Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alfred Dreyfus
Alfred Dreyfus (Mulhouse, 9 oktober 1859 – Parijs, 12 juli 1935) was een Joods-Franse officier, die vooral bekend werd door de naar hem genoemde Dreyfusaffaire.
Dreyfus werd op 15 oktober 1894 gearresteerd op grond van valse documenten waaruit zou blijken dat hij verraad zou hebben gepleegd (hij zou een spion zijn voor het keizerrijk Duitsland); het feit dat hij een jood was had met dit alles te maken.[1] Hij werd op 5 januari 1895 uit zijn rang gezet, zijn insignes werden afgerukt, zijn zwaard gebroken. "Mort aux juifs!" (dood aan de joden!) brulde de meute. Korte tijd later werd hij veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, uit te zitten op het beruchte Duivelseiland.
Zijn veroordeling veroorzaakte veel opschudding en diverse personen hebben zich beijverd hem vrij te krijgen. De bekende Franse schrijver Émile Zola heeft zich voor zijn vrijlating en rehabilitatie ingezet met zijn beroemde open brief uit 1898 getiteld J'accuse...!. Daarin werd ook de naam van de werkelijke spion vermeld, de Franse majoor Ferdinand Walsin-Esterhazy.
Op 19 september 1899 kreeg Dreyfus gratie (nog geen vrijspraak) en werd hij vrijgelaten. Pas op 12 juli 1906 werd hij volledig vrijgesproken van de hem ten laste gelegde aanklachten.
Dreyfus zou later weer terugkeren in het leger als majoor maar door zijn slechte gezondheid werd hij in 1907 eervol ontslagen. In de Eerste Wereldoorlog keerde hij nog terug en werd uiteindelijk gepromoveerd tot luitenant-kolonel.
Rehabilitatie
Op 12 juli 2006, precies honderd jaar na de vrijspraak van Dreyfus, werd hij officieel gerehabiliteerd door president Chirac. De plechtigheid vond plaats op de binnenplaats van de École Militaire, de plaats waar op 5 januari 1895 de openbare vernedering van de kapitein had plaatsgevonden. Chirac noemde het vonnis een doelbewuste poging om de haat tegen de joden aan te wakkeren.[2]
Bibliografie
- Lettres d'un innocent (1898)
- Les lettres du capitaine Dreyfus à sa femme (1899, geschreven op Duivelseiland)
- Cinq ans de ma vie (1901)
- Souvenirs et correspondance (postuum uitgebracht in 1936)
Referentie
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Alfred Dreyfus op Wikimedia Commons.