Johann Wilhelm Wolf

Johann Wilhelm Wolf (Keulen, 23 april 1817 – Philippshospital, Riedstadt, 28/29 juni 1855) was een Duitse germanist, schrijver en een grondlegger van de Vlaamse volkskunde.^[1]

Leven

Johann Wilhelm Wolf groeide op in het katholieke Keulen als zoon van de handelaar Christian Wolf. Over zijn opleiding is weinig bekend, maar hij was een leerling van Jacob Grimm. Aanvankelijk oefende hij een handelsberoep uit, maar in 1840 trok hij naar Brussel en bestudeerde en verzamelde daar Vlaamse volksoverleveringen. Hij was tijdens zijn verblijf in België een omstreden figuur. Omdat zijn interesse voor Vlaanderen gefundeerd was op zijn belangstelling voor de gemeenschappelijke Germaanse oorsprong, werd hij het doelwit van anti-Duitse stromingen. In Brussel verstoorden studenten zijn lezingen. De Vlaamse katholieke pers bedacht hem met het scheldwoord ’Germaniljon’. Teleurgesteld verliet hij in 1847 Vlaanderen om zich in Darmstadt te vestigen.

Wolf was ook op theologisch gebied als schrijver actief en wijdde een reeks theologische essays aan de verering van de Maagd Maria.

In 1854 werd hij ziek door een zenuwaandoening, die hij met kuren bestreed. Gedeeltelijk verlamd en geestelijk gestoord, stierf Wolf het jaar daarop in het sanatorium bij Goddelau in Hessen.