Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Bruno Gröning

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 4 nov 2014 om 03:40 (cat enz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Bruno Gröning (ook geschreven Groening, geboren als Bruno Groenkowski te Oliwa (bij Gdańsk), 30 mei 1906 – Parijs, 26 januari 1959) was een gebedsgenezer die in Duitsland bekend werd in de jaren ’40 en ’50 van de twintigste eeuw.

Leven

Bruno Gröning werd geboren in een katholieke familie in de omgeving van de toenmalige Duitse stad Danzig als vierde van zeven kinderen. Zijn vader was metselaar. Gröning volgde een opleiding voor de handel, maar koos later toch een beroep als handwerker. Volgens Gröning koos hij een andere richting omdat zijn vader wou dat hij ook een beroep in de bouw zou kiezen.[1]

Van 1925 tot 1929 had hij een klein bedrijf als timmerman en meubelmaker. Toen hij 21 was, trouwde hij met Gertrud. Zij kregen twee kinderen: Harald in 1930, en Günther in 1940. In 1929 moest hij echter zijn bedrijf stopzetten, en vond vervolgens geen vast werk.

Bruno’s zoon Harald overleed in 1939 wegens een probleem met de hartkleppen.

In 1943 werd hij opgeroepen voor de militaire dienst in de Wehrmacht. Hij vocht aan het oostfront, werd in december 1943 door een granaatsplinter verwond aan zijn linkerbovenbeen, en in februari 1944 aan zijn rechterbovenbeen. Begin 1945 moest hij terug naar het front, waar hij op 5 maart 1945 in Pommeren krijgsgevangene werd van de Sovjets. Nadat hij eind 1945 werd vrijgelaten, vestigde hij zich in Haigerseelbach in Duitsland en werkte hij als arbeider. Later woonde het gezin in een vluchtelingenkamp in Dillenburg. In 1949 overleed ook de jongste zoon Günther, aan een borstvliesontsteking (pleuris).

Gröning had een indringende blik en een opvallende krop.

Carrière als genezer

Terwijl hij in Dillenburg woonde, vonden mensen dat hij genezende krachten had.

Toen een familie van landbouwers hiervan hoorde, lieten zij Gröning op 14 maart 1949 naar Herford komen. Hun zoon, Dieter Hülsmann, leed aan spieratrofie en nadat Bruno Gröning ter plekke kwam, begon hij zich beter te voelen. De vader nam aan dat zijn zoon Dieter genezen was en zette alles in het werk om Grönings genezende kracht openbaar bekend te maken. (Dieter Hülsmann overleed echter in 1955 aan zijn ziekte.) Het nieuws over iemand die ook zware ziektes kon genezen, wekte grote belangstelling in het na-oorlogse Duitsland, met zijn armoede en vele oorlogsgehandicapten.

Van maart tot juni 1949 dromden er elke dag wel tot 5000 belangstellenden samen rond het huis van de familie Hülsmann, waar Gröning logeerde.

Toen de regering van de deelstaat Noordrijn-Westfalen Gröning in mei 1946 verbood om in het openbaar op te treden, week hij uit naar Rosenheim, waar de eigenaar van de boerderij Traberhof, deze ter beschikking stelde.

Het aantal bezoekers steeg tot tegen de 30.000. Gröning sprak de mensen op deze bijeenkomsten toe, en legde zijn visie uit over God. Hij maakte duidelijk dat de genezende kracht niet van hemzelf kwam, maar van God.

Maar intussen leed zijn privéleven onder de situatie. In 1949 gingen Gröning en zijn echtgenote uiteen, en in 1955 volgde de wettelijke scheiding.

In 1954 raakte Gröning in de krantenkoppen met een rechtszaak wegens het ’illegaal uitoefenen van de geneeskunst’. Om verder te kunnen werken ging hij aan het werk als Heilpraktikergehilfe, dus assistent in de erkende alternatieve geneeskunst.

In 1958 werd hij aangeklaagd omdat hij de dood van een meisje zou hebben veroorzaakt door te weigeren dat zij door een arts zou worden behandeld. Gröning werd veroordeeld tot het betalen van een geldboete en tot een voorwaardelijke gevangenisstraf, maar hij ging in beroep.

In november 1958 reisde hij naar Parijs om zich door een kankerspecialist te laten onderzoeken. Het onderzoek toonde aan dat hij maagkanker had in een gevorderd stadium. Op 8 december werd hij in Parijs geopereerd, maar het was onmogelijk de grote tumor te verwijderen. Op 22 januari moest hij opnieuw geopereerd worden, nu aan de dikke darm. Op 26 januari 1959 overleed hij. De rechtszaak tegen hem werd bijgevolg geseponeerd.

Hij werd begraven te Dillenburg, waar zijn graf een pelgrimsoord werd voor zijn aanhangers.

Methode

Gröning vroeg de mensen in God te geloven en te vertrouwen. Hij beschouwde gezondheid, anders dan ziekte en ongemakken, als de natuurlijke staat van alle levende wezens. Een van zijn kenspreuken was: „Ongeneeslijkheid bestaat niet.” Gröning stelde dat gezondheid (en de genezing van ziekten) wordt bewerkstelligd door de absorptie van een geestelijke levenskracht in de vorm van fijnstoffelijke energiestromen. Deze werd door hem „heilstroom” (Duits: „Heilstrom”) genoemd, en zou overeenkomen met de natuurkracht die in Japan als reiki bekend staat.

Nawerking

Een groep sympathisanten en aanhangers van zijn leer organiseerde zich als de „Bruno Gröning Vriendenkring” (Bruno Gröning Freundeskreis of Bruno Groening Circle of Friends). Deze kring werd tijdens Grönings leven opgericht. Na zijn dood werd de groep in 1979 nieuw leven ingeblazen door een Oostenrijkse onderwijzeres, Greta Hausler. De Vriendenkring produceert in onverminderde mate geschriften over hem.

Bij de voorstelling dat ook nu nog genezingen gebeuren door Bruno Gröning, werkt een facet van het spiritisme mee: „Aangezien de opname van de goddelijke heilstroom, om dat deze van geestelijke natuur is, niet aan Bruno Grönings lichaam gebonden is, kan men dus ook vandaag nog, na zijn dood in het jaar 1959, hulp en genezing ervaren.”[2]

In 1992 werd door de arts Matthias Kamp een Medisch Wetenschappelijke Vakgroep (MWV; van: Medizinisch-wissenschaftliche Fachgruppe, MWF) gesticht. Deze heeft zich ten doel gesteld om de hulp en de genezingen door Bruno Grönings methode zoveel mogelijk te registreren, controleren, medisch te laten bevestigen, en deze documentatie ter beschikking te stellen van anderen.

Critici noemen de beweging rond Bruno Gröning een ’Nieuwe Religieuze Beweging’. Het eindrapport van de Duitse commissie die onderzoek deed naar religieuze bewegingen, concludeert dat aangezien Gröning zelf zou hebben gezegd dat hij door God werd gezonden, de vandaag bestaande Bruno Gröning Vriendenkring als een uit de christelijk-spiritistische traditie stammende genezingsgemeenschap kan worden gezien.[3]

Het wordt als gevaarlijk geacht wanneer men zijn leuze „Ongeneeslijk bestaat niet” zonder bedenken overneemt. Dit zou er in het extreemste geval toe kunnen leiden dat patiënten een medische raad of behandeling niet aannemen.[3] Blijkbaar sluiten zich ook geschoolde en erkende artsen aan bij de Bruno Gröning Vriendenkring.[3] Er valt af te wachten of er in de toekomst mogelijkheden zijn om de genezingservaringen te toetsen volgens erkende wetenschappelijke standaarden.[3]

Links

Pro

Contra

Verwijzingen

  1. º Gröning, autobiografie, vermeld in: Matthias Kamp, Revolution, p. 35
  2. º (de) Hilfe und Heilung auf geistigem Wege durch die Lehre Bruno Grönings. Kurzinformation. Mönchengladbach o.J. / Geciteerd in: Endbericht der Enquete-Kommission „Sogenannte Sekten und Psychogruppen“ 9 juni 1998; p. 228. (Eigen vertaling)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 (de) Endbericht der Enquete-Kommission „Sogenannte Sekten und Psychogruppen“ 9 juni 1998; p. 136.
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Bruno_Gröning&oldid=152487"