Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Marianela Núñez
| Marianela Núñez | ||
| Marianela Núñez tijdens een curtain call voor The Sleeping Beauty van het Royal Ballet | ||
| Marianela Núñez tijdens een curtain call voor The Sleeping Beauty van het Royal Ballet | ||
| Achtergrondinformatie | ||
| Geboren | San Martín, 23 maart 1982 | |
| Beroep(en) | Balletdanseres | |
Marianela Núñez (San Martín, 23 maart 1982) is een Argentijns balletdanseres. Ze is soliste bij het Royal Ballet in Londen.
Biografie
Núñez begon met balletlessen toen ze drie jaar oud was en op haar achtste werd ze toegelaten tot het Instituto Superior de Arte van het Teatro Colón in Buenos Aires. Daar volgde ze lessen totdat ze op haar veertiende werd gevraagd toe te treden tot het Corps de ballet van het Royal Ballet. Ze werd geselecteerd om deel te nemen aan een tour door Argentinië als soliste met het Cubaanse Ballet Clasico de la Habama. In 1997 koos Maximiliano Guerra haar als zijn danspartner op het Wereld Ballet Festival van Japan. Daarna werd ze uitgenodigd om met Teatro Colón door Europa en de Verenigde Staten te touren als gastdanser.
In september 1997 begon ze aan the Graduate Course van The Royal Ballet School en aan het einde van dat jaar danste ze de vrouwelijke hoofdrol in Kenneth MacMillan’s Soirée Musicale tijdens het gala ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Dame Ninette de Valois. Ook danste ze de titelrol in Raymonda Acte III en een solo in La Bayadère tijdens een schooloptreden. Ze trad toe tot het Royal Ballet aan het begin van het seizoen 1998/99, toen ze 16 jaar oud was, en ze werd gepromoveerd tot eerste solist in 2001 en tot principal in september 2002.
Sinds ze toegetreden is tot het gezelschap heeft ze o.a. gedanst in; Kenneth MacMillan’s Concerto, Romeo en Julia, Mitzi Caspar en Princess Louise in Mayerling, Elite Syncopations, Lescaut’s Maîtresse in Manon, Frederick Ashton’s Cinderella, La fille mal gardée, Monotones I, Les Rendezvous, Dante Sonata, La Valse, Ondine, Daphnis and Chloë, Isabel Fitton in Macmillan's Enigma Variations, de titelrol in Allice's Adventures in Wonderland, Ballo della Regina, Prinses Belle Rose in The Prince of the Pagodas en Birthday Offering.
Andere rollen omvatten de pas de trois in Rudolf Nureyev’s productie van Raymonda Act III, Nijinska’s Les Biches, een nimf in Nijinsky’s L’Aprés-Midi D’un Faune, Swanilda en Aurora in Ninette de Valois’ productie van Coppélia, de zwarte koningin in Checkmate, Myrtha en Pas de six in Peter Wright’s Giselle, de Pas de deux van Petipa’s Diana and Acteon tijdens the White Night Gala (Juli 2000), Odette/Odile in Anthony Dowell’s productie van Het Zwanenmeer, de Suikertaartfee in Sir Peter Wright’s productie van De Notenkraker, Ashley Page’s This House Will Burn, de 1ste Pas de trois in Balanchine’s Agon, Kitri in Nureyev’s productie van Don Quixote, Olga in John Cranko’s Onegin, het pas de deux met Inaki Urlezaga in Stephen Baynes’ Beyond Bach, Antony Tudor’s The Leaves Are Fading, Nikiya en Gamzatti in Natalia Makarova’s productie van La Bayadère, the Fairy of Vitality, Lila Fee and Aurora in haar productie van De Schone Slaapster, Nacho Duato’s Por Vos Muero, William Forsythe’s In the middle, somewhat elevated, Jiří Kylián’s Sinfonietta, L’Hiver in David Bintley’s Les Saisons, Polyhimnia in Balanchine’s Apollo, Tchaikovsky Pas de deux en Choleric in zijn The Four Temperaments, de Lila Fee en Aurora in de Monica Mason en Christopher Newton productie van De Schone Slaapster, the Queen of Fire in Christopher Wheeldon’s Fire variation in Homage to the Queen, the Solo Girl in Alastair Marriott’s Tanglewood, Glen Tetley’s Voluntaries, Johan Kobborg’s productie van Napoli Divertissements en de vrouwelijke hoofdrol in Diamonds in Balanchine's Jewels.
Ze heeft rollen gecreëerd in twee werken van de 1999 Dance Bites tour: Will Tuckett’s Love’s Fool en Mark Baldwin’s Towards Poetry en ze heeft een rol gemaakt in Matthew Hart’s Acheron’s Dream voor The New Works in de Linbury Studio Theatre (2000), Javier De Frutos’ The Misty Frontier(2001). In 2003 creëerde ze de rol in La Grêle in David Bintley’s Les Saisons, Christopher Wheeldon’s DGV (Danse à grande vitesse)(2006) en de stripper in Will Tuckett’s The Seven Deadly Sins (2007).
Ze is meerdere malen op de Britste nationale TV verschenen. O.a. in de BBC uitzending van Daphnis and Chloë en La fille mal gardée op BBC2 in februari 2005. Ze maakte ook haar debut door het dansen van de Pas de deux van Le Corsaire voor A Curtain Call for Aid Asian Tsunami benefietvoorstelling, uitgezonden in december 2006.
Ze is geroemd voor een verfijnd gevoel voor stijl, en voor het weergeven van een uniek begrip voor de stijl van de choreograaf Frederick Ashton. Núñez won in 2005 de Richard Sherrington Award voor Beste Vrouwelijke Danser. In 2006 voerde Núñez meerdere de productie van Doornroosje uit, zowel als de Lila Fee en als Aurora. Critici waren onder de indruk van de warmte van haar Lila Fee. Haar Aurora werd de mooiste van The Royal Ballet genoemd sinds 1946. In juli 2006 in het Sadler's Wells Theatre, Londen, ging Núñez een partnerschap aan met Carlos Acosta in de veeleisende Diana en Acteon pas de deux, tijdens de voorstelling "Acosta and Friends". Dit was, voor velen, het hoogtepunt van de voorstelling. In januari 2007 werd Núñez genomineerd voor een Laurence Olivier Award voor haar optredens in Chroma en De Schone Slaapster in het Royal Opera House en in het programma van Carlos Acosta's bij Sadler's Wells. Begin 2007 nam Núñez opnieuw de leiding in Het Zwanenmeer. Eeen vooraanstaande criticus merkte op: "elk gebaar zingt, elke stap is lichtgevend van emotie. Het resultaat is subliem".
In juli 2007 voerde Núñez de De stervende zwaan op in het Grand Opera House, York. Ze was speciaal geselecteerd voor dit moeilijke stuk van Marguerite Porter vanwege de eenvoud en de zuiverheid van haar stijl. Ze maakte haar debuut in Londen als Julia in MacMillan's Romeo en Julia in mei 2008. The Royal Ballet opende het seizoen 2008/2009 op zaterdag 4 oktober met Núñez gecast als Odette / Odile in Het Zwanenmeer. Vanwege de blessure van andere dansers, danstte Núñez ook Odette / Odile bij de volgende twee voorstellingen, maandag en dinsdag, 6 en 7 oktober. Giannandrea Poesio schreef over haar Zwanenmeer: "Haar benadering van een van de moeilijkste onderdelen van het 19e-eeuwse repertoire is gewoon voorbeeldig, en ik twijfel er niet aan dat haar gloed en technisch vlekkeloze interpretatie is voorbestemd om nog lang herinnerd te worden in de geschiedenis, samen met die van andere unieke artiesten."
In december 2008 trad ze op als Gamzatti in La Bayadère naast Roberto Bolle als Solor en Svetlana Zakharova als Nikiya in La Scala, Milaan. In januari 2010, naar aanleiding van haar optredens als Aurora in Doornroosje voor The Royal Ballet, beschreef veteraan criticus Clement Crisp, Núñez als "enorm intelligent als performer".
Privé leven
Nuñèz is getrouwd met mededanser en veelvuldig danspartner Thiago Soares. Het koppel leerde elkaar kennen toen Soares toetrad tot het Royal Ballet en de twee verloofden zich in december 2006, nadat Soares voor Nuñèz op de knieën ging tijdens de Curtain Call na een voorstelling van De Schone Slaapster. Ze trouwden in Buenos Aires in juli 2011.
Repertoire
- Kitri - Don Quixote
- Swanilda - Coppélia
- Prinses Aurora and de Lila Fee - De Schone Slaapster
- Suikertaartfee - De Notenkraker
- Gamzatti en Nikiya - La Bayadère
- Olga - Onegin
- Sylvia - Sylvia
- Lise - La fille mal gardée
- Odette/Odile - Het Zwanenmeer
- Julia - Romeo en Julia
- Giselle en Myrtha - Giselle
- Diana and Actaeon pas de deux, Le Corsaire pas de deux, Tchaikovsky pas de deux, Winter Dreams pas de deux
- Rollen in Monotones I, Agon, Les Rendezvous, La Valse, Diamonds, Tzigane en werken van Balanchine, Forsythe, Tetley, Page, Tudor, Kylián, Wheeldon en Tuckett.
- Ze creëerde rollen in DGV (danse à grande vitesse) en The Seven Deadly Sins.
Prijzen
2013 Laurence Olivier Award voor Outstanding Achievement in Dance
Externe link
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Marianela Núñez op Wikimedia Commons.
| Bronnen, noten en/of referenties
|