Gevolg

Een gevolg oftewel een effect oftewel een uitwerking is een gebeurtenis of omstandigheid die optreedt als resultaat van bepaalde feiten en/of gebeurtenissen.

De menselijke drang tot verklaring verklaart waarom we geneigd zijn alle gebeurtenissen of fenomenen als een gevolg te beschouwen van andere gebeurtenissen of fenomenen die samen de oorzaak vormen. Tussen oorzaak en gevolg bestaat een causale relatie. Echter verwerkt (perceptie) het menselijke brein niet altijd alles op de juiste manier, wat de suggestie kan wekken dat er een bepaalde blijk of teken is van een bepaald gevolg.

Indien daarbij uitgegaan wordt van wetmatigheden van het type als [situatie X] zich voordoet dan zal [situatie Y] het gevolg zijn dan hebben we te maken met een deterministische kijk op het heelal waarin geen ruimte is voor toeval.

Vrijwel alle mensen komen middels beredeneringen tot bepaalde begrippen, die dan tot een gevolgtrekking leiden, echter beschikt men niet altijd over de juiste beredeneringen, wat de (afzonderlijke) begrippen ook verkeerd laat zijn, althans onvolledig. Doordat mensen zich hebben aangeleerd te denken door middel van woordelijke beredeneringen, verkrijgen de afzonderlijke begrippen geen samenhang, wat onzekerheid binnen het denken behoudt. Een gevolgtrekking binnen een begrijpend denken (niet-beredenerend) geschiedt automatisch (intuïtie vanuit het onderbewustzijn en onder meer een onbewuste alertheid).

Blijk en blijkbaar

Met het begrip blijk (of bewijs) doelt men op datgene waaruit iets blijkt oftewel dat iets aantoont. Hierbij wordt de nadruk gelegd op hetgeen dat aan den dag komt, wat tevoren meestal nog niet aangetoond was. Het geeft dan blijk van iets. Het begrip blijkbaar is minder zeker van aard. Dit duidt meer op iets wat weinig twijfel overlaat oftewel slechts duidelijk of waarschijnlijk is.

Iets dat blijkt heeft meestal met een bepaalde logica te maken, waar een juiste perceptie aan ten grondslag ligt. Veel mensen verkeren echter in een bepaalde overtuiging (veelal tot tunnelvisie verworden) qua beredeneren en begrijpen, wat voor hen het doen blijken oftewel inzien van het-één-en-ander onmogelijk maakt. Zo blijkt bijvoorbeeld uit het reeds gedetermineerde brein van de mens dat de 5 componenten ervan wegebben. Het besef van wat het brein dus is, geeft blijk van het niet-bestaan van zoiets als een geest of ziel. Het gaat hum hierbij om zowel het geheel te herkennen alsook de componenten alsook de processen die daarbinnen een mens levend of dood laten zijn. Dit blijkt ook zo te zijn bij met name andere zoogdieren, wat het-één-en-ander des te meer doet blijken. Blijkbaar laat dus menig overtuiging blijken dat niets blijkt, althans vanuit dat perspectief aanschouwd. Blijkens dát begrip / die wetenschap / dat inzicht kan men met zekerheid concluderen dat er ook geen Hemel bestaat, vanwege dat niemand of niets erheen gaat. Het zal ongetwijfeld blijken.