Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Internationale Maritieme Organisatie

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
rel=nofollow
IMO-verdragen

Algemeen
IMO CONVENTION
Veiligheid
SOLAS · STCW · COLREG · LL · SAR · SUA · CSC · IMSO C · SFV · STCW-F · STP
Milieu
MARPOL · INTERVENTION · LC · OPRC · AFS · BWM · SRC
Aansprakelijkheid en compensatie
CLC · FUND · NUCLEAR · PAL · LLMC · HNS · BUNKER · WRC
Overige
TMC · FAL · SALVAGE

Portaal  Portaalicoon   Maritiem

De Internationale Maritieme Organisatie (International Maritime Organization, IMO) is een in Londen zetelende organisatie die op internationaal niveau afspraken tussen de deelnemende lidstaten bewerkstelligt om zodoende de scheepvaart zo veilig en milieuvriendelijk mogelijk te maken. De IMO is een gespecialiseerde organisatie van de Verenigde Naties en werd in 1948 opgericht en in 1958 ingesteld. Het hoogste orgaan van de organisatie is de Algemene vergadering waarin alle 116 leden zitting hebben.

Geschiedenis

Na de ramp met de Titanic kwam de roep om een internationale organisatie om de regelgeving te stroomlijnen. Tot dan toe had ieder land haar eigen wetgeving met betrekking tot ontwerpen, bouwen en uitrusten van schepen. Het zou echter duren tot de oprichting van de Verenigde Naties voor het zover kwam. In 1948 werd op een internationale conferentie in Genève de Inter-Governmental Maritime Consultative Organization (IMCO) formeel opgericht. Het werd echter pas enkele maanden na het aannemen van OILPOL 54 actief. In 1958 werd de nieuwe conventie van kracht en kon de organisatie met haar werk beginnen. Het bezat geen rechtspersoonlijkheid en had een consulterende functie. De eerste grote actie was het tot stand brengen van een nieuwe van SOLAS (Safety Of Life At Sea). Door de jaren heen is SOLAS gewijzigd, aangepast aan de moderne inzichten en de nieuwe mogelijkheden van de techniek.

Het ongeluk met de tanker Torrey Canyon op 18 maart 1967, waarbij 119.000 ton Kuwait crude (ruwe aardolie) in het water kwam, zette het vervuilingsprobleem hoog op de agenda. De genomen maatregelen richtten zich echter niet op het voorkomen van rampen, maar op het verminderen van operationele vervuiling. Een en ander resulteerde in 1973 in de International Convention for the Prevention of Pollution from Ships (MARPOL), die in 1978 omgezet werd in het MARPOL 73/78 protocol. In 2008 is een herziene Annex VI van kracht geworden, dat limieten stelt aan de uitstoot van stikstofoxiden en zwaveloxiden en de opzettelijke uitstoot van ozon-afbrekende stoffen verbied. Daarnaast werden ook conventies opgesteld die de schadevergoeding bij ongevallen aan slachtoffers regelden. Het ongeval met de Torrey Canyon was ook de aanzet om zich om te vormen tot IMO, International Maritime Organization, een organisatie met rechtspersoonlijkheid. Dit vond plaats in 1982.

Veiligheid op zee wordt ook voor een groot deel bepaald door de mogelijkheden om te communiceren. De opzet van de International Mobile Satellite Organization (IMSO), in de jaren zeventig maakte de communicatie via radio en marifoon mogelijk. In 1992 werd de volgende stap gezet met GMDSS, het Global Maritime Distress and Safety System, dat er voor zorgt dat in noodgevallen een baken automatisch begint met het uitzenden van noodsignalen, die direct door satellieten gelokaliseerd worden.

IMO heeft de laatste tijd na de terroristische acties in de VS in 2001 de aandacht voor een groot deel gericht op het terrorisme. Resultaat hiervan is de International Ship and Port Facility Security Code, waarbij allerlei regels gedefinieerd zijn die in de havens uitgevoerd moeten worden om terrorisme, maar ook bijvoorbeeld mensensmokkel te voorkomen.

Buitenstaanders kennen IMO via het IMO nummer, dat elk zeegaand schip boven een bepaalde maat voert.

Organisatie

Het hoogste orgaan van de organisatie is de Algemene vergadering waarin alle 116 leden zitting hebben. De Algemene vergadering komt eens in de twee jaar bijeen en is verantwoordelijk voor het goedkeuren van het programma en het vaststellen van het budget. Als het nodig is kan er ook een buitengewone vergadering bijeengeroepen worden. Verder kiest de Algemene vergadering ook de leden van de Raad. De Raad, bestaande uit 40 leden, is verantwoordelijk voor het werk van de organisatie. Zij voeren het werk uit van de Algemene vergadering, behalve het adviseren van overheden. Naast de Algemene vergadering en de Raad zijn er nog een vijftal commissies: Maritime Safety Committee, Marine Environment Protection Committee, Legal Committee, Technical Co-operation Committee en het Facilitation Committee. Verder zijn er nog subcommissies die de commissies ondersteunen met hun werkzaamheden.

Ontwikkelen van regelgeving

Vaak wordt het specialistische werk door de commissies uitbesteed aan de subcommissies die een concept-resolutie opstellen. Dit wordt voorgesteld aan de commissies en de Algemene vergadering die er wijzigingen in kunnen aanbrengen. Als tussen de landen een akkoord is bereikt liggen de data en voorwaarden van aanvaarding vast. Landen kunnen daarna tot een bepaalde datum bezwaar uiten; als het benodigde aantal, dat vooraf vastgesteld is niet behaald wordt, wordt de wet- of regelgeving ingevoerd. Vervolgens moet de conventie verplicht opgenomen worden in de wetgeving van de aangesloten landen.

Conventies en codes

Onderstaand een aantal van de IMO-verdragen

Maritieme veiligheid

Vervuiling van het zeemilieu

Aansprakelijkheid en compensatie

Overige

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen
  • P.M. Randel Msc. (2008): Inleiding wetgeving voor de scheepvaart Den Haag: Sdu Uitgevers bv. ISBN 9789012128636
rel=nofollow
rel=nofollow