Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Michael Green (theoloog): verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
k (enkele tekstuele aanpassingen)
Geen bewerkingssamenvatting
 
(5 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Edward Michael Bankes Green''' (20 augustus 1930 <ref>http://www.ukwhoswho.com/view/10.1093/ww/9780199540884.001.0001/ww-9780199540884-e-18003</ref> - 6 februari 2019) was een Britse theoloog, anglicaanse priester, christelijke apologeet en auteur van meer dan 50 boeken.<ref>https://wycliffehall.org.uk/news/Michael-Green</ref>
{{Infobox persoon
| naam              = Michael Green
| afbeelding        =
| onderschrift      =
| volledige naam    = Edward Michael Bankes Green
| bijnaam          =
| pseudoniem        =
| geboren          = [[20 augustus]] [[1930]]
| geboorteplaats    =
| overleden        = [[6 februari]] [[2019]]
| overlijdensplaats = [[Oxford]]
| land              = {{GB}}
| nationaliteit    =
| beroep            = [[theoloog]], [[priester]], [[schrijver]]
| signatuur        =
| jaren-actief      =
| website          =
}}
'''Edward Michael Bankes Green''' ([[20 augustus]] [[1930]] <ref name=who>https://doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.U18003</ref> – [[6 februari]] [[2019]]) was een Britse theoloog, anglicaanse priester, christelijke apologeet en auteur van meer dan 50 boeken.<ref>https://wycliffehall.org.uk/news/Michael-Green</ref>


== Biografie ==
== Biografie ==
Green was een van de voormannen van de evangelicale (bijbelgetrouwe) beweging binnen de Anglicaanse Kerk. Hij schreef tientallen boeken over evangelisatie en [[apologetiek]] (geloofsverdediging), waarvan er verscheidene in het Nederlands zijn vertaald. Hij keerde zich daarin vooral tegen populaire misvattingen en vooroordelen van niet-christenen over gelovigen.
Greens moeder was een Australische en zijn vader, een geestelijke in het landelijke Oxfordshire, was afkomstig uit Wales. Hij werd een toegewijde christen door de bediening van E. J. H. Nash (bekend als ’Bash’).<ref>Randle Manwaring, ''From Controversy to Co-Existence: Evangelicals in the Church of England 1914–1980'', Cambridge: CUP, 2002, p.  58</ref> Hij volgde opleidingen aan Clifton College<ref>''Clifton College Register'', Muirhead, J.A.O., Bristol; J. W. Arrowsmith for Old Cliftonian Society; April, 1948. p. 522</ref> en Exeter College, Oxford (1953), vervolgens aan Queens College, [[Cambridge]] (Bachelor of Arts 1957, Master of Arts 1961, Bachelor of Divinity 1966), en begon daarna voorbereidingen te treffen voor een gewijd ambt in Ridley Hall. Hij ontving de graad van Doctor of Divinity door de aartsbisschop van Canterbury (1996) en de Universiteit van Toronto (1992). Hij werd diaken in 1957 en tot priester gewijd in 1958.


Green was een van de voormannen van de evangelicale (bijbelgetrouwe) beweging binnen de Anglicaanse Kerk. Hij schreef tientallen boeken over evangelisatie en apologetiek (geloofsverdediging), waarvan er verscheidene in het Nederlands zijn vertaald.
Green was ''assistent-curate'' ([[kapelaan]]) van Holy Trinity, Eastbourne (1957–60), docent aan het London College of Divinity (1960–69), Principaal van het St. John’s College, Nottingham (1969–75), Rector van de St. Aldate’s Church, Oxford en kapelaan van het Oxford Pastoraat (1975–86). Hij was bovendien een erekanunnik van de kathedraal van Coventry van 1970 tot 1978. Daarna verhuisde hij naar Canada, waar hij van 1987 tot 1992 hoogleraar evangelisatie was aan het Regent College in [[Vancouver]]. Hij keerde terug naar Engeland om de functie van adviseur van de aartsbisschop op zich te nemen.
Hij keerde zich daarin vooral tegen populaire misvattingen en vooroordelen van niet-christenen over gelovigen.
Green's moeder was een Australische en zijn vader was afkomstig uit Wales. Hij werd een toegewijde christen door de bediening van E.J. H. Nash (bekend als "Bash"). <ref>Randle Manwaring ''From Controversy to Co-Existence: Evangelicals in the Church of England 1914–1980'' (Cambridge: CUP, 2002) 58</ref> Hij volgde opleidingen aan Clifton College <ref>"Clifton College Register" Muirhead, J.A.O. p522: Bristol; J.W Arrowsmith for Old Cliftonian Society; April, 1948</ref> en Exeter College, Oxford (1953), vervolgens aan Queens 'College, [[Cambridge]] (Bachelor of Arts 1957, Master of Arts 1961, Bachelor of Divinity 1966). voorbereidingen treffen voor gewijd ambt in Ridley Hall. Hij werd toegelaten tot de graad van Doctor of Divinity door de aartsbisschop van Canterbury (1996) en de University of Toronto (1992). Hij werd diaken in 1957 tot priester gewijd en priester in 1958.


Green was assistent-curator van Holy Trinity, Eastbourne (1957-60), docent aan het London College of Divinity (1960-69), Principal of St John's College, Nottingham (1969-75) en Rector of St Aldate's Church, Oxford en kapelaan van het Oxford Pastoraat (1975-86). Hij was bovendien een erecanon van de kathedraal van Coventry van 1970 tot 1978. Daarna verhuisde hij naar Canada, waar hij van 1987 tot 1992 hoogleraar evangelisatie was aan het Regent College in [[Vancouver]]. Hij keerde terug naar Engeland om de functie van adviseur van de aartsbisschop op zich te nemen.
In 1993 werd hij benoemd bij de kathedraal van Canterbury. In 1996 ging hij officieel met pensioen, maar ondanks dat werd hij in 1997 senior-onderzoeker en hoofd van ''Evangelism and Apologetics'' in Wycliffe Hall, [[Oxford]], een gerenommeerd instituut. Hij woonde in het stadje Abingdon in de buurt van Oxford.
In 1993 werd hij benoemd bij de kathedraal van Canterbury. In 1996 ging hij officieel met pensioen, maar ondanks dat werd hij in 1997 senior-onderzoeker en hoofd van 'Evangelism and Apologetics' in Wycliffe Hall, [[Oxford]], een gerenommeerd instituut. Hij woonde in het stadje Abingdon in de buurt van Oxford.


Green was 61 jaar getrouwd met Rosemary en ze hadden vier kinderen: Tim, Sarah, Jenny en Jonathan. <ref>{{cite web |last1=Fearon |first1=Matthew |title=Michael Green (1930-2019): Remembering the infectious joy of this exceptional evangelist |url=https://www.premierchristianity.com/Blog/Michael-Green-1930-2019-Remembering-the-infectious-joy-of-this-exceptional-evangelist |website=Premier Christianity |accessdate=9 February 2019 |date=7 February 2019}}</ref>
Green was 61 jaar getrouwd met Rosemary (meisjesnaam Storr)<ref name=who/> en ze hadden vier kinderen: Tim, Sarah, Jenny en Jonathan.<ref>{{cite web |last1=Fearon |first1=Matthew |title=Michael Green (1930–2019): Remembering the infectious joy of this exceptional evangelist |url=https://www.premierchristianity.com/Blog/Michael-Green-1930-2019-Remembering-the-infectious-joy-of-this-exceptional-evangelist |website=Premier Christianity |accessdate=9 februari 2019 |date=7 februari 2019}}</ref>
Michael Green overleed 6 februari [[2019]] op 88-jarige leeftijd in [[Oxford]].
Michael Green overleed op 6 februari [[2019]] op 88-jarige leeftijd in [[Oxford]].


== Apologetiek en evangelisatie ==
== Apologetiek en evangelisatie ==
Green was een productief schrijver, met veel van zijn werk geschreven voor een populair lezerspubliek, hoewel hij ook heeft bijgedragen aan academische studies. Veel van zijn bekendste boeken handelen over de tweeledige onderwerpen van evangelisatie en apologetiek.
Green was een productief schrijver, met veel van zijn werk geschreven voor een populair lezerspubliek, hoewel hij ook heeft bijgedragen aan academische studies. Veel van zijn bekendste boeken handelen over de tweeledige onderwerpen van evangelisatie en apologetiek.


Een van de doelstellingen van Green was om christenen toe te rusten in hun greep op de evangelieboodschap en om vervolgens vertrouwen te hebben om met anderen over geloofsaangelegenheden te praten. Deze praktische doelstellingen zijn duidelijk terug te vinden in zijn boeken zoals ''Evangelism, Now and Then'' en ''Sharing Your Faith With Friends and Family''. Op technisch niveau heeft Green bijgedragen aan een academische studie van de praxis en theorie van evangelisatie in het evangelie in de vroege kerk. Dit werk onderzoekt de ontwikkeling van evangelisatie door de nieuwtestamentische teksten en door de vroege kerkvaders. Hij bouwde voort op die fundamentele studies in zijn pleidooi voor evangelisatie op het niveau van een parochiekerk, zowel via zijn persoonlijke bediening als in zijn boek 'Evangelisatie door de plaatselijke kerk'.
Een van de doelstellingen van Green was om christenen toe te rusten in hun greep op de evangelieboodschap en om vervolgens vertrouwen te hebben om met anderen over geloofsaangelegenheden te praten. Deze praktische doelstellingen zijn duidelijk terug te vinden in zijn boeken zoals ''Evangelism, Now and Then'' en ''Sharing Your Faith With Friends and Family''. Op technisch niveau heeft Green bijgedragen aan een academische studie van de praktijk en theorie van evangelisatie in het evangelie in de vroege kerk. Dit werk onderzoekt de ontwikkeling van evangelisatie door de nieuwtestamentische teksten en door de vroege [[kerkvader]]s. Hij bouwde voort op die fundamentele studies in zijn pleidooi voor evangelisatie op het niveau van een parochiekerk, zowel via zijn persoonlijke bediening als in zijn boek ''Evangelisatie door de plaatselijke kerk''.
 
Het werk van Green richtte zich over het algemeen op populaire misvattingen en bezwaren van niet-christenen. In boeken zoals ''Je moet een grapje maken'', ''Wereld op de vlucht'' en ''Why Bother With Jesus?'' (Waarom anderen lastigvallen met Jezus), behandelde hij de houding van religieuze [[apathie|onverschilligheid]] en [[scepsis]]. Hij richtte zich ook op verschillende bezwaren met betrekking tot religieuze hypocrisie en religieus pluralisme, evenals populaire vragen van twijfel en ongeloof.
Green schrok er niet voor terug heilige huisjes aan te vallen. Zo zei hij in 2005 in het opinieblad ''[[CV Koers]]'' dat gereformeerde theologie ’zondige theologie’ is. Die heeft volgens hem ’allerlei tradities in de kerk ingevoerd die niet in de [[Bijbel]] staan’. Vervolgens verliezen gereformeerde theologen zich in interne discussies over die kwesties, ’terwijl de massa verloren gaat’. Volgens hem moesten christenen ’de kerk uit, de samenleving in’.


Het werk van Green richtte zich over het algemeen op populaire misvattingen en bezwaren van niet-christenen.  In boeken zoals ''Je moet een grapje maken'', ''Wereld op de vlucht'' en ''Why Bother With Jesus?'' (Waarom anderen lastigvallen met Jezus), behandelde hij de houding van religieuze onverschilligheid en scepsis. Hij richtte zich ook op verschillende bezwaren met betrekking tot religieuze hypocrisie en religieus pluralisme, evenals populaire vragen van twijfel en ongeloof.
Green schrok er niet voor terug heilige huisjes aan te vallen. Zo zei hij in 2005 in het opinieblad [[CV Koers]] dat gereformeerde theologie ‘zondige theologie’ is. Die heeft volgens hem ‘allerlei tradities in de kerk ingevoerd die niet in de Bijbel staan’. Vervolgens verliezen gereformeerde theologen zich in interne discussies over die kwesties, ‘terwijl de massa verloren gaat’. Volgens hem moesten christenen ‘de kerk uit, de samenleving in’.
Hij onderzocht ook de bewijzen voor het leven, de dood en de opstanding van Christus in ''Man Alive'' en opnieuw in de herziening van dat boek, ''The Day Death Died''.
Hij onderzocht ook de bewijzen voor het leven, de dood en de opstanding van Christus in ''Man Alive'' en opnieuw in de herziening van dat boek, ''The Day Death Died''.


Green onderzocht ook academische uitdagingen voor het geloof, zoals in de verzameling essays die hij had opgesteld als antwoord op het werk van [[Don Cupitt]] over de geïncarneerde mythe van God, die minder dan zes maanden later werden gepubliceerd onder de titel ''The Truth of God Incarnate'' (De waarheid van de God vleesgeworden God). In die analyse richtten Green en zijn collega's zich op de problemen van mythe en geschiedenis zoals die in de moderne bijbelwetenschap werden voorgesteld, vooral met betrekking tot de relatie tussen de gebeurtenissen van Jezus 'bediening en onderwijs en de leer van de Incarnatie'.
Green onderzocht ook academische uitdagingen voor het geloof, zoals in de verzameling essays die hij had opgesteld als antwoord op het werk van [[Don Cupitt]] over de geïncarneerde mythe van God, die minder dan zes maanden later werden gepubliceerd onder de titel ''The Truth of God Incarnate'' (De waarheid van de God vleesgeworden God). In die analyse richtten Green en zijn collega’s zich op de problemen van mythe en geschiedenis zoals die in de moderne bijbelwetenschap werden voorgesteld, vooral met betrekking tot de relatie tussen de gebeurtenissen van Jezus’ bediening en onderwijs en de leer van de Incarnatie.


Een van Green's meer recente werken, ''The Books the Church Suppressed''  (Fictie en waarheid in 'De Da Vinci Code'), is een argument voor orthodox christendom tegen het gnosticisme zoals gepresenteerd in De Da Vinci Code. Green heeft hier het gnosticisme verbonden met een achteruitgang in de samenleving. Hij beweerde ook dat het gnosticisme leidt tot een achteruitgang van de moraliteit, zodat door het aanwijzen van een homoseksuele bisschop de bisschoppelijke kerk van de Verenigde Staten zelf gnostische neigingen heeft getoond. [citaat??] Hij beschouwde aspecten van apologetische methodologie en strategie in zijn samen met geschreven [[Alister McGrath]] geschreven werk.  
Een van Greens meer recente werken, ''The Books the Church Suppressed''  (Fictie en waarheid in ’De [[Da Vinci Code]]’), is een argument voor orthodox christendom tegen het [[gnosticisme]] zoals gepresenteerd in De Da Vinci Code. Green heeft hier het gnosticisme verbonden met een achteruitgang in de samenleving. Hij beweerde ook dat het gnosticisme leidt tot een achteruitgang van de moraliteit, zodat door het aanwijzen van een homoseksuele bisschop de bisschoppelijke kerk van de Verenigde Staten zelf gnostische neigingen heeft getoond. [citaat??] Hij beschouwde aspecten van apologetische methodologie en strategie in zijn samen met geschreven [[Alister McGrath]] geschreven werk.
Green hekelde meer dan eens evangelisatie die gericht is op uitbreiding van kerken. ‘Laten we ons ervan bewust zijn dat het in het geloof gaat om relaties, niet om gebouwen of instituten. Vele kerken zullen worden afgebroken, maar ­relaties tussen mensen blijven er altijd.’ Ook riep hij predikanten regelmatig op niet individueel aan de slag te gaan:‘Creëer leiderschapsteams, ga samen met de belangrijkste geestelijke leiders uit uw gemeente elke zaterdag ontbijten.’
 
Green behandelde ook kwesties van discipelschap in het christelijke leven, bediening en leiderschap in de kerk, de doctrine van de doop, pneumatologie (studie van de Heilige Geest) en demonologie. Hij schreef ook niet-technische commentaren op bepaalde boeken van het Nieuwe Testament.
Green hekelde meer dan eens evangelisatie die gericht is op uitbreiding van kerken. ’Laten we ons ervan bewust zijn dat het in het geloof gaat om relaties, niet om gebouwen of instituten. Vele kerken zullen worden afgebroken, maar ­relaties tussen mensen blijven er altijd.’ Ook riep hij predikanten regelmatig op niet individueel aan de slag te gaan: ’Creëer leiderschapsteams, ga samen met de belangrijkste geestelijke leiders uit uw gemeente elke zaterdag ontbijten.’
 
Green behandelde ook kwesties van discipelschap in het christelijke leven, bediening en leiderschap in de kerk, de leerstelling van de [[doop]s, [[pneumatologie]] (studie van de Heilige Geest) en [[demonologie]]. Hij schreef ook niet-technische commentaren op bepaalde boeken van het Nieuwe Testament.


''Adventure of Faith'' is zijn spirituele autobiografie.
''Adventure of Faith'' is zijn spirituele autobiografie.
Regel 58: Regel 80:
* ''Who Is This Jesus?'', Hodder & Stoughton, London, 1998? {{ISBN|0-340-72225-8}}
* ''Who Is This Jesus?'', Hodder & Stoughton, London, 1998? {{ISBN|0-340-72225-8}}
* ''The Message of Matthew'' (Bible Speaks Today Series), InterVarsity Press, Downers Grove, 2001 {{ISBN|0-8308-1243-1}}
* ''The Message of Matthew'' (Bible Speaks Today Series), InterVarsity Press, Downers Grove, 2001 {{ISBN|0-8308-1243-1}}
* ''But Don't All Religions Lead to God?: Navigating the Multi-Faith Maze'', Baker, Grand Rapids, 2002 {{ISBN|0-8010-6439-2}}
* ''But Don’t All Religions Lead to God?: Navigating the Multi-Faith Maze'', Baker, Grand Rapids, 2002 {{ISBN|0-8010-6439-2}}
* ''After Alpha'', Kingsway Publications, 2003 {{ISBN|1-84291-024-8}}
* ''After Alpha'', Kingsway Publications, 2003 {{ISBN|1-84291-024-8}}
* ''Thirty Years That Changed the World: The Book of Acts for Today'', William B. Eerdmans, Grand Rapids, 2004 {{ISBN|0-8028-2766-7}}
* ''Thirty Years That Changed the World: The Book of Acts for Today'', William B. Eerdmans, Grand Rapids, 2004 {{ISBN|0-8028-2766-7}}
* ''St.Thomas Becket'', Gracewing, 2004 {{ISBN|0-85244-590-3}}
* ''St. Thomas Becket'', Gracewing, 2004 {{ISBN|0-85244-590-3}}
* ''Avoiding Jesus: Answers for Skeptics, Cynics, and the Curious (Southern Icons)'', Baker, Grand Rapids, 2005 {{ISBN|0-8010-6561-5}}
* ''Avoiding Jesus: Answers for Skeptics, Cynics, and the Curious (Southern Icons)'', Baker, Grand Rapids, 2005 {{ISBN|0-8010-6561-5}}
*''Sharing Your Faith With Friends and Family'', Baker, Grand Rapids, 2005 {{ISBN|978-0-80106-525-5}}
*''Sharing Your Faith With Friends and Family'', Baker, Grand Rapids, 2005 {{ISBN|978-0-80106-525-5}}
Regel 71: Regel 93:
* ''Adventure of Faith: Reflections on 50 Years of Christian Service'', Zondervan, Grand Rapids, 2001 {{ISBN|0-00-710542-8}}
* ''Adventure of Faith: Reflections on 50 Years of Christian Service'', Zondervan, Grand Rapids, 2001 {{ISBN|0-00-710542-8}}


====Externe link==
== Uitgaven in het Nederlands ==
* N.a.v. Josh McDowell, De Da Vinci Code: Een zoektocht naar antwoorden, Veenendaal: Grace Publishing House 2006, 136 blz. {{ISBN| 90 77669 09 4}} <ref>[https://www.vergadering.nu/boekgreen-dedboekendie-dvc.htm Recentie van prof. dr. Willem J. Ouweneel]</ref>
* Michael Green, De boeken die de Kerk afwees: Fictie of waarheid in De Da Vinci Code, Vaassen: Medema 2006 (Telosboek), 221 blz. {{ISBN| 90 6353 472 8}}
 
== Externe link==
*[https://web.archive.org/web/20110726121810/http://www.wycliffehall.org.uk/content.asp?id=994 Wycliffe Hall biography]
*[https://web.archive.org/web/20110726121810/http://www.wycliffehall.org.uk/content.asp?id=994 Wycliffe Hall biography]


{{appendix}}
{{appendix}}
 
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q11239404|VIAF=110962444 |LCCN =n/50/037335 }}
 
 
{{DEFAULTSORT:Green, Michael}}
{{DEFAULTSORT:Green, Michael}}
 
[[Categorie:Engels schrijver]]
[[Categorie:anglicaans theoloog]]
[[Categorie:Christelijk apologeet]]
[[Categorie:anglicaans priester]]
[[Categorie:missioloog]]
[[Categorie:rector]]
[[Categorie:Geboren in 1930]]
[[Categorie:Geboren in 1930]]
[[Categorie:Overleden in 2019]]
[[Categorie:Overleden in 2019]]
<!---
[[Categorie:Christelijke schrijvers]]
[[Categorie:Christelijke schrijvers]]
[[Categorie:Christelijke apologeten]]
[[Categorie:Christelijke apologeten]]
Regel 90: Regel 120:
[[Categorie:Engels Anglicaanse theologen]]
[[Categorie:Engels Anglicaanse theologen]]
[[Categorie:Alumni van University of Toronto]]
[[Categorie:Alumni van University of Toronto]]
 
-->
 
{{authority control|TYPE=p|Wikidata= }}

Huidige versie van 12 feb 2019 om 14:35

rel=nofollow

Edward Michael Bankes Green (20 augustus 1930 [1]6 februari 2019) was een Britse theoloog, anglicaanse priester, christelijke apologeet en auteur van meer dan 50 boeken.[2]

Biografie

Green was een van de voormannen van de evangelicale (bijbelgetrouwe) beweging binnen de Anglicaanse Kerk. Hij schreef tientallen boeken over evangelisatie en apologetiek (geloofsverdediging), waarvan er verscheidene in het Nederlands zijn vertaald. Hij keerde zich daarin vooral tegen populaire misvattingen en vooroordelen van niet-christenen over gelovigen.

Greens moeder was een Australische en zijn vader, een geestelijke in het landelijke Oxfordshire, was afkomstig uit Wales. Hij werd een toegewijde christen door de bediening van E. J. H. Nash (bekend als ’Bash’).[3] Hij volgde opleidingen aan Clifton College[4] en Exeter College, Oxford (1953), vervolgens aan Queens College, Cambridge (Bachelor of Arts 1957, Master of Arts 1961, Bachelor of Divinity 1966), en begon daarna voorbereidingen te treffen voor een gewijd ambt in Ridley Hall. Hij ontving de graad van Doctor of Divinity door de aartsbisschop van Canterbury (1996) en de Universiteit van Toronto (1992). Hij werd diaken in 1957 en tot priester gewijd in 1958.

Green was assistent-curate (kapelaan) van Holy Trinity, Eastbourne (1957–60), docent aan het London College of Divinity (1960–69), Principaal van het St. John’s College, Nottingham (1969–75), Rector van de St. Aldate’s Church, Oxford en kapelaan van het Oxford Pastoraat (1975–86). Hij was bovendien een erekanunnik van de kathedraal van Coventry van 1970 tot 1978. Daarna verhuisde hij naar Canada, waar hij van 1987 tot 1992 hoogleraar evangelisatie was aan het Regent College in Vancouver. Hij keerde terug naar Engeland om de functie van adviseur van de aartsbisschop op zich te nemen.

In 1993 werd hij benoemd bij de kathedraal van Canterbury. In 1996 ging hij officieel met pensioen, maar ondanks dat werd hij in 1997 senior-onderzoeker en hoofd van Evangelism and Apologetics in Wycliffe Hall, Oxford, een gerenommeerd instituut. Hij woonde in het stadje Abingdon in de buurt van Oxford.

Green was 61 jaar getrouwd met Rosemary (meisjesnaam Storr)[1] en ze hadden vier kinderen: Tim, Sarah, Jenny en Jonathan.[5] Michael Green overleed op 6 februari 2019 op 88-jarige leeftijd in Oxford.

Apologetiek en evangelisatie

Green was een productief schrijver, met veel van zijn werk geschreven voor een populair lezerspubliek, hoewel hij ook heeft bijgedragen aan academische studies. Veel van zijn bekendste boeken handelen over de tweeledige onderwerpen van evangelisatie en apologetiek.

Een van de doelstellingen van Green was om christenen toe te rusten in hun greep op de evangelieboodschap en om vervolgens vertrouwen te hebben om met anderen over geloofsaangelegenheden te praten. Deze praktische doelstellingen zijn duidelijk terug te vinden in zijn boeken zoals Evangelism, Now and Then en Sharing Your Faith With Friends and Family. Op technisch niveau heeft Green bijgedragen aan een academische studie van de praktijk en theorie van evangelisatie in het evangelie in de vroege kerk. Dit werk onderzoekt de ontwikkeling van evangelisatie door de nieuwtestamentische teksten en door de vroege kerkvaders. Hij bouwde voort op die fundamentele studies in zijn pleidooi voor evangelisatie op het niveau van een parochiekerk, zowel via zijn persoonlijke bediening als in zijn boek Evangelisatie door de plaatselijke kerk.

Het werk van Green richtte zich over het algemeen op populaire misvattingen en bezwaren van niet-christenen. In boeken zoals Je moet een grapje maken, Wereld op de vlucht en Why Bother With Jesus? (Waarom anderen lastigvallen met Jezus), behandelde hij de houding van religieuze onverschilligheid en scepsis. Hij richtte zich ook op verschillende bezwaren met betrekking tot religieuze hypocrisie en religieus pluralisme, evenals populaire vragen van twijfel en ongeloof.

Green schrok er niet voor terug heilige huisjes aan te vallen. Zo zei hij in 2005 in het opinieblad CV Koers dat gereformeerde theologie ’zondige theologie’ is. Die heeft volgens hem ’allerlei tradities in de kerk ingevoerd die niet in de Bijbel staan’. Vervolgens verliezen gereformeerde theologen zich in interne discussies over die kwesties, ’terwijl de massa verloren gaat’. Volgens hem moesten christenen ’de kerk uit, de samenleving in’.

Hij onderzocht ook de bewijzen voor het leven, de dood en de opstanding van Christus in Man Alive en opnieuw in de herziening van dat boek, The Day Death Died.

Green onderzocht ook academische uitdagingen voor het geloof, zoals in de verzameling essays die hij had opgesteld als antwoord op het werk van Don Cupitt over de geïncarneerde mythe van God, die minder dan zes maanden later werden gepubliceerd onder de titel The Truth of God Incarnate (De waarheid van de God vleesgeworden God). In die analyse richtten Green en zijn collega’s zich op de problemen van mythe en geschiedenis zoals die in de moderne bijbelwetenschap werden voorgesteld, vooral met betrekking tot de relatie tussen de gebeurtenissen van Jezus’ bediening en onderwijs en de leer van de Incarnatie.

Een van Greens meer recente werken, The Books the Church Suppressed (Fictie en waarheid in ’De Da Vinci Code’), is een argument voor orthodox christendom tegen het gnosticisme zoals gepresenteerd in De Da Vinci Code. Green heeft hier het gnosticisme verbonden met een achteruitgang in de samenleving. Hij beweerde ook dat het gnosticisme leidt tot een achteruitgang van de moraliteit, zodat door het aanwijzen van een homoseksuele bisschop de bisschoppelijke kerk van de Verenigde Staten zelf gnostische neigingen heeft getoond. [citaat??] Hij beschouwde aspecten van apologetische methodologie en strategie in zijn samen met geschreven Alister McGrath geschreven werk.

Green hekelde meer dan eens evangelisatie die gericht is op uitbreiding van kerken. ’Laten we ons ervan bewust zijn dat het in het geloof gaat om relaties, niet om gebouwen of instituten. Vele kerken zullen worden afgebroken, maar ­relaties tussen mensen blijven er altijd.’ Ook riep hij predikanten regelmatig op niet individueel aan de slag te gaan: ’Creëer leiderschapsteams, ga samen met de belangrijkste geestelijke leiders uit uw gemeente elke zaterdag ontbijten.’

Green behandelde ook kwesties van discipelschap in het christelijke leven, bediening en leiderschap in de kerk, de leerstelling van de [[doop]s, pneumatologie (studie van de Heilige Geest) en demonologie. Hij schreef ook niet-technische commentaren op bepaalde boeken van het Nieuwe Testament.

Adventure of Faith is zijn spirituele autobiografie.

Bibliografie

  • Called to Serve, Westminster Press, Philadelphia, 1965.
  • Man Alive, Inter-Varsity, Leicester, 1967.
  • Runaway World, Inter-Varsity Press, London, 1968. US Library of Congress Catalog Card Number 74-78819.
  • Evangelism in the Early Church, Hodder & Stoughton, London, 1970.
  • New Life, New Lifestyle, Hodder & Stoughton, London, 1973.
  • I Believe in the Holy Spirit, William B. Eerdmans, Grand Rapids, 1975.
  • You Must Be Joking: Popular Excuses for Avoiding Jesus Christ, Hodder & Stoughton, 1976.
  • (ed), The Truth of God Incarnate, Hodder & Stoughton, 1977.
  • Evangelism, now and then, InterVarsity Press, Downers Grove, 1979.
  • Why Bother With Jesus? Hodder & Stoughton, London, 1979.
  • Church and Homosexuality, Hodder & Stoughton, London, 1980 ISBN 0-340-25483-1
  • The Day Death Died, InterVarsity Press, Leicester, 1982.
  • To Corinth with Love, Hodder & Stoughton, London, 1982
  • Freed to Serve, Hodder & Stoughton, London, 1983.
  • The Empty Cross of Jesus, InterVarsity Press, Downers Grove, 1984.
  • World on the Run, InterVarsity Press, Leicester, 1985.
  • Second Epistle of Peter and the General Epistle of Jude, Tyndale New Testament Commentaries, 2nd edition, InterVarsity Press, Leicester/William B. Eerdmans, Grand Rapids, 1987.
  • Baptism, Hodder & Stoughton, London, 1987 ISBN 0-340-41056-6
  • I Believe in Satan's Downfall, Hodder & Stoughton, London, 1988 ISBN 0-340-42543-1
  • Evangelism Through the Local Church, Hodder & Stoughton, London, 1989 ISBN 0-340-52916-4
  • Exposing the Prince of Darkness, Servant, Ann Arbor, 1991.
  • The Dawn of the New Age, Darton Longman & Todd, London, 1993.
  • My God, Oliver Nelson, Nashville, 1993.
  • Springboard for Faith (with Alister McGrath), Hodder & Stoughton, London, 1993.
  • New Testament Spirituality (with R. Paul Stevens), Eagle Publishing, 1994 ISBN 0-86347-113-7
  • Who Is This Jesus?, Hodder & Stoughton, London, 1998? ISBN 0-340-72225-8
  • The Message of Matthew (Bible Speaks Today Series), InterVarsity Press, Downers Grove, 2001 ISBN 0-8308-1243-1
  • But Don’t All Religions Lead to God?: Navigating the Multi-Faith Maze, Baker, Grand Rapids, 2002 ISBN 0-8010-6439-2
  • After Alpha, Kingsway Publications, 2003 ISBN 1-84291-024-8
  • Thirty Years That Changed the World: The Book of Acts for Today, William B. Eerdmans, Grand Rapids, 2004 ISBN 0-8028-2766-7
  • St. Thomas Becket, Gracewing, 2004 ISBN 0-85244-590-3
  • Avoiding Jesus: Answers for Skeptics, Cynics, and the Curious (Southern Icons), Baker, Grand Rapids, 2005 ISBN 0-8010-6561-5
  • Sharing Your Faith With Friends and Family, Baker, Grand Rapids, 2005 ISBN 978-0-80106-525-5
  • The Books the Church Suppressed, Monarch Publications, 2005 ISBN 1-85424-698-4
  • Lies, Lies, Lies!, 2009 ISBN 978-1-84474-391-9
  • Compelled by Joy, 2011 ISBN 978-1-84474-542-5

Autobiografie

  • Adventure of Faith: Reflections on 50 Years of Christian Service, Zondervan, Grand Rapids, 2001 ISBN 0-00-710542-8

Uitgaven in het Nederlands

  • N.a.v. Josh McDowell, De Da Vinci Code: Een zoektocht naar antwoorden, Veenendaal: Grace Publishing House 2006, 136 blz. ISBN 90 77669 09 4 [6]
  • Michael Green, De boeken die de Kerk afwees: Fictie of waarheid in De Da Vinci Code, Vaassen: Medema 2006 (Telosboek), 221 blz. ISBN 90 6353 472 8

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. 1,0 1,1 https://doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.U18003
  2. º https://wycliffehall.org.uk/news/Michael-Green
  3. º Randle Manwaring, From Controversy to Co-Existence: Evangelicals in the Church of England 1914–1980, Cambridge: CUP, 2002, p. 58
  4. º Clifton College Register, Muirhead, J.A.O., Bristol; J. W. Arrowsmith for Old Cliftonian Society; April, 1948. p. 522
  5. º Michael Green (1930–2019): Remembering the infectious joy of this exceptional evangelist (7 februari 2019). Geraadpleegd op 9 februari 2019.
  6. º Recentie van prof. dr. Willem J. Ouweneel
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow