017, 320p.</ref> | |||
==Verpleegsters== | ==Verpleegsters== | ||
*[[Leja Berger|Leja (Lya) Berger]] | *[[Leja Berger|Leja (Lya) Berger]], vriendin van spanjestrijder [[Piet Akkerman]] (gesneuveld in 1937). | ||
*[[Paja Buchalter|Paja (Frieda) Buchalter]] | *[[Paja Buchalter|Paja (Frieda) Buchalter]] | ||
*[[Genia Gross]] | *[[Genia Gross]] | ||
| Regel 15: | Regel 22: | ||
*[[Anna Korn]] | *[[Anna Korn]] | ||
*[[Rosa Leibovic]] | *[[Rosa Leibovic]] | ||
*[[Vera Luftig]] | *[[Vera Luftig]], gehuwd met Spanjestrijder [[Emiel Akkerman]] (gesneuveld in november 1936). | ||
*[[Rachel Luftig]] | *[[Rachel Luftig]], partner van Elias 'François' Goth | ||
*[[Golda Luftig]] | *[[Golda Luftig]], partner van Szmul 'Solek' Berliner | ||
*[[Rachel Oulianetzky]] | *[[Rachel Oulianetzky]] | ||
*[[Rachel Wacsman]] | *[[Rachel Wacsman]] | ||
Versie van 20 mei 2020 14:21
MEE BEZIG
Las Mamás belgas was de naam waaronder een aantal Joods-communistische vrouwen die tijdens de Spaanse Burgeroorlog werkten als verpleegster voor de Internationale Brigades. De vrouwen hadden allen hun roots in Oost-Europa en kwamen vooral uit Antwerpen en Brussel. Ondanks de roepnaam waren er ook verpleegsters die niet uit België kwamen.[1]
Geschiedenis
Het ziekenhuis dat gekend zou raken als "El Belga" in Ontinyent werd opgericht door socialisten op initiatief van het Internationaal Solidariteitsfonds. De socialisten voelden zich verdrukt door de zichtbaarheid van de communistische Internationale Rode Hulp. Eén van de drijvende krachten achter de oprichting was de Belgische volksvertegenwoordiger Albert Marteaux, zelf dokter. Hij zorgde er ook voor dat enkele professionele verpleegsters aan de slag gingen, waaronder zeven Nederlandse verpleegsters. Daarnaast werkten er nog een Roemeense en Oostenrijkse verpleegster, een Hongaarse hulpverpleegster en een Zwitserse dokteres.
Op 2 mei 1937 arriveerden onder leiding van Vera Luftig een groep van 21 Joods-communistische vrijwilligsters uit Antwerpen en Brussel, allen vrouwen met Oost-Europese roots.
De meesten kenden elkaar via de Antwerpse Kulturfarein. Veel vrouwen wilden actief meevechten maar dit paste niet binnen de zeden van die tijd, zodat ze aan de slag gingen als hulpverpleegster. De vrouwen hadden in België contact met Marteaux, die op dat ogenblik wel socialistisch volksvertegenwoordiger was, maar had sterke sympathie voor het communisme en in 1939 stapte hij over naar de Kommunistische Partij van België. Hierdoor konden ze als communisten toch aan de slag in een socialistisch ziekenhuis.
In Ontinyent namen de vrouwen deel aan het sociale leven en ze richtten onder meer een koor op en hielden solidariteitsacties.
Hun vrijgevochten gedrag viel op in het traditionelere Spanje. Dit zorgde zelfs binnen de linkse beweging voor commentaar, zo schreef de anarchist Ricardo Morales Espi een opiniestuk in het anarchistische blad El Prudoctor waarin hij hen onder meer verweet dat ze teveel rode lippenstift droegen tijdens het werk.[2]
Verpleegsters
- Leja (Lya) Berger, vriendin van spanjestrijder Piet Akkerman (gesneuveld in 1937).
- Paja (Frieda) Buchalter
- Genia Gross
- Henia Hass
- Anna Korn
- Rosa Leibovic
- Vera Luftig, gehuwd met Spanjestrijder Emiel Akkerman (gesneuveld in november 1936).
- Rachel Luftig, partner van Elias 'François' Goth
- Golda Luftig, partner van Szmul 'Solek' Berliner
- Rachel Oulianetzky
- Rachel Wacsman
Bronnen, noten en/of referenties
|