Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Frans Simons (kunstenaar): verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frans_Simons_(kunstenaar)&action=edit&oldid=47111715)
(Link RKD)
 
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
[[Bestand:PortretFransSimons.jpg|miniatuur|300px|Zelfportret Jan Frans Simons]]
'''Jan Frans Simons''' ([[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[5 september]] [[1855]] – [[Brasschaat]], [[21 februari]] [[1919]]) was een Belgische kunstschilder en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten.
'''Jan Frans Simons''' ([[Antwerpen (stad)|Antwerpen]], [[5 september]] [[1855]] – [[Brasschaat]], [[21 februari]] [[1919]]) was een Belgische kunstschilder en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten.
<gallery>
[[Bestand:PortretFransSimons.jpg|miniatuur|Zelfportret Jan Frans Simons]]
</gallery>
[[Bestand:PortretFransSimons.jpg|miniatuur|Zelfportret Jan Frans Simons]]


== Levensloop ==
== Levensloop ==
Jan Frans Simons werd te Antwerpen in de nacht van 4 op 5 september 1855 geboren.  Hij was de jongste telg in een gezin van vier kinderen.  Na drie dochters was een zoon in het gezin Simons meer dan welkom.  Zijn ouders, graanhandelaars, woonden destijds aan de Aardendijk nr. 65, dat zich aan de huidige Oude Leeuwenrui tegenover de magazijnen Sint-Felix te Antwerpen situeerde, nu het Sint-Felixpakhuis waar het FelixArchief is ondergebracht.
Jan Frans Simons kon als jongeling het tekenen niet laten en droomde ervan om kunstenaar te worden.  Als 14-jarige maakte hij zijn eerste portretje in olieverf, namelijk van zijn vader.  Met overtuiging en karakter maakte hij in het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen een kopie van 'La vierge au perroquet' van P. P. Rubens. In 1879 debuteerde de toen 24-jarige kunstenaar op een tentoonstelling te Antwerpen met ‘Jo, haar lieveling’, een werk dat een jonge boerenvrouw voorstelt die een kalfje te drinken brengt.  Het werd zowel op bittere kritiek als op zeer verdienstelijke complimenten onthaald.  Met een verscheidenheid aan anekdotische volkse taferelen is Jan Frans Simons het meest gekend.  Wij vermelden onder meer: De Ossenkoers, De Processie te Brasschaat, Het Werkongeval, De Varkensslachter en De Congolezen.  Zijn oeuvre bevat met De wilden, De beschaafden en De dieren ook een drieluik. <!--Verscheidene schilderijen en prenten bevinden zich in openbaar bezit. -->


Als opgroeiende knaap kon Jan Frans Simons het tekenen niet laten en ofschoon vader Simons zijn zoon liever als handelaar door het leven had zien gaan, droomde deze jongeling ervan om kunstenaar te worden. Vader Jozef Simons was één der rijkste graanhandelaars van Antwerpen, maar het noodlot bleef de familie Simons niet gespaard.  Met de brand die de magazijnen Sint-Felix op 2 december 1861 totaal verwoestten en waarbij verscheidene doden vielen, waaronder de stadsbouwmeester F. J. Stoop, verdween ook de volledige graanvoorraad van vader Simons in de vlammen.  Nieuwe tegenslagen in de ouderlijke familie waren er de oorzaak van dat Frans in 1874 meerderjarig werd verklaard.  Nadien werd getracht om via de handel in fruit en aardappelen er weer bovenop te komen, maar pas na de overname in 1876 van een brouwerij / drankenhandel in Brasschaat ging het de familie Simons weer beter.
Het doek 'Onverwachte verfrissing' werd in München wel gesmaakt, en genoot zoveel bijval dat het in tal van kunstuitgaven werd afgebeeld.  Jan Frans Simons was lid van talrijke kunstkringen, en behaalde met zijn werk ook talrijke prijzen. De werken van Simons, waaronder verscheidene van ontegensprekelijk kunstwaarde, verschenen op allerlei tentoonstellingen en medailles volgden elkaar op.  Het Geschot - medaille in Parijs, Zien of Jan niet liegt - medaille in München, De Wijnoogst - werd behoorlijk in Barcelona onthaald, Korenbloemen en de Overwinnaar van de Ossenkoers behaalden medailles in Port-Adelaîde.  Op 28 april 1906 werd hij als Ridder in de Leopoldsorde gehuldigd.


Na het afsterven van vader Simons kwam deze handel gelegen aan de Santstraat, de huidige Miksebaan te Brasschaat, uiteindelijk toch op Jan Frans Simons zijn schouders terecht.  Deze gebouwen werden later verkocht nadat hij aan de Bredabaan in de wijk Driehoek, huidig nr. 570, een nieuwe woning met atelier, Villa Rubens, ook gekend als Villa Simons, had laten bouwen.  Hiervoor had hij de oude herberg ‘Huis ten Halven’ laten afbreken.  Tot voor enkele jaren verrichtte Villa Rubens zijn diensten als hotel-restaurant ‘De Notelaar’.  Sinds oktober 1997 heeft het gebouw met ‘Lucullus’, niet alleen een nieuwe naam, maar tevens ook een nieuwe bestemming gekregen.  De nieuwe eigenaar, traiteur van beroep, heeft er zijn zaak met salons en feestzalen in ondergebracht.
==Literatuur==
 
*Vlaamsch en Vrij, 21 juli 1895
In 1879 debuteerde de toen vierentwintig jarige kunstenaar op een tentoonstelling te Antwerpen met ‘Jo, haar lieveling’, een werk dat een jonge boerenvrouw voorstelt die een kalfje te drinken brengt.  Het werd zowel op bittere kritiek als op zeer verdienstelijke complimenten onthaald.  Met een verscheidenheid aan anekdotische volkse taferelen is Jan Frans Simons het meest gekend.  Wij vermelden ondermeer: De Ossenkoers, De Processie te Brasschaat, Het Werkongeval, De Varkensslachter en De Congolezen.  Zijn oeuvre bevat met De wilden, De beschaafden en De dieren ook een drieluik.  Verscheidene schilderijen en prenten bevinden zich in openbaar bezit.
*De Ware Vriend, 1 september 1923
 
*Van en over de 'XX' en 'La Libre Esthétique', 1966, Koninklijk Musea voor Schone Kunsten van Belgiê
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog nam ook de familie Simons, na de val van Antwerpen, de vlucht naar Nederland.  Enkele maanden later, nadat zij het bericht kregen dat het in Brasschaat rustig was, keerden zij naar Villa Rubens terug.  Hier aangekomen vonden zij een chaos, ruiten ingeslagen, meubelen en schilderijen vernield en allerlei zaken ontvreemd…  Eén van de verblijfplaatsen van de familie Simons tijdens de Eerste Wereldoorlog was het pand ‘In de Sterre’ aan de Gogels-Osylei nr. 25 te Berchem bij Antwerpen.  Dit pand, een deel van drie woningen onder één dak in kasteelvorm ‘In de Sterre, de Sonne, de Mane’ werd in 1895 opgetrokken.  Het is een mooi voorbeeld van Vlaamse Neorenaissance architectuur van architect J. Bascourt.  In 1914 bekwam Frans Simons een ‘Laissez passer’, de toelating om op het slagveld fotografische schetsen te maken.
*De Graef, Nos Artistes de Anversois
 
De Eerste Wereldoorlog liet onze levenslustige kunstenaar niet onberoerd want een veroordeling van duizend mark boete en een verblijf van drie maanden in de gevangenis, hem opgelegd door de Duitse bezetter, hadden zijn gezondheid terdege aangetast.  De Duitse overheerser voelde zich namelijk gehekeld door het schilderij ‘Zijn stervend oog herkende mij nog’ omdat er, zoals de overlevering ons leert, in een strijdtafereel Duitse pinhelmen werden afgebeeld.  Het schilderij onder deze benaming is ons onbekend, maar vermoedelijk bedoelde men hier het doek ‘De beschaafden’, het middenluik van het voormelde drieluik, dat een doodshoofd in de wolken als symbool van het onheil vertoont.
 
In deze periode van verschrikking en verwoesting ontstonden doeken zoals: Daags nadien in Rusland, De enige overgeblevene na het voorbij trekken van de Pruisen, De hond weet alleen waar zijn meester ligt, De val van Antwerpen, Twee weesmeisjes na het bombardement, Van hem kreeg niemand een doodsbericht, beelden van een aangrijpende gelatenheid.  Ook het doek ‘De mens verguist of spot, het oordeel blijft aan God’ heeft de kunstschilder in een bui van neerslachtigheid overschilderd.  Door een studie is bevonden dat onder het schilderij ‘Verjaardag’, in privé bezit, het zich bovenvermelde schilderij bevindt.  Men kan door de penseelstreken te bestuderen degelijk de contouren van de onderschildering volgen.  Er moet zich alleszins een gebeurtenis van een overlijden, een gesneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog hebben voorgedaan waardoor de kunstenaar deze grondige wijziging heeft doorgevoerd.  De geschiedenis leert ons dat met de gruwel van de Eerste Wereldoorlog de kunstenaar in deze periode vrij donkere en met geweld doordrenkte doeken afleverde.
 
Na de beproevingen en de ontberingen van het oorlogsgeweld overleed Jan Frans Simons, aan gevolgen van de Spaanse griep, op 21 februari 1919 te Brasschaat.  Sindsdien rust hij op de begraafplaats van Maria-ter-Heide te Brasschaat, waar onder ruime belangstelling op 25 februari 1919 de begrafenis plaatshad.  Onder impuls van ‘De Ware Vrienden’ werd op 9 september 1923 het grafmonument, een ontwerp van beeldhouwer Frans Jochems, onthuld. Later werden ook de echtgenote en zijn drie dochters in het familiegraf ondergebracht.
 
Auteur en eigenaar van dit artikel: Willy Cornelissens / Jan Frans Simons vzw


==Musea==
==Musea==
Regel 37: Regel 25:
*Piron 1999
*Piron 1999


==Literatuur==
{{Link RKD|id=90167}}
 
{{authority control|TYPE=p|Wikidata= }}
 
{{DEFAULTSORT:Simons, Frans}}
==Externe link==
*[http://www.janfranssimonsvzw.be/index1.htm Jan Frans Simons vzw]
* http://www.janfranssimonsvzw.be/jfsnl1.htm
{{DEFAULTSORT:Frans Simons}}
[[Categorie:Belgisch kunstschilder]]
[[Categorie:Belgisch kunstschilder]]

Huidige versie van 3 aug 2016 om 09:01

Zelfportret Jan Frans Simons

Jan Frans Simons (Antwerpen, 5 september 1855 – Brasschaat, 21 februari 1919) was een Belgische kunstschilder en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten.

Levensloop

Jan Frans Simons kon als jongeling het tekenen niet laten en droomde ervan om kunstenaar te worden. Als 14-jarige maakte hij zijn eerste portretje in olieverf, namelijk van zijn vader. Met overtuiging en karakter maakte hij in het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen een kopie van 'La vierge au perroquet' van P. P. Rubens. In 1879 debuteerde de toen 24-jarige kunstenaar op een tentoonstelling te Antwerpen met ‘Jo, haar lieveling’, een werk dat een jonge boerenvrouw voorstelt die een kalfje te drinken brengt. Het werd zowel op bittere kritiek als op zeer verdienstelijke complimenten onthaald. Met een verscheidenheid aan anekdotische volkse taferelen is Jan Frans Simons het meest gekend. Wij vermelden onder meer: De Ossenkoers, De Processie te Brasschaat, Het Werkongeval, De Varkensslachter en De Congolezen. Zijn oeuvre bevat met De wilden, De beschaafden en De dieren ook een drieluik.

Het doek 'Onverwachte verfrissing' werd in München wel gesmaakt, en genoot zoveel bijval dat het in tal van kunstuitgaven werd afgebeeld. Jan Frans Simons was lid van talrijke kunstkringen, en behaalde met zijn werk ook talrijke prijzen. De werken van Simons, waaronder verscheidene van ontegensprekelijk kunstwaarde, verschenen op allerlei tentoonstellingen en medailles volgden elkaar op. Het Geschot - medaille in Parijs, Zien of Jan niet liegt - medaille in München, De Wijnoogst - werd behoorlijk in Barcelona onthaald, Korenbloemen en de Overwinnaar van de Ossenkoers behaalden medailles in Port-Adelaîde. Op 28 april 1906 werd hij als Ridder in de Leopoldsorde gehuldigd.

Literatuur

  • Vlaamsch en Vrij, 21 juli 1895
  • De Ware Vriend, 1 september 1923
  • Van en over de 'XX' en 'La Libre Esthétique', 1966, Koninklijk Musea voor Schone Kunsten van Belgiê
  • De Graef, Nos Artistes de Anversois

Musea

Naslagwerken

  • Bénézit 1966
  • Berko 1981
  • Piron 1999

Informatie over deze kunstenaar bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie

rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Frans_Simons_(kunstenaar)&oldid=200387"