Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Adhémar Hennaut: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 23: Regel 23:


== Levensloop ==
== Levensloop ==
In 1917 werkte Hennaut in [[Rotterdam (stad)|Rotterdam]] als schilder, waardoor hij [[Nederlands]] leerde. Hij zette aldaar ook zijn eerste stappen in een [[vakbond]]. In 1919 was hij werkzaam in [[Brussel (stad)|Brussel]]. In 1921 behoorde hij tot de stichtende leden van de ''[[Kommunistische Partij van België]]'' (KBP) en in 1923 was hij tijdelijk secretaris-generaal van deze partij. Aangezien hij het Nederlands machtig was, werd hij ook redacteur bij de ''[[Roode Vaan]]'', het Nederlandstalige partijblad. Op het partijcongres van 11 en 12 maart 1928 kwam het tot een botsing tussen de partijleiding en de [[Trotskisme|troskische]] fractie (waaronder Hennaut), die vervolgens uit de partij werd gezet. Hierop zette hij met [[War van Overstraeten]] en [[Léon Lesoil]] de ''[[Kommunistische Oppositie]]'' op. Tot 1933 proberen ze nog samen te werken met de KBP.
In 1917 werkte Hennaut in [[Rotterdam (stad)|Rotterdam]] als schilder, waardoor hij [[Nederlands]] leerde. Hij zette aldaar ook zijn eerste stappen in een [[vakbond]]. In 1919 was hij werkzaam in [[Brussel (stad)|Brussel]]. In 1921 behoorde hij tot de stichtende leden van de ''[[Kommunistische Partij van België]]'' (KBP) en in 1923 was hij tijdelijk secretaris-generaal van deze partij. Omdat hij het Nederlands machtig was werd hij ook redacteur bij de ''[[Roode Vaan]]'', het Nederlandstalige partijblad. Op het partijcongres van 11 en 12 maart 1928 kwam het tot een botsing tussen de partijleiding en de [[Trotskisme|troskische]] fractie (waaronder Hennaut), die vervolgens uit de partij werd gezet. Hierop zette hij met [[War van Overstraeten]] en [[Léon Lesoil]] de ''[[Kommunistische Oppositie]]'' op. Tot 1933 proberen ze vruchteloos nog samen te werken met de KBP.


De ''Kommunistische Oppositie'' behaalde bij de [[Belgische verkiezingen 1929|verkiezingen van 1929]] een bijzonder slechte uitslag.  
De ''Kommunistische Oppositie'' behaalde bij de [[Belgische verkiezingen 1929|verkiezingen van 1929]] een bijzonder slechte uitslag.  


In 1929 ontstond er tevens een discussie tussen de Belgen en Trotski over de aanleg van de [[Trans-Mantsjoerische spoorlijn]]. De [[China|Chinezen]] onder de nieuwe president [[Chiang Kai-shek]] eisten dat de Russen de controle over de spoorlijn zouden opgeven. De meerderheid van de Belgische Trotskisten vond de houding van Rusland [[imperalisme|imperialistisch]], terwijl Trotski het hier niet mee eens was, en stelde dat imperialisme een [[kpitalisme|kapitalistische]] idee was, zodat de USSR per definitie niet imperealistisch kon zijn. De zaak van de Chinese spoorlijn leidde tot een schisma: de meerderheid van de Belgische Trotskisten brak met Trotski (!) en richtte onder leiding van Van Overstraeten de ''[[Liga van Internationale Kommunisten]]'' (LIK) op, die onder leiding van [[Adhémar Hennaut]] zou komen.  
In 1929 ontstond er een discussie tussen de Belgen en Trotski over de aanleg van de [[Trans-Mantsjoerische spoorlijn]]. De [[China|Chinezen]] onder de nieuwe president [[Chiang Kai-shek]] eisten dat de Russen de controle over de spoorlijn zouden opgeven. De meerderheid van de Belgische Trotskisten vond de houding van Rusland [[imperalisme|imperialistisch]], een visie Trotski het hier niet mee eens was. Trotski stelde dat imperialisme een [[kpitalisme|kapitalistische]] idee was zodat de USSR per definitie niet imperealistisch kon zijn. De zaak van de Chinese spoorlijn leidde tot een schisma: de meerderheid van de Belgische Trotskisten brak met Trotski (!) en richtte onder leiding van Van Overstraeten de ''[[Liga van Internationale Kommunisten]]'' (LIK) op, die al gauw onder leiding van [[Adhémar Hennaut]] zou komen.  
De Trotski-getrouwe Trotskisten onder leiding van Léon Lesoil groepeerden zich onder de noemer ''[[Linkse Kommunistische Oppositie]]'' (LKO). Deze groepering werd later omgevormd tot de ''Ligue Communiste Internationaliste'' en zou omstreeks 1934-'35 grotendeels door de [[entrisme]]-strategie opgaan in de [[Belgische Werkliedenpartij]] (BWP).
De Trotski-getrouwe Trotskisten onder leiding van Léon Lesoil groepeerden zich onder de noemer ''[[Linkse Kommunistische Oppositie]]'' (LKO). Deze groepering werd later omgevormd tot de ''Ligue Communiste Internationaliste'' en zou omstreeks 1934-'35 grotendeels door de [[entrisme]]-strategie opgaan in de [[Belgische Werkliedenpartij]] (BWP).



Huidige versie van 23 okt 2019 om 20:17

rel=nofollow

Adhémar Hennaut (Jumet, 4 maart 1899Eigenbrakel, 26 maart 1977)[1] was een Belgische syndicalist, redacteur en politicus voor onder meer de KPB.

Levensloop

In 1917 werkte Hennaut in Rotterdam als schilder, waardoor hij Nederlands leerde. Hij zette aldaar ook zijn eerste stappen in een vakbond. In 1919 was hij werkzaam in Brussel. In 1921 behoorde hij tot de stichtende leden van de Kommunistische Partij van België (KBP) en in 1923 was hij tijdelijk secretaris-generaal van deze partij. Omdat hij het Nederlands machtig was werd hij ook redacteur bij de Roode Vaan, het Nederlandstalige partijblad. Op het partijcongres van 11 en 12 maart 1928 kwam het tot een botsing tussen de partijleiding en de troskische fractie (waaronder Hennaut), die vervolgens uit de partij werd gezet. Hierop zette hij met War van Overstraeten en Léon Lesoil de Kommunistische Oppositie op. Tot 1933 proberen ze vruchteloos nog samen te werken met de KBP.

De Kommunistische Oppositie behaalde bij de verkiezingen van 1929 een bijzonder slechte uitslag.

In 1929 ontstond er een discussie tussen de Belgen en Trotski over de aanleg van de Trans-Mantsjoerische spoorlijn. De Chinezen onder de nieuwe president Chiang Kai-shek eisten dat de Russen de controle over de spoorlijn zouden opgeven. De meerderheid van de Belgische Trotskisten vond de houding van Rusland imperialistisch, een visie Trotski het hier niet mee eens was. Trotski stelde dat imperialisme een kapitalistische idee was zodat de USSR per definitie niet imperealistisch kon zijn. De zaak van de Chinese spoorlijn leidde tot een schisma: de meerderheid van de Belgische Trotskisten brak met Trotski (!) en richtte onder leiding van Van Overstraeten de Liga van Internationale Kommunisten (LIK) op, die al gauw onder leiding van Adhémar Hennaut zou komen. De Trotski-getrouwe Trotskisten onder leiding van Léon Lesoil groepeerden zich onder de noemer Linkse Kommunistische Oppositie (LKO). Deze groepering werd later omgevormd tot de Ligue Communiste Internationaliste en zou omstreeks 1934-'35 grotendeels door de entrisme-strategie opgaan in de Belgische Werkliedenpartij (BWP).

Tijdens de jaren 30 trachtte Hennaut nog verschillende malen zonder succes de versnipperde linkse partijen en actiegroepen te verzoenen en hergroeperen. Hij trachtte onder meer samen te werken met Italiaanse immigranten die geïnspireerd waren door de invulling van het leninisme door Amadeo Bordiga. De samenwerking liep spaak omdat Hennaut hun standpunt met betrekking tot de Spaanse Burgeroorlog te passief vond.

Op 16 november 1933 schreef Leon Trotski (onder het pseudoniem G. Gourov) een brief waarin hij Hennaut ernstig bekritiseerde, omdat Hennaut tegen de Vierde Internationale was.[2] Aangezien alle pogingen tot samenwerkingen met andere fracties mislukten, verschrompelde de LIK-LCI tot een kleine kring rond Hennaut, en werd er niet meer opgekomen bij verkiezingen.[3][4]

Na de Tweede Wereldoorlog bleef Hennaut nog wel corresponderen met andere militanten, maar zelf was hij niet meer actief.

Op 26 maart 1977 pleegde hij zelfmoord.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
Voorganger:
?
Secretaris-generaal van de KPB
1923
Opvolger:
?