Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Francesco Barozzi
Francesco Barozzi, in het Latijn Franciscus Barocius (Kreta, 9 augustus 1537 - Venetië, 23 november 1604), was een Italiaanse wiskundige.
Biografie
Barozzi werd geboren in een adellijke Venetiaanse familie met bezittingen in Rethymnon op Kreta. Hij ontving een humanistische opvoeding die culmineerde in zijn opleiding aan de Universiteit van Padua, waar hij wiskunde en filosofie studeerde, en waar hij in 1559 als docent werd aangesteld. Barozzi is belangrijk voor de geschiedenis van de astronomie, zowel voor zijn pogingen om de leer van de astronomie te hervormen en in zijn pleidooi voor de waarde van wiskunde en wiskundige wetenschappen. Zijn pogingen tot hervorming zijn een ander voorbeeld van de kracht van de gevoelens voor een dergelijke verandering in het midden en het einde van de 16e eeuw, en vooral in de sfeer van de Universiteit van Padua. Barozzi werkte actief mee tijdens de renaissance om klassieke teksten terug te vinden en kritisch te bestuderen. Hij vertaalde en publiceerde ook oude Griekse wiskundige werken, waaronder die van Proclus, Hero, Pappus en Archimedes. Francesco Barozzi bezat in zijn tijd een van de mooiste collecties van oude manuscripten over wiskundige onderwerpen, aangekocht door de Universiteit van Oxford.[1] Hij publiceerde ook een origineel werk over de geometrie van parallelle lijnen en een kosmografie bedoeld ter vervanging van Sacrobosco's Sphere. Bij de publicatie van zijn Cosmographia lokte hij een vriendschappelijke briefwisseling uit met Christoph Clavius. Interesses van Barozzi gingen veel verder dan wiskunde. Zo snuisterde hij in astrologie, natuurlijke magie en tovenarij. Minstens één keer werd hij berecht, veroordeeld en bestraft door de Venetiaanse Inquisitie, hoewel hij in 1588 zijn vrijheid herwon. In een tijdperk waarin de waarde van het onderwijzen van wiskundige vakken en de status van wiskundige wetenschappen zelf in twijfel werden getrokken, verdedigde Francesco Barozzi niet alleen het nut van wiskunde, maar ook de geschiktheid van wiskundige methoden voor onderzoek naar en training over de natuur.
Eer
Een maankrater kreeg de naam Barocius, vernoemd naar Francesco Barozzi.[2]
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Francesco Barozzi (astronomer) op Wikimedia Commons.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- (en) Virginia Trimble, Thomas Williams, Katherine Bracher, Richard Jarrell, Jordan D. Marché, F. Jamil Ragep, Biographical Encyclopedia of Astronomers, Springer Science & Business Media
- º (en) Edward Edwards, Free Town Libraries, Their Formation, Management, and History in Britain, France, Germany, & America. Togehter with Brief Notices of Book-collectors, and of the Respective Places of Deposit of Their Surviving Collections, Trübner
- º (en) Charles Anthony Federer, Sky and Telescope, Sky Publishing Corporation
Q657600 (reasonator)