Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:O/Wim Mulders
Wim Mulders (Amsterdam, 18 september 1913 - Hamburg, 3 augustus 2008) was een Nederlandse kunstschilder.
Leven en werk
De vader van Mulders was een spoorwegarbeider en amateur-schilder. Wim ging door de middelbare school en vervolgens bracht drie jaar studeert schilderkunst aan de Amsterdam Rijksakademie van beeldende kunsten, gevolgd door twee jaar bij de Kunstacademie Düsseldorf. Hij vervolgde zijn opleiding door Poster schilderen en bioscoopreclame gefinancierd. Hij vestigde zich in het Westfaalse Burgsteinfurt beneden en woonde er van 1947 tot 1962.
Ongewoon snel zet een regionale opvang. De 12 jaar fascisme had de Duitse kunstmarkt vervormd; Mulders' impressionistisch - geromantiseerd landschappen, stillevens en portretten waren erg populair en snel gevonden zich op zelfs de kalender pagina's. Al in september 1948 hij getuigt de schrijver Friedrich Castelle in een brief: Ze dragen de grote pittoreske traditie van uw land in het bloed,[1] een jaar later dan sloeg de Westfälische Nachrichten enthousiasme. Onder de titel : Op het spoor van Rembrandt, brachten ze een kleine beeld portefeuille met 4 Stilleven, 3 portretten en een landschap uit, een deel van de oplage van de hand Mulders ondertekend, en de bijbehorende zette hem in de opeenvolging van Rembrandt, Vermeer en Ter Borch. De term, Rembrandt was een schepper van de mensheid,[2] is gebleken dan snel de ideologische oorsprong van deze kunst-historische blunder: het was de anti - modernistische theorie van Julius Langbehn van Rembrandt Duitsers, die al zo grondig in diskrediet gebracht door het gebruik ervan in het Duitse fascisme, zoals Friedrich Castelle door zijn biografie.
Daarom is het niet verwonderlijk, dat Mulders sloeg een heel andere richting. In zijn schilderij graan en kolen, die de Munsterlander dichter August Hollweg in het beeld beschrijving pathetische de meest waardevolle activa van ons aardse leven[3] gestileerd, hij thema van de structurele verandering in het Ruhrgebied. Hij zelf werd goed: de portrettist van de landelijke idylle werd industrieel schilder. Hij ontving regelmatig orders van de re-opkomende zware industrie in het Ruhrgebied na de oorlog . Hij documenteerde de takken van Duisburg kopersmeltoven (nu DK Recycling), de Rijn staal - ijzer werken, de DEMAG, de VEW, de Westfalen AG, de Gutehoffnungshütte in Oberhausen en nog veel meer. Zijn stijl middelen varieerden van impressionistische smoothing techniek om de nieuwe zakelijkheid. Hij volgde op deze weg verder: halverwege de jaren zestig kreeg hij orders van de grote nieuwe centrales op de Boven-Rijn, de Eggbergbecken, de Schluchseewerk. Ook de uitbreiding van de autobahn gedocumenteerd hij, en hij werd overgevlogen met een bundeswehr-helikopter naar bouwplaatsen, omdat de bouwfases met de enorme kranen en bouwmachines interesseerde hem bijzonder. Ze waren meer voor hem dan alleen schilderachtige onderwerpen: hij ze beoordeeld op metaforen van een nieuwe politieke utopie: het nieuwe Europa. Zijn ongebroken geloof in technologie, zag waterkracht, kolen, olie en kernenergie als basis voor, zijn werken waren vroege visies van de Europese eenwording . Dus ook de titel ontving bij hem Europese collectieve tentoonstelling is te begrijpen: Stroom voor Europa.[4] Of zo kwamen zij over, is onbekend.
In 1978 trouwde hij met Annegreth Giesecke. Hij werkte tot ongeveer 1998, het werk van zijn leven bestaat uit circa 2000 tekeningen, aquarellen en schilderijen. Wim Mulder overleed op de leeftijd van 94 jaar.
-
Veld bloemen boeket
-
Markt bij de kathedraal van Münster
-
Graan en kolen
-
Rijn staal ijzergieterij, Mülheim-Meiderich AG
-
Georg-Viehmann-Hall of DEMAG
Tentoonstellingen
Mulders exposeerde regelmatig zijn schilderijen. Deze tentoonstellingen hij zelf organiseerde altijd je heel informeel. In plaats van opknoping de schilderijen, zette hij het meeste gewoon op de grond. Catalogi niet bestond. In plaats daarvan hij een zelf-gepubliceerd boek aangeboden met 160 deels gekleurde geïllustreerde werken. De beelden werden begeleid door poëtische teksten in vier talen. De titel in het Nederlands: Hedendaagse Kunstwerken. Specifieke informatie over de aard van het doek en de kleuren, afmetingen en de vormende jaren ontbraken. Dit alles is ongebruikelijk voor een academische schilder.
Kunstgeschiedenis classificatie
Artistieke Mulder was eclectisch. Moeiteloos veranderde hij de stijl van schilderen van het impressionisme tot de nieuwe zakelijkheid. De naïeve receptie van zijn vroege werken als de laatste RembrandtDuitsers weerhield hem er niet om artistiek te ontwikkelen; hij zag de structurele transformatie van het land. In plaats van hem - zoals August Hollweg - om te voldoen aan cultuurpessimisme, begon hij aan een nieuwe politiek-esthetische utopie. De receptie van zijn werken heeft plaatsgevonden niet via galeries en academische instellingen, maar via rechtstreekse contacten met zijn tentoonstellingen en journalistiek. De Badische Zeitung over in 1973 telde hem een van de belangrijkste schilders van Europa.[5] Deze beoordeling lijkt misschien overdreven, en in ieder geval heeft het Europese landschap schilderij van vele grote 'industriële landschappen' verrijkt. De neoavantgardistischen trends uit de late jaren zestig laat zijn stijl een museum. Daarnaast is het geloof in de technologie van de jaren van de wederopbouw, de idealisering van de industrie en grote technologie sinds ervaren meerdere breuken. Daarom is het tot nu toe is geweest geen Neurezeption deze interessante kunstenaar.
Externe links
- Westfälische Nachrichten van 18. mei 2011
- Westline van 11. maart 2011
- Westfälische Nachrichten van 3. november 2011
Bronnen
Noten
|