Brontekst bekijken van Albertus Magnus

'''Albertus Magnus''' (ook ''Albertus de Grote'', ''Albertus Teutonicus'', ''Albertus Coloniensis'' of ''Albert von Lauingen'' genoemd) ([[Lauingen (Donau)]], [[Zwaben (landstreek)|Zwaben]], ca. [[1200]] – [[Keulen]], [[15 november]] [[1280]]) was een [[Duitsland|Duitse]] geleerde en bisschop.

Als erkenning voor zijn grote kennis op alle wetenschapsgebieden werd Albertus Magnus ''Doctor Universalis'' genoemd.

== Leven ==
Albertus werd rond 1200 in [[Lauingen]] geboren als de oudste zoon van Markward von Lauingen, die mogelijk deel uitmaakte van de lagere [[dienstadel]] van [[Hohenstaufen]].

Over zijn vroegste jeugd is niet veel bekend. De eerste bekende gegevens zijn uit het jaar 1222, toen hij bij een oom in Venetië en Padua woonde. Vanaf het volgende jaar ging hij naar de [[universiteit van Padua]] om de [[Zeven vrije kunsten|vrije kunsten]] te studeren. Hij was onder de indruk van de preken van [[Jordanus van Saksen]], die [[Dominicus Guzman]], de stichter van de orde van de dominicanen, als overste opvolgde. Reeds in 1223 trad Albertus in bij de [[dominicanen]] in Padua. Hij vervolgde zijn theologiestudie in Padua en [[Bologna (stad)|Bologna]]. Zijn eerste theologische werken waren commentaren op [[pseudo-Dionysius|pseudo-Dionysius de Areopagiet]]. 
Vanaf 1228 onderwees hij [[theologie]] in de kloosters te [[Regensburg (stad)|Regensburg]], [[Freiburg im Breisgau|Freiburg]], [[Straatsburg]], [[Hildesheim (stad)|Hildesheim]] en [[Keulen]]. Van Keulen werd Albertus in 1243/44 naar [[Parijs]] gestuurd, waar hij kennismaakte met het gedachtegoed van [[Aristoteles]] en [[Averroës]]. In [[1247]] behaalde hij daar de graad van magister in de theologie en doceerde met veel succes. Onder zijn gehoor was zijn medebroeder [[Thomas van Aquino]], die Albertus in 1248 naar Keulen volgde, waar Albertus de leiding kreeg van het nieuwe Studium Generale van de dominicanen. 
In Keulen doceerde hij vooral de filosofische en natuurwetenschappelijke werken van Aristoteles en gaf Keulen zo de reputatie van centrum van de wetenschap. Tussen 1254 en 1257 was Albertus provinciaal van de Duitse provincie der dominicanen. In deze tijd hield hij zich onder andere bezig met de verdediging van de dominicanen tegen de aanvallen van de Parijse Faculteit en de fouten in het werk van de Arabische filosoof [[Averroës]]. Albertus was een vaardig bemiddelaar bij geschillen. Er zijn twintig geschillen bekend waarin hij bemiddelde. Drie conflicten tussen de stad Keulen en de [[aartsbisschop]] van Keulen regelde hij met succes. Paus [[Alexander IV]] riep Albertus in 1256 naar Rome om bij een geschil op te treden.
Deze paus benoemde Albertus in 1260 tot [[bisschop]] van Regensburg. Dit ambt behaagde Albertus niet en nadat [[paus Urbanus VI]] aangetreden was, vroeg hij in 1262 om ontslag. De paus verleende dit en gaf hem de opdracht Duitsland en Bohemen op te roepen tot het houden van een kruistocht (de [[Achtste Kruistocht]]). Tussen 1264 en 1267 leefde en doceerde Albertus in [[Würzburg (stad)|Würzburg]] en Straatsburg. In 1270 keerde hij definitief terug naar Keulen in het klooster van de dominicanen, waar hij de laatste jaren van zijn leven vooral wijdde aan onderricht en studie. In 1274 nam hij deel aan het [[Tweede concilie van Lyon]]. Na de dood van zijn oud-leerling Thomas van Aquino op [[12 maart]] [[1274]] verdedigde hij diens werk tegen critici. Albertus overleed op [[15 november]] [[1280]].

== Verering ==
Zijn stoffelijke resten bevinden zich in de crypte van het Sankt Andreasklooster te Keulen. In [[1622]] werd Albertus door paus [[Gregorius XV]] zalig verklaard. De [[heiligverklaring]] vond plaats op [[16 december]] [[1931]] door paus [[Pius XI]]. Deze paus benoemde hem tegelijk tot [[kerkleraar]] en [[patroonheilige]] van de [[wetenschap]].<ref>''Das Grosse Biographische Lexikon der Deutschen'': p. 8: ''Albertus Magnus'', Biografie door prof. dr. Albert Zimmermann</ref>

== Werken ==
Het is niet eenvoudig om een lijst van Albertus' werken te geven. Al in de late Middeleeuwen verschenen er werken onder zijn naam die echter niet van zijn hand zijn.

{{Verwijzingen|1=
* {{de}}[http://www.albertus-magnus-institut.de Albertus Magnus Institut]
* {{en}}[http://www.farlang.com/gemstones/magnus-virtue-stones/page_001 Albertus Magnus: Virtue of Herbs, Stones (edelstenen) and Certain Beasts] Online versie van 17e-eeuwse (Engelse) vertaling.
{{CathEn|01264a|St. Albertus Magnus}}
{{Wikisource|la|Scriptor:Albertus_Magnus|Albertus Magnus}}
{{Wikisource|fr|Auteur:Albert_le_Grand|Albert le Grand}}
{{Commonscat|Albertus Magnus}}
}}
{{Navigatie middeleeuwse filosofie}}
{{Navigatie Kerkleraren}}

[[Categorie:Duits filosoof|Albertus Magnus]]
[[Categorie:Duits theoloog|Albertus Magnus]]
[[Categorie:Duits heilige of zalige]]
[[Categorie:Heilige in het christendom|Albertus]]
[[Categorie:Kerkleraar|Albertus]]
[[Categorie:Dominicaan|Albertus]]
[[Categorie:Filosoof uit de Middeleeuwen|Albertus]]
[[Categorie:Scholastisch filosoof]]
[[Categorie:Duits alchemist]]