Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joseph Veerman
Jos Veerman (Deurne 23 mei 1905) - 1999) was een lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog.
Op 27 april 1929 trouwde hij met Lucy Tyck. Verman werkte in Deurne als politieagent.
Tijdens de mobilisatie aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd Veerman opgeroepen als reservesoldaat in Frankrijk. De gevechten waren echter voorbij voor hij in actieve dienst trad, en hj was snel terug in Deurne.
Via de Nationale Koninklijke Beweging kwam Veerman in contact met Marcel Louette, de leider van de Witte Brigade. Veerman werd een van de kopstukken van de weersanders binnen het politiekorps (samen met André Hermans en Albert Spitaels).
Vaanf 1942 begonnen de Duitsers razzia's tegen de Joodse bevolking in Antwerpen. Veerman ving in zijn huis aan de Meeuwenhoflei vanaf 1943 het Joodse gezin Salomon onderduiken (grootvader, ouders en drie kinderen). Nadat het Joodse gezin (minus de aan een natuurlijke dood overleden grootvader) erin slaagde te vluchten naar Zwitserland, ving Veerman de zestienjaige verzetsjongen Rik Tichelbaut op. In november 1943 vielen de duitsers het huis binnen, maar Tichelbaut wist te ontsnappen via de tuin.
Veerman besloot hierna onder te duiken bij een slager aan de Lakborslei. Op 14 januari 1944 werd zijn colelga en medeverzetsstrijder Albert Spitaels gearresteerd en gefolterd. Veerman bracht dezelfde dag toevalig een bezoekje thuis en werd gearresteerd door de SiPo. Diezelfde nacht werden uiteindelijk op één na (Jos Torfs die tijdens een schemutseling wist te ontsnappen) àlle Deurnese politiemannen opgepakt, hoewel er in het korps ook agenten waren die met de Duitsers sympathiseerden. 43 agenten, waaronder Veerman, worden uiteindelijk doorgestuurd naar concentratiekampen. Slechts 8 van de 66 gearresteerde agenten zullen de oorlog overleven.
Veerman, Spitaels en Hermans werden door de SiPo in de Elisabethlei gemarteld, en vervolgens opgesloten in de gevangenis aan de Begijnenstraat. Veerman kon hier nog een briefje naar zijn vrouw sturen, en zij wist een pak suiker te laten bezorgen, een belangrijke energiebron. Nog steeds op 14 januari werden alledrie de gevangen overgebracht naar het Fort van Breendonk, waar Veerman zou blijven tot 29 februari 1944. In Breendonk zou hij onder meer gefolterd wrden door Fernand Wyss, een man met wie hij in de boksclub zat, en een man die de politie haatte nadat hijzelf werd afgekeurd. Op februari werd het kamp omwille van het oprukkende Rode leger met de trein verplaatst naar het concentratiekamp van Mittelbau-Dora. Van de zeventig gevangen in de treincoupé overleven er maar 20 de treineis. Op 12 april werd het kamp bevrijd.
Na de bevrijding bracht veerman maanden door in het Antwerpse ziekenhuis Sint-Vincentius.
Op 21 mei 1944 werden veerman en zijn collega's overgeplaatst naar de gevangenis van Keulen, en nadat deze stad werd gebombardeerd doord e geallieerden, werden ze overgeplaatst naar het werkkamp van Gross-Strehlitz. Met zestien andere agenten werd hij 31 oktober overgeplaatst naar het concentratiekamp Groß-Rosen, waar hij nummer 82608 krijgt en moet werken in een steengroeve.
Trivia
- Kleinzoon Ben Michiels schreef het boek 'Bruine Suiker' over het leven van zijn grootvader.[1]
- Achterkleinzoon Andy maakte van het boek Bruine Suiker het theaterstuk Paradis Perdus dat het verhaal van Veerman en zijn collega's vertelt.Het stuk werd onder meer opgevoerd in het Fort van Breendonk.[2][3]
- Op 15 januari 2018 werd aan het Wim Saerensplein een vredesmonument opgericht ter hedenking van Veerman en zijn collega's.[4]
Bronnen
We jankten als kleine kinderen
Bronnen, noten en/of referenties
|