Idesbald

Idesbald (verlatijnst tot Idesbaldus; [ca. 1100] – 18/21 april 1167) was de derde abt van de cisterciënzerabdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen in Koksijde.

Volgens Egidius de Roye (1415-1478) werd hij begraven in een loden kist. In 1239 was het nieuwe gebouw van de abdij klaar. Men opende de kist, en volgens de aantekeningen uit die tijd waren de aanwezigen verrast door de aangename geur.

In 1624 werd de kist opnieuw geopend. Het lichaam bleek nog niet in staat van ontbinding maar in goede toestand. Uit de opmerking uit 1239 over de aangename geur, concludeerde men dat het lichaam ook toen nog niet in staat van ontbinding was.

Hij werd op 23 juli 1894 zalig verklaard door paus Leo XIII. Hij wordt herdacht op 18 april.

Wetenschappelijk onderzoek

In 2015 werd de kist opnieuw geopend, ditmaal om de menselijke resten wetenschappelijk te onderzoeken. Uit het onderzoek bleek dat het gebeente afkomstig was van iemand uit een latere eeuw, dus inderdaad omstreeks de periode dat men had vastgesteld dat de kist een vers lichaam bevatte. Het zou dus wetenschappelijke gezien niet om Idesbald gaan. Mogelijk zijn het de resten van een latere abt. Vier abten komen in aanmerking: de abt Petrus Vailliant (abt 1488–1492), Joost de Wevere (abt 1492–1495), Christiaan De Hondt (abt 1495–1509), en Jan Teerlinck (abt 1509–1515).

De geneticus dr. Maarten Larmuseau tracht via genetisch onderzoek van het Y-chromosoom naamgenoten van deze abten (Vaillant, De Wever, D’Hondt, Teirlinck of spellingsvarianten van deze namen) te achterhalen wie er vierhonderd jaar lang verward werd met Idesbald.^[1]^[2]