Biofeedback

De term biofeedback (samengesteld uit het Grieks: βίος, bios „leven” en het Engelse feedback, „terugkoppeling”, „terugmelding”) is een methode om lichamelijke reacties die niet direct met de zintuigen waarneembaar zijn of die gewoonlijk onbewust verlopen met behulp van technische (dikwijls elektronische) hulpmiddelen kenbaar te maken. Gespannenheid en stress gaan bijvoorbeeld vaak samen met een verhoogde spierspanning of hartslag. Met speciale apparatuur kan deze activiteit worden omgezet in door de patiënt waarneembare signalen. Dit kan een geluidssignaal zijn (een toon die varieert in hoogte, geluidssterkte of geluidskleur) of een visueel signaal (een wijzer of een balkengrafiek). Door deze signalen waarneembaar te maken wordt het gemakkelijker om deze activiteit te controleren, bijvoorbeeld met als doel het activatieniveau te verlagen en daardoor mogelijk de psychische klachten te verlichten. Biofeedback houdt geen enkel verband met de bioresonantietherapie.

Geschiedenis

Biofeedback werd ontdekt in de jaren 1970. Het eerste gebruik van biofeedback was bij het onderzoek van alfagolven met de biofeedback EEG (electro-encephalogram). De uitvinders van de moderne ontspanningstechnieken, Edmund Jacobson met progressieve spierontspanning, en Alfonso Caycedo met ontspanningstherapie, maakten gebruik van deze technieken om de werkzaamheid van hun methoden te meten. Een van de nieuwere toepassingen van biofeedback in de laatste tien jaar is de biofeedback EMG (electromyografie), een onderzoekstechniek waarbij de elektrische activiteit van spieren wordt gemeten.