Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Elsevier (opinieweekblad)

Uit Wikisage
Versie door Gentenaar (overleg | bijdragen) op 18 jul 2018 om 17:33 (→‎Oplagecijfers)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Elsevier is een overwegend rechts-georiënteerd Nederlands opinieweekblad. Hoofdredacteur is Arendo Joustra. Het blad richt zich primair op hoger opgeleide lezers en allerlei segmenten binnen de marktsector. Het verzorgde jarenlang de eerste Nederlandse boekenbijlage.

Geschiedenis

Het eerste nummer van Elseviers Weekblad verscheen op 27 oktober 1945. Vier jaar later had het blad al een oplage van 120.000 exemplaren. Elseviers Weekblad verscheen eerst op krantenformaat. De voorganger van het weekblad, Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift, opgericht in 1891, was in 1940 door de Duitse bezetters verboden.

De man achter Elseviers Weekblad was Henk Lunshof. Deze redacteur van De Telegraaf liep al in 1940 rond met de gedachte aan een nieuw weekblad, 'gansch anders dan de tot dusver bestaande'. Jan Pieter Klautz, directeur van uitgeverij Elsevier, voelde wel voor het idee om na de oorlog een blad te lanceren dat een uitgesproken mening had en de dingen bij hun naam durfde noemen. De doelstelling was een onafhankelijk weekblad te maken, dat niet aan een politieke partij of zuil verbonden was. In het diepste geheim werkte het duo tijdens de oorlog aan de oprichting, met hulp van G.B.J. Hiltermann, oud-medewerker van De Telegraaf.

Hoewel Elseviers Weekblad niet was gebonden aan enige partij of stroming, nam het blad tijdens de Indonesische kwestie een fel standpunt in tegen een onafhankelijk Indonesië. Elsevier ontwikkelde daarna een politieke identiteit met maatschappelijk conservatieve en economisch liberale trekken, dicht bij de liberalen van de VVD en de katholieken van de KVP.

In 1965 werd het blad gesplitst in een algemeen deel op magazineformaat, Elseviers Magazine en een financieel-economische krant, EW. Verslaggever Ferry Hoogendijk, die in 1967 tot de hoofdredactie toetrad, trok met zijn felle aanvallen op het kabinet-Den Uyl veel aandacht. In de jaren tachtig riep de leiding van Hoogendijk steeds meer weerstand op bij de redactie. In 1985 gaf de directie hem een andere functie binnen het bedrijf.

Zijn opvolger André Spoor, voormalig hoofdredacteur van NRC Handelsblad, gooide het over een andere boeg. Hij vernieuwde de redactie, paste de lay-out aan, vergrootte de aandacht voor cultuur en veranderde de naam in Elsevier. Ziekte en een vervaarlijke oplagedaling maakten na ruim twee jaar een eind aan Spoors hoofdredacteurschap. Hij werd vervangen door Johan van den Bossche, afkomstig van de financieel-economische krant EW die in 1988 was geïntegreerd in het magazine.

In 1993 maakte Van den Bossche plaats voor Hendrik Jan Schoo, adjunct-hoofdredacteur sinds 1991 (daarvoor hoofdredacteur van achtereenvolgens Psychologie en Intermagazine), die op zijn beurt per 1 januari 2000 werd opgevolgd door Arendo Joustra.

In 2000 ontving Elsevier de Mercur d'Or-prijs, als erkenning voor zijn prestaties en als een van de langstlopende Nederlandse weekbladen.

In november 2004 lanceerde Elsevier een nieuws- en opiniewebsite met dezelfde signatuur als het weekblad.

Elsevier had in het laatste kwartaal van 2007 een betaalde oplage van meer dan 150.000 exemplaren per week. De website trekt rond de 70.000 unieke bezoekers per dag.

Op 21 februari 2008 heeft Reed Elsevier bekendgemaakt dat het concern de uitgeverijdivisie Reed Business Information van de hand doet. Dat betekent dat bladen als Elsevier en FEM Business en weekblad Boerderij verkocht worden.

Signatuur

Elsevier stelt[1], dat het na de ontzuiling aan politieke signatuur heeft ingeboet, en dat de inhoud veelzijdiger en feitelijker is geworden. Men profileert zich als spreekbuis van de 'werkende ruggengraat van Nederland', en probeert deze groepen te helpen bij allerlei keuzeproblemen bij studie, werk, mode, persoonlijke en bedrijfsgerelateerde financiën en vrije tijd.

De signatuur is niettemin over het algemeen nog steeds rechts-conservatief te noemen. Op het gebied van integratie, immigratie, duurzame ontwikkeling en de opwarming van de aarde neemt het blad tamelijk uitgesproken standpunten in. In de editie van 1 augustus 2009 maakte Elsevier - naar aanleiding van een voorstel dat iets eerder bij de regering was ingediend door de Partij voor de Vrijheid - een eigen afweging van de kosten en baten die de komst van niet-westerse allochtonen naar Nederland sinds 1970 heeft opgeleverd. De uitkomst van deze berekeningen viel uit ten nadele van de beoordeelde groep[2]. Verder wordt er regelmatig van leer getrokken tegen de hoogte van de uitkeringen in Nederland en het aantal uitkeringstrekkers in het algemeen.

Tegelijkertijd is het blad ook sterk internationaal georiënteerd, met veel aandacht voor problemen in ontwikkelingslanden en de economieën in andere werelddelen zoals Zuidoost-Azië.

Oplagecijfers

Hoofdredacteuren

Bekende medewerkers

Literatuur

  • Gerry van der List: Meer dan een weekblad. De geschiedenis van Elsevier. Amsterdam: Bert Bakker, 2005.

Externe links

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. º over Elsevier
  2. º Elsevier, 1 augustus 2009: p. 14-17
  3. º Gecertificeerde jaarcijfers HOI 2011
  4. º Gecertificeerde jaarcijfers HOI 2012
  5. º oplage opiiebladen bijna stabiel svdj.nl
  6. º [1] Oplagecijfers NOM 2017. URL bezocht op 19 mei 2018.
rel=nofollow
rel=nofollow