Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sacramentariërs: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Sacramentariërs''' (ook wel '''sacramentisten''') waren een christelijke groep aan het begin van de reformatie, vooral in Duitsland en Nederland. Zij geloof...')
 
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
'''Sacramentariërs''' (ook wel '''sacramentisten''') waren een christelijke groep aan het begin van de [[reformatie]], vooral in Duitsland en Nederland. Zij geloofden niet dat de „[[sacrament]]en” op zich werkzaam waren en met name verwierpen zij dat [[Jezus Christus|Christus]] werkelijk aanwezig zou zijn in het sacrament van de [[eucharistie]], zolls geleerd wordt in de katholieke leer van de [[transsubstantiatie]]. Daarnaatt verwierpen zij ook de eerkelijke leer over de [[aflaat|aflaten]]. Zij waren onder de eersten in Nederland die de ideeën aanhingen die in de reformatie werden geformuleerd.
'''Sacramentariërs''' (ook wel '''sacramentisten''') is een benaming diegenen aan het begin van de [[reformatie]] die niet geloofden dat de „[[sacrament]]en” op zich werkzaam waren en met name verwierpen dat [[Jezus Christus|Christus]] werkelijk aanwezig zou zijn in het sacrament van de [[eucharistie]], zoals dit geleerd wordt in de katholieke leer van de [[transsubstantiatie]].  


In 1520 schreef de franciscaan [[Nicolaas Peeters]] al ''Hier beghinnen de Sermone[n] oft wtlegghingen op alle de euangelien vander vasten, metter passien, alsomen die inder kercke[n] houdt zeer costelijck wtgeleyt'', waarin hij deze leerstellingen uit de Katholieke Kerk verwierp.
Daarnaast verwierpen zij ook de kerkelijke leer over de [[aflaat|aflaten]]. De stroming was vooral actief in Duitsland en Nederland. Zij waren onder de eersten in Nederland die de ideeën aanhingen die in de reformatie werden geformuleerd.


De belangrijkste auteur van de sacramentariërs was [[Cornelis Hoen]] uit [[Den Haag]]. Hij schreef een verhandeling over het avondmaal (de ’Avondmaalbrief’), die in 1525 door [[Hinne Rode]] aan de reformatoren [[Maarten Luther]] en [[Huldrych Zwingli]] werd gegeven. Luther wees Hoens ideeën af, maar Zwingli stemde er mee in.
In 1520 schreef de franciscaan [[Nicolaas Peeters]] ''Hier beghinnen de Sermone[n] oft wtlegghingen op alle de euangelien vander vasten, metter passien, alsomen die inder kercke[n] houdt zeer costelijck wtgeleyt'', waarin hij deze leerstellingen uit de Katholieke Kerk verwierp.


De sacramentariërs waren sterk beïnvloed door [[Desiderius Erasmus|Erasmus]] en andere Bijbels humanisten zoals [[Wessel Gansfort]]. De meeste sacramentariërs woonden in de grote steden in Nederland, maar zij organiseerden meestal geen eigen kerk- of gemeentestructuur. Enkel uit [[Delft]] is bekend dat zij Velen van hen traden na 1530 toe tot de doperse gemeenten, later tot de Gereformeerde Kerk. Door keizer Karel V werden de sacramentariërs veroordeeld als ketters; sommigen vonden de dood op de brandstapel.
De invloedrijkste auteur van de sacramentariërs was [[Cornelis Hoen]] uit [[Den Haag]], die een verhandeling schreef over het avondmaal (de ’Avondmaalbrief’). Een kopie daarvan werd in 1525 door [[Hinne Rode]] aan [[Maarten Luther]] bezorgd, die de ideeën afwees, en later aan [[Huldrych Zwingli]], die ermee instemde. werd gegeven.
 
De sacramentariërs waren sterk beïnvloed door [[Desiderius Erasmus|Erasmus]] en andere Bijbels humanisten zoals [[Wessel Gansfort]]. De meeste sacramentariërs woonden in de grote steden in Nederland, maar zij organiseerden meestal geen eigen kerk- of gemeentestructuur. Enkel uit [[Delft]] is bekend dat zij zelfstandig bijeenkomsten hielden. Velen van hen traden na 1530 toe tot de doperse gemeenten, later tot de Gereformeerde Kerk. Door keizer Karel V werden de sacramentariërs veroordeeld als ketters; sommigen vonden de dood op de brandstapel.


==Weblinks==
==Weblinks==

Versie van 5 aug 2016 19:09

Sacramentariërs (ook wel sacramentisten) is een benaming diegenen aan het begin van de reformatie die niet geloofden dat de „sacramenten” op zich werkzaam waren en met name verwierpen dat Christus werkelijk aanwezig zou zijn in het sacrament van de eucharistie, zoals dit geleerd wordt in de katholieke leer van de transsubstantiatie.

Daarnaast verwierpen zij ook de kerkelijke leer over de aflaten. De stroming was vooral actief in Duitsland en Nederland. Zij waren onder de eersten in Nederland die de ideeën aanhingen die in de reformatie werden geformuleerd.

In 1520 schreef de franciscaan Nicolaas Peeters Hier beghinnen de Sermone[n] oft wtlegghingen op alle de euangelien vander vasten, metter passien, alsomen die inder kercke[n] houdt zeer costelijck wtgeleyt, waarin hij deze leerstellingen uit de Katholieke Kerk verwierp.

De invloedrijkste auteur van de sacramentariërs was Cornelis Hoen uit Den Haag, die een verhandeling schreef over het avondmaal (de ’Avondmaalbrief’). Een kopie daarvan werd in 1525 door Hinne Rode aan Maarten Luther bezorgd, die de ideeën afwees, en later aan Huldrych Zwingli, die ermee instemde. werd gegeven.

De sacramentariërs waren sterk beïnvloed door Erasmus en andere Bijbels humanisten zoals Wessel Gansfort. De meeste sacramentariërs woonden in de grote steden in Nederland, maar zij organiseerden meestal geen eigen kerk- of gemeentestructuur. Enkel uit Delft is bekend dat zij zelfstandig bijeenkomsten hielden. Velen van hen traden na 1530 toe tot de doperse gemeenten, later tot de Gereformeerde Kerk. Door keizer Karel V werden de sacramentariërs veroordeeld als ketters; sommigen vonden de dood op de brandstapel.

Weblinks