Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ich: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
In de theorieën van [[Sigmund Freud]] is het '''Ich''' | In de theorieën van [[Sigmund Freud]] is het '''Ich''' oftewel '''ego''' is het regulerend deel van de persoonlijkheid dat zich al gauw na de [[geboorte]] gaat ontwikkelen. | ||
De buitenwereld veroorzaakt ondanks de verzorging en bescherming frustraties bij de zuigeling omdat bepaalde externe doelstellingen niet worden aanvaard als bevredigingsobjecten voor de impulsen uit het [[Es (psychoanalyse)|Es]]. Dit leidt tot een omvorming van het irrationele ''[[Es (psychoanalyse)|Es]]-gedrag'' tot het meer rationele ''Ich-gedrag''. | De buitenwereld veroorzaakt ondanks de verzorging en bescherming frustraties bij de zuigeling omdat bepaalde externe doelstellingen niet worden aanvaard als bevredigingsobjecten voor de impulsen uit het [[Es (psychoanalyse)|Es]]. Dit leidt tot een omvorming van het irrationele ''[[Es (psychoanalyse)|Es]]-gedrag'' tot het meer rationele ''Ich-gedrag''. | ||
Het Ich heeft als taak te zorgen voor het zelfbehoud van het individu. Het speelt een bemiddelende rol tussen de wereld, die eisen stelt op het gebied van de sociale aanpassing en het [[Es (psychoanalyse)|Es]] dat naar onmiddellijke bevrediging streeft. M.a.w. het Ich vertegenwoordigt het ''realiteitsprincipe''. Het Ich is ''realistisch'', ''redeneert'' en ''controleert'' de driften door hun bevrediging uit te stellen, af te remmen of te oriënteren naar aanvaardbare doelstellingen. | Het Ich heeft als taak te zorgen voor het zelfbehoud van het individu. Het speelt een bemiddelende rol tussen de wereld, die eisen stelt op het gebied van de sociale aanpassing en het [[Es (psychoanalyse)|Es]] dat naar onmiddellijke bevrediging streeft. M.a.w. het Ich vertegenwoordigt het ''realiteitsprincipe''. Het Ich is ''realistisch'', ''redeneert'' en ''controleert'' de driften door hun bevrediging uit te stellen, af te remmen of te oriënteren naar aanvaardbare doelstellingen. Freud onderscheidt verder ook het [[Über-ich]] (superego), ook wel omschreven als "''het stemmetje in het achterhoofd''" dat [[jezelf]] toespreekt over wat het ''ego'' niet doet of laat en/of wil. | ||
Sigmund Freud maakt volgende vergelijking: ''de ruiter, het Ich, toomt het paard, het Es, in. Het is dus onvermijdelijk dat het Ich in conflict zal komen met het Es.'' | Sigmund Freud maakt volgende vergelijking: ''de ruiter, het Ich, toomt het paard, het Es, in. Het is dus onvermijdelijk dat het Ich in conflict zal komen met het Es.'' | ||
Versie van 18 mei 2010 07:25
In de theorieën van Sigmund Freud is het Ich oftewel ego is het regulerend deel van de persoonlijkheid dat zich al gauw na de geboorte gaat ontwikkelen.
De buitenwereld veroorzaakt ondanks de verzorging en bescherming frustraties bij de zuigeling omdat bepaalde externe doelstellingen niet worden aanvaard als bevredigingsobjecten voor de impulsen uit het Es. Dit leidt tot een omvorming van het irrationele Es-gedrag tot het meer rationele Ich-gedrag.
Het Ich heeft als taak te zorgen voor het zelfbehoud van het individu. Het speelt een bemiddelende rol tussen de wereld, die eisen stelt op het gebied van de sociale aanpassing en het Es dat naar onmiddellijke bevrediging streeft. M.a.w. het Ich vertegenwoordigt het realiteitsprincipe. Het Ich is realistisch, redeneert en controleert de driften door hun bevrediging uit te stellen, af te remmen of te oriënteren naar aanvaardbare doelstellingen. Freud onderscheidt verder ook het Über-ich (superego), ook wel omschreven als "het stemmetje in het achterhoofd" dat jezelf toespreekt over wat het ego niet doet of laat en/of wil.
Sigmund Freud maakt volgende vergelijking: de ruiter, het Ich, toomt het paard, het Es, in. Het is dus onvermijdelijk dat het Ich in conflict zal komen met het Es.
Het Ich-gedrag situeert zich op het bewuste niveau. Het Ich beschikt over een hele reeks mechanismen om de driften binnen bepaalde grenzen te kanaliseren, de verdedigingsmechanismen van het Ich namelijk. Hierbij kan men uit gaan van het principe dat Inborst (karakter) plus input is output, wat zoveel zegt als dat het karakter bepalend is, en opgedane ervaringen invloed hebben, zodat uitingen anders zijn en worden.
Een uitingsvormen van het ego zijn egodystonie, egocentrisme, egoïsme, egotripper