Georges Ohsawa

	Werk in uitvoering
	Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken.

Georges Ohsawa, (eigenlijk Sakurazawa Yukikazu; 桜沢 如一, alternatief ook gelezen als Sakurazawa Nyo'ichi of Sakurazawa Nyo'iti), (Tokyo, 18 oktober 1893 – 23 april 1966) was de bekendste vertegenwoordiger van de macrobiotische voedingsleer.

Leven

Ohsawa werd geboren in een arme familie, waarvan de vader afstamde van de samoerai, in Shingu City, prefectuur Wakayama. Tijdens de Meiji-restautatie werden de speciale voorrechten die de samoerai klasse voorheen had, geschrapt. Hij had geen geld voor een hogere educatie, maar bleef op eigen houtje veel lezen en zich bijscholen. De introductie van geraffineerde suiker in de Japanse voeding, werd gevolgd door de opkomst van de westerse ziekten.

Toen Ohsawa nog een kind was, overleed zijn moeder aan tuberculose. Haar eerste twee kinderen (twee dochters) waren al jong gestorven. Zij had geprobeerd om een westerse voedingswijze op het menu van het gezin te zetten, in de hoop dat dit zou bijdragen tot een betere gezondheid. In 1911 overleed ook George’s jongere broer met 16 jaar aan tuberculose. Kort daarop werd ook George gediagnosticeerd op t.b.c. en men gaf hem maar een kleine kans op overleven. In een bibliotheek vond hij de boeken van Ishizuka, die twee jaar voordien overleden was. Ohsawa probeerde de aanbevelingen uit voor een voedingswijze op basis van bruine rijst en gekookte groenten, met kleine hoeveelheden olie en zout, en stelde speodig vast dat de tuberculose verdween. Hij hield deze voedingswijze vol en beschreef later in zijn boeken hoe hij de tubercolose overwon door het oude Chinese concept van yin en yang en de leer van Sagen Ishizuka toe te passen.

Nadat hij drie jaar bij een handelsonderneming in Kobe werkte, sloot hij zich in 1916 aan bij de Shokuiku-beweging, die was gesticht door Sagen Ishizuka. Hij studeerde in Tokyo met Manabu Nishibata, een leerling van Sagen Ishizuka. In 1923 Ohsawa gaf hij zijn zakencarrière op en werd een volletijdsmedewerker van Shokuiku. Hij werd algemeen superintendent en hoofd van de publicatie-afdeling. Van

Vanaf 1929 reisde hij door Europa en begon zijn gezondevoedingstheorie te verspreiden in Parijs. Het was in die periode dat hij zijn pseudoniem ’Ohsawa’ aannam, naar verluidt afgeleid van het Franse „Oh, ça va”, wat inhoudt „Het gaat goed met me” of „okee” als antwoord op de vraag „Hoe gaat het met je?”).

Na enkele jaren keerde hij terug naar Japan om daar een stichting op te richten en rekruten te verzamelen voor zijn filosofie. In 1931 publiceerde hij The Unique Principle, waarin hij de yin en yang-orde van het universum uitlegt.

Hij keerde in 1936 terug naar Japan. Daar maakte hij een tubulente periode mee van ultranationalisme en militarisme. Dit pastte niet in zijn cioncept en hj verzette zich er actief tegen, terwijl hij zich bleef inzetten als president van de Shoku-yo groep. In 1939 moest hij aftreden als gevolg van zijn tegen de regering gerichte politieke activiteiten en zijn persoonlijke filosofie.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog formuleerde hij pacifistische idealen en verhuisde hij zijn instelling naar een afgelegen gebied in de bergen van de Yamanashi-prefectuur. Na 1945 concentreerde Ohsawa zich op het verspreiden van zijn leer, die hij macrobiotica of ’uniek principe’ noemde, in Europa en de Verenigde Staten, en vond daar al gauw veel aanhangers.

In 1955/56 bezocht Sakurazawa de bekende dr. Albert Schweitzer in Lambaréné, Afrika. Oshawa zet enthousiast zijn macrobiotische principes uiteen, in de hoop dat Schweitzer zou meehelpen om deze idealen te verspreiden. Sakurazawa leed aan een tropische zweer, die in die tijd gold als ongeneeslijk, maar hij slaagde erin deze te behandelen door het toepassen van macrobiotische principes. Er werd echter besloten om uiteen te gaan zonder door dr. Schweizer te worden begrepen.

In 1959 schreef hij Zen Macrobiotic (gedrukt in Brussel in 1961). Ofwel verwees hij hiermee bewust naar de boektitel van Christoph Wilhelm von Hufeland uit 1796: Makrobiotik, Die Kunst des Menschliche Lebens zu verlängern (macrobiotiek, de kunst om het menselijke leven te verlengen), of hij construeerde onafhankelijk daarvan hetzelfde woord. Vervolgens werd de filosofie van Ohsawa aangeduid als macrobiotiek.

Om de wetenschappelijke basis van macrobiotiek te bewijzen, begon hij vanaf ongeveer 1962 met onderzoek dat zich richtte op atomaire conversie (biochemische conversie) die het ene element in het andere verandert.

Op 23 april 1966 stortte hij tijdens de lunch met zijn echtgenote in als gevolg van een hartaanval. Hij overleed op 72-jarige leeftijd.

Boeken

• 1931, Le Principe unique de la philosophie et de la science d’Extrême-Orient, Parijs, Vrin.
• 1932, Le livre des fleurs, Parijs, Plon.
• 1952, Le livre du Judo, Tokyo, Sekai Seihu.
• 1954, The Two Great Indians in Japan, Sri Rash Benhari Bose and Netaji Subhas Chandra Bose, India, Sri K. C. Das.
• 1956, Jack et Madame Mitie en Occident, Parijs, E.D.
• 1956, La Philosophie de la Médecine d’Extrême Orient, Parijs, Vrin.
• 1961, Zen Macrobiotique, Brussel, I.D.M..
• 1961, Acupuncture Macrobiotique, Parijs, Sesam.

Vertalingen door Ohsawa

• 1934, T. Nakayama, Acupuncture et médecine chinoise vérifiées au Japon, Parijs, Le Francois.

Japanse werken

• Macrobiotics
• History of China From 2000 B.C. Until Today
• Franklin: A physiological and biological biography
• Gandhi: A physiological and biological biography
• Clara Schumann and Her Father: A physiological and biological Study
• Translation and critique: The Encounter Between East and West by F. S. C. Northrup
• Translation and critique: Man the Unknown by Alexis Carrell
• The Fatality of Science