Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johannes Christiaan van Nieukerken
| Johannes Christiaan van Nieukerken | ||
| ||
| Johannes Christiaan van Nieukerken | ||
| Geboortedatum | 18 april 1915 | |
| Geboorteplaats | Amsterdam | |
| Sterfdatum | 1 januari 1979 | |
| Sterfplaats | Zwolle | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Partner(s) | Margaretha Catharina Wittebol | |
| Kinderen | 4 | |
| Kerkelijke functie | ||
| Ambt | predikant | |
Drs. Johannes Christiaan (Jan) van Nieukerken (Amsterdam, 18 april 1915 - Zwolle, 1 januari 1979[1]) was een Nederlandse predikant van de Nederlandse Hervormde Kerk.[2]
Van Nieukerken stond bekend als een man die geen populariteit zocht en die afschuw had van vals pathos. Zijn vriendelijke natuur bezorgde hem vrienden in binnen- en buitenland. Hij was belezen, muzikaal, had passie voor cultuur, en interesseerde zich in het bijzonder voor wijsbegeerte, dogmatiek en geschiedenis.[bron?]
Biografie
Johannes Christiaan van Nieukerken werd op 18 april 1915 in Amsterdam geboren. Zijn vader, K.J. van Nieukerken, was in Amsterdam advocaat en procureur en auteur van Ambtsplicht in oorlogstijd (1939).[3]
Op 14 juni 1944 huwde hij in Amsterdam met Margaretha Catharina Wittebol (1920-2016[1]). Ze kregen vier kinderen.[4]
Hij studeerde Rechtsgeleerdheid en behaalde zijn kandidaatsexamen, waarna hij startte met de studie Theologie, met hoofdvak Wijsbegeerte, deze rondde hij af met een kerkelijk examen, waarbij hij in 1950 doctoraalexamen deed onder auspiciën van hoogleraar J. Palache en Prof. dr. A.H. de Hartog.[bron?]
Carrière
Van Nieukerken werd in 1942 hulpprediker in de Hervormde gemeente van Amsterdam[5] en in 1945 deed hij intrede te Vuren en Dalem.
Begin 1948 werd hij schipperspredikant in Groningen.[6][7] Later dat jaar werd hij lid van het Doorgangshuis in de stad.[8] In 1953 ging hij aan de slag in Hattem. Daar ging hij in 1977 met vervroegd emeritaat om gezondheidsredenen.[9][10]
Van Stichting Algemeen Diaconaal Verpleeghuis "De Wendhorst" in Heerde was hij vanaf het ontstaan tot aan zijn dood de voorzitter.[11] Hij verrichtte er tevens pastorale hulp.[9] Ook was hij de stuwende kracht voor de bouw van het gemeenschapshuis "De Tinne" in Hattem, dat als huis van de kerk dienst deed voor catechisaties, kerkvergaderingen en recepties.[bron?]
Overlijden
Van Nieukerken was 63 toen hij op 1 januari 1979 plotseling kwam te overlijden.[9] Tijdens de afscheidsdienst bij de begrafenis in de Hervormde kerk van Hattem sprak F. de Graaff vanuit een liturgie die door Van Nieukerken zelf opgesteld was. Hij leidde de dienst van Woord en Gebed waar het Hogepriesterlijk Gebed uit het Bijbelboek Johannes 17 centraal stond, waarin Jezus voor zijn sterven zich richt tot god met een priesterlijk aandoende voorbede ten behoeve van zichzelf en zijn volgelingen.[bron?]
Publicaties
Van Nieukerken heeft spaarzaam gepubliceerd. Slechts een prekenbundel uit de serie Stemmen uit Jeruzalem en enige artikelen in Protestants Nederland waaronder een historisch artikel over paus Pius X: Een lachende paus, een wenende Christus. Hij publiceerde voorts artikelen in Kerkblaadje, een tijdschrift waar hij een aantal jaar medewerker was. Zijn tijd besteedde Van Nieukerken liever aan het pastorale werk dat hij dagelijks verrichtte, waaronder huis- en ziekenhuisbezoek, catechisaties, bijbelkringen en Christelijke mannenverenigingen.
Boekwerken
- Prekenbundel uit de serie Stemmen uit Jeruzalem
- 1951: Nieuw Realisme en Phaenomenologie en hun stellingnamen tegenover Idealisme en "systeemdenken" i.v.m. de plaats van het Openbaringsgeloof, Utrecht
- 1979: met J.E. Aartsen., R.H. van Otterloo., E.H. Engelsman, Van Heemstrascholen Hattem 1879 - 1979. Jubileumuitgave ter herinnering aan het 100-jarig bestaan, Hattem: In eigen beheer.
Artikels in kranten/tijdschriften
- 1950: Genieten, Nieuwsbad van het Noorden[12]
- 1963: Proeve van een nieuwe Psalmberijming, Hervormd Weekblad resp. De Waarheidsvriend.[13]
- 1969-1977: Artikelen in Kerkblaadje:
- Bezwaren (14 november 1969)[14]
- De brutalen hebben.... méér dan de halve wereld (12 december 1969)[15]
- "De dag des Heren" (18 januari 1974)[16]
- Een Sabbathreize (1 maart 1974)[17]
- Kerkfeest (19 december 1975)[18]
- Iets over de hitte en de droogte (13 augustus 1976)[19]
- De on-christelijke agenda (18 november 1977)[20]
- 1978: Een lachende paus. Een wenende Christus, in Protestants Nederland[21]
Bronnen, noten en/of referenties
|
