Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gaston Vandekerkhove

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 13 feb 2018 om 22:03 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gaston_Vandekerkhove&oldid=47454880)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Gaston Vandekerkhove (Ronse, 10 augustus 1913 - Ronse, 20 maart 1995) was overlevende van de het concentratiekamp van Neuengamme,[1] waarover hij getuigenissen heeft geschreven.[2] Daarnaast schreef hij ook fictie, gedeeltelijk autobiografisch en een getuigenis uit het interbellum. Hij was gehuwd met Agnes Bousson en is de grootvader van de huidige stadssecretaris van Ronse Linda Vandekerkhove [3]. Hij is de enige Ronsenaar die in "les dossiers secrèts de la Police allemande" wordt vermeld. Hij was een hevige vrijheidsstrijder, vanuit zijn marxistische ideologie. Hij was lid van het communistische Onafhankelijkheidsfront, een verzetsbeweging die heftig strijd voerde tegen de onderdrukkings- en uitroeingspolitiek van Nazi-Duitsland. Vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog is Gaston Vandekerkhove opgepakt door de SS en via de Dossinkazerne van Mechelen op transport gezet naar concentratiekamp Neuengamme. Na zijn terugkeer uit deze onmenselijke hel heeft hij zijn hele leven geijverd opdat de mensen en vooral de jeugd deze verschrikking niet mee zouden moeten maken . Na de onthullingen in 1953 van de realiteit in de stalinistische USSR, heeft hij zich tot de Belgische Socialistische Partij gewend. Hij is tot aan zijn dood in hart en nieren socialist gebleven en streed voor gelijkheid, vrijheid en vrede voor iedereen. Hij werd ook voorzitter van de plaatselijke BSP-afdeling in Ronse.

Publicaties

  • 20 Ronsenaars in de hel van Neuengamme, (1976)
  • L'enfer de Neuengamme, la tragédie de la baie de Neustadt, (1983)
  • De schavuiten van den Haeze. Plezier en verdriet van werkmensen in een fabrieksstad tussen twee wereldoorlogen, (1985)
  • Lied "Wanneer te Ronse de fabrieken zullen draaien" [4]

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow