Ascese

Ascese (van het Griekse ἄσκησις, askèsis = oefening, training) betekent in het huidige taalgebruik in het algemeen een zich vrijwillig onthouden van bepaalde genoegens om een bepaald doel te bereiken dat men van een hogere waarde beschouwt. Dikwijls gaat het erom hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen. Ascese in deze betekenis kan gepaard gaan met zelfkastijding.

Griekse Oudheid

Het woord is afgeleid van het Griekse werkwoord ἀσκεῖν: oefenen. In de oudheid betekende het in Griekenland oorspronkelijk de training van atleten. Daarna werd het begrip uitgebreid tot de beoefening van wijsheid, deugd en vroomheid (zie o.m. de Stoa). In religieuze zin is het het streven naar beheersing of onderdrukking van natuurlijke behoeften om tot een vorm van reinheid te komen. Vasten en seksuele onthouding zijn in die zin vormen van ascese.

India

In India werd ascese waarschijnlijk al sinds tenminste 1500 voor Christus gepraktiseerd. In talrijke religies en in de gedragsnormen van volken in India wordt ascese als iets positiefs gezien en wordt deze dikwijls volgens vaste regels, tijdelijk of standvastig, individueel of collectief uitgeoefend. Tijdelijke ascetische oefeningen, zoals het observeren van regelmatig terugkerende boet-, vasten- of treurtijden, onthouding en harding komen dikwijls voor tijdens de voorbereiding op overgangsriten.

Doelen

De doelen van een ascetische levenshouding kunnen verschillen. Het kan een vorm van boetedoening zijn, zichzelf offeren aan een godheid, een middel tot discipline voor het geestelijk leven, het verkrijgen van bovennatuurlijke krachten of het verwerven van verdienste voor het hiernamaals. Ook kan het zijn dat men het (eigen) lichaam of dit bestaan zelf slecht of waardeloos acht en de versterving zoekt.

Bijbel

In de bijbel is ascese geen doel op zich, aangezien de schepping als goed wordt voorgesteld en de mens daarin geen minderwaardig wezen is. Wel wordt in het Nieuwe Testament matigheid gepredikt. Het christendom kende echter wel (soms extreme) vormen van ascese zoals het kluizenaars- en kloosterbestaan, gebaseerd op geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.

Gnosis

Sommige gnostische geschriften zijn ascetisch gekleurd. In vele gnostische gemeenschappen in de Oudheid werd een vorm van ascese (seksuele onthouding, vasten, vegetarische voeding) gezien als een noodzakelijk voor redding. Het motief van de gnostici was een radicale afwijzing van de ’wereld’. Ook in het manicheïsme, een religie die in de derde eeuw ontstond onder invloed van gnostische ideeën, beklemtoonde de noodzaak van een leven van onthouding. De manicheeërs verwachtten van hun elite (Latijn: electi: de „gekozenen” of „uitverkorenen”) levenslange seksuele abstinentie, een leven in armoede en veelvuldig en streng vasten.

In andere gnostische bewegingen was ascese niet zo populair.

Ook nu nog komt in verschillende culturen zelfkastijding voor als vorm van ascese.

Externe links

• 'Ascese en celibaat'

  (en) Asceticism, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: )

  (en) Ascetics, in: Jewish Encyclopedia, New York: Funk & Wagnalls, 1901-1906. (vertaal via: )

  (en) Ascese, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: )