Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gerard Leliefeld

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 5 jul 2020 om 16:48 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gerard_Leliefeld&oldid=56570141 -1- 2001:1c03:4e0c:7500:5c95:d1e5:db5b:6645 18 jun 2020)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Gerard (Gerardus Bernardus Karel Maria) Leliefeld, geboren op 26 april 1947 te Soestdijk, overleden op 1 april 2020 te 's-Hertogenbosch was een neerlandicus die, werkzaam in het onderwijs, vijf boeken over Willem Bilderdijk schreef, waaronder Bilderdijk en de Verlichting (2012). Daarnaast schreef hij over hetzelfde onderwerp artikelen die in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL) zijn opgenomen[1]. Geïnspireerd door acht nocturnes van Poulenc en de Duineser Elegien van Rilke dichtte hij respectievelijk In Dubio (2007) en Ad (in)finitum (2008). Zijn verhalen op de grens van fiction en non-fiction over Marat, Edgar Allan Poe, Sarah Bernhard en de in 1871 geëxecuteerde aartsbisschop van Parijs, Mgr. Georges Darboy, zijn verzameld in de digitaal te raadplegen reeks De erfenis. Dat geldt ook voor zijn in 2019 geschreven essay Grijs: de Tweede Wereldoorlog laat zich ook nu nog niet door de dichte nevelen in de pas van Thermopylae aan het oog onttrekken. Hij relativeerde het belang van filosofie in het algemeen en van Heidegger en Sartre in het bijzonder.[2]

Muzikale voorkeur: het tweede deel van Fauré's eerste pianokwartet, waarin het voortschrijden van de tijd even grillig als gestaag hoorbaar wordt gemaakt en zich niet zonder sentimentele terugblik laat herbeleven.

Bibliografie: een uitgebreide bibliografie is te vinden in de digitale versie van 'Bibliografie' en van alle daarin vermelde en voor het laatst in 2019 herziene werken van Gerard Leliefeld.[3]

Trivia: de langste zin in de Nederlandse literatuur staat in Condities (zonder welke niet).[4]

Externe link: gerardleliefeld.nl.

Referenties:

  1. º Het betreft drie artikelen in Het Bilderdijk-Museum. Mededelingenblad van de Vereniging 'Het Bilderdijk-Museum'.
  2. º (nl) Gerard Leliefeld, Het filosofisch labyrint, Uitgeverij Tilia Levis
  3. º Leliefeld, Gerard. Bibliografie Gerard Leliefeld Geraadpleegd op 18 juni 2020
  4. º (nl) Gerard Leliefeld, Condities (zonder welke niet) (1993-1995) & Berichten uit Berlicum (1995-2000)., Uitgeverij Tilia Levis