Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Caroline Gennez

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
rel=nofollow

Caroline Paulette H.J. Gennez[5] (Sint-Truiden, 21 augustus 1975) is een Belgisch politica voor de Socialistische Partij Anders (sp.a), waarvan ze van 2007 tot 2011 partijvoorzitter was.

Biografie

Gennez begon op haar zesde met tennis. Zij was daar zo goed in dat zij werd toegelaten op de Vlaamse Tennisschool, in een tijd dat daar de basis werd gelegd voor latere successen van het Belgische vrouwentennis. Zij wist daar onder andere te winnen van Laurence Courtois (die op haar negentiende in de top 50 van de wereld stond). Een hernia maakte op veertienjarige leeftijd een einde aan een mogelijke tenniscarrière.[6]

Ook andere sporten hebben haar interesse. Sinds haar zevende jaar is zij een supporter van Sint-Truiden, de voetbalclub uit haar geboortestad. In haar middelbareschooltijd studeerde zij Latijn-Grieks. Gennez behaalde een licentiaatsdiploma in de politieke en sociale wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. Politiek raakte zij geïnteresseerd doordat zij ooit aanwezig was bij een lezing van Frank Vandenbroucke. De gedrevenheid waarmee deze politicus zijn verhaal deed, sprak haar als ex-sportster aan. De stap naar de politiek kwam later, toen Gennez, na vrijwilligerswerk te hebben gedaan in tehuizen voor vluchtelingen en mishandelde vrouwen, ervan overtuigd was geraakt dat alleen de overheid de situatie van de mensen kan verbeteren.[6] In het begin van haar politieke carrière gold zij als een protegee van Steve Stevaert, op wiens verzoek ze zich rond 2003/2004 in Mechelen vestigde.[7] Onder Stevaert werd ze ook ondervoorzitster van de partij. In 2005 volgde ze hem ad interim op als voorzitter van de sp.a, toen hij gouverneur van Limburg werd.[2] Een jaar voordien kwam ze begin juli na de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 voor de kieskring Antwerpen in het Vlaams Parlement terecht als opvolger van Maya Detiège, die aan haar mandaat verzaakte. Ze bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot eind 2007. Van midden juli 2004 tot begin november 2007 zat ze er de spa.-spirit-fractie voor.

In 2007 volgde ze Johan Vande Lanotte, die na een verkiezingsnederlaag ontslag nam, op als partijvoorzitter van sp.a. De partij zakte echter nog dieper weg en Gennez kreeg geregeld kritiek op haar werk van binnen de partij zelf. Eind 2011 liep haar mandaat af. Ze was geen kandidaat voor een tweede termijn.[8]

Ondertussen was ze na de volgende Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 teruggekeerd naar het Vlaams Parlement. Ze bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot begin juli 2010, waarna ze de overstap maakte naar de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

Bij de voorzittersverkiezingen in september 2011 werd ze opgevolgd door enig kandidaat Bruno Tobback. Zij drukte de hoop uit op het verwerven van een "toffe ministerpost", maar werd door Tobback niet gekozen als minister in de regering-Di Rupo. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 trok Gennez de sp.a-lijst te Mechelen.[9] Gennez werd verkozen, maar de sp.a werd naar de oppositie verwezen.

In 2013 schreef ze op vraag van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten een sociaal manifest.[10] Eind 2013 werd ze verkozen tot voorzitter van de Universitaire Associatie Brussel.[11] In januari 2014 bracht ze een boek uit, De Verschilligen[12], waarin ze een toekomstvisie neerschrijft over onderwijs, economie en politiek. Centraal in haar betoog staat het 'stakeholdersmodel' van de burger, waarbij ze pleit om de burger opnieuw deelgenoot te maken van de politieke besluitvorming. Tevens bevat het boek een pleidooi om de virtuele economie terug te brengen op mensenmaat[13]. Later dat jaar volgde ook een magazine met dezelfde naam[14].

Na de verkiezingen van 25 mei 2014 keerde Gennez opnieuw terug naar het Vlaams Parlement. Ze werd als lijsttrekker verkozen in de provincie Antwerpen. Sinds eind september 2014 maakt ze als vierde ondervoorzitter deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement.

Bibliografie

Sp.a en de naamsveranderingen

Externe link

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Caroline Gennez op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
Voorganger:
Dylan Casaer
Voorzitster JongSocialisten / Animo
1998 - 2003
Opvolger:
Laurent Winnock
Voorganger:
?
Ondervoorzitster sp.a
2003 - 2007
Opvolger:
Dirk Van der Maelen
Voorganger:
Steve Stevaert
Partijvoorzitster van de sp.a
2005
Opvolger:
Johan Vande Lanotte
Voorganger:
Johan Vande Lanotte
Partijvoorzitster van de sp.a
2007 - 2011
Opvolger:
Bruno Tobback
rel=nofollow