Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Abraham Isaac Kook: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Abraham Isaac Kook''' (Hebreeuws: {{Heb|הרב אברהם יצחק הכהן קוק}}, ''HaRav Avraham Yitzchak HaCohen Kook'', ook bekend onder het acroniem {{He...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Abraham Isaak Kook studeerde Tora, Talmoed en Kabbala in Ludsen, Dünaburg en aan de beroemde [[jesjiva]] van Valoshyn (tegenwoordig in Wit-Rusland). Van 1888 tot 1904 was hij rabbijn in Žeimelis, van 1895 tot 1904 was hij rabbijn in de naburige stad Bauska. In 1904 emigreerde hij naar Palestina als onderdeel van de tweede [[alija]]. Hij kwam op 13 mei aan te Jaffa. Als opperrabbijn van Jaffa en omstreken vestigde Abraham Isaak Kook zich in Neve Tzedek ({{Heb|נווה צדק}}), een nederzetting in het zuidwesten van het huidige Tel Aviv. In 1919 werd hij opperrabbijn van Jeruzalem. | Abraham Isaak Kook studeerde Tora, Talmoed en Kabbala in Ludsen, Dünaburg en aan de beroemde [[jesjiva]] van Valoshyn (tegenwoordig in Wit-Rusland). Van 1888 tot 1904 was hij rabbijn in Žeimelis, van 1895 tot 1904 was hij rabbijn in de naburige stad Bauska. In 1904 emigreerde hij naar Palestina als onderdeel van de tweede [[alija]]. Hij kwam op 13 mei aan te Jaffa. Als opperrabbijn van Jaffa en omstreken vestigde Abraham Isaak Kook zich in Neve Tzedek ({{Heb|נווה צדק}}), een nederzetting in het zuidwesten van het huidige Tel Aviv. In 1919 werd hij opperrabbijn van Jeruzalem. | ||
Vanaf 1921 was Abraham Isaac Kook de eerste asjkenazische | Vanaf 1921 was Abraham Isaac Kook de eerste asjkenazische grootrabbijn voor Palestina, een rang die later werd overgenomen door de Grootrabbijnen van Israël. In die hoedanigheid stichtte hij de Associatie van de Grootrabbinaten van Israël, de Rabbanut, en Israëls Nationale Rabbinale Rechtbanken (''Av Bet Din''), die samenwerken met de Israëlische regering en verantwoordelijk zijn voor juridische aangelegenheden zoals huwelijk, echtscheiding, bekering en onderwijs. | ||
Hij regelde politieke allianties tussen seculiere zionisten en aanhangers van het religieuze zionisme. Volgens zijn theologisch systeem zag hij de jeugdige, seculiere en zelfs antireligieuze, socialistische pioniers, de chalutzim, als onderdeel van een groots goddelijk plan waardoor het volk Israël zou worden verlost uit hun tweeduizend jaar durende [[diaspora]] (Hebreeuws {{Heb|גלות}} ''galut'', Jiddisch: ’golus’). | Hij regelde politieke allianties tussen seculiere zionisten en aanhangers van het religieuze zionisme. Volgens zijn theologisch systeem zag hij de jeugdige, seculiere en zelfs antireligieuze, socialistische pioniers, de chalutzim, als onderdeel van een groots goddelijk plan waardoor het volk Israël zou worden verlost uit hun tweeduizend jaar durende [[diaspora]] (Hebreeuws {{Heb|גלות}} ''galut'', Jiddisch: ’golus’). | ||
Zijn medegevoel voor seculiere Joden wekte de argwaan van zijn | Zijn medegevoel voor seculiere Joden wekte de argwaan van zijn [[charedi]]-tegenstanders, van wie sommigen behoorden tot het oude rabbinale establishment dat had bestaan sinds de tijd van de Turkse controle over Palestina. Hun leider, Rabbi Joseph Chaim Sonnenfeld, was de grootste rabbinale rivaal van Rabbi Kook. | ||
Rabbi Kook is de auteur van een omvangrijk aantal werken over joods denken en mystiek. Zijn werk heeft echter de eigenaardigheid dat hij betrekkelijk korte, meestal los van elkaar staande, dagboekachtige tekstgedeelten schreef, die vervolgens door redacteurs thematisch werden gerangschikt en bewerkt. Het is daarom moeilijk onderscheid te maken tussen de leer van Kook en die van zijn school. | Rabbi Kook is de auteur van een omvangrijk aantal werken over joods denken en mystiek. Zijn werk heeft echter de eigenaardigheid dat hij betrekkelijk korte, meestal los van elkaar staande, dagboekachtige tekstgedeelten schreef, die vervolgens door redacteurs thematisch werden gerangschikt en bewerkt. Het is daarom moeilijk onderscheid te maken tussen de leer van Kook en die van zijn school. | ||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
{{kiem}} | {{kiem}} | ||
{{Authority control|TYPE=p}} | {{Authority control|TYPE=p}} | ||
[[Categorie:Opperrabbijn]] | [[Categorie: Opperrabbijn]] | ||
[[Categorie: mysticus]] | |||
[[Categorie: kabbalist]] | |||
[[Categorie: Zionist]] | |||
[[Categorie: Geboren in 1865]] | |||
[[Categorie: Overleden in 1935]] | |||
Versie van 2 aug 2021 15:07
Abraham Isaac Kook (Hebreeuws: הרב אברהם יצחק הכהן קוק, HaRav Avraham Yitzchak HaCohen Kook, ook bekend onder het acroniem ראי״ה (HaRaIyaH); geboren in Grīva, (nu een district van Daugavpils), Russische Keizerrijk, 8 september 1865 – Jerusalem (toen in het Brits Mandaatgebied Palestina), 1 september 1935) was een joods orthodox geleerde en asjkenazisch hoofdrabbijn van het Brits Mandaatgebied Palestina. Hij wordt beschouwd als één van de vaders van het moderne religieus zionisme.
Leven
Abraham Isaak Kook studeerde Tora, Talmoed en Kabbala in Ludsen, Dünaburg en aan de beroemde jesjiva van Valoshyn (tegenwoordig in Wit-Rusland). Van 1888 tot 1904 was hij rabbijn in Žeimelis, van 1895 tot 1904 was hij rabbijn in de naburige stad Bauska. In 1904 emigreerde hij naar Palestina als onderdeel van de tweede alija. Hij kwam op 13 mei aan te Jaffa. Als opperrabbijn van Jaffa en omstreken vestigde Abraham Isaak Kook zich in Neve Tzedek (נווה צדק), een nederzetting in het zuidwesten van het huidige Tel Aviv. In 1919 werd hij opperrabbijn van Jeruzalem.
Vanaf 1921 was Abraham Isaac Kook de eerste asjkenazische grootrabbijn voor Palestina, een rang die later werd overgenomen door de Grootrabbijnen van Israël. In die hoedanigheid stichtte hij de Associatie van de Grootrabbinaten van Israël, de Rabbanut, en Israëls Nationale Rabbinale Rechtbanken (Av Bet Din), die samenwerken met de Israëlische regering en verantwoordelijk zijn voor juridische aangelegenheden zoals huwelijk, echtscheiding, bekering en onderwijs.
Hij regelde politieke allianties tussen seculiere zionisten en aanhangers van het religieuze zionisme. Volgens zijn theologisch systeem zag hij de jeugdige, seculiere en zelfs antireligieuze, socialistische pioniers, de chalutzim, als onderdeel van een groots goddelijk plan waardoor het volk Israël zou worden verlost uit hun tweeduizend jaar durende diaspora (Hebreeuws גלות galut, Jiddisch: ’golus’).
Zijn medegevoel voor seculiere Joden wekte de argwaan van zijn charedi-tegenstanders, van wie sommigen behoorden tot het oude rabbinale establishment dat had bestaan sinds de tijd van de Turkse controle over Palestina. Hun leider, Rabbi Joseph Chaim Sonnenfeld, was de grootste rabbinale rivaal van Rabbi Kook.
Rabbi Kook is de auteur van een omvangrijk aantal werken over joods denken en mystiek. Zijn werk heeft echter de eigenaardigheid dat hij betrekkelijk korte, meestal los van elkaar staande, dagboekachtige tekstgedeelten schreef, die vervolgens door redacteurs thematisch werden gerangschikt en bewerkt. Het is daarom moeilijk onderscheid te maken tussen de leer van Kook en die van zijn school.
Hij stichtte een van de meest prestigieuze religieuze scholen van Israël, de jesjiva Merkas HaRav Kook in Jeruzalem. Samen met zijn zoon Tsvi Jehoeda Kook, wordt Abraham Isaac Kook beschouwd als geestelijke vader van de messianistische kolonistenbeweging Gush Emunim.
