Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Eta Wrobel
Eta Wrobel (meisjenaam Chait, soms ook Chajt gespeld) (Lokov 28 december 1916 - 28 mei 2008) was een Pools-Amerikaanse overlevende van de holocaust.[1][2]
Wrbel werd geboren in Polen groeide op met 9 broers en zussen. Ze was de enige van het gezin die de oorlog overleefde.
Tweede Wereldoorlog
Begin 1940 begon Wrobel te werken als bediende in een werkgelegenheidsagentschap. Ze hielp het verzet door valse identiteitsbewijzen aan te maken.
Wrobel werd een eerste maal gearresteerd maar ontsnapte uit de gevangenis in Lublin.
In oktober 1942 werd Wrobel gearresteerd toen de nazis het volledige getto naar een concentratiekamp deporteerden. Tijdens het transport wist ze samen met haar vader te ontsnappen. Wrobel dook onder in de bossen en werd leider van een groep van ca. 80 exlusief Joodse partizanen. De groep pleege sabotagedaden, zoals het plaatsen van landmijnen en het stelen van voorraden. Tijdens een van de acties werd ze in het been geschoten. Omdat er geen medische hulp was, verwijderde ze na enkele maanden de kogel met een mes.
Na de oorlog werd Wrobel burgemeester van Lukow en kort nadien ontmoette ze haar man Henry Wróbel (later veramerikaniseerd tot Wrobel) met wie ze op 20 december 1944 trouwde. Omdat ze niet onder het communisme wilde leven vluchtte ze eerst naar de Amerikaanse sector van het naoorlogse Duitsland, en van daaruit emigreerde het gezin in 1947 naar de Verenigde Staten, waar ze op verschillende plaatsen woonden in een rond New York.
Wrobel werd actief in fondsenwerving voor verschillende joodse verenigingen, zoas het Yad Vashem, Hadassah, Rivkah Laufer Bikur Cholim Society, Israel Bonds en Akim.
Tevens was ze bestuurslid van de American Gathering of Jewish Holocaust Survivors and their Descendants.
In 2008 werd ze gelauwerd door Yivo en de Folksbiene omwille van haar inspanningen het Jiddisch in leven te houden.
Toen ze 90 was schreef ze haar memoires neer in het boek My Life, My Way
Biografie
- My Life My Way (Wordsmithy 2006)
| Bronnen, noten en/of referenties
|